Ζόραν Τόσιτς στο Gazzetta: «Εβλεπα τους παίκτες της Γιουνάιτεντ στην τηλεόραση και μετά έγιναν συμπαίκτες μου»

- Πάμε πίσω, στα παιδικά σας χρόνια. Πότε αρχίσατε να παίζετε ποδόσφαιρο;

«Από πολύ μικρή ηλικία κλώτσαγα μία μπάλα ποδοσφαίρου μαζί με τα μεγαλύτερα αδέρφια μου τα οποία είχαν ξεκινήσει σε ακαδημίες πριν μπω και εγώ, οπότε τους κοιτούσα και ήθελα να γίνω σαν εκείνους. Από την πρώτη στιγμή, ο πρώτος μου στόχος ήταν το ποδόσφαιρο. Έπαιζα μπάσκετ και άλλα σπορ αλλά η μεγαλύτερη αγάπη μου ήταν για το ποδόσφαιρο και ήμουν σίγουρος ότι θα γίνει αυτό για το οποίο θα ασχολούμαι για όλη τη ζωή μου».

- Σε ηλικία 20 ετών φτάσατε στο επίπεδο να αγωνιστείτε στην Παρτιζάν. Πώς ήταν το συναίσθημα να πάρετε μεταγραφή σε μία τέτοια ομάδα;

«Για εμένα ήταν το όνειρο μου να αγωνιστώ στην Παρτιζάν. Από τότε που ήμουν παιδί ήταν η μόνη ομάδα που υποστήριζα, η μόνη που ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο και ήμουν πραγματικά χαρούμενος όταν εντάχθηκα στην ομάδα. Εκείνη τη στιγμή, το κλαμπ ήταν μία νέα ομάδα με πολλούς νεαρούς και κάποιους έμπειρους ποδοσφαιριστές και θεωρώ πως έκανα αρκετά καλές σεζόν όσο ήμουν εκεί».

- Η ιστορία με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πώς ξεκινάει;

«Είναι περίπου η ίδια ιστορία με την Παρτιζάν. Θυμάμαι τον τελικό του 1999 που τον έβλεπα στην τηλεόραση και όταν είδα τον τρόπο που κατέκτησε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον τίτλο, άρχισα να την υποστηρίζω και έβλεπα σχεδόν κάθε παιχνίδι, όλους τους ποδοσφαιριστές. Μόλις ο ατζέντης μου είπε ότι υπάρχουν πιθανότητες να πάω εκεί, νόμιζα ότι ονειρευόμουν. Είναι το μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα μου. Έδινα τον καλύτερο εαυτό μου στην Παρτιζάν και οι άνθρωποι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είδαν κάτι σε εμένα και έτσι πήγα εκεί. Έπαιζα παράλληλα και στην εθνική ομάδα της Σερβίας και ο ομοσπονδιακός προπονητής, Ράντομιρ Άντιτς είπε τα καλύτερα στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον για εμένα και έτσι επέλεξαν να με αποκτήσουν».

- Ήταν εύκολη ή δύσκολη η προσαρμογή στην Αγγλία;

«Για να σου είμαι ειλικρινής δεν ήταν εύκολο. Ήταν το πρώτο μου κλαμπ μακριά από τη Σερβία και όλα έγιναν πολύ γρήγορα για να πάω στην Αγγλία και στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Ήταν ένα πραγματικά μεγάλο βήμα για εμένα. Χρειάστηκε μερικούς μήνες για να αντιληφθώ σε τι επίπεδο βρίσκομαι και το πόσο πρέπει να δουλέψω για να ανταγωνιστώ το υψηλό επίπεδο που είχαν οι συμπαίκτες μου».

