«Έξω από την “κρυστάλλινη γυάλα” των πολιτικών!»
Μπορεί ν’ ακουστεί παράξενο, αλλά το μεσημέρι της επομένης των εκλογών, όταν και του τηλεφωνήσαμε, τον πετύχαμε στο super-market! Πολύ ευγενικά, μας ζήτησε να επικοινωνήσουμε λίγο αργότερα, όταν θα βρισκόταν πλέον στο σπίτι του και κατά τη διάρκεια της συζήτησης που είχαμε, μας ότι η ενασχόλησή του με τα κοινά κέντριζε πάντα το ενδιαφέρον του. «Ανέκαθεν ήμουν πολιτικό ον, υπό την έννοια ότι έκανα παρεμβάσεις και στον δημόσιο διάλογο μέσω της αρθρογραφίας μου στο protagon, κυρίως σε θέματα παιδείας και αθλητισμού...», μας είπε αρχικά ο 47χρονος παλαίμαχος διεθνής πολίστας, που από το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου, αποτελεί το νέο πρόσωπο του αθλητισμού στην Βουλή των Ελλήνων.
Ο λόγος για τον Γιώργο Μαυρωτά, που επί χρόνια διετέλεσε αρχηγός της Βουλιαγμένης και της Εθνικής ομάδας πόλο (με 5 συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες) και που από το 2003, είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Αισίως συγκαταλέγεται στους 300 του νέου Κοινοβουλίου και η πρόσφατη εκλογή με το “Ποτάμι”, έρχεται να επισφραγίσει μία διαδρομή που άρχισε το 2010, όταν εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Βουλιαγμένης με το συνδυασμό του δημάρχου, Γρηγόρη Κασιδόκωστα.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, συμπορεύτηκε με τον επικεφαλής του νεοσύστατου κόμματος, Σταύρο Θεοδωράκη και η κάθοδός του στις Ευρωεκλογές του περασμένου Μαϊου, σηματοδότησε την πρώτη απόπειρα να ζητήσει την ψήφο του ελληνικού λαού. Η δεύτερη ήταν και η πιο τυχερή, αφού ο αθλητής-σύμβολο της ελληνικής υδατοσφαίρισης συγκέντρωσε 3.705 ψήφους (έναντι 3.544 του δημοσιογράφου Δημήτρη Τσιόδρα) και κατέλαβε την μοναδική έδρα που πήρε το κόμμα του στην περιφέρεια Αττικής. Παρ’ όλα αυτά, 24 ώρες μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, ο νεοεκλεγείς βουλευτής, δεν δίστασε να “τιτιβίσει”: «Σας ευχαριστώ όλους για τα συγχαρίκια και τις ευχές. Σας αφήνω τώρα, πάω να κάνω ένα crash course με #HouseofCards να είμαι έτοιμος...»
Συγνώμη, αλλά εσείς ψωνίζετε στο super-market, ενώ βρίσκεστε με το ενάμιση πόδι μέσα στη Βουλή (σ.σ.: εκείνη την ώρα, η καταμέτρηση των ψήφων δεν έχει ολοκληρωθεί);
«Να ήταν μόνο το super-market! Είχα να βγάλω και θέματα για τις εξετάσεις των φοιτητών στο Πολυτεχνείο και γενικά βρίσκομαι σε μία μεταβατική περίοδο, στη διάρκεια της οποίας πρέπει να κλείσω κάποιες εκκρεμότητες από τα προηγούμενα για να ασχοληθώ με τα επόμενα... Το πέρασμά μου από το super-market πάντως δεν πρόκειται να σταματήσει, γιατί δεν είμαι άνθρωπος που αποφεύγει την ρουτίνα της καθημερινότητας, γιατί σε κρατάει σε επαφή με το περιβάλλον και δεν σε “κλείνει” σε μία κρυστάλλινη γυάλα, στην οποία πολλές φορές μπαίνουν οι πολιτικοί.»
Απ’ ότι ξέρουμε είστε ένας πολυάσχολος άνθρωπος και φέτος, μετά από 11 χρόνια μακριά από τις πισίνες και σε ηλικία 47 ετών, αποφασίσατε να επιστρέψετε στην ενεργό δράση και να ενισχύσετε την ομάδα του Υδραϊκού που ανέβηκε στην Α1 Κατηγορία...
