Το απόλυτο road trip για το Euro 2016 (pics & maps)

Δεν είναι εύκολο να οργανώσεις ένα ταξίδι. Πόσω μάλλον ένα roadtrip. Τέσσερις άντρες, λοιπόν, μετρήσαμε τα λεφτά, ανοίξαμε το Google Maps και μετά από λίγο καταλάβαμε ότι... άντε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας.

Έχουμε λίγες μέρες μπροστά μας και στο μόνο που συμφωνούμε είναι το αυτοκίνητο: στο C4 Cactus δεν μπορεί να φέρει κάποιος αντίρρηση! Συμφωνούμε και σε κάτι ακόμη: μας αρέσει η μπάλα. Πολύ! Οπότε το φετινό Euro μοιάζει να συνθέτει τον ιδανικό χάρτη για να καταφέρουμε να βάλουμε κάτω τις διαδρομές. Τώρα μεταξύ μας, δεν έχουμε εισιτήρια για όλους τους αγώνες, αλλά δεν χάλασε κι ο κόσμος. Η ιδέα ενός road trip στη Γαλλία με φίλους και με το C4 Cactus, εξιτάρει τους πάντες.

Ας δούμε λοιπόν τι μπορούμε να κάνουμε για να οργανωθούμε.

Πρώτος προορισμός: Το Παρίσι.

Εδώ προσγειωνόμαστε για να ξεκινήσουμε τη δική μας μοναδική περιπέτεια. Αφού δούμε την πόλη του φωτός κ.λπ. κ.λπ., σκαρφαλώσουμε στον πύργο του Άιφελ, το ζήσουμε λίγο στη Μονμάρτρη και περάσουμε και από το μουσείο του Λούβρου για να το παίξουμε λίγο ιστορία και να ανεβάσουμε και τίποτα στο Instagram (μόνο και μόνο για να πιστέψουν ότι ήρθαμε), θα μπούμε στο αυτοκίνητό μας (σε χρώμα Polar White ή Rouge Aden το φαντάζομαι) και στις 10 Ιουνίου θα κατευθυνθούμε στο γειτονικό και λαβωμένο από την πρόσφατη επικαιρότητα Σαιν Ντενί.

Στο Σταντ ντε Φρανς, λοιπόν, στο γήπεδο που χτίστηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1998 θα αντιληφθούμε, μετά από μόλις μισή ώρα απόσταση, ότι είμαστε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή: εδώ διεξάγεται το εναρκτήριο ματς μεταξύ Γαλλίας και Ρουμανίας. Της οικοδέσποινας χώρας δηλαδή με το αουτσάιντερ! Και επειδή πάντα στις πρεμιέρες, όλο και κάποια έκπληξη μας περιμένει (θυμηθείτε ΤΟ πειρατικό στην Πορτογαλία), περιμένουμε αυτό το ματς πώς και πώς!

Να κάπως έτσι μας φαντάζομαι:

Επόμενη στάση; Λιλ.

Γύρω στις 2 ώρες μέσα στο πιο ξεχωριστό μοντέλο της Citroen και επιτέλους αρχίζουμε να νιώθουμε ότι όντως κάνουμε road trip. Δεν διαλέξαμε τυχαία αυτό το Crossover, που είναι σχεδιασμένο για να εγγυάται ένα απολύτως άνετο ταξίδι και να προσφέρει ένα φωτεινό και φιλικό εσωτερικό χώρο.

Μετά από έναν σύντομο τσακωμό για το ποιος θα το πρωτοπάρει (εγώ είμαι της αγωνιστικής οδήγησης και έχω πιο... βαρύ πόδι) αλλά και τη μουσική που θα ακούσουμε -οι Last Shadow Puppets νίκησαν ΕΥΤΥΧΩΣ τον Βέρτη- φτάνουμε στο σημείο που διεξάγεται ο αγώνας Γερμανία-Ουκρανία (12/06). Εδώ κάπου μαθαίνουμε ότι η ονομασία της Λιλ προέρχεται από το νησί στο οποίο ιδρύθηκε, καθώς η λέξη είναι στα γαλλικά L’Isle και άλλες περισσότερο ή λιγότερο χρήσιμες πληροφορίες. Ίσως κάπου χρειαστούν! Ποιος ξέρει, μπορεί να μας ρωτήσει κάποτε, κάποιος για το «μεγάλο μαξιλαράκι» στον Εκατομμυριούχο! Ή έστω να είναι η πρώτη ατάκα για να ξεκινήσουμε κουβέντα στο μπαρ το βράδυ.

Πίσω στο αυτοκίνητο λοιπόν και φύγαμε για Τουλούζη.

Εδώ η διαδρομή είναι 8 ώρες οπότε θα έχουμε όλοι το χρόνο μας στο τιμόνι. Ευτυχώς είναι σχεδόν μια ευθεία – αν και με το C4 Cactus δεν θα κουραζόμασταν όπως και να είχε.

Μουσική στο τέρμα (Νίκος Βέρτης επικράτησε αυτή τη φορά, αλλά για λίγο), καφέδες γαλλικοί (see what I did there) και έτοιμοι για τον επόμενο προορισμό. Δεν θα μπορούσαμε άλλωστε να μην περάσουμε από την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας με τη γέφυρα Pont Neuf, το Καπιτώλιο, τον Καθεδρικό του Saint-Etienne (τα γράφετε κάπου αυτά ή τσάμπα τα αναφέρουμε;) και στις 17/06… το ματς Ιταλία - Σουηδία. Αξιοθέατο!

Και κάπου εδώ έρχονται τα καλύτερα.

Η επόμενη στάση είναι η Νίκαια (σε 5 ωρίτσες περίπου).

Αυτός είναι ο πρώτος σταθμός που το ματς μπαίνει σε δεύτερο πλάνο. Ok, Σουηδία - Βέλγιο είναι (ναι στις 22/07), αλλά εδώ είναι το μέρος που θα είμαστε κι εμείς... celebrities (έτσι γιατί μπορούμε!). Ανοίγουμε παράθυρα, βγάζουμε χέρι απ’ έξω και έτοιμοι για την Κυανή Ακτή.

Ήδη μας φαντάζομαι να διασχίζουμε τη λεωφόρο Promenade des Anglais και να κάνουμε παρέα με τους υπόλοιπους rich & famous που συχνάζουν στη Γαλλική Ριβιέρα, χωρίς να νοιαζόμαστε για το πέναλτι ή το off side.

Στη συνέχεια βέβαια, η δίψα για γκολ επανέρχεται. Πίσω στο Σαιντ Ντενί και το Σταντ ντε Φρανς γρήγορα. Είπαμε καλές οι βόλτες αλλά έχουμε και μια ματσάρα να δούμε.

Οκτώ ώρες στο αγαπημένο μας αυτοκίνητο και η ώρα του τελικού πλησιάζει. Είτε καταφέρουμε να μπούμε, άγνωστο πώς θα το καταφέρουμε χωρίς εισιτήρια, είτε απλώς νιώθουμε τον παλμό, εμείς θα λέμε ότι ήμασταν εκεί και το ζήσαμε. Και ποιος θα βρεθεί να μας πει ότι λέμε ψέματα...

Κάπως έτσι (ναι ok, λείπει ο ένας):

Υ.Γ. Έτοιμο το πλάνο. Τα ξενοδοχεία ας τα κλείσει άλλος. Αναλαμβάνω τις βενζίνες που με τους κινητήρες τελευταίας γενιάς για χαμηλή κατανάλωση του C4 Cactus δεν θα ναι τίποτα.

Υ.Γ. 2 Να ετοιμάζαμε ένα και για Ρίο;