Εννέα μήνες πριν τον Γιάννη

Νίκος Παπαδογιάννης Νίκος Παπαδογιάννης
Εννέα μήνες πριν τον Γιάννη

bet365

O Nίκος Παπαδογιάννης θυμάται τα All-Star Game που έχει παρακολουθήσει και σας προσκαλεί για ταξίδι με τη χρονομηχανή.

Μισό λεπτό, να τα υπολογίσω ξανά, διότι ζαλίστηκα. Δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα υπάρχει. Χίλια εννιακόσια ενενήντα τέσσερα μείον χίλια εννιακόσια ενενήντα τέσσερα κάνουν, μα ναι, κάνουν ...μηδέν. Όχι, σωστά το υπολόγισα εξαρχής. Όταν πέρασα για πρώτη φορά τις πύλες ενός All-Star Game, στις 27 Φεβρουαρίου 1994 στη Μινεσότα, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ακόμη αγέννητος.

Οι γονείς του είχαν ήδη τον Φράνσις και τον Θανάση και, στην παγωνιά κάποιου φτωχόσπιτου στα Σεπόλια, ετοίμαζαν το τρίτο τους αγόρι, αυτό που έμελλε να αλλάξει τη ζωή της οικογένειας. Η γέννηση του Γιαννάκη απείχε από το 44ο All-Star Game ακριβώς 284 μέρες, δηλαδή εννέα μήνες και κάτι! Βρε, μπας και...;

Το πρώτο μου All-Star Game το οφείλω στη γαλαντομία του -αλήστου μνήμης- Mega Channel, αλλά στο δεύτερο ήμουν απεσταλμένος της Νova: 2005, στο υψόμετρο του Ντένβερ.

Από την πόλη του Πρινς, στην «mile-high city», στη φετινή «Big Easy». Ο γύρος της Αμερικής με μία μπάλα, με αφετηρία την Αθήνα που δεν πίστευε ποτέ ότι θα είχε άλλον εκπρόσωπο σε Τριήμερο Αστέρων, εκτός από δημοσιογράφους.

Δεν το έχανα με τίποτε το φετινό, όσο και αν με ξίνισε η σκέψη της συνύπαρξης με τον Τραμπ και τους ψηφοφόρους του. Η γιορτή των άλλων είναι φέτος και δική μας. Λίγο πριν μπω στο αεροπλάνο για τη Νέα Ορλεάνη, έκανα μια τολμηρή βουτιά στη μηχανή του χρόνου και ανακάλυψα τα φωτογραφικά απομνημονεύματα από το ταξίδι του 2005 στο Ντένβερ.

Το ελληνικό μπάσκετ ζέσταινε και τότε τις μηχανές για την εκτόξευση. Ο νέος του ήρωας είναι ήρωας όχι μόνο της πορτοκαλί μπάλας, αλλά της Ελλάδας ολόκληρης. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν ξέρει ακόμη τι τον χτύπησε...

*******

To πρώτο μου μέλημα μόλις μπήκα στο Pepsi Center ήταν να σκαρφαλώσω στα ορεινά για το απαραίτητo «bird's eye» εσταντανέ. Δεν είναι τρόπος του λέγειν, αφού στη στρατόσφαιρα των γηπέδων του ΝΒΑ πετάνε πουλιά και νυχτερίδες, αναζητώντας το παράθυρο από το οποίο μπήκαν. Εκεί στα ορεινά βρίσκονται και τα θεωρεία του γραπτού Τύπου (και ενίοτε των ξένων τηλεσχολιαστών). Τα πεδινά δεν είναι για τζαμπατζήδες δημοσιογράφους, αλλά για πελάτες που τα χρυσοπληρώνουν.

Επόμενη κίνηση, η κάθοδος στο παρκέ, πριν πλακώσουν οι μαντράχαλοι. Τότε δεν είχα ούτε γκρίζα μαλλιά ούτε άσπρο μούσι. Ήμουν απεσταλμένος του Supersport (νυν Nova) για την τηλεοπτική μετάδοση του All-Star τριημέρου. Λεφτά υπήρχαν.

Το βουνίσιο (Βραχώδη Όρη γαρ) σκηνικό για την είσοδο των παικτών έχει ήδη στηθεί. Μισό λεπτό όμως, μας διώχνουν από τον αγωνιστικό χώρο διότι πρέπει να κάνουν την πρόβα τους οι Destiny's Child. Δηλαδή θα δω στα δέκα μέτρα τη Beyonce;

Ναι, θα δω στα δέκα μέτρα τη Beyonce. Θα πλησίαζα περισσότερο, αν μου το επέτρεπε ο σωματοφύλακας κρεάτινη ντουλάπα που κάθεται δίπλα στον Jay-Z.

Aρκετά, όμως με τις πρόβες. Πάω στην πόλη για το Jam Session, το λαϊκό πανηγύρι για μικρούς, μεγάλους και ανήμπορους να βρουν εισιτήριο. Μια τελευταία φωτογραφία πρώτα, από την αετοφωλιά:

Η μπάντα της αεροπορίας προβάρει τον εθνικό ύμνο και όλοι κάθονται προσοχή. Καημό το έχω, να δω έναν αγώνα ΝΒΑ χωρίς φόρο τιμής στα φαντάρια και τους καραβανάδες. Έφυγα για Jam Session.

