Ο παλιός ή ο... αλλιώς;

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Το κλειδί είναι ο παλιός...

Αυτό που συμβαίνει στον Παναθηναϊκό θα γινόταν ούτως ή άλλως κάποια στιγμή. Από την περασμένη σεζόν όλοι ανεξαιρέτως έβλεπαν μια ομάδα που της έλειπε η ενέργεια και χρειαζόταν άμεσα αλλαγές στο ρόστερ της. Ηταν ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι ο κορμός που κρατούσε όρθιους τους πράσινους τόσα χρόνια, γέρασε και δεν άντεχε άλλο.
Βέβαια ουδείς περίμενε πως οι αλλαγές θα γίνουν μαζεμένες. Ομως έπαιξε το ρόλο της και η συγκυρία. Η μείωση του μπάτζετ και η αποχώρηση του Ομπράντοβιτς. Το ένα από τα δύο θα το άντεχαν οι περισσότεροι παίκτες που αποχώρησαν. Και τα δύο μαζί, δεν γίνεται. Αν έφευγε ο Ζοτς και οι προσφορές ήταν μεγάλες, οι απώλειες θα ήταν λίγες. Αν έμενε ο Ζοτς και οι προσφορές σαν τις τωρινές, όλο και κάποιοι θα έμεναν με τον προπονητή που συνυπήρχαν τόσα χρόνια.

Ο,τι συμβαίνει δεν είναι απαραίτητα κακό για τον Πεδουλάκη. Ειδικά από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός κράτησε τον Διαμαντίδη. Αλλωστε τόσα χρόνια θαυμαστής του Διαμαντίδη δήλωσε ο νέος προπονητής των πρασίνων, που σαφώς θα ήθελε στο ρόστερ και κάποιους από όσους έφυγαν, αλλά έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει κάτι δικό του. Δίχως, μάλιστα, να φοβάται τη σύγκριση. Αν είχε το ίδιο ρόστερ με τον Ομπράντοβιτς, όλη η πίεση θα ήταν δική του. Τώρα, φτιάχνει κάτι καινούργιο με άλλο υλικό... Εκ πρώτης όψης μοιάζει πιο αδύναμο, αλλά δεν θα του λείπει η ενέργεια. Ο Ούκιτς για παράδειγμα θα δώσει άλλου είδους βοήθεια στην περιφέρεια, δεν θα είναι ποτέ ηγέτης, όμως το κορμί του αντέχει. Και ικανότητες διαθέτει και ο Διαμαντίδης μπορεί να κρύψει τις αδυναμίες του... Γενικά, το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι ο Διαμαντίδης, όχι οι υπόλοιποι. Πόσο θα μπορέσει να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους, όπως έκανε τόσα χρόνια. Τώρα δεν θα υπάρχουν αυτοματισμοί, ο Ομπράντοβιτς με τον οποίο συνεργαζόταν με κλειστά μάτια θα παρακολουθεί από την τηλεόραση δίχως άγχος. Θα τα καταφέρει ο αρχηγός που αισίως έγινε 32 και το κορμί αντέχει όλο και λιγότερο; Αυτό είναι το θέμα για τον Παναθηναϊκό, που θα εμφανιστεί με νέα φορεσιά και θα προσπαθήσει να είναι και ωραίος...Οποιος τον καταδικάζει από τώρα, κάνει πολύ μεγάλο λάθος.

Θέλει κάτι νέο...
Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του είναι πλέον... παλιός σε σχέση με τον Παναθηναϊκό. Εχει κάνει μόλις μία μεταγραφή, πήρε τον Μαυροειδή. Μετά την οριστική παραμονή του Εϊσι Λο, έχει ήδη κρατήσει 10 παίκτες από το περυσινό ρόστερ και ξεκινάει από καλύτερη βάση σε σχέση με τον αιώνιο αντίπαλό του....Με άλλα λόγια, οι ερυθρόλευκοι έχουν κάνει το ιδανικό ως προς τις ανανεώσεις, έχουν και τον Μαυροειδή που είναι ιδανικό εργαλείο για κάθε ομάδα. Ουσιαστικά το ερωτηματικό είναι ένας σμολ φόργουορντ και ένας σέντερ, αφού οι άλλοι δύο παίκτες θα είναι συμπληρωματικοί, ώστε να συμπληρωθεί η 15αδα και να γίνεται η προπόνηση.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα έχει εύκολο έργο διότι το σύνολο θα είναι ομοιογενές και θα έχει αυτοματισμούς, από την άλλη όμως θα έχει το βάρος της σύγκρισης με τον Ιβκοβιτς. Ο Ντούντα με το ίδιο υλικό πέτυχε πάρα πολλά, κάτι αντίστοιχο δεν γίνεται να επαναληφθεί. Ακόμα και με τον Ντούντα στον πάγκο θα ήταν απίθανο να επαναληφθεί ίδια πορεία με το ίδιο υλικό, αν έμενε ο Σέρβος θα ζητούσε ενίσχυση.
Με την προσθήκη του Μαυροειδή ο Ολυμπιακός πήρε ήδη κάτι καλύτερο από τον Παπαδόπουλο, συνεπώς το ζητούμενο είναι το "3" και το "5"... Ας αρχίσουμε με το "5" και τον Τζόι Ντόρσεϊ... Ο Αμερικανός βοήθησε τον Ολυμπιακό, είναι εξαιρετικός αμυντικός, αλλά δεν είναι και ο απόλυτος σέντερ. Δεν μπορεί να αρχίζει και να τελειώνει η ομάδα από τον Ντόρσεϊ, που έχει ανεβάσει πολύ τις απαιτήσεις του και βάζει σε δεύτερη μοίρα του ερυθρόλευκους. Αν μείνει έχει καλώς, αν όχι δεν είναι και η καταστροφή...