«Τον τελευταίο καιρό λόγω της προεκλογικής εκστρατείας, είχα σταματήσει, αλλά μέχρι και πριν από 20 μέρες οι προπονήσεις που έκανα με τον Υδραϊκό, ήταν η βαλβίδα εκτόνωσης της ημέρας! Πως κάνει η χύτρα όταν αρχίζει να... “σφυρίζει”; Έτσι ένιωθα κι εγώ, όταν βούταγα στο νερό! Μακάρι να μπορέσω να συνεχίσω μέχρι το τέλος της σεζόν κι ελπίζω να μην υπάρχει ασυμβίβαστο για την ταυτόχρονη ιδιότητα του βουλευτή και ερασιτέχνη αθλητή... Όχι τίποτε άλλο, αλλά θα καταφέρω να παίξω αντίπαλος με τον γιο μου, που αγωνίζεται στη Βουλιαγμένη. Ο αγώνας θα γίνει στο πλαίσιο της τελευταίας αγωνιστικής, σε τέσσερις εβδομάδες κι ως τότε ελπίζω να έχω επιστρέψει στις προπονήσεις, γιατί παίζοντας απέναντι σε έναν 18χρονο που γυμνάζεται επί 4 ώρες καθημερινά, αυτό που εύχεσαι είναι να σε λυπηθεί!»
Τι αποκομίσατε στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα;
«Η προεκλογική εκστρατεία μ' έκανε να νιώσω πλουσιότερος, υπό την έννοια ότι επισκέφτηκα μέρη που ως τώρα δεν είχα επισκεφτεί και ίσως να μην μου δινόταν η ευκαιρία να γνωρίσω και ήρθα σ’ επαφή με εκπληκτικούς ανθρώπους. Για να “οργώσεις” την Αττική, από το Λαύριο μέχρι τον Ωρωπό κι από τη Ραφήνα μέχρι την Ελευσίνα, πρέπει να κάνεις πολλά χιλιόμετρα! Ως τώρα, πήγαινα όπου υπήρχαν πισίνες και γνωρίζοντας από κοντά όλες αυτές τις περιοχές, είχα την ευκαιρία να εκτιμήσω και το δυναμικό που υπάρχει σ' αυτή τη γη και να συνειδητοποιήσω ότι είμαστε μία κοινωνία, της οποίας έχουν πιαστεί τα πόδια και δεν μπορεί να... τρέξει! Θα ήθελα να σταθώ όμως και στις γνωριμίες που έκανα και οι οποίες με ανάγκασαν να αναρωτηθώ “που ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι τόσο καιρό;”... Συνάντησα αξιόλογους και σοφούς συμπολίτες μας, από τους οποίους έμαθα πολλά πράγματα που θα με βοηθήσουν πολύ στη συνέχεια...»
Ποια είναι τα προβλήματα που διαπιστώσατε ότι ταλανίζουν το πάλαι ποτέ “υπόλοιπο της Αττικής”;
«Είναι μία πάρα πολύ ανομοιογενής περιφέρεια κι έχει και φτωχές αλλά και πλούσιες περιοχές. Ωστόσο, υπάρχουν τρία βασικά ζητήματα που είναι απαράδεκτο που ακόμη δεν έχουν βρει λύση... Αναφέρομαι στην αποχέτευση σε όλη τη Ανατολική Αττική, όπου ακόμη έχουν βόθρους και όχι ένα δίκτυο ακαθάρτων που να καταλήγουν σε κέντρο επεξεργασίας λυμάτων, το θέμα των στερεών απορριμάτων, όπως και το οικιστικό, που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα. Η Στη Δυτική Αττική, υπάρχει πολύ μεγάλη ανεργία γιατί έχει στερέψει η βιομηχανική δραστηριότητα που υπήρχε και θα πρέπει να βρεθεί τρόπος για να επανενεργοποιηθεί η παραγωγή...»
