Κατερίνα Φαλίδα στο GWomen: «Φτάσε όπου δεν μπορείς!»

«Μη σταματάς στο δρόμο για να διώχνεις κάθε τόσο τα σκυλιά που μπορεί να γαυγίζουν γύρω σου»

Πώς ήρθε η πρόταση από τη Σαουδική Αραβία και τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε "ναι";

«Βασικά πάντα ήμουν και είμαι της λογικής ότι την 'τύχη' μας τη δημιουργούμε μόνοι μας! Αρκετά συχνά επισκεπτόμουν πλατφόρμες που διαφήμιζαν θέσεις εργασίας στο ποδόσφαιρο στο εξωτερικό και όταν έβλεπα μια θέση να με ενδιαφέρει έκανα αίτηση και έστελνα το βιογραφικό μου. Έτσι πήρα την πρώτη μου δουλειά στη Σιγκαπούρη σαν προπονήτρια της εκεί εθνικής ομάδας (μέσω μιaς σειράς online συνεντεύξεων), και ακριβώς με τον ίδιο τρόπο πήρα και την πρώτη μου δουλειά στη Σαουδική Αραβία σαν technical director του women’s department της AlQadsiah. Η θέση στην ομοσπονδία της Σαουδικής Αραβίας ήρθε ως επακόλουθο του αντίκτυπου της δουλειάς μου τα προηγούμενα 2 χρόνια, όταν στήνοντας μια ομάδα και μια ακαδημία κοριτσιών από το μηδέν, φτάσαμε να έχουμε μέσα σε 1,5 χρόνο 19 νεαρές αθλήτριες στα εθνικά κλιμάκια της Σαουδικής Αραβίας από μηδέν. Όταν οι άνθρωποι της ομοσπονδίας με προσέγγισαν για να προσφέρουν τη θέση του scouting lead για το ποδόσφαιρο γυναικών και παράλληλα της προπονήτρια της Κ17 εθνικής ομάδας. Αυτό που με κέρδισε αμέσως ήταν πρώτον το μεγάλο ενδιαφέρον που έδειξαν για να με εντάξουν στην ομάδα τους και φυσικά το στρατηγικό πλάνο που μου παρουσίασαν που αφορά το ποδόσφαιρο γυναικών το οποίο αναπτύσσεται ραγδαία στη χώρα μέρα με τη μέρα. Επίσης η ανάληψη του παγκοσμίου κυπέλλου το 2034, άλλων πολύ σπουδαίων διοργανώσεων τα προσεχή χρόνια σε άντρες και γυναίκες αλλά και οι συνεργασίες που υπάρχουν μεταξύ της ομοσπονδίας εδώ με άλλες πολύ προηγμένες ποδοσφαιρικά ομοσπονδίες αλλά και τη FIFA κεντρίζουν το ενδιαφέρον κάθε προπονητή παγκοσμίως. Ήμουν σίγουρη ότι ερχόμενη εδώ τη δεδομένη χρονική στιγμή έχω να μάθω πολλά και θα ανεβάσω το επίπεδό μου επαγγελματικά».

Τι σκέφτεστε όταν ακούτε ότι είστε η πρώτη Ελληνίδα προπονήτρια σε εθνική ομάδα της Σαουδικής Αραβίας;

«Γενικά η χώρα μας δεν φημίζεται για την εξαγωγή προπονητών (αντρών και γυναικών) στο εξωτερικό. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος και οι προπονητές από τις πιο προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες όπως πχ. η Ισπανία, η Πορτογαλία κ.α, έχουν πάντα ένα επιπλέον πλεονέκτημα, αυτό και μόνο για εμένα αποτελεί ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα κατέχοντας τα τελευταία χρόνια προπονητικές θέσεις ευθύνης σε ομοσπονδίες ή πολύ μεγάλα και φιλόδοξα πρότζεκτ όπως αυτό της AlQadsiah. Αυτό που σκέφτομαι πάντα είναι πόσο ευγνώμων είμαι και πόσα πολλά χρωστάω στο ποδόσφαιρο που με έχει οδηγήσει να δουλεύω σε ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά πρότζεκτ εθνικών ομάδων παγκοσμίως».

