Αργεντινή: Το ποδόσφαιρο γυναικών είναι μόνο στις πλατείες
Το ποδόσφαιρο γυναικών αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς παγκοσμίως, ωστόσο οι αμοιβές των παικτριών παραμένουν άνισες, ιδιαίτερα όταν συγκρίνονται η Ευρώπη με τη Λατινική Αμερική.
Στην κορυφή της ευρωπαϊκής πυραμίδας βρίσκεται η Ισπανία, όπου η Αϊτάνα Μπονμάτι της Μπαρτσελόνα είναι η πιο ακριβοπληρωμένη παίκτρια, με ετήσιες αποδοχές που αγγίζουν το 1 εκατ. ευρώ. Στην ίδια ομάδα, η Αλεξία Πουτέγιας και η Κίρα Γουόλς κερδίζουν περίπου €704.000 και €460.000 αντίστοιχα. Παρ’ όλα αυτά, ο μέσος μισθός στο ισπανικό πρωτάθλημα κυμαίνεται στα €25.000, με το κατώτατο όριο να έχει αυξηθεί πρόσφατα στα €21.000.
Ακολουθεί η Αγγλία με τη Women’s Super League να προσφέρει ελάχιστο ετήσιο μισθό στις παίκτριές της περίπου €29.000 και μέσο όρο περίπου €55.000.
Τί ισχύει στην Αργεντινή;
Αντίθετα, στην Αργεντινή η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Αν και το ποδόσφαιρο γυναικών έγινε επαγγελματικό το 2019, οι παίκτριες συνεχίζουν να λαμβάνουν μισθούς που μετά βίας καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες. Μία πραγματικότητα που δεν απέχει πολύ από αυτή της Ελλάδας.
Ο μέσος μηνιαίος μισθός εκεί ανέρχεται σε περίπου 203.500 αργεντίνικα πέσος (περίπου €210), καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την πλήρη αφοσίωσή τους στο άθλημα. Η Αργεντίνικη Ομοσπονδία επιβάλλει στους συλλόγους να διαθέτουν τουλάχιστον οκτώ επαγγελματικά συμβόλαια και προσφέρει οικονομική υποστήριξη 120.000 πέσος μηνιαίως ανά ομάδα. Παρ' όλα αυτά, η διαμαρτυρία τεσσάρων παικτριών της εθνικής ομάδας το 2024 ανέδειξε μεγάλες ελλείψεις, όπως κακές συνθήκες προπόνησης, ανεπαρκή υποστήριξη και χαμηλές αμοιβές.
Το Gazzetta Women μίλησε με δύο εκπροσώπους του αθλήματος στην Αργεντινή, οι οποίες μάς μετέφεραν την πραγματικότητα για όσες παίζουν ποδόσφαιρο εκεί, με τις δυσκολίες και την εξέλιξη που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια. Η Μακαρένα Σάντσες εκπροσωπεί την παλιά γενιά που κέρδισε τη μάχη για την επαγγελματικοποίησή του, ενώ η Νταλίλα Ιπόλιτο το «νέο αίμα» που ήδη έχει αρχίσει να βλέπει τις αλλαγές.
«Πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο γυναικών θα μπορούσε να είναι η ευκαιρία να χτιστεί ένα πιο ισότιμο ποδόσφαιρο, χωρίς βία, διακρίσεις και διαφθορά»
Η Μακαρένα Σάντσες είναι γνωστή για τον αγώνα της υπέρ της ισότητας στο ποδόσφαιρο. Γεννημένη το 1991 στη Σάντα Φε, ξεκίνησε την καριέρα της σε τοπικές ομάδες και το 2012 εντάχθηκε στην UAI Urquiza, με την οποία κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και την τρίτη θέση στο Copa Libertadores .
