Ο δαίμων και το καρναβάλι

ΕΡ.: Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος έκανε το καλοκαίρι έκανε τρίτη σερί εγχείριση. Πρακτικά, πόσα χρόνια έχει να παιξει μπάσκετ; Τρία; Μήπως γνωρίζεις πόσο χρόνο αποθεραπείας χρειάζεται και η τρίτη εγχείριση; Θα μπορεί τότε να ενταχτεί στο ρόστερ κάποιας ομάδας ή πρέπει να περιμένει την επόμενη μεταγραφική περίοδο, που σημαίνει πρακτικά άλλη μια σαιζόν χαμένη; (Ν.Ρομπ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Θα χρειαστεί πάλι αρκετούς μήνες για να επιστρέψει. Από το 2009 κι έπειτα, ουσιαστικά δεν έχει παίξει μπάσκετ. Λέγεται ότι το πρόβλημα στη μέση του επιδεινώθηκε εξαιτίας της απροθυμίας του μπροστά στο νυστέρι. Η συντηρητική αγωγή δεν είναι πάντοτε αποτελεσματική. Εφ’όσον είναι ελεύθερος και δεν έχει αγωνιστεί κάπου μέσα στη σεζόν, έχει το δικαίωμα να ενταχθεί σε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα, ανά πάσα στιγμή. Εγώ πάντως δεν τον έχω ξεγράψει. Παραείναι νέος για να κρεμάσει τα παπούτσια.

ΕΡ.: Αυτό που γράψατε για τον Νικ Καλάθη (Οι «προδότες» και ο Νικ, 18/9/2012) είναι μεγάλη αλήθεια που ίσως να ισχύει και για άλλους παίκτες όπως ο Μάριτς ή και ο Πατ Καλάθης που δεν πήρε ευκαιρίες από τον Ομπράντοβιτς (Ανδρέας Χ., Κύπρος)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Μήπως είδατε στη Nova τους αγώνες της Λοκομοτίβ Κουμπάν με τον Ολυμπιακό και την ΤΣΣΚΑ; Μήπως εντυπωσιαστήκατε; Επειδή παρακολουθώ τον Νικ από τα κολεγιακά του χρόνια, πιστεύω ότι αισθάνεται πιο άνετα όταν έχει στην τσέπη του τα κλειδιά της ομάδας, χωρίς πολλές φωνές από τον πάγκο και με εγγυημένα 30+ λεπτά συμμετοχής. Φυσικά έμαθε πολλά από τον Ομπράντοβιτς, αλλά μπορεί να αισθάνεται πλέον πιο απελευθερωμένος. Για τον Μάριτς, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ο Πατ ουδέποτε μου φάνηκε «μέγεθος Παναθηναϊκού», ούτε όμως είναι για πέταμα. Καλό είναι να θυμόμαστε ούτε ουδείς έχει προπονητής το αλάθητο, όσα Κύπελλα Πρωταθλητριών και αν κερδίσει.

ΕΡ.: Για τις πιο μικρές κατηγορίες υπάρχει κάποιος απο εσάς τους έγκριτους δημοσιογράφους αν ασχοληθεί ή όλοι σας ασχολείστε με τις μεγάλες κατηγορίες; Υπάρχουν και οι πίσω και ξέρετε καλά ότι εκεί γίνεται καλύτερη δουλειά απο πολλές ομάδες της Α1 (Στ.Ευγ.).

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να εξαντλούμε την κριτική και το σχολιασμό μας στις ομάδες «που πουλάνε». Ακόμα και οι μικρομεσαίοι της Α1 είναι πολύ αδικημένοι από τα Μέσα. Ομολογώ ότι και εγώ προτιμώ να παρακολουθήσω αγώνα της Β’ Εθνικής παρά της Α1, ειδικά αν διεξάγεται στην επαρχία. Μακάρι να ξαναβγεί ένα περιοδικό σαν το «Τρίποντο» ώστε να πέσουν ξανά ορισμένοι προβολείς στις μικρότερες κατηγορίες.

