Όταν ο σκοταδισμός είναι βαθιά μέσα σου
Στο πολιτισμένο σκέλος της ανθρωπότητας η εφαρμογή των νόμων αποτελεί μία από τις βασικές αρχές της δημοκρατίας. Αντίθετα, στην Ελλάδα, η αυθαιρεσία και η ασυδοσία- δύο έννοιες ταυτόσημες με την χώρα που ζούμε- αποτελούν το πρόβλημα και η ρίζα για πολλές κοινωνικές κρίσεις.
Στα τέλη του 17ου αιώνα και στις αρχές του 18ου στην Ευρώπη παρατηρήθηκε ένα πνευματικό κίνημα που ονομάστηκε Διαφωτισμός. Το κίνημα αυτό αποτέλεσε βασικός συντελεστής στην πνευματική άνοιξη και την αφύπνιση της ανθρώπινης φύσης από τα δεσμά της χειμερινής νάρκης, αξιώνοντας αλλαγές σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας, στους πολιτικοκοινωνικούς θεσμούς, την οικονομία, την εκπαίδευση και τη θρησκεία.
Έννοιες όμως άγνωστες με την Ελλάδα, μια χώρα που οι κάτοικοι της προτιμούν να παραμείνουν δέσμιοι των κατάλοιπων που έχει αφήσει η πάλαι ποτέ Οθωμανική Αυτοκρατορία και της οποίας αποτελούσε μέρος της επαρχίας της. Μέσα σε μια εβδομάδα είδαμε το υπέροχο γεγονός να δικαιώνονται δύο ιεράρχες που έχουν ταχθεί ανοιχτά κατά της ομοφυλοφιλίας και μάλιστα με ένα χυδαίο τρόπο. Οι άνθρωποι που θα έπρεπε να κηρύσσουν το μήνυμα της αγάπης αντί αυτού προκαλούν το μίσος, τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία. Κάπου εκεί ξυπνάς από το όνειρο και συνειδητοποιείς το αυτονόητο, πως η κοινωνία που ζούμε βρίσκεται σε μια διαδικασία αποσύνθεσης.
Και η απόφαση του ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Το τι πιστεύει κάποιος για το μάθημα των θρησκευτικών και πώς πρέπει να διδάσκεται είναι εν προκειμένου δευτερεύον. Το πρόβλημα είναι άλλο και είναι ξεκάθαρα από την στιγμή που εν έτει 2018 δεν καταφέραμε να κάνουμε το αυτονόητο -την διάκριση Εκκλησίας και Κράτους- και φτάνουμε στο σημείο να κρίνει το ΣτΕ αν ένα βιβλίο μπορεί να διδάσκεται ή όχι.
Για μια κοινωνία που βρίσκεται σε μια ιδεολογική σύγχυση όπου το μίσος, ο παραλογισμός και η ανοησία να κυριαρχούν και να αγγίζουν το λαϊκό στρώμα με έννοιες όπως η αγάπη, η προοδευτικότητα και η ευνομία να αποτελούν κάτι το εντελώς ξένο. Μια χώρα που θέλει την Εκκλησία εκεί μπαμπούλα ως ένας δεύτερος πατέρας που θα μας ξαλαφρώσει από τις όποιες αμαρτίες μας και θα μας συνετίζει.
Και η συνειδητοποίηση είναι ακόμα πιο σκληρή. Υπάρχουν δυτικές χώρες με μεγαλύτερες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες από ότι η Ελλάδα, αλλά η ανομία και η μισαλλοδοξία διώκονται θεσμικά ακόμα και πολιτισμικά και ηθικά. Εδώ πάλι είναι άλλη μια μέρα στη δουλειά.