- Τι θυμάστε από την πρώτη προπόνηση, όταν βρήκατε στα αποδυτήρια τους αστέρες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ;

«Θυμάμαι ότι υπέγραψα το συμβόλαιο μου την τελευταία μέρα του χρόνου! Την επόμενη μέρα, την 1/1 του 2009 ταξίδεψα στην Αγγλία και στις 2/1 έκανα την πρώτη μου προπόνηση. Θυμάμαι που μπήκα στα αποδυτήρια και είδα μερικούς από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου τους οποίους είχα δει μόνο στη τηλεόραση, για εμένα ήταν ένα μεγάλο σοκ. Χρειάστηκα αρκετό χρόνο για να καταλάβω ότι είμαι μέλος σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες του κόσμου και ότι έπρεπε να δώσω ό,τι έχω και δεν έχω για να σταθώ εκεί».

- Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ήταν εκείνος που σας ξεχώρισε. Πώς ήταν ως προπονητής εσείς που τον ζήσατε από μέσα;

«Ήταν για εμένα ένας πολύ θετικός άνθρωπος. Δυνατός χαρακτήρας, μεγάλο mentality. Και μόνο που τον έβλεπες, ήθελες να δώσεις το 100% για εκείνον. Δεν χρειαζόταν να σου πει κάτι για να βγάλεις τον καλύτερο σου εαυτό. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο από εκείνον είναι πως ήταν το απόλυτο αφεντικό του κλαμπ. Αποφάσιζε για τα πάντα, η ομάδα πίστευε σε εκείνον και εκείνος ήταν το νούμερο ένα σε όλα. Στις προπονήσεις ήταν περισσότερο ο βοηθός του αλλά όταν ήταν να σου τονώσει το ηθικό, ήταν ο καλύτερος. Είχε τρομερή σχέση με όλους τους παίκτες, όλοι τον αγαπούσαν, πίστευε στους παίκτες του, εκείνοι πίστευαν σε αυτόν, τους στήριζε. Ήταν απλά απίστευτος προπονητής».

- Ανάμεσα στους αστέρες ήταν και ο Κριστιάνο Ρονάλντο...

«Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν απλά φανταστικός. Εκείνη τη σεζόν ήταν ο καλύτερους παίκτης του κόσμου, είχε κατακτήσει την πρώτη του Χρυσή Μπάλα λίγες μέρες πριν πάω στην ομάδα. Θυμάμαι το πόσο σκληρά δούλευε, ήταν τόσο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής και ήθελε να γίνεται όλο και καλύτερος κάθε μέρα. Να γίνει ο καλύτερος των καλύτερων. Ως χαρακτήρας βοηθούσε αρκετά τους νεότερους ποδοσφαιριστές παρότι ήταν και εκείνος νέος. Έπαιρνε κάποιους νέους ποδοσφαιριστές και έκανε προπόνηση μαζί τους μετά τις προπονήσεις κάθε μέρα για να εξελιχθούν. Τους έλεγε να προσέχουν τη διατροφή τους, το τι να κάνουν στο γυμναστήριο. Ήταν ένας πραγματικός ηγέτης, ένα... τέρας και ένας φανταστικός και ευγενικός χαρακτήρας».

- Εκτός από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ποιον άλλον ποδοσφαιριστή θαυμάζατε;

«Για να σου πω την αλήθεια, όλους. Είχαμε 25 ποδοσφαιριστές που καθένας ήταν υψηλού επιπέδου. Κάποιοι είχαν κατακτήσει τρεις με τέσσερις τίτλους Premier League σε πέντε χρόνια και ήταν πραγματικά δεμένοι ως ομάδα. Όλοι έπαιζαν στην εθνική ομάδα αλλά εκτός από τον Κριστιάνο, θα πω τον Βίντιτς, τον Σκόουλς, τον Γκιγκς. Ήταν αληθινοί ηγέτες που κάθε νέος ποδοσφαιριστής κοιτούσε τι έκαναν και ήθελε να κάνει το ίδιο. Παρότι κάποιοι έφταναν στη δύση της καριέρας τους, δούλευαν τόσο σκληρά και αποτελούσαν παράδειγμα για όλους από το γήπεδο μέχρι τα αποδυτήρια. Αυτό που έκανα ήταν να βλέπω το τι έκαναν και προσπαθούσα να κάνω τα ίδια γιατί μόνο εξέλιξη μπορείς να κερδίσεις από αυτό».

