Ακροβασίες στο ημίφως

Οποιος αντιμετωπίζει τη Μακάμπι ή κάποιον κλώνο της, οφείλει πρώτα απ’όλα να φροντίσει τα ηλεκτρολογικά του. Εάν δεν προκαλέσει βραχυκύκλωμα, κινδυνεύει να πάθει στο τέλος οδυνηρή ηλεκτροπληξία. Ο Παναθηναϊκός έκανε αυτό που έπρεπε στα πρώτα 28 λεπτά του αγώνα, αλλά βιάστηκε να τραβήξει το κατσαβίδι από τις ασφάλειες και κόντεψε να χάσει το φως του.

Ξαναβρήκε τον διακόπτη την πιο κρίσιμη στιγμή, πάνω που απλωνόταν στο «Νίκος Γκάλης» το σκοτάδι. Και προστάτευσε τα πολύτιμα λάφυρα, ακροβατώντας στο ημίφως, υπό το φως των κεριών…

Συγχωρήστε μου τις ασυναρτησίες, αλλά και το ίδιο το ματς κάπως έτσι ήταν: ασυνάρτητο, ασορτί με το κείμενό μου. Οποιος έτρεξε στις τουαλέτες του ΟΑΚΑ στο 50-35 γύρισε και βρήκε τις ομάδες σχεδόν ισόπαλες (52-50). Ωσπου να μάθει από τον διπλανό του τα καθέκαστα, το σκορ είχε γίνει 64-52.

«Πάω να πιω λίγο νερό για να συνέλθω», θα είπε τότε. Όταν επέστρεψε από το μπαρ, η μετριότατη Μακάμπι είχε το πρώτο της προβάδισμα (64-65). Έτσι είναι το ρημάδι το μπάσκετ της νέας εποχής, δεν προλαβαίνεις να σηκωθείς από το κάθισμά σου…

Η πλάκα είναι ότι προς το τέλος άλλαξε και το σκηνικό στις κερκίδες. Οι οργανωμένοι που αρχικά απείχαν εμφανίστηκαν από το πουθενά και μετέτρεψαν το γήπεδο σε ηφαίστειο, με βρισιές για τον …Πειραιά. Να δείτε που στο τέλος θα ζητήσουν και μερίδιο για τη νίκη!

Ο Παναθηναϊκός έμεινε όρθιος στο τρίλεπτο της απόλυτης αναρχίας (σκορ 3-2), αφού ο Τζέιμς Γκιστ ήταν ο ένας και μοναδικός που έκανε σωστά τη δουλειά του. Πρώτα διόρθωσε με διπλή προσπάθεια το άτσαλο σουτ του Ρίβερς 25’’ πριν την κόρνα και στη συνέχεια έπαιξε άψογη άμυνα ενώπιος ενωπίω με τον Ντέβιν Σμιθ στα 5’’.

Το μακρυνό σουτ του Καλάθη στην εκπνοή δεν βρήκε στόχο, αλλά η δουλειά είχε γίνει. Η Μακάμπι κατέρρευσε στην παράταση, εγκλωβισμένη σε μία άμυνα που ξαναβρήκε τα πατήματά της στην τελική ευθεία του παιχνιδιού.

Τα καλάθια που χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός για να εξασφαλίσει το ροζ φύλλο τα βρήκε μετουσιώνοντας τα κλεψίματα του σε καρφώματα και αξιοποιώντας τα μακρυνά σουτ που του έδινε η κλειστή ισραηλινή άμυνα (Γκιστ, Νίκολς). Το έξτρα πεντάλεπτο θύμισε μάλλον τα 28 λεπτά της καλής απόδοσης του Παναθηναϊκού, παρά τη μαύρη τρύπα που απείλησε να καταπιεί το «τριφύλλι» αμέσως μετά.

Ο Τσάβι Πασκουάλ ποντάρει όλο και περισσότερο στην αθλητική του πεντάδα, στην οποία συνυπάρχουν ο Καλάθης με 4 από τους 5 Αμερικανούς της ομάδας. Αυτό το σχήμα με τους πολλούς «ημίψηλους» μπορεί να μη προσφέρει παιχνίδι στο post, αλλά επιτρέπει τις συνεχείς αλλαγές στην άμυνα και εξασφαλίζει ικανοποιητικές επιδόσεις στα ριμπάουντ (29-16 μετά το α' ημίχρονο).

Κάθε φορά που αποσύρεται στον πάγκο ένας από τους κρίκους της born in the USA αλυσίδας, ο πήχυς αρχίζει και τρεμοπαίζει, ακόμα και όταν ο αντικαταστάτης παίζει καλά (Μποχωρίδης, Φώτσης). Ο Παππάς φαίνεται να εξοστρακίζεται ξανά στην άκρη του πάγκου, αν κρίνω από τα 7:09 συμμετοχής που του δόθηκαν σήμερα. Ο Μπουρούσης παραμένει λύση των 15 λεπτών, αφού είναι λιγότερο αποτελεσματικός στον αέρα.

Δεν θα προσπαθήσω να ερμηνεύσω τον χρησμό του Δημήτρη Γιαννακόπουλου («πρέπει όλοι να μάθουν να πολεμούν, μηδενός εξαιρουμένου»), υποψιάζομαι ωστόσο ότι δεν είναι κουβέντα του αέρα. Ποιος είναι αυτός ο ανώνυμος …μηδείς, που κατηγορείται ότι μήδισε;

Το μοναδικό πράγμα που μετράει όταν σβήνουν τα φώτα είναι η νίκη. Το σακούλι με τα κουκιά. Το dvd του αγώνα προσφέρει άφθονο υλικό για μελέτη, ωστόσο ο παραπανίσιος βαθμός είναι πολύ πιο χρήσιμος.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ καλύτερα την περασμένη εβδομάδα στην Πόλη, αλλά έμεινε με το «γαμώτο». Δεν ωφελούν σε τίποτε οι έπαινοι, όταν το στομάχι είναι άδειο.

Απόψε πήρε το δίποντο χωρίς να ενθουσιάσει κανέναν. Με τι κουράγιο θα ξεκινούσε τον γολγοθά της επόμενης εβδομάδας (Ρεάλ στη Μαδρίτη, Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ) εάν έχανε δεύτερο σερί θρίλερ;

Δεν θα είναι περισσότερες από 2 ή 3 οι ομάδες που θα ολοκληρώσουν την 6^η αγωνιστική με ρεκόρ καλύτερο από το δικό του 4-2. Και ο χρόνος είναι ο καλύτερος σύμμαχός του.