Εκλογές; Ποιες εκλογές;

OK! To να γράψω κι εγώ για το δημοψήφισμα, να αναρωτηθώ ποιο θα ’ναι το περιεχόμενό του και να κραυγάσω γιατί τώρα κι όχι πριν από το πρώτο μνημόνιο, μου μοιάζει λίγο σαν να θέλω οπωσδήποτε να συμμετάσχω σε έναν βερμπαλιστικό διαγωνισμό.

Όταν η ανθρωποθάλασσα στη Θεσσαλονίκη απαγόρεψε στους επισήμους να απολαύσουν τις τιμές της παρέλασης (επειδή η παρέλαση έγινε, μην ξεχνιόμαστε) είχα μείνει με ανοικτό το στόμα ακούγοντας τους (ακριβοπληρωμένους) συναδέλφους μου και σχεδόν όλους τους πολιτικούς (βασικά των δύο μεγάλων κομμάτων) να εκφράζουν τον… αποτροπιασμό τους.

Ούτε μια στιγμή δεν δίστασα.

Έγραψα αυτό που έβλεπα.

Και το gazzetta επίσης δεν δίστασε ούτε μια στιγμή να αναδείξει την (αυτονόητη για τους υπόλοιπους Έλληνες) αλήθεια. Όχι, δεν χρειάστηκε καμία σύσκεψη (Βασίλη, το φαντάζεσαι;) για να πούμε τη γνώμη μας για την είδηση.

Κάτι τέτοιο δεν το συμφωνήσαμε ποτέ. Το θεωρούμε υποχρέωσή μας. Είναι το πρέπει μας…

Όχι, δεν το λέω για να πάρω(-ουμε) μπράβο. Σιγά την εξυπνάδα. Ανθρωποθάλασσα ήταν, δεν χρειαζόταν δα και τόση ικανότητα για να το δεις.

Είναι σαν να λες ότι είσαι ικανότατος σπορτσκάστερ επειδή είδες ότι το πέναλτι έγινε ή δεν έγινε εντός περιοχής· και να έχεις και super slow motion.

Μετά όλοι το πήραν (και πολύ καλά έκαναν) και το μάσησαν σαν τσίχλα. Μέχρι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός το είδε ως έξυπνη δικαιολογία για την έμπνευσή του με το δημοψήφισμα. Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης το επικαλέστηκε σήμερα στην ομιλία του στην Κ.Ο. της ΝΔ και εφημερίδες, sites και κανάλια το κάνανε σημαία.

Ξαφνικά λοιπόν σύσσωμη η ορατή (βλ. media και πολιτικοί) σαλονάτη ελληνική κοινωνία ακούμπησε στις πλάτες εκείνων των χιλιάδων ανθρώπων που φώναξαν: «Ψιτ μάγκες. Ως εδώ και μη παρέκει!»

Προσωπικά τρέφω μεγάλο σεβασμό στις χιλιάδες του λαού της αγαπημένης μου Σαλονίκης, οι οποίοι μας κτύπησαν το καμπανάκι κατά τη διάρκεια του ύπνου μας.

Υπάρχει όμως κάτι που με ανησυχεί.

Το λένε, το γράφουν, το επικαλούνται αλλά σαν τίτλο. Δεν είδα κανέναν να το αναλύει… Ούτε είδα κανέναν να υποκλίνεται.

Είδατε εσείς κανέναν;

Γιατί αν είδατε, να μου τον υποδείξετε παρακαλώ!

Σταματώ εδώ γιατί παρακολουθώ έκπληκτος (αν και η έκπληξη έχει γίνει πλέον συνήθεια, άρα τι διάολο έκπληξη είναι;) τα δελτία ειδήσεων. Όλοι μιλούν, αναλύουν, κριτικάρουν, λένε εξυπνάδες ή μας μπερδεύουν με τεχνικές (συνταγαματολογικές) λεπτομέρειες για το δημοψήφισμα. Όμως η λέξη «εκλογές» είναι (σχεδόν) εξαφανισμένη. Το ότι τις ζητά ο κ.Σαμαράς και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί είναι απλά ρεπορτάζ. Οι φωνές και οι κουβέντες (που κάνουν τον κόσμο να τσιμπάει) αφορούν αποκλειστικά το δημοψήφισμα.

Γιατί άραγε;

Μα αλλάζουν οι άνθρωποι;

Και αν υποθέσουμε ότι αλλάζουν (που ΔΕΝ αλλάζουν), είναι δυνατόν να αλλάξουν μέσα σε ένα 24ωρο;

Το ότι κράζει ο Τράγκας είναι άλλοθι.

Βλέπετε εσείς κανέναν άλλον ρόλο που να ταιριάζει στον Τράγκα;

Ή μήπως μασάτε που δείχνει ενοχλημένος ο Μανώλης Καψής;

Η Αριστερά φυσικά λέει ότι θα ψηφίσει ΟΧΙ…

Με άλλα λόγια: «Αποδέχτηκε» το δημοψήφισμα.

Και στο υπουργικό συμβούλιο διαφωνεί ο κ.Γιάννης Ραγκούσης. Ποιος; Ο κ.Γιάννης Ραγκούσης.

Τον ξέρατε πριν τον φέρει στο πολιτικό προσκήνιο ο πρωθυπουργός;

Όχι βέβαια.

Ούτε εγώ που έχω πάει δεκάδες φορές στην Πάρο (όπου ήταν πετυχημένος δήμαρχος) δεν τον ήξερα.

Αλήθεια το πιστεύετε; Αν αυτό δεν είναι αχαριστία, τότε τι είναι; Δεν τον κόβω για αχάριστο, αλλά για άνθρωπο ειδικών αποστολών.

