«Μπένι Χιλ» Vs «Βόρειοι και Νότιοι» (vids)

Η ρετρό ιστορία αυτής της Τρίτης θα μας γυρίσει τόσο πίσω, όσο να θυμηθούμε την ελληνική τηλεόραση προ ιδιωτικών καναλιών. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, όταν τα μόνα κανάλια που βλέπαμε ήταν τα κρατικά. Τα δύο κρατικά, γιατί η Ερτ3 προέκυψε αργότερα. Υπήρχαν, λοιπόν, πρώτα η Ερτ και η Υενέδ (μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄80) και μετά η Ερτ1 και η Ερτ2 καθώς η νέα τάξη πραγμάτων στην πολιτική και με φρέσκια ακόμα την επταετία, δεν έβλεπε με καλό μάτι τον τίτλο «Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων». Έτσι, η Υενέδ έγινε Ερτ2, χωρίς ωστόσο να αλλάξει κάτι ουσιαστικό και στο πρόγραμμά της. Το οποίο ήταν λιτό και περιορισμένης διάρκειας. Όχι πως της Ερτ1 ήταν μεγαλύτερο. Απόγευμα τα ανοίγανε τότε τα μαγαζιά και λίγο μετά τα μεσάνυχτα τα κλείνανε. Σπάνια, κυρίως τα Σαββατοκύριακα, είχαν μεσημεριανό πρόγραμμα, ενώ για πρωινό ούτε λόγος. Χιόνια...

Εννοείται πως και τα σίριαλ ήταν περιορισμένα. Μετά την «Αλλαγή» του ΄81, η κρατική το είχε ρίξει στην ...ποιότητα, με ελληνικά σίριαλ που η νεολαία δεν πολυκαταλάβαινε, ενώ πολλοί από τους μεγαλύτερους μάλλον δεν ήθελαν να καταλάβουν. Πάνε, δηλαδή, οι εποχές του «Λούνα Παρκ» με τον αγαπημένο Διονύση Παπαγιαννόπουλο στο ρόλο του μπαρμπα-Γιώργη, πάει κι ο «Μεθοριακός σταθμός» που μάζευε γειτονιές ολόκληρες για να ζαχαρώσουν οι γυναίκες τον Αλέξη (Βάσος Αδριανός), πάνε μέχρι και τα μεταγλωττισμένα σίριαλ, όπως «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι», που είχε γράψει ιστορία με τα καληνυχτίσματα της οικογένειας. «Καληνύχτα, Λόρα», «Καληνύχτα, Τζον Μπόι», «Καληνύχτα, μπαμπά»...

Πλέον, όλοι περιμέναμε τα βραδάκια της Παρασκευής, για να δούμε τους «Ντιουκς» και το «Μουσικόραμα» με βιντεοκλίπ εισαγωγής, φυσικά τα Σαββατοκύριακα για να δούμε μπαλίτσα από Αγγλία και Γερμανία και ...ξαφνικά προέκυψαν οι «Βόρειοι και Νότιοι». Μεσοβδόμαδα, Τετάρτη βράδυ αν θυμάμαι καλά, σίριαλ με απ΄ όλα. Μάχες και σκοτωμούς για τους πολεμοχαρείς, έρωτες για τους ρομαντικούς, ιστορία, ίντριγκες, πολλά και διάφορα. Πάλι μπροστά στην Τιβί τα ελληνικά νοικοκυριά, αυτή τη φορά για να παρακολουθήσουν τις περιπέτειες του -άσημου τότε- Πάτρικ Σουέιζι, που ως Όρι Μέιν είναι ερωτευτεί την πανέμορφη Μαντλίν (Λέσλι Αν Ντάουν), η οποία με τη σειρά της προκαλούσε υγρά όνειρα.

Μας είχε φάει τόσο πολύ η ...εφηβεία, ώστε ένα πρωινό Πέμπτης που πηγαίναμε σχολείο μετά από ένα επεισόδιο «Βορείων και Νοτίων» με δραματικές εξελίξεις, ο φίλος μου ο Φώτης παράσταινε τον ...κουτσό για να ρίξει τη Νάσια, με την οποία ήμασταν τότε ερωτευμένοι όλοι μας κι εκείνη μας έριχνε τη μια χυλόπιτα πίσω από την άλλη. Γιατί παράσταινε τον κουτσό; Επειδή στο σίριαλ είχε κουτσαθεί ο Όρι Μέιν, χωρίς ωστόσο να χάσει την εκτίμηση, την αγάπη και το ...κρεβάτι της Μαντλίν. Ήταν, όντως, για λύπηση, αλλά η Νάσια δεν τον λυπήθηκε...

Τώρα που το σκέφτομαι, η ιστορία με τις μιμήσεις του Φώτη κάθε Πέμπτη πρωί (τη μια έκανε τον Βόρειο, την άλλη τον Νότιο, την άλλη τον κουτσό, τον γκαβό, τον ζαβό κι ό,τι άλλο έβλεπε), κατέληγε πάντα σε κωμωδία με άλλους είδους μιμήσεις, επειδή μόλις αλλάζαμε κανάλι μετά τους «Βόρειους και Νότιους», πέφταμε πάνω στο σόου του Μπένι Χιλ. Ανατρεπτικό -χοντροκομμένο πολλές φορές- χιούμορ, αμέτρητες γκόμενες διατεθειμένες να μείνουν με τα εσώρουχα και τις ζαρτιέρες κι ο φαλακρός γεράκος-καρτούν, που μάζεψε χιλιάδες χτυπήματα «ταπ, ταπ» στο κεφάλι κατά τη διάρκεια των ...40(!) χρόνων (από το 1951 ως το 1991) που άντεξε ο απίθανος Μπένι Χιλ να γράφει και να πρωταγωνιστεί...

Μέχρι να ξεχάσω τη Λέσλι Αν Ντάουν και να συνεχίσω τις τηλεοπτικές αναμνήσεις σε άλλες ρετρό ιστορίες της Τρίτης, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...