Πως είναι η ζωή εκεί, ποια είναι η ρουτίνα σας;

«Η ζωή μου είναι πολύ ήσυχη εδώ χωρίς ιδιαίτερες δραστηριότητες εκτός ποδοσφαίρου. Η ρουτίνα μου ξεκινά νωρίς το πρωί γύρω στις 6:30πμ με ελληνικό καφέ και γυμναστήριο (κάποιες φορές). Από τις 9πμ-5:00μμ στο γραφείο όπου καθημερινά υπάρχει αρκετή δουλειά και προετοιμασία μια μεγάλης γκάμας δραστηριοτήτων όπως μίτινγκ με τους συνεργάτες, αξιολογήσεις παικτριών, παρακολούθηση αγώνων σε βίντεο, προετοιμασία προπονητικών καμπ, παρακολούθηση workshop και πολλά άλλα και το απόγευμα επισκέψεις σε ομάδες ή τα regional talent centers για παρακολούθηση προπονήσεων και παικτριών. Τα σαββατοκύριακα παρακολούθηση τουλάχιστον 2-3 αγώνων και σχεδόν κάθε μήνα έχουμε προπονητικά καμπ με τις εθνικές ομάδες. Η δουλειά μου είναι 24/7 και για να είμαι ειλικρινής μου αρέσει που δουλεύω συνεχώς καθώς αυτό με βοηθάει να μην σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να ζεις μόνη σου μακριά από την οικογένεια, τους φίλους και τη χώρα σου».

Ποια ήταν η πρώτη σας εντύπωση όταν γνωρίσατε τα κορίτσια της Εθνικής Κ17;

«Τα περισσότερα κορίτσια τα γνώριζα είτε σαν παίκτριες της ομάδας που ήμουν πριν, είτε σαν αντίπαλες, καθώς και ζω και εργάζομαι στη χώρα ήδη δύο χρόνια. Αυτό όμως που πάντα μου κάνει τρομερή εντύπωση είναι πόσο πολύ αλλά ταυτόχρονα διαφορετικά αγαπάνε το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο για αυτά τα κορίτσια σηματοδοτεί μια νέα εποχή που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το vision 2030 που οδηγεί όλη τη χώρα. Είναι η νέα γενιά παικτριών που θα έχει την δυνατότητα να παίξει κομβικό ρόλο στην αλλαγή που ήδη είναι πραγματικότητα και εκείνες θέλουν να είναι μέρος αυτού εκπροσωπώντας τη χώρα στη διεθνή σκηνή».

Υπάρχουν προκαταλήψεις που έχετε κληθεί να σπάσετε ως γυναίκα σε προπονητικό ρόλο εκεί;

«Όχι! Και είναι κάτι που μου έκανε πολύ εντύπωση στην αρχή αλλά μετά κατάλαβα ότι για αυτούς είναι λογικό μια γυναίκα να είναι προπονήτρια σε γυναικεία ομάδα πολύ περισσότερο απότι ένας άντρας».

Τι σας έχει διδάξει ήδη αυτή η εμπειρία όχι ως προπονήτρια, αλλά ως άνθρωπο;

«Ότι για κάποιους ανθρώπους το ποδόσφαιρο είναι πολλά περισσότερα από ένα παιχνίδι. Είναι αγώνας για αλλαγή και καταξίωση. Είναι η ελπίδα για μια νέα ζωή αλλά ταυτόχρονα είναι πάντα χαρά!»

Αν είχατε μπροστά σας την 17χρονη Κατερίνα, τι συμβουλή θα της δίνατε για το μέλλον που την περιμένει;

«Μη σταματάς στο δρόμο για να διώχνεις κάθε τόσο τα σκυλιά που μπορεί να γαυγίζουν γύρω σου γιατί δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου! Συνέχισε να αγαπάς το ποδόσφαιρο με πάθος, ζήσε και μάθε από την κάθε στιγμή (καλή ή κακή) και φτάσε όπου δεν μπορείς».