Το 2019, όταν η UAI Urquiza διέκοψε απότομα τη συνεργασία μαζί της, η Σάντσες κατέθεσε αγωγή κατά του συλλόγου και της Αργεντίνικης Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, διεκδικώντας την αναγνώριση των γυναικών ποδοσφαιριστριών ως επαγγελματιών. Η κίνησή της αυτή προκάλεσε ευρεία συζήτηση και συνέβαλε στην απόφαση της Ομοσπονδίας να θεσμοθετήσει την επαγγελματοποίηση του ποδοσφαίρου γυναικών στην Αργεντινή.
Πρόκειται για ένα άτομο που αποτελεί σύμβολο για όλες τις κοπέλες που θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο και ακόμα και σήμερα παραμένει ενεργή στον αγώνα για την ισότητα των φύλων στον αθλητισμό. Για τα όσα πρεσβεύει μίλησε στο Gazzetta Women.
Όταν ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο ως μικρό κορίτσι, ένιωθες ότι είχες τις ίδιες ευκαιρίες και στήριξη με τα αγόρια;
«Ποτέ δεν ένιωσα ότι είχα τις ίδιες ευκαιρίες με τα αγόρια. Ίσως όταν ήμουν πιο μικρή και μόλις ξεκινούσα να παίζω ποδόσφαιρο, δεν αντιλαμβανόμουν τις διαφορές, αλλά όσο μεγάλωνα, ναι, άρχισα να παρατηρώ τις ανισότητες».
Μπορείς να μοιραστείς μια προσωπική εμπειρία όπου ένιωσες ότι σε υποτίμησαν ή σου αρνήθηκαν κάτι επειδή ήσουν κορίτσι;
«Δυστυχώς, έχω πολλές ιστορίες να πω για τέτοιες εμπειρίες. Όταν ήμουν μικρότερη, δεν υπήρχε χώρος για μένα στα σωματεία για να παίξω. Μπορούσα μόνο να παίζω στις πλατείες γιατί τα σωματεία δέχονταν μόνο αγόρια. Ακόμα και όταν έπαιζα επαγγελματικά, έζησα πολλές παρόμοιες καταστάσεις. Έχω προπονηθεί σε γήπεδα σε άθλια κατάσταση, γιατί τα καλά γήπεδα ήταν για την ανδρική ομάδα».
Πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα στην Αργεντινή να αποκτήσει αναγνώριση και προβολή από τα μέσα ενημέρωσης σε σύγκριση με τους άντρες;
«Είναι πολύ δύσκολο. Συνήθως δεν υπάρχει μεγάλη αναγνώριση για τις επιτυχίες μας. Πάντα πρέπει να προσφεύγουμε σε έναν εξαντλητικό αγώνα για να κερδίσουμε αυτή την αναγνώριση, είτε οικονομική είτε άλλου τύπου, όπως καλύτερες αγωνιστικές συνθήκες. Ακόμα και χωρίς να κάνουμε σύγκριση με τους άνδρες, οι ποδοσφαιρικές ομάδες χρειάζονται καλές συνθήκες για να πετύχουν, και όταν έρχονται τα αποτελέσματα, αυτό που πρέπει να ακολουθεί είναι η αναγνώριση, κυρίως η οικονομική».
Πιστεύεις ότι τα μέσα ενημέρωσης στην Αργεντινή κάνουν αρκετά για να προωθήσουν το ποδόσφαιρο γυναικών;
Τα τελευταία χρόνια η κοινωνία έχει προοδεύσει και αυτό έφερε θετικές αλλαγές, ίσως πλέον να μην υπάρχουν ειδήσεις που επικεντρώνονται στην εμφάνιση μιας παίκτριας και αυτό θεωρείται πλέον κακόγουστο. Όμως, ακόμα δεν υπάρχουν αρκετές ειδήσεις για τα επιτεύγματα των γυναικείων ομάδων ή την κάλυψη του πρωταθλήματος. Οι ειδήσεις για το ποδόσφαιρο γυναικών είναι λίγες ή ανύπαρκτες στα μεγάλα Μέσα. Πρέπει να στραφούμε σε ψηφιακά Μέσα που ασχολούνται αποκλειστικά με το ποδόσφαιρο γυναικών. Αυτά κάνουν εξαιρετική δουλειά, αλλά δυστυχώς δεν έχουν την απήχηση των μεγάλων Μέσων».
Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας σου, ένιωσες ότι οι συνθήκες (εγκαταστάσεις, πόροι, μισθοί) ήταν παρόμοιες με αυτές των ανδρικών ομάδων;
«Ποτέ οι πόροι και οι μισθοί δεν ήταν παρόμοιοι. Υπάρχει τεράστια διαφορά στην Αργεντινή μεταξύ ανδρών και γυναικών ποδοσφαιριστών. Όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο. Οι συνθήκες εργασίας δεν είναι ιδανικές, υπάρχουν ελάχιστες γυναικείες ομάδες στην Αργεντινή που έχουν καλά γήπεδα, γυμναστήρια, κατάλληλο ρουχισμό για προπόνηση, ποιοτικό εξοπλισμό, ψυχολόγους, φυσιοθεραπευτές κ.λπ. Η μεγάλη πλειοψηφία των ομάδων δεν προπονείται σε καλές συνθήκες και πολλές παίκτριες δεν έχουν καν αξιοπρεπείς μισθούς, αρκετές δεν πληρώνονται καθόλου».
Πιστεύεις ότι το ποδόσφαιρο εξακολουθεί να θεωρείται κυρίως «ανδρικό άθλημα» στην Αργεντινή;
«Δυστυχώς, ναι. Η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων το πιστεύει αυτό. Η πιο δύσκολη αλλαγή που πρέπει να κάνει το ποδόσφαιρο γυναικών είναι η κοινωνική, να καταλάβει δηλαδή η κοινωνία ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα για όλους, είτε όταν πρόκειται για χόμπι είτε επαγγελματικά».
Έχεις πει το ότι το ποδόσφαιρο είναι «μολυσμένο από την εμπορευματοποίηση και τις ανισότητες». Πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσε να οικοδομηθεί διαφορετικά το ποδόσφαιρο γυναικών;
«Πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο γυναικών θα μπορούσε να είναι η ευκαιρία να χτιστεί ένα πιο ισότιμο ποδόσφαιρο, χωρίς βία, διακρίσεις και διαφθορά. Μπορεί να είναι ένας χώρος όπου οι παίκτριες νιώθουν σεβασμό, φροντίδα και εκτίμηση, όχι απλώς μέσο για την παραγωγή κέρδους. Σήμερα βλέπουμε τις συνέπειες του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού. Παραδείγματα είναι η υπερβολική ποσότητα αγώνων στους άνδρες και η εξάντληση που προκαλεί, αλλά και τα στοιχήματα που καταστρέφουν ζωές και οικογένειες. Υπάρχουν ακόμα πράγματα που δεν έχουν εισχωρήσει στο ποδόσφαιρο γυναικών πρέπει να το προστατεύσουμε και να σκεφτούμε πώς να το κάνουμε βιώσιμο χωρίς να πέσουμε στις παγίδες του ανδρικού μοντέλου. Είναι μια τεράστια πρόκληση αυτό».
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες ανισότητες που γνωρίζεις ανάμεσα στις εθνικές ομάδες ανδρών και γυναικών της Αργεντινής;
«Πρώτα απ’ όλα θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν υπήρξα ποτέ μέλος της εθνικής Αργεντινής, οπότε δεν μπορώ να μιλήσω για την εμπειρία τους από μέσα. Όμως, έχω φίλες και συναθλήτριες που πέρασαν δύσκολες στιγμές και έκαναν αιτήματα προς την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία για καλύτερες συνθήκες, ημερήσια επιδόματα και οργάνωση. Πρόσφατα πολλές παίκτριες παραιτήθηκαν, αποκαλύπτοντας τις κακές συνθήκες. Οι διαφορές εξακολουθούν να είναι τεράστιες. Αλλά χωρίς να κάνουμε συγκρίσεις, δεν είναι λογικό μια ομάδα που εκπροσωπεί τη χώρα να πρέπει να έχει όλα τα απαραίτητα για να φέρει αποτελέσματα; Το ρωτάω γιατί πολλοί θυμώνουν όταν γίνεται σύγκριση του ποδοσφαίρου μεταξύ ανδρών και γυναικών».