ΕΡ.: Ποιος είναι το φαβορί για την 3^η θέση και ποιος για υποβιβασμό; (nick T, Chicago)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Μολονότι ελπίζω (εδώ και χρόνια, μάταια) για μία γερή αντεπίθεση της Θεσσαλονίκης, νομίζω ότι φαβορί για την 3^η θέση είναι και φέτος ο Πανιώνιος. Στη Νέα Σμύρνη γίνεται μεθοδική δουλειά, αξιοποιούνται νεαροί Ελληνες παίκτες, διδάσκεται σωστό μπάσκετ και υπάρχει νοικοκυριό στα οικονομικά. Στο χορό των μελλοθανάτων, δυσκολεύομαι να κάνω προγνωστικό. Θα αντέξουν μάλλον όσοι έχουν σχετικά εύρωστη διοίκηση.

ΕΡ.: Πως τη βλεπεις την Ελευσίνα φέτος, θα τη σώσει την παρτίδα; Ξέρεις επίσης γιατί έπρεπε να αλλάξει γηπεδο; Το Αιγάλεω έπαιζε σε καλύτερο πριν 3 χρόνια; (Παν.Παλ.).

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Δεν βλέπω γιατί να μη τη σώσει. Οι περισσότερες ομάδες βράζουν στο ίδιο καζάνι και ταυτόχρονα κρέμονται από μία λεπτή κλωστή. Μια και είναι γειτόνισσά μου η νεοφώτιστη ομάδα, εύχομαι να μακροημερεύσει, αρκεί να γίνει αυτόφωτη οντότητα και να αποδείξει ότι εκφράζει την τοπική κοινωνία. Ο ξεσπιτωμός της ήταν πράγματι μία δυσάρεστη έκπληξη. Αίφνης, ο ημιθανής ΕΣΑΚΕ απέκτησε …προδιαγραφές.

ΕΡ.: Οι διαιτητές στο μπάσκετ πάιζουν πάρα πολύ σπουδαίο ρόλο. Είναι το γεγονός ότι "συμμετέχουν" σε κάθε επίθεση ή άμυνα, είναι η στοχοποίηση που μπορεί να γίνει σε παίκτες φορτωμένους με φάουλ, είναι ο τρόπος που αφήνουν ή όχι την σκληρή άμυνα κτλ. Πολλές φορές βασικό κομμάτι στην τακτική μιας ομάδας, εξαρτάται και από τους διαιτητές. Έχουμε δει επίσης, πως με την επίδραση της διαιτησίας εθνικές ομάδες έχουν καταφέρει επιτυχίες χωρίς να τις αξίζουν, βλέπε Τουρκία στο τελευταίο Μουντομπάσκετ. Έχουμε δει και στα μέρη μας απίστετες ομορφιές, noncall, το περιβόητο παοχνίδι που καταστρατηγήθηκε κάθε έννοια διακαίου και το +17 έγινε -10. Πως λοιπόν με αυτά τα δεδομένα θεωρείς ανάξια την αναφορά στην διαιτησία μετά από ορισμένα παιχνίδια και απλώς άλλοθι των ηττημένων; (Ηλ.Τεφ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Θα ασχοληθώ με τη διαιτησία όταν πάψει να είναι αιώνιο –και προκάτ- άλλοθι των ηττημένων ή έστω όταν συνδυαστεί με αυτοκριτική. Ή όταν έχω ενδείξεις για στημένα παιχνίδια, δωροδοκίες και ανάλογες ομορφιές. Όπως έχω γράψει αμέτρητες φορές, το πιο εύκολο πράγμα στο μπάσκετ είναι να «αποδείξει» μία ομάδα ότι αδικήθηκε. Οποια κι αν είναι αυτή, σε οποιοδήποτε ματς, κυριολεκτικά. Η διαιτητολαγνεία είναι εθνικό μας σπορ, ποδοσφαιρογενές φυσικά, αλλά εγώ δεν συμμετέχω σε αυτό το παιχνίδι.

ΕΡ.: Διάβασα το άρθρο σου για τον Λάσμε και τον γρίφο του Πεδουλάκη για τα ζευγαρώματα στην ρακέτα. Θα μπορουσε ο Αρτζι να κανει οτι κ ο Ζελικο στον τελικό της Μπολόνια, με τονν Μποντίρογκα. Να βαλει Ούκιτς οργανωτη και 4άρι τον Διαμαντίδη. Εχει ποστάρισμα, σουτ, πασα, είναι γρηγορος κ την απαραιτητη μπασκετική ευφυία για να τα φέρει εις πέρας. Τι λες; (Μ.Παλ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Είναι κάπως ανορθόγραφο το πείραμα, αλλά όχι πρωτοφανές. Το τρικ «Διαμαντίδης στο 4» έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς και από τον Ομπράντοβιτς, ως τακτική αιφνιδιασμού του αντιπάλου, για λίγα λεπτά πάντα. Αλλά πόσες δουλειές να κάνει πια ο Διαμαντίδης; Ο Ούκιτς δεν είναι εξίσου ικανός ενορχηστρωτής και ο Καλάθης δεν μένει πια εδώ.

