• Θα δυσκολέψουν οι κληρώσεις

Από το πικρό ποτήρι του αποκλεισμού ήπιε χθες (26/3) στη Γεωργία η Εθνική μας ομάδα και αυτόματα έμεινε εκτός του επερχόμενου EURO της Γερμανίας. Ο πολυπόθητος στόχος δεν επετεύχθη έστω και μέσω της ψυχοφθόρο διαδικασίας των πέναλτι, κάτι που αυτόματα άφησε τη «γαλανόλευκη» εκτός νυμφώνος.

Το ματς της Τιφλίδας ήταν ο τελικός του Final Four της κατηγορίας μας στο Nations League – της τότε για να είμαστε ακριβείς αφού πλέον προβιβαστήκαμε – και ενός τουρνουά που ξεκίνησε στις αρχές του καλοκαιριού του 2022. Από τότε μέχρι σήμερα, περίπου 21 μήνες μετά, προέκυψαν τρία κεκτημένα τα οποία καλό θα είναι να διατηρηθούν, παρά το άτυχο αποτέλεσμα στο «Μπόρις Παϊχάτζε».

1) Μετά από αρκετά χρόνια η Εθνική μπήκε και πάλι στην «καθημερινότητά» μας. Από την εκκίνηση του ταξιδιού που άρχισε τον Ιούνιο του 2022 σε Μπέλφαστ και Πρίστινα στα πρώτα παιχνίδια του Nations League και είχε τερματικό σταθμό στην Τιφλίφα. Ενδιάμεσα και μεταξύ άλλων τη «σκυτάλη» πήραν Πανθεσσαλικό, Ριζούπολη και μετέπειτα η «OPAP Arena», όπου έβλεπες μία προσμονή από τον κόσμο που μεταφράζονταν άλλωστε και σε γεμάτα γήπεδα.

Υστερα από μεγάλο χρονικό διάστημα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα βρέθηκε σε περίοπτη θέση της ποδοσφαιρικής μας «πραγματικότητας» της και όπως λέγεται... στα σπίτια μας. Χιλιάδες κόσμου στις εξέδρες, αρκετά sold out και μία τρόπο τινά αγωνία για το τι, πώς και πότε.

Ανεξαρτήτως αν παίζαμε με το Κόσοβο και το Καζακστάν ή με την Ολλανδία και τη Γαλλία, δηλαδή τηρουμένων των αναλογιών μεγαλύτερα brand names. Η «γαλανόλευκη» αποτέλεσε εκ νέου το σημείο αναφοράς. Για χάρη της Εθνικής παρατηρήθηκε σύμπνοια σε πολλαπλά επίπεδα, όχι μόνο του απλού κόσμου αλλά και τον θεσμικών φορέων, σε όλα τα επίπεδα. Η «γαλανόλευκη» και το συμφέρον της όπως η ίδια ως οργανισμός το εξελάμβανε, ανεξαρτήτως αν συμφωνούσε ή διαφωνούσε κάποιος, έγινε τρόπο τινά «νόμος» κάτι που είναι προς τιμήν όλων και τους καταλογίζεται.

2) Δημιούργησε πρότυπα εντός και εκτός γηπέδων, κάτι που πάντως για να είμαστε ορθοί ήταν απόρροια και των πολύ καλών εμφανίσεων των διεθνών μας και σε συλλογικό επίπεδο. Αλήθεια όμως πόσα χρόνια είχαμε να ταυτιστούμε με τον Ελληνα ποδοσφαιριστή; Με τον Μπακασέτα, τον Μασούρα, τον Τσιμίκα, τον Μάνταλο, όλους και κυρίως φυσικά τα νέα παιδιά που ακολουθούν, με κορωνίδα όλων φυσικά τον Κωνσταντέλια που αποτελεί το κορυφαίο αντίστοιχο παράδειγμα, αλλά και τους Κουλιεράκη, Ιωαννίδη.

Οι παίκτες μας άρχισαν να «φτιάχνουν» μία «γενιά» φιλάθλων που τους ακολουθεί και θέλει να βαδίσει στα χνάρια τους. Οι πιτσιρικάδες επιθυμούν πια να τους μοιάσουν. Δημιουργείται «κοιτίδα» που αν συντηρηθεί και ενισχυθεί είναι πιθανό να «τροφοδοτήσει» το ποδόσφαιρο της χώρας μας για αρκετές δεκαετίες. Είναι πάρα πολύ σημαντικό η εξέδρα να «ταυτίζεται» με τους παίκτες. Σχεδόν όλοι οι έφηβοι της χώρας ξέρουν την πορεία του Κωνσταντέλια. Οι παίκτης της Εθνικής το «κέρδισαν» αυτό και οι περισσότεροι τους νιώθουν για «δικούς» τους ανθρώπους. Γιατί; Εκτός από καλοί παίκτες είναι και ανάλογου επιπέδου χαρακτήρες.