Πάμε στο 3αρι. Το ενδιαφέρον για τον Κρίστμας δείχνει τι ακριβώς ψάχνει ο Ολυμπιακός. Οχι απαραίτητα έναν σουτέρ που θα κάθεται στο τρίποντο και θα περιμένει, αλλά έναν παίκτη ικανό να σκοράρει και με δημιουργία. Δίχως, βέβαια, να μπερδεύεται στα πόδια του Σπανούλη. Αν οι ερυθρόλευκοι δεν προσθέσουν κάτι καινούργιο στο επιθετικό τους κομμάτι, κινδυνεύουν να σκάψουν μόνοι τους έναν λάκκο και να πέσουν μέσα. Οι αντίπαλοι θα τους έχουν μάθει, θα τους έχουν διαβάσει. Γι αυτό χρειάζεται κάτι διαφορετικό. Αλλωστε με 10 - τουλάχιστον - παίκτες από την περασμένη ομάδα, θα είναι εύκολο να προσαρμοστεί οποιοσδήποτε καινούργιος. Γι αυτό, λοιπόν, ο παλιός Ολυμπιακός χρειάζεται και κάτι νέο, διότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Στο άγνωστο με βάρκα τον Αργύρη

Είναι σκληρό να είσαι απών από Ολυμπιακούς Αγώνες για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια... Σιγά τα ωά, μπορούν να ισχυριστούν παλαιότεροι συνάδελφοι, που μετράνε δεκαετίες από την τελευταία απουσία την οποία κατέγραψαν στο αθλητικό συναπάντημα των φυλών και των λαών. Οπως και να'χει, όπως η Εθνική ομάδα, έτσι κι εγώ στο Λονδίνο δεν πρόκαμα φέτος. Και όταν είσαι μακριά, με την ελληνική αποστολή να ταξιδεύει χωρίς την εθνική μπάσκετ, τις ελπίδες για μετάλλια περιορισμένες, αλλά και τη μιζέρια του κόσμου να ρίχνει τη σκιά της σε οτιδήποτε ψυχαγωγικό, είναι σκληρό να το αποδεχτείς. Αν και είναι αδόκιμο να ξεκινάς ένα κείμενο με ..παρένθεση, ας περάσουμε στο προκείμενο. Σε λίγες ημέρες ολοκληρώνεται ο δεύτερος μήνας του καλοκαιριού και σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια (όχι όλα βέβαια), τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός έχουν κενά στο ρόστερ, τα οποία θα πρέπει να καλύψουν, κάνοντας όμως, καίριες επιλογές, δεδομένου ότι και στις δύο ομάδες, οι παίκτες που λείπουν θα αναλάβουν ηγετικούς ρόλους και σημαντικές ευθύνες. Αρα, βιασύνη δεν χρειάζεται να υπάρχει, από τη στιγμή που δεν έχει βρεθεί η κατάλληλη επιλογή. Μέχρι τώρα όμως, υπάρχουν δεδομένα που διαμορφώνονται και το πιο βασικό απ'όλα είναι το ...face off, η ανταλλαγή ρόλων.