- Έχετε στο ντουλάπι σας και ένα μετάλλιο από την κατάκτηση της Premier League. Πώς νιώθετε για αυτό;

«Δεν είχα τόσο μεγάλη συμμετοχή όταν κατακτήσαμε τη Premier League αλλά ήταν η πρώτη μου σεζόν εκεί, ήμουν μέλος της ομάδας και ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος. Δεν θα ξεχάσω τους πανηγυρισμούς στο Old Trafford και που πήραμε το κύπελλο και το γιορτάσαμε με τους οπαδούς μας. Ήμουν πολύ νέος αλλά για εμένα ήταν τεράστια εμπειρία και μου έδωσε ώθηση για να συνεχίσω να παλεύω. Θα έλεγα ότι μου άνοιξε την... όρεξη για να κατακτήσω περισσότερους τίτλους».

- Θεωρείτε ότι αξίζατε μία δεύτερη ευκαιρία στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είχατε απογοητευτεί;

«Δεν είχα απογοητευτεί εκείνη τη στιγμή γιατί ήμουν πολύ νέος και χρειαζόμουν χρόνο για να προσαρμοστώ σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού. Για να είμαι ειλικρινής, η πρώτη μου σεζόν ήταν πολύ δύσκολή στην Αγγλία αλλά και μόνο που προπονείσαι και είσαι μέλος αυτής της ομάδας είναι αρκετό για να εξελιχθείς. Σκέψου ότι μετά από έναν χρόνο ένιωθα τελείως διαφορετικός ποδοσφαιριστής, ήμουν κατά 40% καλύτερος παίκτης και άνθρωπος. Μεγάλωσα αρκετά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και κατάλαβα αρκετά για τη ζωή του επαγγελματία ποδοσφαιριστή, πώς είναι να είσαι σε αυτό το επίπεδο και αυτό είναι η πιο σημαντική χρονιά μου ως ποδοσφαιριστής. Όπως είπα δεν είμαι θυμωμένος, έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό και έπαιξα όσο μου άξιζε εκείνη την περίοδο στη Μάντσεστερ. Για το μόνο που μετανιώνω, είναι ότι μετά τον δανεισμό μου στην Κολωνία, επέστρεψα στη Μάντσεστερ και ξεκίνησα τη νέα σεζόν γιατί νόμιζα ότι ήμουν έτοιμος να διεκδικήσω μία θέση στο ρόστερ αλλά επέλεξα εν τέλει να φύγω».

- Στην Κολωνία πώς ήταν τα πράγματα;

«Στη Γερμανία πέρασα έξι φανταστικούς μήνες. Ήταν εντυπωσιακό το πρωτάθλημα, η ομάδα, το γήπεδο. Όλα ήταν πραγματικά όμορφα και ένιωθα χαρούμενος εκεί γιατί η Bundesliga είναι το καλύτερο πρωτάθλημα για ένα νεαρό ποδοσφαιριστή. Όλες οι ομάδες παίζουν επιθετικό ποδόσφαιρο, καμία δεν κοιτάζει στην άμυνα. Όλοι θέλουν να σκοράρουν ένα παραπάνω γκολ οπότε ήταν σημαντικό για εμένα που πήρα χρόνο συμμετοχής, σκόραρα γκολ και ήμουν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της σεζόν στην ομάδα μου, οπότε ήταν κάτι πάρα πολύ θετικό για εμένα. Ήταν πολύ σωστή κίνηση να πάω εκεί και μετά ήρθε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας».

- Οπότε φτάνουμε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Πώς καταλήξατε σε αυτή την επιλογή;

«Είχα δύο χρόνια ακόμα συμβόλαιο με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ήθελα να παλέψω για μία θέση στο ρόστερ. Ένιωθα έτοιμος αλλά ο ατζέντης μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι έχουμε μία πρόταση από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και ότι πρέπει να αποφασίσουμε γρήγορα. Οπότε, μίλησα με παίκτες που αγωνίζονταν στην ομάδα και μου είπαν τα καλύτερα για το κλαμπ, το πρωτάθλημα και την πόλη. Έτσι αποφάσισα να πάω εκεί προκειμένου να παλέψω για τίτλους, να παίξω στο Champions League, να παίζω σε κάθε παιχνίδι. Έτσι αποφάσισα να πω το "ναι"».

