Και προσοχή στους ψαράδες

Η Φινλανδία είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης στην οποία δεν έχω πάει ποτέ, με εξαίρεση 1-2 δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ και την Ισλανδία. Η κλήρωση του Ευρωμπάσκετ 2017 ήρθε γάντι όχι μόνο στην Εθνική ομάδα, που ψάχνει τρόπο για να γλείψει τις πρόσφατες πληγές της και να επιστρέψει στην κορυφογραμμή, αλλά και στον ταπεινό σας, ερωτευμένο με την «επίσημη αγαπημένη», ανταποκριτή.

Μήπως κύριε προϊστάμενε να μείνουμε στο Ταλίν, που είναι απέναντι και δεν χρεώνει τον κούκο αηδόνι; Ξέρω, ξέρω, έχουμε 9 μήνες καιρό για να κυοφορήσουμε το ταξίδι. Προέχει να δούμε τι σόι Εθνική Ανδρών θα κυοφορήσει μέσα στους κόλπους του το ταλαίπωρο ελληνικό μπάσκετ…

Η αντιπροσωπεία της ΕΟΚ εμφανίστηκε στην Κωνσταντινούπολη χωρίς προπονητή, αφού η καρέκλα του Κατσικάρη χηρεύει εδώ και τέσσερις μήνες. Πρωτάκουσα το όνομα του Δημήτρη Πρίφτη από το καλοκαίρι κιόλας, με μία πολύ ενδιαφέρουσα υποσημείωση: «Ο μεγάλος δεν θέλει τον Γιαννάκη, επειδή τον εκνευρίζει η εκστρατεία που ξεκίνησαν οι αυτόκλητοι αυλικοί του δράκου».

Αυτόκλητοι, ξε-αυτόκλητοι, δεν έχει σημασία. Η ουσία είναι ότι η υποψηφιότητα του Παναγιώτη Γιαννάκη συγκεντρώνει μικρές πιθανότητες, αφού άλλωστε συνοδεύεται από αστερίσκους.

Πέρα από τις μισογκρεμισμένες γέφυρες του 2008, ο Γιαννάκης έχει ισχνό βιογραφικό την τελευταία 5ετία, πρεσβεύει ένα μπάσκετ κάπως ασύμβατο με τις σύγχρονες τάσεις και ίσως χρειαστεί έναν ισχυρό (διάβαζε: καλοπληρωμένο) συνεργάτη στην Εθνική.

Ο ρόλος του κομισαρίου των Εθνικών ομάδων μπορεί να του ταιριάξει γάντι, αλλά εδώ συζητάμε για προπονητή μακράς πνοής που θα οδηγήσει άμεσα την Εθνική σε ομαλή μετάβαση στη νέα εποχή.

Ο Πρίφτης εργάζεται στον Άρη και δηλώνει πιστός του στρατιώτης. Πρόσφατα απέρριψε προτάσεις του Παναθηναϊκού και της Άλμπα, αλλά η Εθνική είναι διαφορετική ιστορία. Ο Πρίφτης την υπηρετεί εδώ και χρόνια ως ασίσταντ (και του Κατσικάρη), ενώ θεωρεί τη φόρμα με το εθνόσημο ύψιστη τιμή.

Ωστόσο, το μοντέλο του full-time προπονητή δεν θα ταιριάξει εύκολα με τις φιλοδοξίες του Πρίφτη, ούτε με τα οικονομικά της Ομοσπονδίας!

Εάν μιλούσαμε για Ολυμπιακό ή για Παναθηναϊκό, θα ήταν αδιανόητη η παράλληλη απασχόληση στην Εθνική ομάδα (θυμηθείτε και τις περιπέτειες του Γιαννάκη). Οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες, όμως, δεν έχουν παρά ελάχιστους παίκτες στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Εν έτει 2016, τα οπαδικά πάθη δεν τις αγγίζουν στον ίδιο βαθμό.

Ποιος θα έφερνε αντίρρηση στο δίπορτο του Πρίφτη; Μήπως ο …ΠΑΟΚ, που δεν ασχολείται ούτε με τα του οίκου του; Αν και οι φανατικοί του βρήκαν με ευκολία το δρόμο προς το «Παλατάκι», τότε που άκουσαν ότι ο Μαρκόπουλος συζητούσε με τον Ολυμπιακό…

Υπενθυμίζω ότι οι επόμενες υποχρεώσεις της Εθνικής μετά το Ευρωμπάσκετ είναι οι προκριματικοί για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019, πάει να πει αγώνες μέσα-έξω μέσα στο καταχείμωνο: Νοέμβριο, Μάρτιο και όποτε άλλοτε βρει κενό στο καλεντάρι του Μπερτομέου η πολύπλαγκτος FIBA Europe. Δεν γίνεται να έχουμε προπονητή που θα δουλεύει παράλληλα σε σύλλογο της Ισπανίας ή της Ρωσίας ή της Τουρκίας ή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Αυτό σημαίνει επίσης ότι θα έχουμε δύο διαφορετικές Εθνικές Ανδρών. Οι παίκτες που αγωνίζονται στο ΝΒΑ (Γ.Αντετοκούνμπο, Κουφός, Παπαγιάννης και τρέχα γύρευε ποιος άλλος…), αλλά και στο NCAA (όπου έχουμε σήμερα Ντόρσεϊ, Μήτογλου κ.α.) θα είναι αδύνατο να συμμετάσχουν σε αυτά τα ματσάκια. Η Εθνική του χειμώνα θα στελεχώνεται αποκλειστικά από παίκτες που αγωνίζονται στην Ευρώπη, όπως και τα ξένα αδερφάκια της.

