Το έδρανο του φταίχτη

Το έδρανο του φταίχτη

Γιάννης Ντεντόπουλος Γιάννης Ντεντόπουλος
Το έδρανο του φταίχτη

bet365

Ο Γιάννης Ντεντόπουλος χρησιμοποιεί (και) το παιχνίδι της Πάτρας για να εξηγήσει γιατί τα ντέρμπι των «αιωνίων» μετατρέπονται σε πόλεμο και γιατί ο Παναθηναϊκός είναι και φέτος μια εύθραυστη ομάδα.

Δεν θα ισχυριστώ ότι «ήταν σα να έχασε». Πολλές μεγάλες ομάδες, σε όλα τα πρωταθλήματα του κόσμου, έχουν εξαργυρώσει το βάρος της φανέλας τους αρπάζοντας τέτοιου είδους παιχνίδια, πολύ κρισιμότερα από αυτό της Πάτρας. Κυρίως όμως δεν θα το κάνω, γιατί τέτοιου είδους ανώδυνες παρομοιώσεις δεν αποτυπώνονται στο βαθμολογικό πίνακα που στο τέλος της ημέρας προβάλει εμπρός μας. Είμαι 200% σίγουρος ότι ο αξιόμαχος Προμηθέας θα άλλαζε ευχαρίστως τις κερδισμένες εντυπώσεις με τους 2 βαθμούς της νίκης που τους είχε περισσότερο ανάγκη, από ένα χτύπημα συμπάθειας στην πλάτη.

Ήταν άλλωστε ένα από τα ειδικά ματς, της κάθε σεζόν, που μας υπενθυμίζουν ότι τελικά έχουμε το πρωτάθλημα που θέλουμε και μας εξηγούν γιατί τα ντέρμπι των «αιωνίων», θυμίζουν πόλεμο. Από την στιγμή που επικρατεί η λογική «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» και οι δυο τους απαγορεύεται να χάσουν αλλού ( εκτός αν γκρεμιστεί κανένας φούρνος), δεν υπάρχει άλλος τρόπος να … μετρηθούν. Α, ξέχασα και τις εξυπνάδες των δηλώσεων ή των ανακοινώσεων. Και μην αρχίσουμε να αραδιάζουμε ένθεν και ένθεν παραδείγματα (κυκλοφόρησαν πρόσφατα σε διαφορετικές αποχρώσεις) για να αρχίσουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, τουλάχιστον όσοι ισχυριζόμαστε ότι πάνω απ’ όλα , αγαπάμε το παιχνίδι.

Από εκεί και πέρα, για τον Παναθηναϊκό, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν αλλάζει. Η ίδια σύγχυση που θα επικρατούσε αν προέκυπτε μια ήττα από τους νεοφώτιστους, επικρατεί και με την νίκη, έτσι όπως ήρθε. Η αίσθηση ότι πρόκειται για μια ομάδα που πρέπει ακόμη να φάει πολλά καρβέλια για να αποκτήσει ταυτότητα και σκληρό χαρακτήρα, είναι αδιαπραγμάτευτη.

Το να επικεντρώσουμε τη συζήτηση στις «απαντήσεις του Παππά στον Πασκουάλ» είναι σα να την αποπροσανατολίζουμε. Για τον απλούστατο λόγο ότι αν ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα, τότε θα ήταν και εύκολο να λυθεί με μια κίνηση. Δεν θα χρειαζόταν ούτε ο Πασκουάλ, ούτε ο Πεδουλάκης, ούτε ο Τζώρτζεβιτς, ούτε ο Ιβάνοβιτς, ούτε καν ο Ομπράντοβιτς με τον Ιτούδη. Θα το έβλεπε ξεκάθαρα ακόμη και ο θρυλικός ο Μπάμπης ο Τακούνας (προπονητής ποδοσφαίρου σε ομάδες μικρών κατηγοριών ) , ο οποίος, αν δεν κάνω λάθος είχε τέτοια σχέση με το μπάσκετ , όση ο «φάντης με το ρετσινόλαδο». Δεν είναι όμως (…μόνο αυτό το πρόβλημα).