ΕΡ.: Στην παρουσίαση του ΠΑΟ υπήρχε και ένα ψηλό παιδί με την φανέλα Νο 20, του οποίου το όνομα δεν συγκράτησα. Από τις ομαδικές φωτογραφίες δείχνει τουλάχιστον 2.15! Ποιος είναι; Είναι ταλαντούχος; Ηλικία; (Γ.Μελ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Πρόκειται για τον Γιώργο Διαμαντάκο της Εθνικής Παίδων. Είναι 17 ετών, αποκτήθηκε από τον Σπαρτιατικό και βλέπει αυτόν τον μάταιο κόσμο από τα 2μ15 (αν και, πράγματι, δείχνει ψηλότερος). Ο Παναθηναϊκός προχώρησε φέτος σε παιδομάζωμα ολκής (με τους τινέιτζερς Χαραλαμπόπουλο, Διαμαντάκο, Παπαγιάννη, Αντετοκούμπο) για να καλύψει το χαμένο έδαφος προηγούμενων ετών σε αυτόν τον τομέα. Η σπουδή με την οποία ο Ολυμπιακός μάζεψε την αφρόκρεμα της «χρυσής γενιάς» των ‘90άρηδων δικαιώθηκε στην πράξη.

ΕΡ.: Πιστεύετε πως τα παιδιά που είναι γεννημενα την περίοδο 1989-1991, o μελλοντικός κορμός της Εθνικής, θα μπορέσουν να μας κρατήσουν ψηλά στο ευρωπαϊκό αλλα και στο διεθνές στερέωμα; (Π.Μιτσ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Μιλάτε για Παπανικολάου, Μάντζαρη και σία (αλλά και Καλάθη, Κουφό). Οι περισσότεροι έχουν ήδη περάσει το κατώφλι της μεγάλης Εθνικής, αλλά όχι σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το κρίσιμο τεστ για αυτή τη γενιά θα δοθεί όταν αποχωρήσουν οι Σπανούλης, Φώτσης, Μπουρούσης κ.ο.κ. Πιστεύω ότι αυτή η φουρνιά έχει το ταλέντο για να κρατήσει ψηλά τη σημαία, αρκεί να μείνει συσπειρωμένη και –κυρίως- να φορέσει με προθυμία και συνέπεια τη φανέλα της Εθνικής.

ΕΡ.: Νίκο σχολίασε σε παρακαλώ την αδυναμία ( ή άρνηση) των ομάδων της Α1 να κάνουν εσωτερικές μεταγραφές: ειναι δυνατον να χανονται παικτες οπως ο Ράιτ, ο Κρίστμας, ο Σμιθ, παλιοτερα οι Tζααμπερ, Mάικλ, κλπ; Κάθε χρόνο πρεπει να βλεπουμε αλλαγες σε ολες τις θεσεις ξένων; (Μike)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Η υπεραξία που απέκτησαν αυτοί οι παίκτες με τις επιδόσεις τους στο ελληνικό πρωτάθλημα τους έκανε πανάκριβους για τις πτωχές πλην τίμιες μικρομεσαίες ομάδες. Και -όπως φάνηκε στην περίπτωση του Σμιθ- είναι μάλλον μέτριοι για Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό. Αν μη τι άλλο, η άφιξη νέων προσώπων ανανεώνει και το ενδιαφέρον.