Η παρακαταθήκη σας στον αθλητισμό είναι τεράστια. Πως φαντάζεστε την κληρονομιά που θέλετε να αφήσετε σε κάποια χρόνια στην πολιτική;
«Θα έλεγα ότι εντοπίζεται σε θέματα λήψης αποφάσεων και επίλυσης προβλημάτων. Ο ρόλος των πολιτικών δεν έχει να κάνει μόνο με την παραγωγή νόμων που δεν ξέρουμε αν εφαρμόζονται, όπως έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Ξέρετε εμείς οι μηχανικοί είμαστε και λίγο τεχνοκράτης υπό την έννοια ότι σχεδιάζουμε τα βήματα που πρέπει να κάνουμε, εξετάζουμε τις εναλλακτικές επιλογές, θέτουμε κριτήρια, προβαίνουμε σε αξιολογήσεις, γιατί και αυτό το πιστεύουμε και στο “Ποτάμι” η ιδεολογία δε λύνει τα πρακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και τα οποία θεωρούμε σαν ζητήματα πολιτικής. Οι λύσεις για την βελτιστοποίηση ενός συστήματος, ανεξαρτήτως ιδεολογικής προέλευσης. Ιδανικά θα ήθελα να με θυμάται ο κόσμος σαν ένα πολιτικό που είχε την
ανθρωποκεντρική προσέγγιση της “αριστεράς” και την ελευθερία της δημιουργίας στην πράξη από την “δεξιά” πτέρυγα, όσον αφορά στην φιλοσοφία της επίλυσης των προβλημάτων.»
Πως αντιλαμβάνεστε πολιτικά τον ελληνικό αθλητισμό;
«Επειδή έχω υπάρξει αθλητής για πολλά χρόνια κι έχω σπρώξει τα παιδιά μου σ' αυτή την κατεύθυνση, έχω την άποψη ότι σαν κοινωνία, πρέπει να αυξήσουμε τον αθλητισμό που κάνουμε σε σχέση μ' αυτόν που καταναλώνουμε! Θεωρώ ότι ο αθλητισμός είναι ένα μεγάλο σχολείο, στο οποίο πρέπει να φοιτούν όσα περισσότερα παιδιά γίνεται... Δεν είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίζουμε ως έξοδο, αλλά αντιθέτως ως επένδυση! Για λόγους υγείας, για λόγους διαμόρφωσης χαρακτήρα, γενικά επειδή ο αθλητισμός βελτιώνει την ποιότητα ζωής μας... Αυτές οι αρχές πρέπει να εισχωρήσουν όσο πιο βαθιά γίνεται στην ελληνική κοινωνία... Κριτήριο αξιολόγησης του πόσο αθλητική είναι μία χώρα, δεν πρέπει να είναι ο αριθμός των μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι επιτυχίες μας πρέπει να αποτελούν μόνο την βιτρίνα ενός εργοστασίου, στο οποίο “δουλεύουν” σχεδόν όλες οι ομάδες πληθυσμού, από τα νέα παιδιά μέχρι τους μεσήλικες, με διαφορετικές στόχους για την καθεμία... Να μπει δηλαδή ο αθλητισμός στο μυαλό μας, να γίνει τρόπος ζωής και να μην αποτελεί μόνο θέαμα από την τηλεόραση...»
Με τη μόνη διαφορά, ότι πλέον έχουν περιοριστεί οι παροχές του κράτους για τον αθλητισμό...
«Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 3-4 χρόνια, ζούμε με δανεικά γιατί η χώρα μας έχει χρεοκοπήσει. Επομένως, πρέπει από μόνοι μας βρούμε λύσεις και ένας τρόπος είναι να ακολουθήσουμε το παράδειγμα ορισμένων υγιών αθλητικών κυττάρων, που στη σημερινή αθλητική κοινωνία, δεν καταφέρνουν απλά να επιβιώνουν αλλά εξελίσσονται μέσα από συμπράξεις. Δεν χρειάζεται να τα περιμένουμε όλα από το κράτος, ας βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας, για να βρούμε χορηγούς, για να κάνουμε έξυπνες κινήσεις marketing, ας πάρουμε πρωτοβουλίες που στην εποχή που έρεε άφθονα το κρατικό χρήμα τις είχαμε ξεχάσει...»