Αφαιρέστε από την εξίσωση τους εθελοντές απόστρατους και θα μείνετε με άντε να μη πω τώρα τι στο χέρι. Τον Νοέμβριο του 2017, μπορεί να δει το φως της ημέρας η πιο αδύναμη Εθνική Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών. Ο διάδοχος του Κατσικάρη οφείλει να έχει το βλέμμα στραμμένο όχι μόνο στο μέλλον, αλλά και στα βαλτοτόπια. Ο σημερινός 37^ος σε ιεραρχία Έλληνας μπασκετμπολίστας μπορεί του χρόνου τέτοιες μέρες να βρίσκεται στη βασική 12άδα.

Αλλά ας μη πηγαίνουμε μακριά. Στην αποστολή για το Προολυμπιακό τουρνουά του Τορίνο, όπου υπήρχε και το ισχυρό κίνητρο του εισιτηρίου για το Ρίο, συμπεριλαμβάνονταν ο 10^ος, ο 11^ος και ο 12^ος παίκτης του Ολυμπιακού: Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Αθηναίου. Επίσης, ο 12^ος παίκτης του Παναθηναϊκού (Χαραλαμπόπουλος), ένας τότε άνεργος με ελάχιστο μπάσκετ στο βιογραφικό του (Θ.Αντετοκούνμπο), ένας πρωτάρης (Μπόγρης) και μόνο 6 έμπειροι (Καλάθης, Κουφός, Γ.Αντετοκούνμπο, Μπουρούσης, Περπέρογλου).

Δεν θα καταλάβω ποτέ, με ποιο θράσος ζητούσαμε από αυτή την ομάδα διάκριση και κατόπιν εξηγήσεις. Βαριά φανέλα, λέει. Βαριά θα ήταν αν τη φορούσαν ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, ο Ζήσης, ο Πρίντεζης, ο Σλούκας και ο Παπανικολάου. Όχι οι φιλότιμοι έφεδροι.

Και γεωγραφικά ακόμα, η κλήρωση του Ευρωμπάσκετ ήταν ένα θαυμάσιο δώρο για την Εθνική ομάδα.

Την κράτησε μακριά από το δύσκολο ταξίδι της Ρουμανίας και από την ταλαιπωρία του Τελ Αβίβ, περιόρισε κατά το ήμισυ την παραμονή της στην ταραγμένη Κωνσταντινούπολη και έστειλε την αποστολή σε μία από τις κοσμοπολίτισσες και καταπράσινες πρωτεύουσες του ευρωπαϊκού βορρά. Δεν χωράνε πια δικαιολογίες τύπου «πού να τρέχεις στις Ναπόκες-Κλουζ».

Οι αντίπαλοι δεν αποτελούν φυσικά εύκολη λεία, κρύβουν πολυάριθμους υφάλους, αλλά επιτρέπουν μακροημέρευση και πρόοδο σε όποια καλή ομάδα πάρει στα σοβαρά την αποστολή της. Ο ορίζοντας, που θέλει τον Α’ Όμιλο να διασταυρώνεται με τον Β’, κρατάει ανοιχτό τον δρόμο προς τα προημιτελικά, όπου θα προκριθούν 4 από τις Ελλάδα, Γαλλία, Λιθουανία, Ιταλία, Ισραήλ, Πολωνία, Φινλανδία, Ουκρανία, Σλοβενία, Γεωργία, Γερμανία, Ισλανδία.

Μέχρι εκεί κοιτάζω και μη παρέκει. Έτσι όπως αποδεκατίστηκε η Εθνική μας τα τελευταία χρόνια, είναι φρόνιμο να ξεκινάει την αποστολή με ταπεινοφροσύνη και αυτογνωσία.

Εάν από κάποιο θαύμα, εμφανιστεί στο Ευρωμπάσκετ πλήρης και συσπειρωμένη, τότε ναι, θα κοιτάξει με θάρρος προς τις κορυφές. Ειδάλλως, θα είναι υποχρεωμένη να κοιτάζει τους αγώνες έναν έναν μέχρι να πέσει σε τοίχο.

Εάν αρχίσουμε να βαφτίζουμε τους αντιπάλους ξυλοκόπους και ψαράδες, θα χάσουμε το παιχνίδι πριν ακόμη μπούμε στο βαπόρι.