Από τη Σιγκαπούρη στη Σαουδική Αραβία πόσο διαφορετικά είναι τα περιβάλλοντα; Τι σας ξένισε και τι σας ενθουσίασε;

«Δυο πολύ διαφορετικές χώρες μεταξύ τους σχεδόν σε όλα, σε κουλτούρα, νοοτροπία, φαγητό, φυσικό περιβάλλον, καιρικές συνθήκες. Από τον τροπικές καταιγίδες, στην ξηρασία της ερήμου και αυτό ήταν που με ξένισε και ακόμα με ξενίζει. Η έρημος. Όπου και να κοιτάς βλέπεις άμμο. Ένα τοπίο πολύ διαφορετικό και ξένο από αυτό που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Επίσης η Σιγκαπούρη είναι ένα καταπράσινο νησί και έτσι η αντίθεση ήταν σοκαριστική όταν ήρθα.

Από την άλλη βέβαια αυτό που με ενθουσίασε ήταν οι άνθρωποι εδώ στη Σαουδική Αραβία. Είναι πολύ ευγενικοί, φιλικοί και υποστηρικτικοί. Από την πρώτη μέρα με έκαναν να νιώσω ότι βρίσκομαι σπίτι μου».

«Δεν είσαι απλά μια προπονήτρια αλλά ο άνθρωπος που τους δίνει τη δυνατότητα να μάθουν ποδόσφαιρο, να παίξουν, να ονειρευτούν»»

Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά το να δουλεύετε με νεαρά κορίτσια σε χώρες όπου το ποδόσφαιρο γυναικών ακόμα ουσιαστικά "χτίζεται";

«Νομίζω ότι έχω βρει αυτό που με γεμίζει περισσότερο σαν προπονήτρια και σαν άνθρωπο. Ιδιαίτερα εδώ που το ποδόσφαιρο για τα κορίτσια είναι κάτι καινούριο και τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα. Τα κορίτσια σε αντιμετωπίζουν με πολύ μεγάλο σεβασμό και σου δίνουν πολύ αγάπη. Δεν είσαι απλά μια προπονήτρια αλλά ο άνθρωπος που τους δίνει τη δυνατότητα να μάθουν ποδόσφαιρο, να παίξουν, να ονειρευτούν. Κάθε φορά που πετυχαίνεις κάτι μαζί τους σε ομαδικό ή ατομικό επίπεδο το χαίρεσαι διπλά γιατί ξέρεις ότι αυτό το κορίτσι ξεκίνησε όταν όλα τα υπόλοιπα βρίσκονταν ήδη στη μέση της διαδρομής».

Τι θεωρείτε ως την πιο σημαντική σας επιτυχία μέχρι σήμερα, όχι απαραίτητα σε αγωνιστικό επίπεδο;

«Ότι δεν έχω χάσει την ταυτότητά μου σαν άνθρωπος, τις αρχές/αξίες που πήρα από την οικογένεια μου και την αγάπη μου για τόπο που μεγάλωσα. Πάντα βάζω τον άνθρωπο πάνω απόλα και πάντα νιώθω την ίδια προσμονή να πάω αμέσως στο μικρό χωριό μου, το Λιδωρίκι, με το που θα πατήσω το πόδι μου στην Ελλάδα».

Αν αυτή η εμπειρία στη Σαουδική Αραβία ήταν ένα κεφάλαιο σε βιβλίο, πώς θα το λέγατε;

«Ένα; Η Σαουδική Αραβία θέλει σίγουρα δύο κεφάλαια. Ένα αμιγώς ποδοσφαιρικό που θα ήταν το «Ποδόσφαιρο στη άμμο», και ένα προσωπικό «Η μοναξιά της Ερήμου» πραγματικά ώρες ώρες δεν παλεύεται.. και στο μυαλό και στο μάτι ».

Έχετε υπάρξει αθλήτρια και μάλιστα τερματοφύλακας. Αυτό σας βοηθά στο να "διαβάζετε" καλύτερα τις αθλήτριές σας;

«Σίγουρα η εμπειρία μου ως παίκτρια με βοηθάει να καταλαβαίνω καλύτερα τις αθλήτριες μου σε διάφορα θέματα αγωνιστικά και μη. Οι γυναίκες είμαστε πιο πολύπλοκες και συναισθηματικές από τη φύση μας, σκεφτόμαστε πολύ, θέλουμε απαντήσεις για όλα και κάποιες φορές είμαστε πιο ευάλωτες στο να διαχειριστούμε καταστάσεις που σχετίζονται με το παιχνίδι ή τη φυσιολογία του σώματος μας. Βέβαια από χώρα σε χώρα πρέπει πάντα να λαμβάνεις υπόψιν και τα διαφορετικά αθλητικά και πολιτισμικά πλαίσια που γαλουχούνται και αναπτύσσονται οι αθλήτριες».

