Negotiation songs, a tentative list

Αν έχετε δει ή διαβάσει το High Fidelity θα θυμάστε ότι στο μαγαζί των δίσκων ένα από τα αγαπημένα κουίζ είναι να φτιάχνουν καταλόγους από τραγούδια που να ταιριάζουν ανά περίσταση. Η αγαπημένη μου λίστα είναι τα 5 καλύτερα τραγούδια γύρω από τον θάνατο του Joe Black."Leader of the Pack" by The Sangri-Las, "Dead Man's Curve" by Jan & Dean, "Tell Laura I Love Her" by Ray Peterson, "One Step Beyond" by Madness, "You Can't Always Get What You Want" by The Rolling Stones, "Wreck of the Edmond Fitzgerald" by Gordon Lightfoot. Ο κατάλογος βέβαια έχει έξη τραγούδια γιατί στην συζήτηση το "You Can't Always Get What You Want" αποκλείεται επειδή παίχτηκε στο Big Chill.

Σκεφτόμουνα λοιπόν στην περίπτωση που ο Γιάνης Βαρουφάκης – τον έχω γιατ τόσο - πριν μπει στην αίθουσα για να χαλαρώσει την ατμόσφαιρα ζήταγε από τον Ντάισελμπλουμ και τον Σόιμπλε να βρουν πέντε τραγούδια για διαπραγματεύσεις ποια θα βρίσκανε. Δύσκολη ιστορία αφού τα negotiation songs είναι ελάχιστα.

Το Negotiations and Love songs του Paul Simon. Το όνομα του τραγουδιού είναι στίχος από το τραγούδι Train in the Distance και άρεσε τόσο πολύ στον Simon που ονόμασε έτσι την συλλογή του 1988. Ωραίο κομμάτι αλλά εντελώς τελείως άσχετο για διαπραγματεύσεις χρέους.

To Bushleaguer των Pearl Jam. Κριτική για τον George Bush. Στιχουργικά θα μπορούσε να είναι Σαββόπουλος. «The aristocrat choir sings, "What's the ruckus?" The haves have not a clue The immenseness of suffering And the odd negotiation, a rarity, With onionskin». Μουσικά slow tempo για να πέφτει βάρος στα λόγια.

Αν η διαπραγμάτευση είναι στραβώσει Ryde or Die των Ruff Ryders. Τσαμπουκαλεμένο με τα motherfuckers και τα παρελκόμενα και στίχους «these niggaz call on; when negotiations are halted, and the time comes for the beatin of the bosses. Make 'em an offer that can't refuse. They don't». Να φορέσει την πετσινή παλτουδιά ο Γιάνης, να ξηγηθεί gangsta και να μας τα δώσουνε μέχρι τάλληρο.

Για straight σύγχρονη ροκαρία Wasteland Linkin Park. «I'm the opposite of vacancy. And this is not negotiation. Y'all can hate and wait and see». Αίντε ξανά μανά τσαμπουκάς και όλα γίνανε wasteland και εσείς φταίτε και πρέπει να κάνετε κάτι γιατί αλλιώς θα κρατήσουμε την αναπνοή μας μέχρι να γίνουμε μπλε και να πεθάνουμε.

Το You never give me your money, των Beatles. Από το Abbey Road. «You never give me your money, You only give me your funny paper, And in the middle of negotiations, You break down». Ακατάληπτο στιχουργικά και μουσικά και από τα μεγαλύτερα κομμάτια του μεγαλυτέρου γκρουπ της ιστορίας.

Και το bonus track στην λίστα που δεν χάνει. Δώς μου δυo κατοστάρικα από τους Tsopana rave. Περήφανοι στίχοι, ειδικά εκεί που λέει «Δώσε ότι έχεις» και μπορεί να γίνει κάτι σαν εθνικός ύμνος αν γυρίσουμε στην δραχμή.