Η μουσική δεν έβλαψε ποτέ κανέναν

Χρήστος Κιούσης Χρήστος Κιούσης
Η μουσική δεν έβλαψε ποτέ κανέναν
Ο Χρήστος Κιούσης αναρωτιέται για το κράξιμο στην Μόνικα για τη “Στάλα”. Φυλάξαμε όλο μας το μένος για ένα τραγούδι αντί όλων που συμβαίνουν γύρω μας; Είναι η Μόνικα ο Αντίχριστος και η “Στάλα” παιγμένη ανάποδα καταστρέφει ζωές;

Πρέπει να άκουσα από τους τελευταίους το νέο τραγούδι της Μόνικα, τη “Στάλα”. Λέω από τους τελευταίους μεταξύ βέβαια αυτών, στους οποίους το όνομα “Μόνικα” λέει κάτι. Της ακρόασής του προηγήθηκε ο θόρυβος, ο σαματάς, οι ύβρεις. Πιστέψτε με, έχω ακούσει πολλή μουσική στη ζωή μου και μάλιστα πολλή και παράταιρη μουσική στη ζωή μου. Ξένη μουσική, ελληνική μουσική, ροκ μουσική, τζαζ μουσική, έθνικ μουσική, ρεμπέτικα, ελαφρολαϊκά, παραδοσιακή μουσική και πολλές φορές ανακατεύοντας τα ακούσματα μεταξύ τους. Σας διαβεβαιώ, δεν έπαθα ποτέ τίποτα. Καμιά δερματική αλλεργία, καμιά στομαχική διαταραχή, δεν έχασα τα μαλλιά μου εξαιτίας καμιάς νότας. Μικρός ων στην πενθήμερη εκδρομή με το σχολείο μας πήγαν σε club, όπου χορέψαμε EMF, μας πήγαν σε σκυλάδικο, όπου χορέψαμε Αντύπα, ανάψαμε φωτιά σε παραλία και κιθαρωδοί συμμαθητές μου έπαιζαν μπαλάντες των Guns 'n' Roses και της Σοφίας Βόσσου. Επέζησα προφανώς.

Ό,τι μου άρεσε σαν άκουσμα στη ζωή μου, το έβαζα και το ξανάκουγα, ό,τι δε μ' άρεσε, δεν το ξανάκουσα ποτέ. Αν κάτι με “έβλαψε” στη χρόνια ενασχόληση με τη μουσική, δεν ήταν ποτέ οι νότες και τα ακόρντα παρά μόνο οι άνθρωποι και οι συμπεριφορές τους. Η κοινωνικοποίηση των ακροατών συγκεκριμένων ειδών μουσικής μέσα σε μπαρ, σε πάρτυ, σε ζωντανές σκηνές. Ο συνδυασμός συγκεκριμένων φυζίκ, από το ντύσιμο ως το κάπνισμα κι από το ποτό ως τα χρυσαφικά και τις κομμώσεις με έκαναν να ξερνάω σε κάποια μέρη, που είχα την ατυχία να βρεθώ.

Η Μόνικα με τη “Στάλα” δεν προσβάλλει την αισθητική μου. Το αν μου άρεσε ή δε μου άρεσε σαν τραγούδι, λίγο θα έπρεπε να αφορά τον οποιονδήποτε, πλην αυτών που συγκατοικούν ή συνοδηγούν μαζί μου.Ο ντόρος όμως γύρω από τη νέα αυτή κυκλοφορία της Μόνικας δεν είναι τόσο μουσικός ή στιχουργικός ντόρος, αλλά περισσότερο κοινωνικός ντόρος. “Έλα μωρέ τι κυκλοφόρησε τώρα , δεν ντράπηκε”, “άσε με το πλουσιοκόριτσο το ψωνάκι”, “πήγε Αμερική και την είδε κάποια”, “μας τρολάρει για να κάνει πλάκα η ατάλαντη” κλπ κλπ Που είναι η μουσική σε όλα αυτά τα σχόλια; Πουθενά.