Είπες ότι «το ποδόσφαιρο γυναικών εξελίσσεται επειδή το προωθούν οι ίδιες οι γυναίκες». Πώς βλέπεις τον ρόλο του στο να αλλάξει η κοινωνία συνολικά;
«Το ποδόσφαιρο γυναικών μπορεί να είναι ένα σπουδαίο παράδειγμα όσον αφορά για την ανθεκτικότητα, το πάθος, τον σεβασμό, τη διαφορετικότητα κ.ά. Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει να θεωρούμε φυσιολογικό το ότι χρειάζεται συνεχώς να διεκδικούμε τα βασικά δικαιώματά μας, αυτό είναι εξαντλητικό. Δε θεωρώ θετικό να κανονικοποιούμε το ότι οι γυναίκες και διαφορετικά άτομα θα πρέπει πάντα να διεκδικούν όσα τους ανήκουν δικαιωματικά. Μακάρι να ήταν αλλιώς, να είχε κάθε άνθρωπος αυτά που του αξίζουν χωρίς να περνάει από τραυματικές εμπειρίες για τα αυτονόητα. Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι ουτοπικό αυτό που λέω».
Από τη δική σου οπτική, τι πρέπει να αλλάξει στην κοινωνία της Αργεντινής για να υπάρχει πραγματικός σεβασμός προς τις γυναίκες αθλήτριες;
«Η μεγαλύτερη αλλαγή είναι πολιτισμική και ταυτόχρονα η πιο δύσκολη. Αλλά έρχεται μόνο όταν αρχίζουν να κανονικοποιούνται καταστάσεις που πριν θεωρούνταν περίεργες. Πριν 30-40 χρόνια ήταν περίεργο το να δεις μια γυναίκα να παίζει ποδόσφαιρο, υπήρχε ένα μεγάλο στίγμα. Σήμερα δεν είναι έτσι, έχουν γίνει αλλαγές, με αργούς ρυθμούς αλλά είναι υπαρκτές. Καμιά φορά αυτές απειλούνται από οπισθοδρομικά άτομα ή δεξιές κυβερνήσεις που θέλουν να τα πάνε όλα ένα βήμα πίσω.
Πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση. Όσον αφορά το ποδόσφαιρο γυναικών, πιστεύω ότι η πιο δυνατή στρατηγική για να ‘’κανονικοποιηθεί’’ η παρουσία γυναικών σε αυτό είναι η προβολή τους και η επένδυση στον γυναικείο αθλητισμό. Κάποια στιγμή αυτό θα οδηγήσει στο να γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Υπάρχουν χώρες όπου το ποδόσφαιρο γυναικών δεν τίθεται καν υπό αμφισβήτηση, σε ορισμένες μάλιστα είναι πιο νορμάλ από το ανδρικό, αλλά αυτό προϋποθέτει χρόνια προσπάθειας».
«Είμαστε σκληρά εργαζόμενες και κάνουμε πολλές θυσίες, όπως και οι άντρες, εκείνοι όμως μπορούν να ζουν από το ποδόσφαιρο από τα 18 τους»
Η Νταλίλα Ιπολίτο είναι μία από τις πιο ταλαντούχες νεαρές παίκτριες της Αργεντινής, γεννημένη το 2002 στο Μπουένος Άιρες. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε μικρή ηλικία, συχνά με αγόρια στις γειτονιές της και σε ηλικία μόλις 13 ετών, έκανε το ντεμπούτο της με τη Ρίβερ Πλέιτ.
Το 2020, έγινε η πρώτη Αργεντινή ποδοσφαιρίστρια που υπέγραψε με στη Γιουβέντους, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν οι Πομιλιάνο, Πάρμα και από το 2025, αγωνίζεται στη Γκρασχόπερ της Ελβετίας.