ΕΡ.:Oλόγος που επέλεξα τώρα να σου γράψω. είναι η Εθνική Ομάδα Μπάσκετ και ο Ηλίας Ζούρος. Παρατήρησα μια "απίστευτη υποστήριξη" του Ζούρου από την πλευρά των Ελλήνων δημοσιογράφων που προσωπικά μου γεννά πολλά ερωτηματικά. για τη λογική μου και τη συναισθηματική μου νοημοσύνη.Το ερώτημα μου είναι το εξής.. Τι αντιπροσωπεύει η περίπτωση του Ηλία Ζούρου; Υπάρχει κάτι από πίσω. ή όλα ήταν αγνά και καθαρά; Κυκλοφορεί έντονα στους έξω δρόμους ότι ο Παναγιώτης Γιαννάκης και οι κύκλοι του επηρεάζουν πράγματα και καταστάσεις. (Λ.Κουτσ.) Πότε έληγε το συμβόλαιο του Ζούρου; Έχει υποβάλλει τυπικά την παραίτησή του; (Βαγγ.Δ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Αλήθεια είδατε να υποστηρίζεται ο Ζούρος; Εγώ το αντίθετο πιστεύω, ότι χρεώθηκε μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης από αυτό που του αναλογεί. Δεν ήταν δικό του λάθος η ελλιπής προετοιμασία ούτε μπορούν να μένουν στο απυρόβλητο Ομοσπονδία και παίκτες ούτε μπορεί να είναι ένα το εξιλαστήριο θύμα μίας αποτυχίας. Το δείγμα γραφής που έδωσε ο Ζούρος στο Ευρωμπάσκετ 2011, με μισοσκορπισμένη ομάδα, είναι για μένα αρκετό ώστε να θεωρώ ότι δικαιούται άλλη μία ευκαιρία. Επίσης, θα πρέπει να υπάρξει ποιοτικά υπέρτερη (και οικονομικά εφικτή) εναλλακτική λύση αν πρέπει οπωσδήποτε να ρίξουμε τον προπονητή στην πυρά. Δεν είναι άστοχο αυτό που γράφετε για «κύκλους του Γιαννάκη που επηρεάζουν καταστάσεις», αν και νομίζω ότι ο ίδιος ο Γιαννάκης είναι αμέτοχος. Το συμβόλαιο του Ζούρου έχει ήδη λήξει, αν και υπάρχουν οικονομικές εκκρεμότητες. Αλήθεια, πότε θα προσληφθεί ο επόμενος;

ΕΡ.: Για την εθνική ανδρών θέλω να σε ρωτήσω αν πιστεύεις ότι θα πρέπει να αλλάξει κάτι στη δομή της εθνικής (κλήσεις παικτών, παρατρεχάμενοι ομοσπονδίας) ή θα βαδίσουμε στο "κλασσικό" τρόπο Βασιλακόπουλου; (Τάσος Καρ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Θα πρέπει να αλλάξουν πολλά στον τρόπο λειτουργίας της Ομοσπονδίας, αν και δεν συμφωνώ απόλυτα με τη δαιμονοποίηση του Βασιλακόπουλου. Όταν δείτε το ποιόν των περισσοτέρων από αυτούς που φιλοδοξούν να τον διαδεχθούν, θα καταλάβετε τι εννοώ. Το μεγαλύτερό του λάθος είναι ότι δεν φροντίζει για μία ικανή διάδοχη κατάσταση. Η Εθνική παραμένει ψηλά χάρη στους παίκτες και τους προπονητές που την υπηρετούν, αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θυμίζει καρναβάλι της Πάτρας, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.

ΕΡ.:Ποια είναι η "ιεροτελεστία" μιας μετάδοσης π.χ. ενός αγώνα της Euroleague; Θα με ενδιέφερε να μάθω πόσο χρόνο αφιερώνετε για την προετοιμασία μιας μετάδοσης και τι περιλαμβάνει η προετοιμασία σας (youtube, ξένο τύπο...), αν δεν είναι μυστικά του επαγγέλματος φυσικά. Επίσης, είχα διαβάσει κάποτε ένα άρθρο του Α. Σπυρόπουλου που έγραφε ότι στο Champions League ένας από τους τοπικούς δημοσιογράφους συγκεντρώνει τους δημοσιογράφους που θα κάνουν σχολιασμό, προφέρει τα ονόματα όλων των παικτών της γηπεδούχου ομάδας και λύνει απορίες. Γίνεται κάτι αντίστοιχο στο μπάσκετ; (Β.Δουρ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Για έναν μεγάλο αγώνα ελληνικής ομάδας στην Ευρωλίγκα, η προετοιμασία περιλαμβάνει αρκετό διάβασμα ελληνικού και ξένου τύπου, κάμποσο επιτόπιο ρεπορτάζ (ειδικά στα ταξίδια), επεξεργασία των στατιστικών, άφιξη στο γήπεδο τουλάχιστον 1 ώρα πριν το τζάμπολ για «μυρωδιά» και κλίμα κλπ. Τον παλιό, κακό καιρό η προετοιμασία περιελάμβανε βουτιά στο χαρτομάνι και …άρση βαρών, αλλά πλέον όλα χωράνε στον υπολογιστή. Οι μεγάλες τσάντες και τα ντοσιέ έχουν πέσει σε αχρηστία. Αυτό που λέτε για το Τσάμπιονς Ληγκ δυστυχώς δεν γίνεται στο μπάσκετ (ούτε έχει ιδιαίτερο σουξέ στο ποδόσφαιρο). Εγώ πάντως πιστεύω ότι τα ξένα ονόματα πρέπει να προφέρονται με ακρίβεια, οπότε φροντίζω να ρωτάω ξένους συναδέλφους πριν τον αγώνα, εάν έχω απορίες. Δεν μου αρέσει να διαιωνίζω λάθη τύπου «Γκαρμπαχόθα» ή «Βαρεχάο».

