Τα ελεύθερα Μέσα δεν φιμώνονται!

Η κατάληψη του ομίλου ΜΜΕ Zaman από αστυνομικές δυνάμεις και η βίαιη, αν και με δικαστική εντολή, επιβολή νέας, φιλοκυβερνητικής διοίκησης-μαριονέτας και η αντίστοιχη εισβολή στο ιδιωτικό ειδησεογραφικό πρακτορείο CIHAN δεν στερούν μόνο την Τουρκία από τα τελευταία και ίσως τα πλέον αξιόπιστα και σημαντικότερα ανεξάρτητα ΜΜΕ, αλλά στερούν και από τους πολίτες της χώρας το βασικό δημοκρατικό δικαίωμα της ελεύθερης πληροφόρησης.

Είχαν προηγηθεί οι διώξεις κατά στελεχών της εφημερίδας «Τζουμχουριέτ», το κλείσιμο του αντιπολιτευτικού τηλεοπτικού σταθμού του ομίλου Σαμπατζί και η φυλάκιση πλέον των 30 δημοσιογράφων διαφορετικών εντύπων.

Η εκτροπή αυτή μας αφορά όλους. Δεν είναι εσωτερικό θέμα μιας υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην Ε.Ε.

Και ακόμη περισσότερο, δεν μπορεί να σιωπά η Ευρώπη σε αυτή την αυταρχική διολίσθηση του καθεστώτος Ερντογάν με αντάλλαγμα παραχωρήσεις στο προσφυγικό.

Ο στρουθοκαμηλισμός δεν υπηρετεί, αντίθετα υπονομεύει τις ευρωπαϊκές αξίες, αναιρεί τις βάσεις του δημοκρατικού κοινού μας σπιτιού.

Μια αυταρχική διακυβέρνηση στην Τουρκία από μια εξουσία που αναστέλλει ελευθερίες και στέκεται υπεράνω των νόμων δεν θα έχει επιπτώσεις μόνο στους πολίτες της χώρας. Θα επηρεάσει και την Ευρώπη.

Είναι καθήκον μας να υπερασπιστούμε τα δημοκρατικά δικαιώματα στην Τουρκία και τις ελευθερίες, να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους ηρωικούς Τούρκους δημοσιογράφους, που δίνουν άνισο αγώνα απέναντι στον αυταρχισμό.

Ας κρατήσουμε ζωντανό το σύνθημα της «Ζαμάν»:

«Τα ελεύθερα ΜΜΕ δεν φιμώνονται».

Οι Τούρκοι δημοσιογράφοι, οι Τούρκοι πολίτες δεν είναι μόνοι. Αν μείνουν μόνοι, τότε θα έρθει η σειρά κάποιου άλλου. Κι αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε ως Ευρώπη.

Γιατί μετά θα έρθει και η δική μας σειρά.

✑ Η δημοκρατία σε αναστολή

Σεβγκί Ακάρτσεσμε, διευθύντρια σύνταξης της «Today's Zaman» (σήμερα υπό κυβερνητική κατάληψη) |

Η εφημερίδα μου «Today’s Zaman», που ανήκει στον όμιλο ΜΜΕ Zaman, κατελήφθη με την αστυνομική βία από την κυβέρνηση. Η αστυνομία μού άσκησε σωματική και ψυχολογική βία όταν εισέβαλε στο κτίριο.

Αστυνομικός μού πήρε με τη βία από το χέρι το τηλέφωνο με το οποίο μετέδιδα σε ζωντανή σύνδεση τι συνέβαινε στην εκπομπή «Περισκόπιο». Με απομάκρυναν με τη βία από τον όροφο της διεύθυνσης.

Ακόμη και πριν από την εισβολή, ο Ερντογάν και ο πρωθυπουργός Νταβούτογλου μου έκαναν μήνυση για προσβολή της τιμής τους. Μου επεβλήθη ποινή φυλάκισης με αναστολή.

Πριν από την πρόσφατη κατάληψη από αστυνομικούς, η «Ζαμάν» είχε υποστεί και πάλι εισβολή, όταν στις 14 Δεκεμβρίου είχε συλληφθεί ο πρώην διευθυντής σύνταξης, Εκρέμ Ντουμανλί.

