Άσχημη ήττα που πρέπει να διορθωθεί

Από τη μία σκέφτομαι πως η Γαλατάσαραϊ δεν είχε κάνει νίκη μέχρι τώρα και δε νομίζω να κάνει και πολλές. Από την άλλη σκέφτομαι πως υπάρχουν ακόμη 24 αγωνιστικές και έχουν ολοκληρωθεί μόλις 6, δηλαδή το 1/5 της regular season της διοργάνωσης.

Σε μία υποτιθέμενη ζυγαριά του μυαλού μου, το πρώτο σενάριο θα κέρδιζε έστω και για λίγο. Η ήττα στην Τουρκία ήταν άσχημη ήττα. Κακή ήττα. Η Γαλατά διαθέτει ποιοτικό ρόστερ σε ατομικό επίπεδο, αλλά καλή ομάδα δεν τη λες. Δε γίνεται λοιπόν σε ένα γήπεδο όπου οι 6.000 ακούγονται σαν 16, να μπαίνεις τόσο συγκεντρωμένος, να προηγείσαι με 6-20 στα πρώτα 7’ και να μη νικάς.

Να έπαιζες με την ΤΣΣΚΑ, τη Ρεάλ, τη Φενέρ να πάω πάσο. Αλλά να σου κάνει η Γαλατά 19-0 και 27-2 το θεωρώ ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο για ομάδα που έχει στόχο το Final 4.

Την «ψιλιάστηκα» νωρίς τη δουλειά. Κάτι τα σχόλια στο live που… έδειχναν περίπατο, κάτι το πρώτο δίλεπτο με το second unit στο παρκέ. Ήμουν σίγουρος πως θα αντιδράσουν οι γηπεδούχοι, αλλά εδώ μιλάμε για εγκλήματα του Ολυμπιακού. ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ. Τους χάρισαν τους περισσότερους από τους 27 πόντους σε εκείνο το διάστημα.

Θυμάμαι την επαναφορά στο ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου και δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω.

Οι παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο (Χάκετ, Λοτζέσκι, Γκριν, Αργαβάνης, Γιανγκ) ευθύνονται στο μεγαλύτερο ποσοστό για το αποτέλεσμα. Καλά ο Γιανγκ απορώ πως έμεινε στο παρκέ 4:33. Μιλάμε ο άνθρωπος είχε αλλού το μυαλό του. Δύο λάθη, δύο φορές 3’’ στη ρακέτα, δέχτηκε 4 πόντους και έφαγε και τάπα από τον Τόμπσον.

Δε με νοιάζει αν είναι φόβος, έλλειψη συγκέντρωσης, ψυχολογικό πρόβλημα ή αν το ζώδιο του δεν είναι σε καλό φεγγάρι. Δε με ενδιαφέρει.

Ας το λύσουν.

Ο Μιλουτίνοφ το παλικαράκι μπήκε μέσα και έκανε 3 πράγματα σωστά.

Καλά για τον Μπιρτς δεν έχω λόγια. Το παλικάρι τα έδωσε όλα και τα έδωσε όλα κάνοντας τα πάντα σωστά.

Αν δεν ήταν ο Μάντζαρης και ο Καναδός δεν ξέρω τι θα γινόταν στην Κωνσταντινούπολη. Αλήθεια.

Παρά τα όσα λάθη έκαναν ξαναμπήκαν στο ματς και λες … «του πούστη, κατέβασαν τη διαφορά στους 4 και θα μπουν ταλιμπάν στο τρίτο δεκάλεπτο».

Ακόμη περιμένουμε. 18 πόντους δέχτηκαν σε 4 λεπτά! Η φημισμένη άμυνα του Ολυμπιακού ήταν άφαντη.

Όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι αν νικούσε ο Ολυμπιακός θα μιλάγαμε για κλεψιά του αιώνα. Τύφλα να έχουν οι Ocean 11 στο έργο.

Λίγο πίεσαν και τα ‘χασαν οι Τούρκοι. Καθυστέρησαν όμως.

ΜΟΝΟ ΔΟΥΛΕΙΑ

Μετά από ήττα πρέπει να δουλεύεις διπλάσια. Υπάρχουν ακόμη 24 ματς. Τίποτα δεν κρίθηκε και το χειρότερο που έχουν να κάνουν είναι να κάτσουν και να κλαίνε τη μοίρα τους. Περιμένει Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκός και Μακάμπι.

Βρισκόμαστε μόλις στο 1/5 της σεζόν και τίποτα δεν έχει κριθεί. Και 5-1 να ήταν το ρεκόρ το ίδιο θα έγραφα.

Ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα που δεν μπορείς να ξεγράψεις. Ειδικά τόσο νωρίς.

ΥΓ : Το να ταξιδεύεις στο εξωτερικό προσφέρει άλλη διάσταση. Βλέπεις τα καλά και τα κακά. Παρατήρησα λίγες άσχημες αντιδράσεις εντός κι εκτός παρκέ. Θέλω να πιστεύω πως έφταιγε η εξέλιξη του αγώνα αν και αυτό δεν αποτελεί πάντα δικαιολογία.

ΥΓ 2: Ο Μπιρτς ζήτησε μόνος του αλλαγή στο 7’. Τα έδωσε όλα και ήταν έτοιμη να βγει ο σπλήνας του. Να βλέπουμε πιο συχνά παίκτες να ζητούν αλλαγή. Καλό θα είναι.

ΥΓ 3: Ο Παπαπέτρου με αντίπαλο τον Ντέι ταίριαζε περισσότερο από τον Αγραβάνη.

ΥΓ 4: Αξίζει πραγματικά τον κόπο μία επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη. Αν είναι να τη συνδυάσετε και με το Final 4 που θα γίνει σε λίγους μήνες εδώ, ακόμη καλύτερο. Πανέμορφη, φθηνή, τρομερό φαγητό, ωραίες γυν (γκούχου γκούχου).

Όσο για τον φόβο και αυτά που ακούμε καθημερινά, προσωπικά δεν τα βίωσα. Σίγουρα στα έγκατα της Τουρκίας δε θα πήγαινα με ευκολία, αλλά στην Πόλη…