Τσαλακώνοντας το «Χάρτινο Σπίτι» (spoiler alert)
Η μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών, το τέλειο σχέδιο και η αριστουργηματική εκτέλεση του, οι πρωταγωνιστές μιας ληστείας που ξεκινούν για τα πολλά φρέσκα και κολλαριστά χαρτονομίσματα αλλά στην πορεία εφευρίσκουν (;) κι ένα κάποιο κοινωνικό και ιδεολογικό υπόβαθρο, οι πάντα αντιπαθείς Αρχές με τις οποίες δε θα ταυτιστεί ποτέ η Κοινή Γνώμη, πλην μιας συναισθηματικής Επιθεωρήτριας, το αστικό τοπίο της Μαδρίτης και η πραγματική πρωταγωνίστρια: η ισπανική γλώσσα.
Ξέρω, ότι θα διαφωνήσω με πολλούς αγαπημένους μου φανατικούς του La Casa de Papel όπως τον Ευθύμη Σαββάκη ή την Ναταλία Γερμανού ή τη συνάδελφο Μαρία Ιωαννίδου αλλά παιδιά, αν έγραφε ο Φώσκολος τη σειρά, θα του λέγαμε, «έλα μάστορα, κάπου φτάνει». Ξεκινάμε το breakdown από το σήμα αρχής, που είναι δεν είναι βέβαια το πρώτο πράγμα που βλέπουμε, μια που υπάρχει το recap των προηγούμενων επεισοδίων αλλά το χαρακτηριστικό τραγούδι των τίτλων, που παραπέμπει ευθέως σε Evanescence, θα έπρεπε να μας προϊδεάσει για την ποσότητα της μελούρας, που θα ακολουθήσει.
Λίγα λόγια για την υπόθεση. Σε μια ερημική βίλα έξω από το Τολέδο γίνεται το recruiting, άγνωστο πως, της συμμορίας που θα ληστέψει το Εθνικό Νομισματοκοπείο της Ισπανίας. Η λογική του Εγκεφάλου El Professor είναι να μείνουν, όσο πιο πολύ γίνεται μέσα, να τυπώσουν όσα πιο πολλά ευρώ γίνεται, να φύγουν από κει μέσα ζάμπλουτοι και χωρίς να έχουν στερήσει τα χρήματα από κανέναν. Δε θα ασχοληθώ με το μακροοικονομικό του πράγματος, έστω πως δίδεται μια ποιητική άδεια στον σεναριογράφο. Μαζεύονται λοιπόν οι διάφοροι της σπείρας με ομολογουμένως ενδιαφέρουσα ποσόστωση μεταξύ σκληρού, sexy, ψιλοπαρανοϊκού και χιουμορίστα, στοιχείο στο οποίο εν μέρει βασίζεται και η επιτυχία της σειράς. Μοιράζονται ψευδώνυμα στα μέλη της συμμορίας, για να μη γνωρίζουν πολλά ο ένας για τον άλλον, απαγορεύονται οι προσωπικές σχέσεις με συνέπεια η έρημη βίλα να μετατραπεί σε πενθήμερη, όπου αγοράκια κάνουν ντου στα δωμάτια των κοριτσιών και οι μέρες περνούν πυροβολώντας κι ανατινάζοντας για εκπαίδευση στην ερημική τοποθεσία (στο χωριό μου τους Παραμμερίτες αν πυροβολήσει κανείς με ούζι θα μαζευτεί το σύμπαν, στο Τολέδο δεν τρέχει κάστανο). Αφού όλα σχεδιάζονται με κάθε λεπτομέρεια για 5 μήνες, γίνεται το μεγάλο ντου και ξεκινάει το έργο.
