Και ταβέρνα και σινεμά; Δεν φτάνουν τα λεφτά…
Η φθινοπωρινή ψύχρα εκείνο το βράδυ προειδοποιούσε ότι στην επόμενη στροφή καραδοκεί ο χειμώνας. Η ψυχή είχε ανάγκη να αποχαιρετήσει το καλοκαίρι που έφευγε.
Όπως του αρμόζει. Με μια ταβερνούλα. Στο Βύρωνα. Στα Πατήσια. Στου Γκύζη. Στη Ραφήνα. Κάπου. Και μετά ένα θερινό σινεμαδάκι. Στην Πλάκα. Στο Θησείο. Στα Εξάρχεια. Στο Μάτι. Κάπου. Το πορτοφόλι, όμως, είχε άλλη άποψη. Τα χρήματα δεν έφταναν και για τα δύο και για τους δύο μας.
Ανάμνηση πρώτη. Όταν ήμασταν πιτσιρικάδες «το ρίχναμε κορώνα γράμματα» όταν έπρεπε να διαλέξουμε κάτι που δεν μπορούσαμε με άλλο τρόπο. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου διάλεγα τα γράμματα. Η κορώνα, γενικά αλλά και ειδικά, «δεν μου πήγαινε». Σχεδόν πάντα έχανα. Δεν ξέρω γιατί κέρδιζε η κορώνα. Αυτή τη φορά ήταν από τις ελάχιστες που κέρδισαν τα γράμματα.
Διαβάστε περισσότερα στο www.aixmi.gr