Άκουσα όλη τη συνέντευξή της στον Pepper 96,6 και αυτό που είπε η ίδια, ήταν πάνω κάτω “μια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μου διηγούμαι με αυτό το τραγούδι και αυτό ήθελα να κάνω”. Σωστά παρατήρησε ο Γιάννης Νένες, το αξιοπερίεργο δεν είναι το τραγούδι, αλλά οι ορδές των haters στο κανάλι της στο youtube, που το άκουσαν κι έσπευσαν να ορμήσουν. Που να πλήρωναν, για να το αγοράσουν κιόλας. Ειδικά τους haters στη μουσική δεν τους κατάλαβα ποτέ. Δε σ' αρέσει; Πας παρακάτω, υπάρχουν εκατομμύρια τόνοι μουσικής, να αναζητήσεις το άκουσμα, που σου ταιριάζει. Άκουσες το κάτι που θεωρείς παπαριά και τρέχεις να κάνεις nickname, εγγραφή σε κανάλι και υποβολή σχολίου, για να πεις κάτι περί οικονομικής κατάστασης ή κοινωνικής θέσης του τραγουδοποιού; Ε είσαι μάλλον λίγο κομπλεξικός και μάλλον δεν έχεις δημιουργήσει και ποτέ τίποτα στη ζωή σου πλην επιθετικών, υβριστικών και κακεντρεχών σχολίων.

Η Μόνικα συγκεκριμένα έχει γράψει τόσο ωραία τραγούδια στην 30χρονη ζωή της που και η “Στάλα” να μη μ' αρέσει, έχω να ακούσω πολλά άλλα. Θυμάμαι πάντα μια σοφή κουβέντα του Manu Chao σε μια συνέντευξη αρκετά αργότερα της κυκλοφορίας του “Proxima Εstacion Esperanza.” “Ο καλλιτέχνης είπε δεν είναι υποχρεωμένος να γράφει συνέχεια αριστουργήματα. Μπορεί να καταθέσει στο κοινό μια αριστουργηματική δουλειά, αλλά δεν είναι και υποχρεωμένος να την επαναλάβει.”

Αυτή η παράλογη απαίτηση του κοινού, να ξεπερνάς διαρκώς τον εαυτό σου, δεν ταιριάζει στη μουσική, αλλά σε άλλους τομείς, όπως το άλμα επί κοντώ ας πούμε. Μουσική, τραγούδια γράφει κάποιος για να εκφραστεί και να εκφράσει, όχι για να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ σύνθεσης ή στίχου. Από αυτή τη μουσική προοπτική των πραγμάτων, η Μόνικα έχει ήδη κάνει σπουδαία πράγματα στην καριέρα της, είναι πολύ cool τυπάκι, δεν ενοχλεί κανέναν παίζοντας τα τραγούδια της, ούτε απαγορεύει σε κανέναν να ακούσει το οτιδήποτε άλλο. Πολύ φασαρία για το τίποτα προκάλεσε μια “Στάλα”. Δεν ξεχείλισε κανένα ποτήρι, οι haters έτοιμοι είναι έτσι κι αλλιώς να μισήσουν. Get a life you people. Η κάθε Μόνικα έχει τη δική της ζωή να ασχοληθεί, εσείς; Ούτε μια στάλα;

Χρήστος Κιούσης
Χρήστος Κιούσης

Ο Χρήστος Κιούσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ζει κι εργάζεται στην Θεσσαλονίκη από το 1997. Σπούδασε Κινηματογράφο και Τηλεόραση στη Σχολή Σταυράκου και digital marketing. Mιλάει Αγγλικά κάθε μέρα, Γερμανικά όποτε τα θυμηθεί και Ιταλικά στις διακοπές κυρίως αν χρειαστεί να παραγγείλει φαγητό στην Ιταλία. Εργάζεται σε τηλεοπτικές παραγωγές από το 1994. Συμπαρουσιάζει τη σατιρική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» στον ΑΝΤ1 και το "Βινύλιο" στο ίδιο κανάλι.

Είναι φίλαθλος από μικρός και πατέρας τριών υπέροχων παιδιών. Έχει παίξει μπάσκετ ως νέος με επιεικώς μέτριες επιδόσεις και τένις ως μεσήλικας με ακόμα πιο φτωχά αποτελέσματα. Του αρέσουν το γράψιμο, οι συνεντεύξεις, το ραδιόφωνο, η παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου και τα ταξίδια κι ελπίζει μια μέρα, να μπορέσει να τα συνδυάσει όλα επαγγελματικά.