Σε διεθνές επίπεδο, η Ιπολίτο έχει εκπροσωπήσει την Αργεντινή σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα (2019 και 2023), ενώ έχει συμμετάσχει και στην Copa America του 2022, όπου η Αλμπισελέστε κατέκτησε την 3η θέση.
Όταν ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο ως μικρό κορίτσι στην Αργεντινή, ένιωσες ότι είχες τις ίδιες ευκαιρίες και στήριξη με τα αγόρια;
«Στα 8 μου που ξεκίνησα, είχα πάντα την απαραίτητη υποστήριξη από την οικογένειά μου, που ήταν πάντα οι πρώτοι που ήθελαν να παίξω, ό,τι κι αν γινόταν. Και η αλήθεια είναι ότι ο σύλλογος της Jovenes Deportivo πάντα με αντιμετώπιζε ως ένα από τα παιδιά του. Ποτέ δεν ένιωσα αδιαφορία ή ότι μου έπαιρναν τη θέση επειδή ήμουν γυναίκα κι έπαιζα ποδόσφαιρο, και γι’ αυτό θα είμαι για πάντα αιώνια ευγνώμων στον σύλλογό μου».
Μπορείς να μοιραστείς μια προσωπική εμπειρία σου όπου να ένιωσες να σε υποτιμούν ή να σου αρνούνται κάτι επειδή ήσουν κορίτσι;
«Ναι, μου έχει συμβεί. Στον σύλλογο της γειτονιάς μου, επρόκειτο να παίξουμε σε ένα τουρνουά τεσσάρων ομάδων στη Racing Club, αλλά σε γήπεδο 11x11. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν επέτρεπαν σε γυναίκες να παίξουν, υποτίθεται επειδή θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο. Θυμάμαι ότι τότε ήμουν 11 ή 12 ετών.
Πάντα έπαιζα με αγόρια σε εκείνη την ηλικία και ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα για μένα. Αλλά οι διοργανωτές του τουρνουά, δηλαδή η Racing, δεν με άφηναν να παίξω, μέχρι που ο σύλλογός μου είπε ότι αν δεν έπαιζα εγώ, θα αποσύρονταν από το τουρνουά. Και μετά από συζητήσεις και διαπραγματεύσεις, συμφώνησαν και με άφησαν να παίξω και τα πήγα πολύ καλά.
Μετά, η Racing δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο καλά έπαιξα. Μου έδωσαν και βραβείο καλύτερης παίκτριας και όλα, αλλά τότε δεν είχαν ομάδα γυναικών. Αυτή είναι η πιο έντονη ανάμνηση μου, το να με απορρίπτουν και να μη με αφήνουν να παίξω».
Πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα στην Αργεντινή να κερδίσει αναγνώριση και προσοχή από τα μέσα σε σύγκριση με τους άντρες;
«Ήταν πάντα πολύ δύσκολο για τις γυναίκες να αναγνωριστούν ως αθλήτριες, υπήρχε πάντα μια κάποια περιφρόνηση. Αλλά τα τελευταία χρόνια, για μένα, έχει υπάρξει μια τεράστια αλλαγή στη νοοτροπία και στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα.
Καταλαβαίνω ότι ο γυναικείος αθλητισμός, είτε είναι ποδόσφαιρο είτε οποιοδήποτε άλλο άθλημα, είναι διαφορετικός από τον ανδρικό. Είτε είναι θέμα δύναμης, ρυθμού, τεχνικής κ.ά., είναι διαφορετικός. Και πάντα λέω πως, για μένα, τα γυναικεία αθλήματα είναι πιο παθιασμένα και τα ζούμε με πιο έντονο συναίσθημα.
Έτσι, λόγω αυτού, πολλοί άρχισαν να ενδιαφέρονται για την ανάπτυξή του και σταδιακά άρχισαν να βλέπουν τι εκπροσωπεί ο γυναικείος αθλητισμός. Και όπως βλέπετε, σήμερα η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών της Αργεντινής είναι από τις καλύτερες της Νότιας Αμερικής, νιώθουμε την πραγματική στήριξη της χώρας μας κι αυτό είναι ανεκτίμητο».