Αν σας ζητούσε ένα νεαρό κορίτσι που ξεκινά τώρα το ποδόσφαιρο μία συμβουλή, τι θα της λέγατε;

«Ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα υπέροχο άθλημα για αγόρια και για κορίτσια που μπορεί να σε ταξιδέψει παντού, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ότι ακόμα και αν δεν μπορέσει να παίξει ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο και να γίνει η παίκτρια που ονειρεύεται, να μην σταματήσει να το αγαπά και ότι μπορεί να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο σε πολύ υψηλό επίπεδο επαγγελματικά από κάποιο άλλο πόστο».

Αν γινόσασταν υπεύθυνη στη UEFA για το ποδόσφαιρο γυναικών, τι θα αλλάζατε;

«Την αναλογία των κονδυλίων ανάμεσα στις προηγμένες και τις πιο αδύναμες ποδοσφαιρικά ομοσπονδίες, ενώ παράλληλα θα δημιουργούσα ένα γκρουπ ανθρώπων με τεχνογνωσία όπου να κατευθύνουν και να επιβλέπουν την ακέραιη κατανομή και επένδυση των κονδυλίων αυτών στο ποδόσφαιρο των γυναικών στις πιο μικρές χώρες. Επίσης πολύ σημαντικό είναι να μπορούσα να δημιουργήσω προϋποθέσεις στήριξης (οικονομική ενίσχυση, προσέλκυση μεγάλων χορηγών ή τηλεοπτικών συμφωνιών μέσω της UEFA) ώστε το ποδόσφαιρο των γυναικών να γίνει επαγγελματικό και στην πιο μικρή χώρα της Ευρώπης. Θα ήταν σπουδαίο οι παίκτριες σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να μπορούν να παίζουν και να ζουν με αξιοπρέπεια μέσα από το ποδόσφαιρο και σίγουρα αυτό θα βοηθούσε στην περαιτέρω ανάπτυξη του επιπέδου του αθλήματος».

Πως βλέπετε την ανάπτυξη του αθλήματος τα τελευταία χρόνια;

«Το άθλημα γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών. Χαίρει πλέον ιδιαίτερης αποδοχής και αναγνωρισημότητας με εκατομμύρια φιλάθλους και τηλεθεατές παγκοσμίως. Τα μεγαλύτερα κλαμπ στον κόσμο διαθέτουν ισχυρές γυναικείες επαγγελματικές ομάδες με αποκλειστικές εγκαταστάσεις πολλές φορές. Οι μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις προσελκύουν πολλούς και μεγάλους χορηγούς, επενδυτές, μεγάλα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, υπάρχουν τηλεοπτικά δικαιώματα, διαφημιστικές καμπάνιες, μα το πιο σημαντικό υπάρχουν πλέον σπουδαίες παίκτριες και προπονήτριες role models. Και καταλαβαίνεις ότι κάτι έχει αλλάξει σημαντικά καθώς οι φίλαθλοι (άντρες και γυναίκες) πάνε πλέον στο γήπεδο φορώντας φανέλες με τα ονόματα των παικτριών στην πλάτη. Οι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα με τη φανέλα της Αϊτάνα και τις Αλέξια αντί για τη φανέλα του Πέδρι ή του Μέσι που έβλεπες τα προηγούμενα χρόνια.Το ανησυχητικό βέβαια είναι ότι αυτή η ανάπτυξη δεν έχει τον ίδιο ρυθμό σε όλες τις χώρες. Το αποτέλεσμα αυτού είναι η ψαλίδα να μεγαλώνει ανησυχητικά ανάμεσα στις πολύ προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες με τις λιγότερο προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες».