Τη θέση του εκνευριστικού Αργεντίνου στούμπου που αντί για λουλουδάς σε τουριστικό θέρετρο του Μπουένος Άιρες κατέληξε να θεωρείται ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου (οποία ύβρις όταν υπάρχει ο Μιραλάς, έτσι;), έχει πάρει ο ένας και μοναδικός, ο «τώρα_που_μεγάλωσα_δεν_κλαίω_δημοσίως», η Κρίστα του Fight Club, ο «έγινα_και_πατέρας_άμα_λάχει_να_’ούμε», Κριστιάνο Ρονάλντο. Και μόνο που στο εξώφυλλο βλέπεις ρε παιδί μου το κύρος και το σταριλίκι της πάλλευκης, επιβλητικής εμφάνισης της «Βασίλισσας», φτιάχνεσαι! Όχι σαν το άλλο το πολύχρωμο τσίρκουλο με τον χρυσό –και καλά- χορηγό –γιατί έχουμε και έξοδα.

Το πρώτο πράγμα που θα προσέξει στο PES 2012 ο μύστης της σειράς είναι η καλύτερη κίνηση των παικτών στον χώρο, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Πράγματι οι συμπαίκτες σας ανοίγουν διαδρόμους και παρασύρουν τους προσωπικούς τους αντιπάλους ενώ με τη διαρκή κίνησή τους διευκολύνουν αφάνταστα όσους αρέσκονται στις λεγόμενες μπαλιές-τρύπες –είτε χαμηλές, είτε «λομπαριστές». Σε ό,τι αφορά την άμυνα και εκεί τα πράγματα έχουν βελτιωθεί αφού οι συμπαίκτες σας βρίσκονται κοντά σε μπάλα και αντιπάλους, με αποτέλεσμα αφ’ ενός όταν ζητήσετε πίεση κι από δεύτερο παίκτη αυτός να καταφθάνει αμέσως, και αφ’ ετέρου να λειτουργούν αρκετά καλά οι αλληλοκαλύψεις.

Με τον Μπούτσεκ, τον Μορέτο, τον Κοστάντζο και τα άλλα παιδιά…

Το φετινό PES συγκαταλέγεται σε αυτή την κάστα ομάδων που το καλοκαίρι ενισχύθηκαν σε πολλές και διάφορες θέσεις αλλά «ξέχασαν» την πιο σημαντική: αυτή του τερματοφύλακα. Όπως λοιπόν στη Μπάρτσα που φέτος πήρε Φάμπρεγας και Σάντσες έχει ξεμείνει ο Βαλντές τον οποίο η τροχαία της Βαρκελώνης έχει ανακηρύξει σε επίτιμο μέλος της, έτσι και στο PES 2012 ο τερματοφύλακας ή ορθότερα αυτός ο αχαρακτήριστος που έκανε το motion capturing, είναι για τα πανηγύρια. For the festivals, αγγλιστί. Υποψιάζομαι δε, πως η μόνη του σχέση με τερματοφύλακα, πρέπει να ‘ταν τα αυτοκόλλητα Panini με τον Σμάιχελ, τον Περούτζι και τον Μύρτσο που είχε μικρός.

Οι τερματοφύλακες, αγαπητοί μου, στο PES 2012, είναι κίνδυνος-θάνατος. Μπορούν να δεχθούν γκολ με οποιονδήποτε τρόπο ενώ τα χέρια έχω την υποψία ότι τα έχουν απλά για να… καλύπτουν το πρόσωπό τους μην τυχόν και τους βρει η μπάλα έπειτα από κάποιο κοντινό πλασέ ή κεφαλιά. Βασικά μη σας τα πολυλογώ, σχεδόν ό,τι πάει μέσα, «γράφει». Οι έξοδοί τους σε πολλές περιπτώσεις είναι ψιλοάστοχες, κάτι που παρατήρησα κάμποσες φορές όταν τους έβγαζα και ο ίδιος με το «τρίγωνο». Σαν να μην έφταναν αυτά, στα μακρινά σουτ τα οποία κατευθύνονται σχεδόν πάνω τους, οι επεμβάσεις τους είναι τόσο ασταθείς που ο εκάστοτε επιθετικός δεν έχει παρά να καραδοκεί για το «ριμπάουντ» προκειμένου να σπρώξει τη μπάλα στα αφύλακτα δίχτυα. Το φαινόμενο αυτό στην τελική έκδοση δεν ήταν ευτυχώς τόσο συχνό όσο στον preview κώδικα αλλά και πάλι, το όλο animation είναι για κλάματα.