Επίσης, είναι ευκαιρία να θυμίσω ότι επίτηδες δημοσίευσα σε ανύποπτο χρόνο ένα blog με τίτλο «Κλαίνε οι χήρες, κλαίνε και οι παντρεμένες» γιατί λες και ήξερα ότι μόλις περάσουν κι από τα μέρη μας οι τραυματισμοί, ή υποχρεωθούν οι δυο ομάδες μας να παίξουν ματς μέσα σε 48 ώρες, κάτι που κατά κόρον συμβαίνει (για παράδειγμα) στην Ισπανία- όπου το minimum της ποιότητας των ομάδων της ουράς, είναι τρία επίπεδα πάνω από το αντίστοιχο δικό μας, γι αυτό και η πρωτοπόρος Ρεάλ Μ. έχει στον πρώτο γύρο 3 ήττες και η γοητευτική στην Ευρώπη (εκτός εξαιρέσεων) Μπασκόνια , είναι εκτός τετράδας- θα αρχίσουν οι δικαιολογίες και τα άλλοθι.

Ο Παναθηναϊκός , με τον τρόπο που «χτίζεται» και διαχειρίζεται , ως οργανισμός, την προοπτική αλλά και την καθημερινότητά του, θα παραμείνει για μια ακόμη χρονιά μια εύθραυστη ομάδα ικανή για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Ειδικά φέτος που έχασε το πιο σταθερό σημείο αναφοράς του (Διαμαντίδης), που του εξασφάλιζε έναν στοιχειώδη βαθμό αυτοάμυνας και αυτορρύθμισης.

Μια ομάδα χωρίς αγωνιστική, ψυχολογική και κυρίως πνευματική ισορροπία, η οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να περιχαρακώνεται από την στιγμή που μπαίνουν και δημοσιοποιούνται οι στόχοι. Όσο πιο ρεαλιστικοί και υπαγορευμένοι από επίγνωση είναι αυτοί οι στόχοι, τόσο πιο πιθανό είναι τα μυαλά να μείνουν στη θέση τους.

Μια ομάδα που πήγε να διαλυθεί επειδή έχασε με 25 πόντους στο ΣΕΦ , στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος και προσπαθεί να ξανανακατευτεί τώρα που τον νίκησε μέσα στο ΣΕΦ, για τον ημιτελικό του κύπελλου, επειδή τρεις μέρες μετά έφαγε την σφαλιάρα της Πόλης, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι τέτοιες μεταπτώσεις, είναι από αναμενόμενες έως φυσιολογικές. Ειδικά για ένα κλαμπ που δεν έχει σταθερό κορμό και κάθε χρόνο αλλάζει προπονητή στη μέση της σεζόν.

Πολύ περισσότερο , αν δεν συνειδητοποιήσει ότι κάπως έτσι θα πάει η χρονιά, τότε θα τρώγεται με τα ρούχα της. Θα υπάρχει ένα «κενό έδρανο του φταίχτη» και αν δεν υπάρχει ομοφωνία ποιος θα καθίσει πάνω του, όπως συνέβη πέρυσι με την περίπτωση του Τζόρτζεβιτς, θα διαλέγει να στέλνει κάθε φορά διαφορετικό, ανάλογα με την περίσταση. Και θα διοργανώνει -σε κάθε επίπεδό του- εσωτερικούς διαγωνισμούς, ποιός θα προλάβει να προφέρει περισσότερες φορές από τον διπλανό του, τη φράση: «τα είχα πει εγώ». Όχι, για να μην λέτε ότι ...δεν σας τα είπα.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιάννης Ντεντόπουλος
Γιάννης Ντεντόπουλος