Φιλοκυβερνητικοί «εκτελεστές» είχαν βάλει στο στόχαστρο τη «Ζαμάν» και πολύ καιρό πριν ετοίμαζαν το έδαφος για την κατάληψή της.

Τώρα, ο όμιλος ΜΜΕ Ζαμάν, συμπεριλαμβανομένης της εφημερίδας μου «Today's Zaman», κατηγορείται ότι «βοηθάει την προπαγάνδα της τρομοκρατίας» και στηρίζει μια «τρομοκρατική οργάνωση».

Η κατάληψη της «Ζαμάν» από τον Ερντογάν αποτελεί την πλέον κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος. Μετά από αυτό, σχεδόν δεν έχει απομείνει στη χώρα ΜΜΕ που να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση.

Η δημοκρατία έχει ανασταλεί στην Τουρκία καθώς δεν υπάρχει ελευθερία του Τύπου.

✑ Βία: το αγαπημένο παιχνίδι του Ερντογάν

Μουσταφά Εντίπ Γιλμάζ - «αιχμάλωτος» αρχισυντάκτης της «Ζαμάν» |

Το καλοκαίρι του 2013, όταν οι νέοι βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στον τότε πρωθυπουργό Ερντογάν, η αντίδραση της αστυνομίας ήταν πολύ βίαιη.

Οκτώ διαδηλωτές σκοτώθηκαν και σχεδόν 5.000 συνελήφθησαν, αφού πρώτα τους μεταχειρίστηκαν απάνθρωπα.

Κι όταν το βράδυ της 4ης Μαρτίου η αστυνομία εισέβαλε στην πλέον ευπώλητη εφημερίδα, τη «Ζαμάν», μια φωνή κριτικής απέναντι στον πρόεδρο Ερντογάν, οι αναγνώστες ένιωσαν και πάλι την υπέρμετρη αστυνομική βία.

Το μήνυμα, τότε και τώρα, ήταν και είναι ξεκάθαρο. Καθίστε σπίτι σας. Ομως, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι γιατί ο Ερντογάν επιλέγει τη βία απέναντι σε οποιονδήποτε αντιστέκεται στην αυταρχική εξουσία του.

Πρώτα απ' όλα υπάρχουν πολλά ακόμη που κρατάει «κάτω από το χαλί».

Δράσεις εντός και γύρω από τη Συρία που υπόκεινται σε διεθνείς κυρώσεις, τεράστια διαφθορά, νεποτισμός, επέμβαση στα εσωτερικά της Δικαιοσύνης, διακρίσεις σε κάθε επίπεδο της κυβερνητικής πολιτικής κ.λπ.

Ετσι, πιστεύει ότι τη στιγμή που θα αρχίσει να συμβιβάζεται δεν θα μπορέσει να σταματήσει τη διαδικασία, μέχρι να αποχωρήσει.

Πρέπει να συνεχίσει να είναι μαξιμαλιστής. Επίσης, αντιμετωπίζει προκλήσεις και μέσα στο κόμμα του.

Υπάρχουν τουλάχιστον μια δεκάδα επιφανών στελεχών, συμπεριλαμβανομένων του πρώην προέδρου Αμπντουλάχ Γκιουλ και του πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Μπουλέντ Αρίντς, οι οποίοι όλο και συχνότερα ασκούν δημοσίως κριτική εναντίον του.

Τώρα, πιστεύει ότι ο καλύτερος τρόπος για να καταστείλει κάθε εσωτερική αντιπολίτευση είναι να της δείξει ως παράδειγμα τι συμβαίνει με τους εξωκομματικούς αντιπάλους του, στους οποίους ασκείται αψήφιστη βία.

Κάθε δείγμα βίας που ασκείται κατά των πολιτών στους δρόμους είναι επίσης ένα κρυμμένο μήνυμα προς όσους έχουν αμφιβολίες στο εσωτερικό του κόμματός του: «Μην το διανοηθείτε καν, αλλιώς...».