Κάτω η μπάλα

Ένα από τα χαρακτηριστικά που μου άρεσαν πάντως στο παιχνίδι ήταν η δυνατότητα που είχα ανά πάσα στιγμή κάνοντας χρήση του δεξιού αναλογικού μοχλού να αλλάξω τον παίκτη που ήλεγχα, στοιχείο που συμβάλλει τα μέγιστα στα «ντουμπλαρίσματα» στην άμυνα. Μιας και αναφέρθηκα στο ανασταλτικό κομμάτι, ναι μεν μπορείτε να πιέζετε και να καλείτε και δεύτερο παίκτη να σας βοηθήσει, ωστόσο να ξέρετε πως αν οι κινήσεις σας δεν είναι μελετημένες και συγχρονισμένες, τότε δύο τινά μπορεί να συμβούν: ή που ο επιτιθέμενος θα σας χαρίσει μια ωραιότατη «ποδιά» και θα σας προσπεράσει σαν σταματημένους, ή που θα τον κόψετε μεν, με φάουλ δε. Ο δεξιός αναλογικός μοχλός βρίσκει εφαρμογή και στα στημένα αφού όσο ο εκτελεστής ενός κόρνερ, πλαγίου ή φάουλ περιμένει τις εντολές σας, εσείς μπορείτε να πάρετε τον έλεγχο κάποιου άλλου παίκτη και να τον μετακινήσετε σε πλεονεκτική θέση προκειμένου να δεχτεί τη μπάλα ή να πάρει μαζί του κάποιον αμυνόμενο. Το αυτό ισχύει και για τις στημένες φάσεις που αμύνεστε.

Στον τεχνικό τομέα, το φετινό PES παρουσιάζεται κατά τι βελτιωμένο σε σχέση με το περυσινό που ούτως ή αλλιώς έπαιζε σε υψηλά στάνταρ. Τα animations είναι σε γενικές γραμμές καλά όπως επίσης και τα μοντέλα των παικτών (στα cut-scenes είναι όλα τα λεφτά οι μπαγάσες) και των γηπέδων. Μια από τα ίδια και με τον ήχο που δεν θα σας χαλάσει καθόλου. Ναι, ΟΚ, το soundtrack δεν ήταν το δυνατό χαρτί των football sims τα τελευταία χρόνια αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με την ατμόσφαιρα εντός γηπέδου, το PES 2012 δεν θα σας απογοητεύσει. Εν τέλει, μην το ψάχνετε, η όλη οπτικοακουστική εμπειρία σας θα είναι πληρέστατη. End of story.

Σωτηρακόπουλος – Θαναηλάκης 1-0

Για άλλη μια χρονιά βέβαια, το PES… μιλάει ελληνικά! Η έκδοση που θα βρείτε στα καταστήματα περιλαμβάνει το παιχνίδι στα ελληνικά και σχολιασμό από τους Χρήστο Σωτηρακόπουλο και Γιώργο Θαναηλάκη. Αναφορικά με τα κείμενα, έχουν διορθωθεί αρκετές ατέλειες της περυσινής έκδοσης, ωστόσο έχω τρεις βασικές παρατηρήσεις. Πρώτον, τα ονόματα κάποιων ομάδων έχουν αποδοθεί λανθασμένα: είναι Μπεσικτάς και όχι Μπεσικτά, είναι Αθλέτικ Μπιλμπάο ή έστω Αθλέτικ Κλουμπ Μπιλμπάο και όχι Ατλέτικ Κλουμπ, είναι ΑΖ Αλκμάαρ και όχι Αζέτ. Δεύτερον, είναι λίγο «κάπως» στη μετάδοση και δη αγώνων Τσάμπιονς Λιγκ, τα ονόματα των παικτών (ακόμα και των σχολιαστών) να είναι στα αγγλικά, την ίδια στιγμή που αυτά των ομάδων είναι στα ελληνικά. Και τρίτον, κάποιες φράσεις και έννοιες παραέχουν μεταφραστεί «by the book» με αποτέλεσμα να δείχνουν αρκετά «ξένες» στη μητρική γλώσσα κάποιου…

Τώρα, ο σχολιασμός είναι εμφανώς βελτιωμένος σε σχέση με πέρυσι. Το δίδυμο αν και παρέμεινε ίδιο δεν «απαγγέλει παραμύθι» όπως στο PES 2011 αν και οι ατάκες του Θαναηλάκη έχουν μια χαρακτηριστική ψεύτικη χροιά. Οι άστοχες εκφράσεις είναι κάμποσες (π.χ. ο Θαναηλάκης μίλησε για φοβερή κεφαλιά όταν ο Μέσι είχε σκοράρει με απευθείας φάουλ, ο Σωτηρακόπουλος είπε για ένα σουτ που πέρασε ξυστά απ’ το δοκάρι τη στιγμή που η μπάλα το τράνταξε και άλλα τέτοια). Όπως και να ‘χει πάντως, και οι δυο τους ακούγονται πολύ πιο ευχάριστα σε σχέση με πέρυσι. Βασικά αντέχονται. Φιλική συμβουλή: ας τους πάει κάποιος το παιχνίδι και ας τους κάνει μια παρουσίαση. Μόνο έτσι θα καταλάβουν τι πρέπει να κάνουν…

Όσο για τις ελληνικές ομάδες που βρίσκονται στο PES 2012, μιλάμε για Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Οι συνθέσεις τους βέβαια όπως και αυτές όλων των συλλόγων στην έκδοση που είχα στα χέρια μου, ήταν για κλάματα. Υποθέτω πως η Konami είτε θα έχει ενημερώσει την τελική βερσιόν του παιχνιδιού με όλες τις καλοκαιρινές μεταγραφές, είτε θα λανσάρει day 1 patch για τον τίτλο. Από licensed ομάδες τώρα, στο παιχνίδι φιγουράρουν όλες από την ισπανική Πριμέρα Ντιβιζιόν, την ολλανδική Ερεντιβίζιε, τη γαλλική Λιγκ 1 και την ιταλική Σέριε Α, ορισμένες από το πορτογαλικό πρωτάθλημα, οι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Τότεναμ από την Αγγλία, κάμποσες ακόμα από την Ευρώπη και οι Ρίβερ Πλέιτ και Μπόκα Τζούνιορς από τη Λατινική Αμερική. Από εκεί και πέρα, από πλευράς modes υπάρχουν τα Τσάμπιονς Λιγκ και Κόπα Λιμπερταδόρες, τα προαναφερθέντα πρωταθλήματα συν τα Master League (online και μη) και Γίνε Θρύλος.

Οπότε; Πάμε για πρωτάθλημα;

Λέμε ότι η Konami έχει δρόμο μπροστά της μέχρι να φτάσει την EA. Ωραία, δεκτό. Γιατί; Για να έχουμε μετά δύο ίδια παιχνίδια, μόνο που το ένα θα λέγεται FIFA και το άλλο PES; Σόρι αλλά δεν με ενθουσιάζει αυτή η προοπτική. Προτιμώ το FIFA να παραμείνει FIFA και να συνεχίσει να αναπτύσσεται με αυτό το σκεπτικό και το PES να εξακολουθήσει να είναι PES και ως τέτοιο να προοδεύει. Το PES 2012 είναι συνολικά βελτιωμένο σε σχέση με τον προκάτοχό του, τουλάχιστον στα μάτια μου. Θεωρώ πως αυτοί που έμειναν ικανοποιημένοι με το περυσινό Pro, θα βρουν στο φετινό «επεισόδιό» του το αγαπημένο τους χόμπι για τους επόμενους δώδεκα μήνες. Αν πάλι έναν χρόνο πριν βρέθηκαν σε δίλημμα αλλά προτίμησαν το FIFA, τα demos των δύο παιχνιδιών είναι εδώ και τους περιμένουν καρτερικά. Οι «FIFAκηδες» δεν θα ενδιαφερθούν καν. Για την ακρίβεια θα κάνουν ότι και οι «PESάκηδες» με το FIFA 12: θα το αγνοήσουν –στην καλύτερη.

8

Πηγή: byteme.gr

Είδος: Sports

Πλατφόρμα: X360, PS3, PC

Εταιρεία: Konami

Διάθεση: SEGA

Παίκτες: 1-4

Multiplayer: Ναι