3η του Σεπτέμβρη, γιορτή η μνημόσυνο;

Gazzetta team
gazzetta default image fallback
Όταν η πολιτική διαχείριση ενός κόμματος καταλήγει να γίνεται με ότι πιο «τρίτο» υπάρχει, πώς να περιμένει κανείς την ανάκαμψη του χώρου;

Στην ανάγνωση του καθημερινού Τύπου, διαβάζοντας τα «δοσμένα» ρεπορτάζ, ΠΑΣΟΚ, λυπάμαι πραγματικά για το πόσο «ξέπεσε» τελικά αυτό το κόμμα.

Διαβάζω για «ομάδες κρούσης»…. ομάδες κρούσης πραγματικά, ή «ομάδες παράκρουσης»; Το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, που έκφρασε τη μεταπολιτευτική αγωνία εκατομμυρίων Ελλήνων για καλύτερες μέρες, έχει καταλήξει ένα «απόκομμα» του 5% -στην καλύτερη των περιπτώσεων. Όλοι αυτοί που με τις συμπεριφορές τους το χτύπησαν, το τσάκισαν, το διέσυραν, το εγκατέλειψαν στα δύσκολα, επιστρέφουν ως «μετανοούσες Μαγδαληνές» για το … μοίρασμα της πίτας από το κομμάτι που τους πετάει η ΝΔ του … φιλεύσπλαχνου Αντώνη Σαμαρά!!

Πεντακόσιοι ανακυκλούμενοι θεσιθήρες, κρατούν τα μπόσικα του Σαμαρά για να «βολευτούν» και να «βολέψουν» τους κολλητούς τους, όταν στην χώρα ο κόσμος τσουρουφλίζεται από τους δυσβάστακτους φόρους, που αναγκάζεται να πληρώσει από το ήδη μειωμένο εισόδημά του. Η 3ητου Σεπτέμβρη, είναι, άραγε, γιορτή για τα 40 χρόνια του ΠΑΣΟΚ η τελικά τα σαρανταήμερα ενός κλινικά νεκρού κόμματος, ενός κόμματος σε παρατεταμένη αφασία, που έχει πάψει να έχει «αισθήσεις»;

Διαβάστε όλο το άρθρο στο aixmi.gr