Τέλος, ο Ερντογάν διατηρούσε πάντα το προφίλ ενός ισχυρού ηγέτη. Εστω κι ένας αντίπαλος να πετύχει τον στόχο του στους δρόμους, αυτό θα είναι σαν να φανεί μια σταγόνα αίμα από τον Ξέρξη στο πεδίο της μάχης.

Δεν μπορεί να ανεχτεί τίποτα λιγότερο από το να είναι «ηγέτης ελέω Θεού». Να περιμένετε περισσότερη βία στην Τουρκία...

✑ Οταν η Ζαμάν «έσωζε» τον Ερντογάν από πραξικόπημα

Αμπντουλάχ Μποζκούρτ, επικεφαλής γραφείου Αγκυρας της «Ζαμάν» |

Το 2010 η «Ζαμάν» είχε φέρει στο φως σημαντικό μέρος μιας υπόθεσης που μαγειρεύτηκε (στους κόλπους του Στρατού) το μακρινό 2007, όταν ήμασταν στην τελική ευθεία τής τότε εθνικής εκλογικής αναμέτρησης.

Το σχέδιο, το οποίο αποκαλύφθηκε πλήρως με έγγραφα στο δικαστήριο και αργότερα στο τουρκικό Κοινοβούλιο από την Επιτροπή Διερεύνησης, «έβλεπε» τη δημιουργία τεχνητής σύγκρουσης Ελλάδας-Τουρκίας με επιμέρους συγκρούσεις στα θαλάσσια, εναέρια και χερσαία σύνορα.

Προέβλεπε, μάλιστα, τη «θυσία» ενός τουρκικού F-16 σε θερμό επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών ώστε να τις φέρουν στο χείλος του πολέμου, τη δε Αγκυρα σε δεινή θέση.

Με αφορμή ένα περιστατικό γύρω από μια ψεύτικη σημαία, η χούντα ήλπιζε να οργανώσει πραξικόπημα στην Τουρκία και να ανατρέψει την πολιτική κυβέρνηση.

Η έκθεση της «Ζαμάν» είχε βοηθήσει το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) να επιβιώσει από τα τότε εξυφαινόμενα σχέδια.

Κατά ειρωνικό όμως τρόπο η ίδια κυβέρνηση κατηγορεί την ίδια εφημερίδα για σχέδια ανατροπής της κυβέρνησης με αφορμή την κριτική που της ασκείται μέσα από δημοσιεύματα.

Υποθέτω ότι όλο αυτό δίνει έναν νέο ορισμό του πραξικοπήματος.

Οι κατασκευασμένες κατηγορίες που εξαπολύθηκαν κατά της «Ζαμάν» και η βίαιη κατάληψή της από τις αστυνομικές δυνάμεις που έκαναν επιδρομή στην αίθουσα σύνταξης χωρίς να υπολογίζουν τον νόμο, αποβλέπουν στο να φιμώσουν τη σημαντικότερη ανεξάρτητη φωνή κριτικής.

Η αυταρχική προεδρία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι αποφασισμένη να μετατρέψει την Τουρκία σε καταφύγιο κάθε ριζοσπαστικής θρησκευτικής ομάδας και θεωρεί τα ΜΜΕ το κύριο ανάχωμα πριν από την ολοκλήρωση της επίτευξης αυτού του στόχου.

Μόλις δύο ημέρες πριν από την κατάληψη της «Ζαμάν» από εκατοντάδες αστυνομικούς, η Χιζμπ ου Ταχρίρ, καταχωρισμένη ως ριζοσπαστική ομάδα εκτός νόμου, τόσο στην Τουρκία όσο και σε χώρες του εξωτερικού, οργάνωσε τη μεγάλη «Διεθνή Διάσκεψη για το Χαλιφάτο» στην καρδιά της τουρκικής πρωτεύουσας, την Αγκυρα.

Παρευρέθησαν πολλά στελέχη της οργάνωσης από όλο τον κόσμο και 5.000 σύνεδροι. Το κοινό στην Τουρκία ουδέποτε το έμαθε γιατί τα ΜΜΕ είχαν φιμωθεί και εκφοβιστεί.