Πιστεύεις ότι τα ΜΜΕ στην Αργεντινή κάνουν αρκετά για να προωθήσουν το ποδόσφαιρο γυναικών;
«Πιστεύω ότι σήμερα προσπαθούν περισσότερο από ό,τι πριν, πάντα χρειάζεται περισσότερη δουλειά, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά το σημαντικό είναι να συνεχίσουν να προσθέτουν περισσότερα μέσα για να προωθήσουν αυτό το άθλημα, ώστε ο κόσμος να μπορεί να μας παρακολουθεί και να μας υποστηρίζει όσο και την ανδρική ομάδα.
Τα ΜΜΕ θα μπορούσαν να κάνουν πολλά περισσότερα, αυτό είναι σίγουρο, αλλά καταλαβαίνω επίσης, ειδικά στην Αργεντινή μια χώρα που ασχολείται περισσότερο με τα αποτελέσματα ότι πάντα πρέπει να κάνεις κάτι εξαιρετικό για να σε προβάλουν τα μεγάλα Μέσα. Πρέπει να είναι έτσι; Φυσικά και όχι. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να το κάνουν από μόνα τους, να είναι παρόντα και να μας προωθούν. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητά μας σήμερα. Ίσως αύριο όλα να αλλάξουν, αλλά ακόμα δεν είμαστε εκεί».
Σε όλη την καριέρα σου, ένιωσες ότι οι συνθήκες (εγκαταστάσεις, πόροι, μισθοί) ήταν αντίστοιχες με των ανδρικών ομάδων;
«Φυσικά και όχι.Υπάρχει τεράστια διαφορά σε όρους μισθών. Μπορούμε να μιλήσουμε και για τις υποδομές, αν και έχει γίνει πολλή πρόοδος εκεί, από τη δική μου οπτική. Προφανώς, η διαφορά θα υπάρχει πάντα, γιατί όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο ανδρών, μιλάμε για παίκτες που κερδίζουν εκατομμύρια, ενώ μια γυναίκα ποδοσφαιρίστρια συχνά δεν βγάζει ούτε €2.500. Αυτό είναι εξωφρενικό χάσμα αμοιβών που πρέπει να αλλάξει παγκοσμίως.
Δε λέω ότι οι γυναίκες πρέπει να κερδίζουν εκατομμύρια καθόλου γιατί ξέρουμε ότι δεν "πουλάμε" το ίδιο προϊόν. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Αλλά οι σύλλογοι γενικά θα μπορούσαν να επενδύσουν πολύ περισσότερο σε εμάς.
Πιστεύω ότι είμαστε επίσης σκληρά εργαζόμενες και κάνουμε πολλές θυσίες, ακριβώς όπως και οι άντρες, αλλά με τη μεγάλη διαφορά ότι οι άντρες μπορούν να ζουν από το ποδόσφαιρο από τα 18 τους και να παίζουν στην Α’ Εθνική, ενώ πολλές από εμάς δεν μπορούμε ούτε στα 25. Ή ίσως να χρειάζεται να φύγεις από τη χώρα σου για να μπορέσεις να ζήσεις από το ποδόσφαιρο, γνωρίζοντας ότι πρέπει να αφήσεις πίσω την οικογένεια και τους φίλους σου για να κυνηγήσεις αυτό το όνειρο. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο».
Υπήρξε στιγμή στην εθνική ομάδα όπου ένιωσες προσωπικά ότι η γυναικεία ομάδα αντιμετωπίζεται ως «λιγότερο σημαντική»;
«Πέρα από τις ποδοσφαιρικές διαφορές, στην ανδρική ομάδα είμαστε η καλύτερη εθνική ομάδα στον κόσμο και, από εκείνο το σημείο και μετά, η αντιμετώπιση δεν είναι ίδια και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, από τη δική μου οπτική.