- Ποιες ήταν οι διαφορές του ρωσικού με το αγγλικό και το γερμανικό ποδόσφαιρο;

«Οι διαφορές μεταξύ των πρωταθλημάτων ήταν τεράστιες. Το επίπεδο ήταν υψηλό στη Ρωσία αλλά όχι όσο της Αγγλίας ή της Γερμανίας. Για εμένα ήταν πολύ καλό γιατί από την πρώτη μέρα βρήκα τον εαυτό μου. Προσαρμόστηκα γρήγορα, από την πρώτη στιγμή μπήκα να παίξω και ήμουν στη βασική ενδεκάδα. Είχα μεγάλο ρόλο στην ομάδα και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμένα. Ήμουν πραγματικά πολύ χαρούμενος».

- Τι σας έκανε αρχικά εντύπωση στη Ρωσία;

«Το πρώτο που παρατήρησα στη Ρωσία ήταν το κρύο και η τεράστια κίνηση που είχε στους δρόμους (γέλια). Είναι μεγάλη πόλη και πραγματικά είχε τεράστια κίνηση παντού. Χρειάζεσαι πάνω από μία ώρα για να πας κάπου με το τρένο. Από αυτή την πλευρά ήταν αρκετά δύσκολη η ζωή, αλλά από την άλλη όλοι στην ομάδα με πίστευαν, με στήριζαν σε κάθε παιχνίδι και αυτό με έκανε τόσο χαρούμενο. Το κρύο δεν ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα καθώς και στη Σερβία είχαμε παίξει μερικά παιχνίδια με χαμηλές θερμοκρασίες αλλά και από την πλευρά μου είμαι ένας άνθρωπος που είτε έχει κρύο, είτε βροχή, θέλω να κάνω τη δουλειά μου στο γήπεδο και δεν με επηρεάζει».

- Τι το ξεχωριστό είχε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας;

«Είχαμε πραγματικά πολύ καλή ομάδα. Εξαιρετικούς παίκτες σε επίθεση, κέντρο, άμυνα, στο τέρμα που ήταν ο Ακινφέεβ. Παίκτες όπως ο Μπερετζούσκι, ο Ιγκνάτσεβιτς, ο Νάτχο, ο Τζαγκόεφ, ο Ντουμπιά, ο Χόντα. Πραγματικά τρομεροί ποδοσφαιριστές. Ο Βέρνμπλουμ ήταν ένας ηγέτης που ήταν στο κέντρο και... σκότωνε οποιονδήποτε για να νικήσει η ομάδα του. Είχαμε ισορροπία στην ομάδα με πολλούς καλούς ποδοσφαιριστές και ήμασταν δεμένοι σε όλη τη διάρκεια που ήμουν εγώ μέλος της».

- Αναπτύξατε μία πολύ όμορφη σχέση και με τον Άλαν Τζαγκόεφ...

«Ο Τζαγκόεφ ήταν ένας εξαιρετικός τύπος. Ένας από τους ηγέτες. Ήταν πολύ νέος όταν ήρθα αλλά ήταν πραγματικά σημαντικός ποδοσφαιριστής. Ένας από τους καλύτερους Ρώσους ποδοσφαιριστές στο πρωτάθλημα που μετέπειτα πήγε στην Εθνική ομάδα και έκανε τρομερά πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για τον Νάτχο. Ήταν ένας ποδοσφαιριστής που έφτιαχνε όλο το παιχνίδι στη μεσαία γραμμή, είχαμε παίξει μαζί και στην Παρτιζάν οπότε είχαμε εξαιρετική σχέση. Ήταν πραγματικά απίστευτος ποδοσφαιριστής και άνθρωπος».

- Η πρώτη σας επαφή με το ποδόσφαιρο έγινε κόντρα στον ΠΑΟΚ. Τα θυμάστε εκείνα τα ματς;

«Τα θυμάμαι εκείνα τα παιχνίδια. Ήταν υπέροχη η ατμόσφαιρα και ο ΠΑΟΚ μία πολύ καλή ομάδα αλλά δεν μπόρεσαν να μας κοντράρουν γιατί είχαμε μία εξαιρετική ομάδα τότε, που είχε παίξει και στο Champions League».