Ίσως να θυμούνται οι παλαιότεροι ότι τη σκληρότερη «κριτική» στον Ανδρέα Παπανδρέου την ασκούσε ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Αχαχαχαχα, ο ανδρεϊκότερος όλων… Και η αντιπολίτευση έτριβε τα χέρια της, ξεχνώντας ότι ένας κολλητός του πρωθυπουργού είχε πάρει τη δουλειά που εκείνη κανονικά θα έπρεπε να κάνει.

Ποιοι άλλοι αντέδρασαν δυναμικά;

Η κ.Καϊλή και η κ.Αποστολάκη.

Συγγνώμη, αλλά επιτρέψτε μου να σηκωθώ από το πάτωμα όπου έχω πέσει από τα γέλια. Πάλι καλά που δεν είναι βουλευτής η Ελένη Μενεγάκη.

Τον κ.Βενιζέλο τον έπιασε η κοιλιά του και μπήκε στο ασφαλές δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Ρώτησα έναν φίλο μου (επίτηδες) απολιτίκ γιατρό, και ξέρετε τι μου ’πε;

-Όταν στο νοσοκομείο μπαίνει ένας ασθενής με πρόβλημα στη σκωληκοειδή απόφυση, τον εγχειρίζεις. Αν τον αφήσεις να φύγει, ή είσαι ανόητος γιατρός ή δεν τρέχει τίποτα.

Αλλάζουν οι άνθρωποι μέσα σε 24 ώρες;

Ελάτε τώρα, ας σοβαρευτούμε. Απλώς οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί είδαν τον λαό να μην αστειεύεται στη Θεσσαλονίκη και στις άλλες πόλεις και έφτιαξαν ένα σενάριο.

Σας αρέσουν τα τραλαλά σενάρια, έτσι δεν είναι;

Έχουν και διαφημίσεις… (Το πώς με τρελαίνει αυτο το «διακόπτουμε για ειδήσεις» στις κρίσιμες συζητήσεις, δεν λέγεται!)

Α, και κάτι άλλο:

Διαβάζω στο gazzetta ότι η γερμανική εφημερίδα WELT KOMPAKT γράφει για τον Έλληνα πρωθυπουργό: «Genie oder wahnsinn?», το οποίο μεταφράζεται: «Ιδιοφυΐα ή βλαξ;»!

Ποποπο γέλια που κάναμε…

Για μια στιγμή όμως… Ερώτηση κάνει, η οποία έχει δύο σκέλη: ή το ένα ή το άλλο. Τώρα αν εμάς μας βολεύει να βλέπουμε μόνο το «βλαξ» είναι μάλλον πρόβλημά μας.

Ξανασκεφθείτε το λιγάκι.

Μπείτε στα παπούτσια του Γιώργου…

Τι έγινε δηλαδή; Ξύπνησε ένα πρωινό και αποφάσισε μόνος του να κάνει δημοψήφισμα; Το συζήτησε με τη μαμά του και τα αδέλφια του;
Αλήθεια, το βρίσκετε πιθανό;

Με τον Βενιζέλο δεν το συζήτησε. Με τον Ραγκούση δεν το συζήτησε. Με τη Διαμαντοπούλου δεν το συζήτησε - υποθέτω ούτε με την Καϊλή…

Θα στοιχηματίζατε πολλά ευρώ ότι συζήτησε μόνο με τον εαυτό του;

Όποιος υποτιμά αυτόν με τον οποίον δεν συμφωνεί, είναι ο ίδιος βλαξ.

Αυτές τις μέρες συζήτησα με πολλούς ανθρώπους που έχουν (ενεργό) σχέση με την πολιτική. Ρώτησα τη γνώμη τους· άλλοι είχαν τη μία, άλλοι είχαν την άλλη… Ξέρετε τι συμπέρασμα έβγαλα;

ΟΛΟΙ με χρησιμοποίησαν σαν παπαγαλάκι.

Χαχαχαχα, εμείς έχουμε δύο γάτες σπίτι (τον Σμούντα και τη Σέρπα). Είναι πολύ δύσκολο να παίζουμε τα πτηνά...

Και κλείνω με δυο πράγματα (κατά την ταπεινή μου γνώμη) πολύ σημαντικά:

Εμείς όλοι εδώ αγαπάμε τα σπορ και τις ομάδες μας. Ας βάλουμε αυτήν την αγάπη μας για λίγο στο ράφι. Το πέναλτι που δεν δόθηκε χθες στον Ολυμπιακό, τον Λέτο που βάζει γκολ κατά ριπάς, την ΑΕΚ που βρίσκεται σε αδιέξοδο, τον ΠΑΟΚ που είναι ντεφορμέ, τον Άρη που του σκορπίζουν τα όνειρα, την Ηλιούπολη που είναι η μοναδική υπαίτιος κ.λπ. Δεν είναι ώρα για δευτερεύοντα πράγματα τα οποία λατρεύουμε. Δεν θα πάνε πουθενά, εδώ θα μείνουν…

Και δεύτερον: θυμηθείτε ότι όλοι/ες εσείς δεν είστε μόνο φίλαθλοι, οπαδοί, αλλά βασικά άνθρωποι που ανησυχείτε, θυμώνετε, είστε σε αδιέξοδο... Θυμηθείτε ότι ως αθλητικό site δεν μας παίρνουν και πολύ στα σοβαρά. Αυτό είναι το ΜΕΓΑΛΟ τους λάθος… Επειδή ξεχνούν ότι το να αγαπάς το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ ή το κρίκετ δεν είναι ιδιότητα, αλλά επιλογή…

Δεν είμαστε (πολιτικά) ανύπαρκτοι. Είμαστε εδώ. Είμαστε απλώς αόρατοι.

Να ’στε όλοι/ες καλά.

Μάνος Αντώναρος