EΡ.: Τι βλέπεις στο Παναθηναϊκός-Τόττεναμ; (Athenspur)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Κανονικά, η ομάδα που κέρδισε στο Ολντ Τράφορντ δεν έχει να φοβηθεί κάτι από την ομάδα που αγκομαχάει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αλλά στον πλανήτη Τόττεναμ όλα είναι πιθανά. Αλλωστε θα κατεβάσει αναπληρωματικούς. Προβλέπω ότι όλοι θα βολευτούν με ένα ωραιότατο «Χ». Εγώ πάντως θα είμαι στην κερκίδα με εισιτήριο. Πρώτη φορά έρχεται στην Αθήνα για επίσημο ματς η αγαπημένη μου ομάδα. Η ενδεκάδα θα είναι κάτι σαν Λορίς, Σμιθ, Φερτόνχεν, Ντόσον, Κόλκερ, Χάντλστοουν, Κάρολ, Σίγκουρντσον, Τάουνσεντ, Φάλκε, Ντέμπσεϊ.

ΕΡ.: Η ηλικία μου, μου επιτρέπει να θυμαμαι τον Αργύρη Πεδουλάκη ως παίκτη του Παναθηναίκού στα μέσα της δεκαετίας του 80. Αυτό που δεν ξέρω και θα ήθελα να μάθω είναι ποιός ήταν ο λόγος που τον ώθησε σε μια ώριμη μπασκετικά ηλικία να αποφασίσει να αλλάξει τον τρόπο που εκτελούσε τις βολές επιλέγοντας αντί του καλού του δεξιού χεριού, το αριστερό (Ν.Τζ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ηταν μία ριζοσπαστική «λύση» στην προσπάθειά του να βελτιώσει τα ποσοστά του στις βολές. Σούταρε, μάλιστα, με το ένα χέρι, όπως ο Κόρφας. Δεν νομίζω να έπιασε το κόλπο του. Τουλάχιστον όμως πειραματίστηκε…

ΕΡ.: Αφορμή για το mail αυτό στάθηκε το κομμάτι "Η πασαρέλα της ζωής" που έγραψες στο Gazzetta πριν λιγες μέρες. Με έκανες να συγκινηθώ και να σε παραδεχτω για άλλη μια φορά. Αφού το διάβασα καμιά δεκαριά φορές, το αποθήκευσα στο προσωπικό μου αρχείο με κείμενα που κρατώ και που θεωρώ ότι μπορώ να ανατρέχω σε αυτά και να τα ξαναδιαβάζω ακόμα και μετά από 10-20 χρόνια. Μπράβο σου, ρε φίλε. (Α.Αλ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ευχαριστώ θερμά. Το θέμα είναι να γίνει η κοινωνία μας φιλική προς τους «ανθρώπους με ειδικές ανάγκες» και όχι μόνο να πανηγυρίζουμε τα μετάλλιά τους στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

• Μπορείτε να στέλνετε τις ερωτήσεις σας, για τo επόμενο «Γραμματοκιβώτιο», στο [email protected]. Θα πρέπει να κάνετε υπομονή, όμως, διότι ήδη ο σάκος είναι γεμάτος! Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε όσο γίνεται περισσότερες, αλλά αντικειμενικά μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο. Την επόμενη φορά θα έχει την τιμητική του, μεταξύ άλλων, ο Νίκος Γκάλης. Με την ευκαιρία, σας ευχαριστώ για τα καλά λόγια, τα πολλές φορές υπερβολικά. Και τονίζω ότι δεν πρόκειται να δημοσιευτεί το πλήρες όνομα κανενός.