To αστέρι των οικοδεσποτών Νάγκετς ήταν τότε ο Καρμέλο Άντονι. H Σαϊτάμα καραδοκούσε, 18 μήνες μακριά.

Ανιστόρητοι και διαβασμένοι, στο ίδιο στιγμιότυπο.

Και που λες, μικρή μου, σε 10-12 χρόνια θα χειροκροτείς έναν θαυματουργό Σέρβο και θα περιμένεις πώς και πώς να περάσει από το Ντένβερ ένα Ελληνόπουλο με αφρικανικό επώνυμο.

Μεζούρα, για όποιον θέλει να μετρήσει το επιτόπιο άλμα του.

Κάτι μου λέει ότι δεν είναι ο αληθινός Κόμπι.

Τα αστέρια του γυναικείου WNBA υπογράφουν αυτόγραφα σε μία γωνιά του Jam Session.

Μίνι παράρτημα του Hall Of Fame του Σπρίνγκφιλντ, με φανέλα του Αρβίντας Σαμπόνις από τα χρόνια της Εθνικής Λιθουανίας.

Αρκετά, όμως, με το χάζι. Φεύγω για το γήπεδο, διότι σε λίγο αρχίζει η ανοιχτή για κοινό και δημοσιογράφους προπόνηση των Αστέρων. Αυτό δεν το χάνω με τίποτε.

Το χαμόγελο του Σακίλ φώτιζε την αρένα. Από τη συγκίνηση τον έβγαλα κουνημένο.

Τελείωνε μίστερ με τη φανέλα με το 34, διότι σε λίγο καιρό θα τη χρειαστεί άλλος παίκτης των Μπακς.

Ο Κόμπι Μπράιαντ, στην ίδια πόλη όπου δύο χρόνια νωρίτερα κατηγορήθηκε για βιασμό μίας κοπέλας. Θα προτιμούσε να βρίσκεται κάπου αλλού.

Βρε, καλώς τον ναυαρχούκο!

«Είδα στην κρυστάλλινη σφαίρα μου, ότι ένα ελληνάκι δέκα χρονών θα έρθει και θα μου πάρει τη δόξα. Μήπως να κατακτήσω ένα πρωτάθλημα πρώτα;»

«Τι All Star Game μου λέτε, εγώ ακόμα να συνέλθω από το μεθύσι των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Μάλιστα ήρθε πριν από λίγο ένας Έλληνας δημοσιογράφος και μου τα θύμισε. Πήρε λέει και πρωτάθλημα στο Fantasy χάρη σε μένα, χα χα».

Ο Γιάο Μινγκ θα μπορούσε να παίζει στο All-Star Game μέχρι τα 80 του, μς τις ψήφους των Κινέζων.

Έφτασε η μέρα του αγώνα και με έπιασε, πάλι, τρέμουλο.

Ηρθες και στο Ντένβερ για πικ-νικ, Ντομινίκ, Ντομινίκ...

Μια βόλτα στα αποδυτήρια, όπου δίνει διάλεξη (κρυμμένος) ο Σον Μάριον.

Αυτός ο μικρός θα αφήσει εποχή. Βρε λες να τον πάρουν στην Εθνική ομάδα, του χρόνου για το Μουντομπάσκετ;

Ευτυχώς οι ξένοι τηλεσχολιαστές είμαστε πρώτο τραπέζι πίστα φέτος.

O Έλτζιν Μπέιλορ δεν είναι αυτός πίσω μου; Να βγάλω σέλφι ή θα γίνω ρεζίλι; Μωρέ θα βγάλω και ας γίνω.

Τι, θα παίξει και ο Μάτζικ; Θυμάται άραγε ότι κάποτε τον πλησίασα μισομεθυσμένος στη Μινεάπολις και τον παρακάλεσα να μου υπογράψει την αυτοβιογραφία του; Κάδρο το έχω κάνει εκείνο το αυτόγραφο.

Kαι τι με νοιάζει, που τελειώνει η μπαταρία της φωτογραφικής μηχανής; Τον αγώνα θα τον απαθανατίσουν οι επαγγελματίες, εμένα μου φτάνουν τα ενσταντανέ που τράβηξα από τα παρασκήνια. Το μόνο που μένει, είναι να κοιτάξω πόσο γέρασα σε σύγκριση με το πρώτο μου All-Star Game. Στάσου να δω αν μπορώ να βρω εκείνη την παλιά φωτογραφία με τον Κώστα Μπατή...

Μινεάπολις 1994. «Ρε συ ψηλέ, λες να αξιωθούμε να δούμε κάποτε Έλληνα μπασκετμπολίστα στο All-Star Game; Μη γελάς μωρέ, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται...».

Με τον ελαφρώς απρόθυμο και βαριεστημένο Αλόνζο Μόουρνινγκ, το 1994 στο Target Center της Μινεάπολις.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.