Ο Professor που απαγόρευε σε όλους να έχουν προσωπικές σχέσεις, ερωτεύεται και φασώνεται με την επικεφαλής επιθεωρήτρια εντός 48 ωρών. Η επιθεωρήτρια Raquel που της έχει ανατεθεί η διαπραγμάτευση και ο χειρισμός της «μεγαλύτερης ληστείας όλων των εποχών», έχει χρόνο να κάνει βόλτες σε παρακείμενο café για ξεκούραση και χαλαρή κουβεντούλα, οργανώνει το παιδικό πάρτι γενεθλίων της κόρης της, κάνει κουβεντούλες με τη μάνα της περί συναισθηματικών, τσακώνεται με τον βίαιο πρώην της, φυσικά μπαίνει κι ο σύρτης του Professor κάποια στιγμή, μόνο supermarket δεν πήγε!
Μέσα στο Νομισματοκοπείο γίνεται το έλα να δεις! Αυτό που οι ψυχολόγοι κάποτε ονόμασαν Σύνδρομο της Στοκχόλμης, δηλαδή η ταύτιση και η συναισθηματική προσέγγιση απαχθέντα κι απαγωγέα εδώ μετατρέπεται σε Σύνδρομο του Κιλκίς, οι διαπλεκόμενοι αν κρατούσε λίγο παραπάνω η ληστεία θα έβγαιναν παντρεμένοι, γιατί δεν μπορεί όλο και κάποιον παπά ξεχασμένο θα ανακάλυπταν σε ένα από τα θησαυροφυλάκια. Η Tokio σταθερά με τον Rio που όμως ψιλονταραβερίζεται και με την Allison, ο Denver με την απαχθείσα Monika που πρώτα την πυροβολεί, μετά την εγχειρίζει, μετά την πηδάει, μετά την αρραβωνιάζεται, μετά τη μετατρέπει σε συνεργό και της κόβει και μερίδιο, o Berlin που στο λυκόφως των ημερών του λόγω νευρολογικής ασθένειας αποφασίζει, να πηδήξει όποια του κάθεται και δεν του κάθεται διευθύνοντας ταυτόχρονα τη ληστεία από μέσα, ο Moscow σκάβει τούνελ παραπλάνησης και τούνελ διαφυγής, ο Elsinki Σέρβος βετεράνος του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας χαϊδολογάει τον Arturito, τον πλέον αντιπαθή Διευθυντή του Νομισματοκοπείου, ο ξάδερφος του Oslo απλά κάνει άγριες φατσούλες κι όλα αυτά όσο η αλμοδοβαρική Nairobi κόβει χρήμα αβέρτα με έναν ενθουσιώδη παππούλη δημόσιο υπάλληλο.
Κατά τη διάρκεια όλων αυτών ξεστομίζονται βαριά κοινωνικοπολιτικά και φιλοσοφικά λογύδρια, ενώ από ένα σημείο και μετά το εμβληματικό ιταλικό αντάρτικο Bella Ciao ακούγεται περισσότερο κι απ΄ότι στη ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια. Έρωτας, επανάσταση, λαϊκή αντίσταση, σεξ και μελούρα στο μπλέντερ του cocktail που ανακάλυψε εκ των υστέρων το Netflix κι αποφάσισε να το αγοράσει.
Στα σοβαρά τώρα το project La Casa de Papel είναι ήδη super πετυχημένο. Εύπεπτο, διαφορετικό, καλό casting και η υπερεκφραστική ισπανική γλώσσα στο προσκήνιο. Εύηχη κι εμπορικά πολύ hot αν σκεφτείτε πόσες χώρες στον κόσμο μιλούν ισπανικά μεταξύ των οποίων και η λατινόφωνη μερίδα των ΗΠΑ, δε θα μπορούσε το πρωτοποριακό Netflix να μη σπεύσει να κάνει ντου και να βρει την αφορμή για γραφείο στη Μαδρίτη και ανάπτυξη της ισπανόφωνης βιβλιοθήκης του. Σε Ισπανία και Γαλλία πρέπει να σας πω τα τουρίστικα καταστήματα που πωλούν σουβενίρ και t shirts ήδη φιλοξενούν τους χαρακτήρες, τα ψευδώνυμα και τα logos τα σειράς που ήρθε να επαληθεύσει το λογοτεχνικό απόφθεγμα: Μην αφήνεις την αλήθεια (ή την αληθοφάνεια), να χαλάσει μια ωραία ιστορία.