Έχουμε ακόμη πολλά να κάνουμε και να το εξελίξουμε, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σήμερα έχουμε τη στήριξη της ομοσπονδίας μας και τα απαραίτητα εργαλεία για να δουλέψουμε. Υπάρχουν πάντα προβλήματα ή ζητήματα προς επίλυση υπάρχει πάντα κάτι σε κάθε γυναικεία εθνική ομάδα αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ξέρουν πως το ποδόσφαιρο γυναικών δε θα πάει ποτέ πίσω, μόνο μπροστά, και πάντα θα αγωνιζόμαστε για αυτά που αξίζουμε.
Υπήρχαν πολλά προβλήματα στο παρελθόν και είμαστε ευγνώμονες σε όλες τις παίκτριες που πέρασαν από αυτή την ομάδα και ξεπέρασαν όλες τις δυσκολίες για να έχουμε εμείς σήμερα τα πράγματα που έχουμε. Σήμερα, ο σεβασμός από την ομοσπονδία είναι εξαιρετικός και αυτό είναι πολύ εκτιμητέο από εμάς».
Νιώθεις ότι το να αγωνίζεσαι στην εθνική ομάδα γυναικών έχει την ίδια κοινωνική αναγνώριση και κύρος με την ανδρική ομάδα;
«Απολύτως, ναι, το βιώνω προσωπικά έτσι. Η Αργεντινή είναι τα πάντα για μένα, είναι το σπίτι μου, οι ρίζες μου. Είναι απ’ όπου προέρχομαι, το "είναι" μου. Ο κόσμος μας αναγνωρίζει και στον δρόμο όταν περπατάμε.
Έχουμε αυτή τη μοναδική αύρα που μόνο οι Αργεντινοί έχουν. Είμαι ευγνώμων στη ζωή, στον Θεό, στη μητέρα μου που είμαι Αργεντινή. Το πάθος είναι το ίδιο, το βιώνουμε το ίδιο και είναι κάτι ανεξήγητο με λόγια. Το ζεις, το νιώθεις, τίποτα περισσότερο. Το να είμαι Αργεντινή είναι η μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου κι έτσι νιώθουν όλοι οι Αργεντινοί».
Πόσο σημαντική είναι η προβολή, όπως τα τηλεοπτικά παιχνίδια, η κάλυψη από τα μέσα, οι δημόσιες εκδηλώσεις, για την οικοδόμηση σεβασμού και ισότητας για την εθνική ομάδα γυναικών;
«Είναι θεμελιώδες. Είναι το κλειδί για το αν προχωράμε ή όχι. Δεν χρειάζεται απλώς προβολή, αλλά χρειάζεται να δείξουμε πώς παίζουμε, πόσο όμορφο είναι το ποδόσφαιρο γυναικών. Χρειαζόμαστε τα μέσα γιατί είναι το πιο σημαντικό πράγμα μετά τους συλλόγους για την ανάπτυξη του αθλήματος. Χωρίς αυτά, κανείς δεν θα μας αναγνωρίσει. Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να είμαστε εκεί και να μας βλέπει ο κόσμος.
Η Εθνική μας ομάδα δεν θα αναπτυχθεί αν δεν είναι παρούσα παντού και αν δεν την υποστηρίζουν και τα κορίτσια και οι γυναίκες. Πρέπει να τροφοδοτήσουμε κι εμείς την ελπίδα αυτών των ανθρώπων ώστε να συνεχίσουν να μας υποστηρίζουν».
Ποια είναι τα μεγαλύτερα όνειρά σου για το μέλλον της εθνικής ομάδας γυναικών και για τα επόμενα κορίτσια που ονειρεύονται να φορέσουν τη φανέλα της Αργεντινής;
«Το όνειρό μου είναι να κερδίσω έναν τίτλο με την εθνική ομάδα της Αργεντινής και να παίξω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Νομίζω ότι αυτό θα ήταν τέλειο. Και για τα κορίτσια που ονειρεύονται να φορέσουν αυτή τη φανέλα, θέλω να τους πω ότι τίποτα δε συγκρίνεται με το να βλέπεις το όνομά σου στα χρώματα της ομάδας. Είναι το ομορφότερο συναίσθημα».
Ακολούθησε το GWomen στο instagram
Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]