Μουσική μέσα από κόμιξ

Σαράντα χρόνια πριν όταν τα κόμιξ δεν γραφόντουσαν για κινηματογραφικά σενάρια οι αργεντινοί Sampayo και Munoz δημιούργησαν την πρώτη ιστορία του Alack Sinner. Με φόντο το Μπουένος Άιρες της δικτατορίας του Βιντέλα, ο Alack Sinner, πρώην αστυνομικός στην Νέα Υόρκη είναι ένας ιδιωτικός ντεντέκτιβ που έχοντας για γραφείο το Joe’s Bar αναλαμβάνει υποθέσεις χωρίς πολλές σκέψεις για το παρελθόν των πελατών του. Κλασικές ιστορίες noir που δένουν με τα ασπρόμαυρα σκίτσα του Sampayo που σε συνδυασμό με τα κείμενα του Munoz παρουσίασαν μια Αργεντινή διαφορετική από τις προκάτ εικόνες.

​

Στην πρώτη σειρά του Alack Sinner «Perché lo fai, Alack Sinner?» στο επεισόδιο Viet Blues υπάρχει ο υπαρκτός χαρακτήρας του σαξοφωνίστα Gatto Barbieri, που πέθανε χθες σε ηλικία 84 ετών . Είναι εκείνος με το πλατυγυρό καπέλο που όταν σταματάει να σολάρει τραγουδάει το El arrieroτου αργεντινού τραγουδιστή της folk Atahualpa Yupanqui. Το Arriero μεταφράζεται «αγωγιάτης» και οι στίχοι υπάρχουν στα ισπανικά στο internet.

Όποιος δεν μιλάει αλλά θα ήθελε να πάρει μια ιδέα από Sampayo και Munoz δεν έχει παρά να ψάξει για παλιές Κολούμπρες που πρωτοδημοσιεύτηκε ιστορία του Alack Sinner, για το trade paperbacks της Βαβέλ «Η ζωή δεν είναι κόμιξ μωρό μου» ή για κάποια άλλα tp’s που πρέπει να βρίσκονται κοντά σε αυτό το κομμάτι της βιβλιοθήκης αλλά δεν έχω την ώρα να ψάξω.

​

Υ.Γ. Ομολογώ ότι ο μακαρίτης Gatto Barbieri περισσότερο μου άρεσε από εμφάνιση παρά από μουσική. Αντίθετα με τον Atahualpa Υupanqui, που ήταν πολύ en vogue την δεκαετία του ’70 στους εναλλακτικούς κύκλους της Γερμανίας. Ανάμεσα σε άλλα έχει τραγουδήσει το Basta ya, ένα από τα μεγάλα εργατικά folk τραγούδια που μπορεί να συγκριθεί με το Al vaivén de mi carreta του Guillermo Portabales.