Περπατώντας στην Θεσσαλονίκη ανάμεσα σε «αφίσες»
Το να αφισοκολλούνται πρόσωπα και ονόματα «υπόπτων» και «ενόχων» στους δρόμους του κέντρου της Θεσσαλονίκης δεν είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο, για να μην ξεχνιόμαστε, από το 2008 βλέπουμε την κατά βούληση πολιτική επικήρυξη ως μέθοδο πίεσης. Πάντα χωρισμένοι σε δυο αντίπαλα στρατόπεδα, πότε μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί, πότε φιλοευρωπαίοι ή αντιευρωπαίοι, πότε ευρώ ή δραχμή, πότε ΝΑΙ ή ΟΧΙ, οι αφορμές για να αναρτήσουμε τον εχθρό στην κολώνα δεν έλειψαν ποτέ.
Δε θα μιλήσω για τη ρύπανση μιας όμορφης πόλης όπως η Θεσσαλονίκη, δε θα αναφερθώ στο αντιαισθητικό αποτέλεσμα του να κυκλοφορείς σε μια σύγχρονη υποτίθεται πόλη και να καλύπτονται όλες οι κολώνες άλλοτε από την Μαρινέλλα, άλλοτε από την Πέγκυ Ζήνα, άλλοτε από ανακοίνωση ομιλίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου κι άλλοτε από την επικηρυγμένη κοτσίδα του βουλευτή Κουράκη. Όλο αυτό το τριτοκοσμικό φαινόμενο της εθιμικής αφισοκόλλησης τα πολιτικά κόμματα το εισήγαγαν, αυτά το συντηρούν κι αυτά θα το συνεχίσουν εις το ελληνικό διηνεκές.
Μην ανησυχείτε δε θα αρκεστώ στην αντιρρυπαντική ρητορική, ξέρω ότι υπάρχει και πολιτική ουσία πίσω από την αφισο-επικήρυξη. Το να προβάλλουν τα πρόσωπα του Κουράκη, του Μηταφίδη, του Μάρδα, της Τζάκρη και των υπολοίπων στις κολώνες της Θεσσαλονίκης, είναι η κατάντια αυτών που λειτουργούν χωρίς πρόσωπο, νύχτα και ύπουλα, σκοτεινά. Αυτών που μετά τη σύλληψη λένε «όχι, δεν ήμουν εγώ, δεν το έκανα εγώ», όπως ο Ψωμιάδης λέει τώρα, «εγώ δεν μίλησα κατά του Μπουτάρη», ακόμα κι υπάρχουν on camera οι ύβρεις και οι προτροπές του.
Αν κάποιος διάβασε το άρθρο ως εδώ κινδυνεύω να με χαρακτηρίσει «θολοκουλτουριάρη αριστερό», αν συνεχίσει την ανάγνωση μάλλον θα με επικηρύξει κι εμένα ως «ακροδεξιό εθνίκι».
Για να μην αναρωτιέστε κι επειδή πολλές φορές γράφοντας δημόσια είναι προαπαιτούμενο να συστήνεσαι με τις θέσεις σου φάτσα-φόρα, είμαι αντίθετος στη Συμφωνία των Πρεσπών, στο περιεχόμενο της, στην ήδη ούτε για τα προσχήματα τήρηση της από την κυβέρνηση Ζάεφ, αντίθετος στην χρονική πίεση που ασκείται από τον ξένο παράγοντα, αντίθετος στην υπερψήφισή της από μια οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ταυτόχρονα αντίθετος με την ταύτιση της υπερψήφισής της με 6-8 συγκεκριμένους βουλευτές, λες και η Συμφωνία εξαρτάται ή διαμορφώθηκε μόνο από αυτούς. Για να καταλάβω δηλαδή, ο βουλευτής Κρήτης ή Πελοποννήσου μάς είναι αδιάφορο τι ψηφίζει, ο βουλευτής Θεσσαλονίκης ή Πέλλας ή Πιερίας όμως είναι προδότης και κατάπτυστος; Για τους ίδιους βέβαια τους κυβερνητικούς βουλευτές “karma is a bitch”, γιατί πρώτοι αυτοί έδειχναν με το δάχτυλο τους γερμανοτσολιάδες δωσίλογους στις Πλατείες των Αγανακτισμένων. Οι παρακρατικοί, οι «πολιτικοί ακτιβιστές» και οι μπαχαλάκηδες υπήρχαν και υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα με την ευλογία ή την ανοχή του «Σύγχρονου Ευρωπαίου Πολιτικού Ηγέτη», που ακόμα κι όταν ο ίδιος δεν θέλει να λερώσει τα χέρια του, διαθέτει τα στελέχη που ειδικεύονται στις «επιχειρήσεις της νύχτας».
Από δω και πέρα είναι δουλειά της δικαιοσύνης να αναλάβει τα πρωτοπαλίκαρα της αφισοκόλλησης και αν έχει την ειλικρινή βούληση, να βρει τους ηθικούς αυτουργούς της αφισοκόλλησης και να τους τιμωρήσει για το πραγματικό αδίκημα, για την παρακίνηση σε βίαιες πράξεις. Αν κρίνω από την παρελθούσα διάθεση και αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης σε όλες τις αντίστοιχες «πολιτικές» ενέργειες από το 2008 ως σήμερα, στα εμετικά πρωτοσέλιδα, αλλά και από λοιπά συγγενή φαινόμενα στα ελληνικά γήπεδα, τότε κρατήστε μικρό καλάθι.
Όσοι παρακολουθήσατε έστω και αποσπασματικά τη συζήτηση στο Κοινοβούλιο πριν την ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση και δεν είστε πολιτικά φανατισμένοι υπέρ του ενός ή του άλλου, μάλλον θα αισθάνεστε ιδιαίτερα απαισιόδοξοι μπροστά στις επερχόμενες εκλογές. Αφού δοκιμάστηκε και η «αριστερή κυβέρνηση» τόσο σε πολιτικές επιλογές, όσο και στο ήθος αυτής, όταν στρέψετε το κεφάλι προς τα δεξιά θα δείτε το ίδιο «αγαπημένο» πολιτικό προσωπικό με το γνωστό παρελθόν του και το Κέντρο πιο αποψιλωμένο και φτωχό από ποτέ.
Η εποχή μας δε σηκώνει σκέψη, συζήτηση, διαφωνίες με επιχειρήματα και το κυριότερο συναινέσεις. Αντιθέτως προσφέρεται για εύκολους αφισοκολλημένους στόχους, ώστε να μη χρειάζεται ιδιαίτερα να σκεφτούμε διακόπτοντας την παρακολούθηση του Power of Love, του GNTM ή του My Style Rocks.
