Assassin’s Creed: Revelations multiplayer beta preview

Εμείς φυσικά, ή ορθότερα εγώ, δεν έχασα την ευκαιρία και έτσι «χώθηκα» στη beta, παίζοντας απ’ όποιο PS3 βρισκόταν εύκαιρο (στο γραφείο, στο σπίτι, ανάλογα :P) θέλοντας έτσι να πάρω μια γεύση από το multiplayer τμήμα του παιχνιδιού –κάτι που άλλωστε είχε συμβεί και με το Assassin’s Creed: Brotherhood, τον πρώτο τίτλο της σειράς που προσέφερε multiplayer.

Εν πάση περιπτώσει, στη beta του Revelations προσφέρονταν τέσσερα modes (Wanted, Manhunt, Deathmatch, Artifact Assault), τρεις χάρτες (Knight’s Hospital, Antioch, Constantinople) και εννιά χαρακτήρες (Sentinel, Vanguard, Guardian, Vizier, Thespian, Deacon, Bombardier, Trickster και Champion). Ξεκινώντας τη beta, δοκίμασα το χρησιμότατο tutorial του παιχνιδιού, απαραίτητο σε όσους έρχονται σε επαφή για πρώτη φορά με το multiplayer του Assassin’s Creed ή απλά… απέχουν καιρό από το «άθλημα»! Από ‘κει κι έπειτα ήμουν ελεύθερος να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου κόντρα σε άλλους παίκτες.

Σημειώνω εδώ πως, προς έκπληξή μου, τα πρωινά έβρισκα πολύ πιο εύκολα άλλους παίκτες για να παίξουμε παρέα, σε σχέση με τα απογεύματα ή τις βραδινές ώρες –wtf, κανένας δεν δουλεύει; Αυτό που παρατήρησα και δεν μου άρεσε, ήταν πως σε έναν εκ των λογαριασμών μου, που ξεκίνησα να παίζω εξ’ επίτηδες αργά (μόλις χθες), όσα παιχνίδια κι αν δοκίμασα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην έχω για αντιπάλους παίκτες πολλών περισσότερων levels απ’ ότι ήμουν εγώ. Να ‘μαι level 2 και να ‘χω να παίξω κόντρα σε τρεις-τέσσερις «30άρηδες», ε, δεν είναι και ό,τι πιο κολακευτικό για τη matchmaking engine του παιχνιδιού. Μιας και αναφέρθηκα σε αυτή, σε ορισμένες περιπτώσεις παίζοντας βρέθηκα να έχω ξεμείνει χωρίς στόχο για καναδυό λεπτά, με τις επιλογές μου να είναι είτε να περιμένω να τελειώσει η παρτίδα, είτε να κάνω quit.

Για όσους δεν έχουν ιδέα τι πάει να πει multiplayer σε Assassin’s Creed, φανταστείτε ότι οι παίκτες ελέγχουν χαρακτήρες εμπνευσμένους από την campaign του παιχνιδιού. Παίζουν δε, σε χάρτες τίγκα στους NPC που είναι τάλε-κουάλε οι ίδιοι χαρακτήρες! Ανά πάσα στιγμή έχουν έναν στόχο που κυνηγούν να σκοτώσουν, αποτελώντας παράλληλα κι εκείνοι τον στόχο κάποιου άλλου παίκτη! Έτσι, βασιζόμενοι στο ραντάρ, τις λοιπές ενδείξεις του user interface (θορύβους, πορτραίτο χαρακτήρα κ.α.) και την παρατηρητικότητά τους, προσπαθούν να βρουν τον στόχο τους και να τον καθαρίσουν παίρνοντας τους περισσότερους δυνατούς πόντους, καλύπτοντας ωστόσο τα νώτα τους –αν δεν θέλουν τουλάχιστον να δουν τα ραδίκια ανάποδα, να χάσουν πολύτιμο χρόνο και να χαρίσουν ακόμα πιο πολύτιμους πόντους σε κάποιον αντίπαλο!

Τα multiplayer modes του Assassin’s Creed: Revelations δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας, τουλάχιστον όχι αυτά που είδα. Τα Manhunt και Wanted είναι τάλε κουάλε με τα ομώνυμα modes του Brotherhood, το Artifact Assault είναι ένα μετονομασμένο Capture the Flag ενώ το Deathmatch είναι… Deathmatch! Αλλαγές παρατήρησα στις abilities που έχουν πλέον στη διάθεσή τους οι παίκτες ενώ αξίζει να σημειωθεί πως ο κάθε χαρακτήρας (στο σύνολό τους πάντως είναι εντελώς διαφορετικοί σε σχέση με αυτούς του Brotherhood), όπως αναμενόταν, έχει τις δικές του ειδικές ικανότητες. Προσωπικά πάντως πιο «κουλ» όλων μου φάνηκε ο Vanguard.

Εν τέλει, το Assassin’s Creed: Revelations δείχνει να βαδίζει ως προς το multiplayer του στα –ασφαλή- βήματα του προκατόχου του. Δεν είδα κάποια συγκλονιστική καινοτομία αλλά εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω αν χρειαζόταν κιόλας. Θα περιμένω βέβαια την πλήρη έκδοση του παιχνιδιού με όλα τα modes/χάρτες/χαρακτήρες για να αποκτήσω μια πλήρη εικόνα και άρα να είμαι σε θέση να εξάγω ασφαλή συμπεράσματα, ωστόσο έχω την αίσθηση πως για άλλη μια φορά θα πέσει τρελό κυνηγητό…

Πηγή: byteme.gr