Χωρίς να υπάρχει η «Ζαμάν» στον δρόμο της, η τουρκική κυβέρνηση θα προχωρήσει κατά βούληση, χωρίς την έρευνα από τα ανεξάρτητα και κριτικά ΜΜΕ, ή ό,τι έχει απομείνει από αυτά.

Η Ελλάδα, μια γειτονική χώρα της Τουρκίας, θα αντιμετωπίσει σίγουρα την αρνητική διάχυση αυτής της μετάλλαξης που συμβαίνει στον ανατολικό της γείτονα.

Χωρίς αμφιβολία, έρχονται ζοφερές ημέρες τόσο για την Τουρκία, όσο και για τους συμμάχους ή εταίρους γείτονές της.

✑ Η Ε.Ε. προδίδει τις αξίες της για να σταματήσει τους πρόσφυγες

Σελτζούκ Γκουλτασλί - ανταποκριτής τα τελευταία 15 χρόνια της «Ζαμάν» στις Βρυξέλλες |

Οταν ο πρόεδρος Ερντογάν αποφάσιζε μόλις δύο ημέρες πριν από την πρώτη σύνοδο Ε.Ε.-Τουρκίας να συλληφθούν ο διευθυντής σύνταξης της «Τζουμχουριέτ» και ο επικεφαλής του γραφείου της εφημερίδας στην Αγκυρα, ήξερε πολύ καλά τι έκανε.

Εδινε ένα μάθημα στους ηγέτες της Ε.Ε. και σε όσους δημοκράτες εντός Τουρκίας πίστεψαν με αφέλεια ότι η Ε.Ε. θα υποστήριζε τις παγκόσμιες αξίες, όπως η ελευθερία του Τύπου.

Το ίδιο είδαμε σε επανάληψη την περασμένη εβδομάδα. Μόλις δύο ημέρες πριν από τη δεύτερη σύνοδο κορυφής Ε.Ε.-Τουρκίας, στα 57 χρόνια της διμερούς σχέσης, ο Ερντογάν προχώρησε στην αρπαγή της εφημερίδας μας, της «Ζαμάν», που έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στη χώρα και -καθόλου άσχετο- ασκεί κριτική.

Η κατάληψη της εφημερίδας έγινε με άγριο τρόπο και ολοκληρώθηκε με δυσανάλογη χρήση βίας από την αστυνομία.

Ο διευθυντής σύνταξης, Αμπντουλχαμίντ Μπιλτσί, απομακρύνθηκε από το γραφείο του από την Αντιτρομοκρατική και καθαιρέθηκε αμέσως από τους τρεις διορισμένους από το δικαστήριο -βλέπε Ερντογάν- διαχειριστές.

Η απόφαση του δικαστηρίου εξεδόθη την ώρα που ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, έστελνε από την Αγκυρα tweet πόσο επιτυχής ήταν η συνάντησή του με τον Ερντογάν.

Ο επίτροπος αρμόδιος για τη Διεύρυνση, Γιοχάνες Χαν, ήταν επίσης στην Τουρκία, όταν η αστυνομία με τη βοήθεια τεθωρακισμένων οχημάτων εισέβαλε στα κεντρικά γραφεία της «Ζαμάν».

Ακόμη κι όταν συναντιόντουσαν οι ηγέτες της Ε.Ε. με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, στις Βρυξέλλες, η «μηχανή» του Ερντογάν «δούλευε» στην Τουρκία.

Το δικαστήριο διόρισε επίσης νέα διεύθυνση και στο πρακτορείο ειδήσεων CIHAN, που ανήκει στο ίδιο γκρουπ με τη «Ζαμάν». Η ανάγκη να βρει η Ε.Ε. λύση στο προσφυγικό είναι κατανοητή.

Φυσικά πρέπει να συνομιλήσει με την Τουρκία, αλλά θα έπρεπε να βρει έναν τρόπο να διαφυλάξει τις πρωταρχικές αξίες της.

Οσο ο Ερντογάν διασφαλίζει τη σιωπή της Ευρώπης με όπλο το προσφυγικό τόσο θα πλησιάζει η σειρά (της φίμωσης και του ελέγχου) των λίγων ΜΜΕ που απέμειναν να ασκούν κριτική.

Πηγή efsyn.gr