- Είχατε ποτέ πρόταση από ελληνική ομάδα;

«Δεν είχα ποτέ κάτι επίσημο αλλά όταν τελείωσε το συμβόλαιό μου με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας είχαμε συζητήσεις με κάποια μεγάλα κλαμπ στην Ελλάδα αλλά δεν βρέθηκε η χρυσή... τομή και έτσι επέλεξα να πάω στην Παρτιζάν».

- Κατακτήσατε τρία πρωταθλήματα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ποιο είναι το πιο ξεχωριστό για εσάς;

«Απόλαυσα κάθε τίτλο στη Ρωσία αλλά το πιο ξεχωριστό ήταν αυτό του 2013/14 όταν με δικό μου γκολ στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, νικήσαμε την Λοκομοτίβ Μόσχας και έτσι κερδίσαμε το πρωτάθλημα. Ήταν μία από τις υπέροχες και ξεχωριστές στιγμές μου ως ποδοσφαιριστής. Όταν φέρνεις τον τίτλο στο κλαμπ σου και είσαι ο άνθρωπος που κρίνει τέτοιο ντέρμπι, είναι τρομερή στιγμή! Το καλύτερο γκολ μου στην Ρωσία σε αυτά τα επτά χρόνια που έπαιξα».

- Ζήσατε πολλά όσο ήσασταν στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας...

«Τα επτά χρόνια που έπαιξα στη Ρωσία είναι τα καλύτερα σε όλη μου την καριέρα. Έπαιξα στα περισσότερα παιχνίδια, κατέκτησα τίτλους, έπαιξα στο Champions League και είχα την καλύτερη περίοδο της καριέρας μου. Εξελίχθηκα και έπαιξε βασικό ρόλο στην παρουσία μου και στην Εθνική Σερβίας. Στο διάστημα που έπαιξα στη Ρωσία είχα όσα ήθελα!».

- Στα 6,5 από αυτά τα χρόνια είχατε προπονητή τον Λεονίντ Σλούτσκι. Μιλήστε μου για αυτόν.

«Ο Σλούτσκι ήταν ένας πάρα πολύ καλός προπονητής. Εξαιρετικός χαρακτήρας και πάντα λέω ότι ήταν ο πιο σημαντικός προπονητής της καριέρας μου, περάσαμε τρομερά χρόνια μαζί, σε αυτά τα 6,5 έτη που μοιραστήκαμε τα αποδυτήρια. Με στήριζε, μου μιλούσε πάντα, είχαμε μία υπέροχη σχέση και είμαστε ακόμα σε επικοινωνία. Μας εξηγούσε όσα ήθελε να κάνουμε στο γήπεδο, σε προσωπικό επίπεδο πάντα μιλούσε με τους παίκτες και είμαι χαρούμενος που τον είχα ως κόουτς».

- Τη στιγμή που ήταν να αποχωρήσετε, πόσο δύσκολο ήταν για εσάς;

«Όταν έφτασε η στιγμή να φύγω ήταν κάτι πολύ δύσκολο για εμένα. Πάντα ονειρευόμουν να τελειώσω την καριέρα μου στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας αλλά αυτό δεν συνέβη. Έπρεπε να προχωρήσω μπροστά και να ζήσω νέες προκλήσεις. Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη στιγμή που έφυγα γιατί ήταν πολύ σκληρή για εμένα. Έκλαιγα συχνά, δεν πίστευα ότι αυτό το όνειρο είχε τελειώσει αλλά έπρεπε να συνεχίσω και να πάω σε άλλη ομάδα. Ήταν δύσκολο αλλά τα κατάφερα».