3) Το εξαιρετικό κλίμα στα αποδυτήρια και το ότι άπαντες εντός των τειχών αισθάνονται και είναι σα να βρίσκονται στην «οικογένειά» τους, μεταλαμπάδευσε σε όλους την επιθυμία να θέλουν να αποτελούν μέρος της συγκεκριμένης παρέας. Στόχος: «Να παίξω στην Εθνική». Αποτελεί ξανά έκφραση μοτό. Χθες στα αποδυτήρια 30άρηδες έκλαιγαν σαν έφηβοι και οι νεαροί της «γαλανόλευκης» που είναι όντως παιδιά μπήκαν και πάλι στο κουστούμι των συνομήλικών τους και εξωτερίκευσαν τα συναισθήματά τους.

Οι παίκτες είναι εκείνοι που «πόνεσαν» περισσότερο, γιατί απώλεσαν μία ευκαιρία ζωής. Οχι φυσικά για τα πριμ κτλ, αλλά για τους ίδιους και τον κόσμο. Οσο και αν κάποιοι τους... στήνουν στον τείχο, αποδεδειγμένα θέλουν σαν τρελοί να φοράνε τη φανέλα με το εθνόσημο και να παίζουν μαζί. Πόσοι και πόσοι τραυματίστηκαν σε αυτή την πορεία, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα του Λημνιού στο Βόλο. Απαντες όμως θα είναι… με κλειστά μάτια στην Εθνική. Οποτε τους ζητηθεί. Αυτό το «mentality» θέλει χρόνο για να μπολιαστεί μέσα σε έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό και στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ήδη παρατηρείται σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Θα δυσκολέψουν οι κληρώσεις

Αλλά η ιστορία... έγραψε, όσο επώδυνη και αν είναι πρέπει ζήσουμε με αυτή και συνάμα να τοποθετηθούν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τα όσα συνέβησαν πριν από περίπου 24 ώρες. Να μην επηρεάσουν σε βαθμό διάλυσης. Ναι, το momentum ήταν εξαιρετικό, ουδείς το αρνείται. Βρεθήκαμε λοιπόν με το «σπαθί» μας στο «παράθυρο» του Nations League και χάρις στην 1η θέση του group που κατακτήσαμε και την ίδια στιγμή μία άκρως υπολογίσιμη «δύναμη» όπως η Τουρκία δεν συμμετείχε στο Final Four, καθώς πήρε το «εισιτήριο» για το EURΟ μέσω της προκριματικής φάσης, αλλά δεν τα καταφέραμε. Επειδή όμως ανεβήκαμε πλέον κατηγορία στο θεσμό οι επόμενοι αντίπαλοί μας στον όμιλο – ξεκινάει τον Σεπτέμβριο του 2024 – είναι η Αγγλία, η Φινλανδία και η Ιρλανδία και για να αποκτήσουμε εκ νέου μία αντίστοιχη δεύτερη ευκαιρία θα πρέπει να πάρουμε (και) εκεί την 1η θέση, κόντρα όμως σε δυσκολότερους αντιπάλους.

Την ίδια στιγμή από την προκριματική φάση του Μουντιάλ του 2026 που θα διεξαχθεί στα γήπεδα των ΗΠΑ, Μεξικού, Καναδά – πρόκειται για την επόμενη μεγάλη διοργάνωση – θα προκριθούν απευθείας μόνο οι πρώτες ομάδες των ομίλων, ενώ οι δεύτερες θα εμπλακούν σε Play Off κτλ. Αυτόματα και με το σκεπτικό ότι δεν βρισκόμαστε στα πρώτα pots, τότε η «λογική» λέει ότι μας περιμένει δύσκολη κλήρωση. Αλλά βέβαια όπως και στη ζωή έτσι και στην μπάλα, ποτέ δεν σου... χαρίζεται κάτι και η Ελλάδα καλείται να σταθεί στα πόδια της.

Απλά βρίσκεται ενώπιον μίας διασταύρωσης και μεταξύ δύο δρόμων. Ή το ματς της Γεωργίας θα αποτελέσει το φινάλε της προσπάθειας που ξεκίνησε το 2022 ή έγινε το πρώτο βήμα για την ολική μας επαναφορά, μπήκαν οι βάσεις και καλούμαστε να οδηγηθούμε στο next level. Η δεύτερη επιλογή μάλλον προβάρει και ως η ποδοσφαιρικά ορθή, με γνώμονα και το καλό υλικό που διαθέτουμε. Πόσο δε αν υπολογίσουμε ότι κατά καιρούς η «γαλανόλευκη» έχει αποδείξει πως της... αρέσουν τα δύσκολα και βρίσκονται πιο κοντά στο dna της.