Μέχρι πέρσι ο Παναθηναϊκός ήταν αυτό που πρότασσε ως όπλο του την ομοιογένεια, τη χημεία, τον κορμό και φέτος το σκηνικό αλλάζει. Ο Ολυμπιακός είναι ο παλιός, άρα και ο ...αλλιώς, ενώ οι πράσινοι οι νέοι! Αν θα είναι κι ωραίοι όμως, θα αποδειχθεί στην πορεία, καθώς, ουδείς μπορεί να προβλέψει με σιγουριά αυτό που θα ακολουθήσει. Είναι λογικό, αφού πρόκειται για μία ομάδα εντελώς νέα, χωρίς προσλαμβάνουσες, χωρίς δεδομένα, χωρίς data base. Εντούτοις, ακόμα και ο πιο αυστηρός κριτής, οφείλει να αναγνωρίσει ότι μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ο σχεδιασμός γίνεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, με τον Πεδουλάκη να φαίνεται ότι έχει ξεκάθαρη σκέψη για αυτά που ζητά, έστω κι αν οι εξελίξεις φέρνουν σκαμπανεβάσματα και διαφοροποιήσεις. Θα επαναλάβω ότι το πιο βασικό λάθος που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός και για το οποίο ο Αρτζι δε φέρνει παρά μηδενική ευθύνη, είναι η απουσία Ελλήνων παικτών, πάνω στους οποίους θα στηριχθεί το άμεσο μέλλον. Πάλι καλά, που οι πράσινοι μπήκαν δυνατά για τον Καββαδά, ενώ μέχρι πριν από περίπου 10 μέρες κάτι τέτοιο δεν ήταν στο μυαλό τους. Από εκεί και πέρα όμως, είναι σαφές πως το φετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού, θα είναι καλύτερο από το περσινό και το έχουμε αναφέρει ξανά αυτό.

Οχι γιατί θα έχει καλύτερους παίκτες, αλλά γιατί είναι δεδομένο ότι θα έχει περισσότερους ετοιμοπόλεμους παίκτες. Ας μη αναφέρουμε ξανά το γιατί, αφού το αναλύσαμε και στην τελευταία αναφορά μας. Ο Ολυμπιακός έχει τον κορμό λοιπόν κι έναν καλό προπονητή να τον διαχειριστεί, άρα ξεκινάει με φανερό προβάδισμα έναντι του αντιπάλου του, ο οποίος όμως, έχει κι αυτός όπλα.

Πρώτον, το κίνητρο. Μεγάλο, για πρώτη φορά μετά από πολλά πολλά χρόνια, μεγαλύτερο από τους πρωταθλητές Ευρώπης παίκτες του Ολυμπιακού.
Δεύτερον, τον προπονητή. Ο Πεδουλάκης δεν είναι Ομπράντοβιτς. Απέχει, όπως όλοι οι κόουτς της Ευρώπης, πολύ από τον κορυφαίο των κορυφαίων. Κι όμως, ο Αρτζι έχει ένα σπουδαίο αβαντάζ. Από την πρώτη μέρα της προπονητικής θητείας του, αυτό που ήξερε και ήθελε να κάνει, είναι να δημιουργεί καλές ομάδες. Χωρίς σταρ, χωρίς σπουδαία ονόματα, αλλά με παίκτες που έχουν διακριτούς ρόλους, βάζουν το εγώ κάτω από το εμείς και κινούνται στο ρυθμό που ορίζει ο κόουτς. Δεν ξέρω αν η μεταδοτικότητά του είναι αρκετή για να πείσει τον Διαμαντίδη, τον Σόφο και γενικά παίκτες που αγωνίζονται σε μία κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα, αλλά ο Αρτζι ξεκινάει από μία αφετηρία που πολλοί προπονητές ίσως και να μην την συναντούν ποτέ σε μία ομάδα: Την αποδοχή των γνώσεων! Ουδείς παίκτης μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Πεδουλάκης ...δεν ξέρει! Μπορεί να έχει και να εμφανίσει άλλα προβλήματα, ωστόσο η γνώση είναι προσόν του κι αυτή η μάχη είναι πολύ σημαντική για να κερδίσεις την ομάδα σου.

Ο Ολυμπιακός είναι ο παλιός, αλλά ο Παναθηναϊκός ο νέος και δείχνει ότι έχει δυναμική να είναι κι ωραίος. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα που θα καταλήξει όλο αυτό το εγχείρημα, αλλά οι μεταγραφές που έχει κάνει μέχρι τώρα, δεν παραπέμπουν σε ...λευκή πετσέτα. Οχι, δεν έχουν καμία σχέση με το παρελθόν, αλλά εδώ που τα λέμε, σε τη ζωή μας, τι έχει μείνει που να έχει σχέση με το παρελθόν. Για τα οικονομικά δεδομένα του, ο Παναθηναϊκός αποκτά παιδιά, που έχουν να προσφέρουν (στις ασκήσεις επί χάρτου τουλάχιστον) και μπορούν να ενταχθούν σε μία φιλοσοφία. Κι αυτό αν μη τι άλλο είναι κέρδος.