- Ήρθε η επιστροφή στην Παρτιζάν. Τι σκεφτήκατε όταν ολοκληρώθηκε ο επαναπατρισμός;

«Επέστρεψα στην Παρτιζάν και σκέφτηκα ότι στην πρώτη μου θητεία δεν είχα προσφέρει στην ομάδα όσα μπορούσα γιατί ήμουν αρκετά νέος. Μπορούσα να σταθώ σε υψηλό επίπεδο και έτσι σκέφτηκα να επιστρέψω. Δεν το μετανιώνω φυσικά γιατί είχα δύο πολύ καλές σεζόν, νικήσαμε στην Ευρώπη, κατακτήσαμε ένα πρωτάθλημα, δύο κύπελλα, ήμουν στους πιο σημαντικούς παίκτες και ήταν υπέροχο να παίζω ξανά με την αγαπημένη μου ομάδα».

- Ποια από τις δύο θητείες θεωρείτε καλύτερη;

«Ήταν δύο τελείως διαφορετικές θητείες. Είχα διαφορετικό ρόλο. Στην πρώτη θητεία ήμουν ένας νέος ποδοσφαιριστής που ήταν σημαντικός για την ομάδα, αλλά πολύ νέος και στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Τη δεύτερη φορά, όταν επέστρεψα, ήμουν ο ηγέτης, ο άνθρωπος που καθοδηγούσε την ομάδα και έφερνε τα αποτελέσματα. Προσπάθησα να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και θεωρώ ότι είχα επιτυχία. Σκόραρα αρκετά γκολ, έδωσα ασίστ, βγήκαμε Ευρώπη και είχα πολλές ωραίες στιγμές στην Παρτιζάν. Η ωραιότερη θεωρώ ότι ήταν το γκολ μου κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα καθώς είναι πάντα όμορφο να σκοράρεις σε τέτοια ντέρμπι».

- Ακολούθησε η Κίνα και το Καζακστάν...

«Πήγα στην Κίνα γιατί ήθελα να δοκιμάσω κάτι καινούργιο. Η πρόταση από την Κίνα ήταν μία ευκαιρία για εμένα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, να δω μία άλλη κουλτούρα, έναν άλλο πολιτισμό, ένα άλλο πρωτάθλημα. Ήθελα κάτι καινούργιο και είχα μία όμορφη παρουσία εκεί. Μετά πήγα στο Καζακστάν για δύο σεζόν, κερδίσαμε δύο τίτλους και ήμουν από τους πιο σημαντικούς παίκτες εκεί. Νιώθω πολύ καλά για όσα πέρασα και μπορώ να πω ήταν μία πολύ ωραία περίοδος της καριέρας μου».

- Και φτάνουμε στη Λαμία. Ποιο είναι το transfer story;

«Η ιστορία με τη Λαμία ξεκίνησε όταν έμεινα ελεύθερος από την Τομπόλ και θυμάμαι που αρχικά μίλησα με τον φίλο μου, που τότε ήταν στον Βόλο και τώρα στην Κηφισιά, τον Οζέγκοβιτς. Με είχε καλέσει και ο ατζέντης μου και μού είπε ότι η Λαμία με ήθελε. Εγώ προσωπικά είχα κουραστεί να βρίσκομαι μακριά από τη χώρα μου και να ταξιδεύω μακρινές αποστάσεις. Επίσης ήθελα μία νέα πρόκληση κοντά στη Σερβία και στην οικογένεια μου και μου άρεσε η ιδέα της Λαμίας. Σε όλη την καριέρα μου πάλευα για την πρώτη θέση αλλά τώρα στη Λαμία θα ήταν κάτι διαφορετικό το οποίο με ιντρίγκαρε. Οπότε μπορώ να πω, μέχρι τώρα έχω μία επιτυχημένη πορεία εδώ και όλοι είναι χαρούμενοι».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Zoran Tosic (@tosiczoran7)

- Λίγες μέρες αφότου πήγατε στη Λαμία, ήρθε ο Λεωνίδας Βόκολος. Τι ήταν αυτό που άλλαξε;

«Όταν ήρθε ο Βόκολος προσπάθησε από την πρώτη μέρα να μας μεταφέρει την αξία της ομάδας και το πόσο καλοί είμαστε. Ήθελε να μας τονώσει το ηθικό γιατί είχαμε αρκετούς καλούς ποδοσφαιριστές που μπορούν να φέρουν αποτελέσματα και μας έκανε να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να δώσουμε το μάξιμουμ και να φέρουμε βαθμούς. Βήμα-βήμα παλέψαμε και στο τέλος τα καταφέραμε και κάναμε χαρούμενους τους οπαδούς και την πόλη».

- Θα σταθώ στο παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής των play-outs. Το σκορ στο ημίχρονο είναι 2-0 και το κάνετε 2-2, κρατώντας την ομάδα στην κατηγορία. Τι είχε συμβεί τότε και πώς νιώσατε στο γκολ της ισοφάρισης;

«Αυτό το παιχνίδι ήταν αρκετά περίεργο. Στο ημίχρονο χάναμε 2-0 και για να είμαι ειλικρινής, ενώ πάντα πίστευα, έτσι όπως πήγαινε το παιχνίδι μέχρι τότε, με το κλίμα στις εξέδρες, είχα καταλάβει πόσο δύσκολο ήταν να τα καταφέρουμε. Αλλά όταν πετύχαμε το πρώτο γκολ, άρχισα να πιστεύω ότι μπορούμε να το κάνουμε. Και τελικά το φάουλ μου πήγε στα δίχτυα και κράτησε την ομάδα στην κατηγορία. Αυτό το τέρμα και αυτό το παιχνίδι θα το θυμάμαι για πάντα γιατί ήταν πάρα πολύ σημαντικό».

- Φέτος η ομάδα βρίσκεται σε διαφορετική πορεία και είναι κοντά στην 6άδα. Τι πιστεύετε ότι έχει αλλάξει;

«Αυτή τη σεζόν έχουμε καλύτερη ομάδα από πέρσι, ξέρουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα, ξέρουμε ότι έπρεπε σε μερικά παιχνίδια να πάμε καλύτερα αλλά κάθε μέρα είμαστε όλο και καλύτεροι. Είχαμε μία δύσκολη περίοδο γιατί παίζαμε με δύσκολες ομάδες αλλά σύντομα θα επιστρέψουμε στις νίκες και είμαι σίγουρος ότι η Λαμία θα είναι σε πολύ πιο υψηλή θέση από την περσινή».

- Ήρθε και ο Άλαν Τζάγκοεφ αλλά εν τέλει κρέμασε τα παπούτσια του. Πώς νιώσατε με αυτή την απόφαση;

«Για τον Τζαγκόεφ είμαι στεναχωρημένος γιατί αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Από την άλλη τον καταλαβαίνω γιατί είχα παίξει μαζί του επτά χρόνια, ήμασταν σε επαφή όλα αυτά τα χρόνια και γνωρίζω ότι θέλει να δίνει το 100%. Προσπάθησε να προσφέρει μέχρι το τέλος αλλά το σώμα του δεν ακολουθούσε. Εγώ μίλησα μαζί του, τού είπα να ακούσει το σώμα του και να κοιτάξει και τη ζωή μετά το ποδόσφαιρο. Είναι ένα μεγάλο όνομα στη Ρωσία και θα βρει κάτι σε άλλο πόστο. Του εύχομαι τα καλύτερα».

- Ποιον ποδοσφαιριστή από το ελληνικό πρωτάθλημα έχετε ξεχωρίσει;

«Υπάρχουν τόσο πολλοί ποιοτικοί παίκτες που πραγματικά θα ήταν κρίμα να πω μόνον έναν. Είναι ένα δυνατό πρωτάθλημα και στο Big-5 υπάρχουν πραγματικά εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές».

- Εσείς, αν είχατε την επιλογή, σε ποια ομάδα από τις «μεγάλες» θα πηγαίνατε;

«Μου αρέσει ο Παναθηναϊκός με τον τρόπο που παίζει. Τώρα θεωρώ είμαι αρκετά μεγάλος για να παίξω σε τέτοιες ομάδες αλλά στα "καλά" μου, είμαι σίγουρος ότι θα έκανα μεγάλα πράγματα στο ελληνικό πρωτάθλημα».