Ξεκινάμε με τον τεχνικό της ομάδας τον Δημήτρη Καζάζη. Ο Έλληνας προπονητής αντικατέστησε τον Φερνάντο Μουνιόθ, τον άνθρωπο που οδήγησε τον Ολυμπιακό στα δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα του 2018 και 2019 και φυσικά στόχος του ήταν να επαναφέρει τους Πειραιώτες στην κορυφή. Κάτι άλλωστε που είχε κάνει στο παρελθόν, καθώς στα τρία χρόνια που βρέθηκε στον πάγκο την περίοδο 2012-2015 οδήγησε τους «ερυθρόλευκους» σε 2 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα και 2 Λιγκ Καπ.
Τι έφερε ο Καζάζης που χρειαζόταν σε μεγάλο βαθμό ο Ολυμπιακός; Αρχικά την ηρεμία, μια ηρεμία που σίγουρα δεν είχε ο Ισπανός. Στο καθαρά τεχνικό κομμάτι ο Έλληνας προπονητής πήρε ένα ρίσκο που του βγήκε στο 100%. Έδωσε την θέση του βασικού πασαδόρου στον Στιβαχτή και δυνάμωσε το μπλοκ του με τον Όκολιτς. Μια κίνηση που απέδωσε στον απόλυτο βαθμό, καθώς και ο έμπειρος πασαδόρος έδωσε τις δικές του απαντήσεις, αλλά και ο Σέρβος δυνάμωσε τους Πειραιώτες πάνω στον φιλέ. Συνολικά η βοήθεια του Καζάζη στην κατάκτηση του τίτλου ήταν σημαντική και για τα ρίσκα που πήρε, αλλά και το κοουτσάρισμα και το διάβασμα που έκανε στους αντιπάλους του στα μεγάλα φετινά παιχνίδια.
Συνεχίζουμε με τους παίκτες ξεκινώντας με τον Χέρμανς Έγκλεσκαλνς. Ο Λετονός επέστρεψε στον Ολυμπιακό με τον οποίο την περίοδο 2015-16 είχε κατακτήσει το Κύπελλο και το Λιγκ Καπ και από τα πρώτα παιχνίδια έδειξε πως θα ήταν ο ηγέτης που ήθελε ο Καζάζης. Σε καμία περίπτωση δεν είναι Γκάβιν Σμιντ, ωστόσο ειδικά στο ξεκίνημα που οι Μιγιαΐλοβιτς και Φρομ δεν είχαν μπει τόσο στο παιχνίδι των «ερυθρόλευκων», υπήρξαν παιχνίδια που σχεδόν τα κέρδισε μόνος του.
Είναι ο παίκτης που θα πάρει την δύσκολη πάσα και θα την τελειώσει, θα πιέσει τον αντίπαλο στο σερβίς, ενώ και στο μπλοκ τον λες το λιγότερο θετικό. Σύμφωνα πάντα με τους αριθμούς που στο βόλεϊ λένε σχεδόν πάντα την αλήθεια, ο Έγκλεσκαλνς είναι ο καλύτερος διαγώνιος στο φετινό πρωτάθλημα στο σύστημα αξιολόγησης. Μια μεταγραφή που την θεωρείς 100% πετυχημένη.
Ένας ακόμα γνώριμος παίκτης από θητεία όχι στον Ολυμπιακό, αλλά σε ομάδες της Ελλάδας που επέστρεψε στην χώρα μας για τους Πειραιώτες ήταν και ο Νίκολα Μιγιαΐλοβιτς. Ο Σέρβος ακραίος που ειδικά στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης μας είχε δείξει σπουδαία πράγματα. Μας είχε δείξει πως ήταν ασταμάτητος από την πάιπ, πως ως ακραίος τελείωνε τις «σκοτωμένες» μπάλες και πως στα σερβίς αν ήταν στη μέρα του δεν σταματούσε να κερδίζει άσους.
Αυτό με το σερβίς το έδειξε στον Ολυμπιακό από το πρώτο ματς, τα υπόλοιπα και και κυρίως την στόφα του ηγέτη, άρχισε να δείχνει πιο μετά. Μόλις το έκανε, τα πράγματα για τους Πειραιώτες έγιναν ακόμα πιο εύκολα. Ο Μιγιαΐλοβιτς ήταν από τα βασικά γρανάζια της μηχανής του Ολυμπιακού, έχοντας πολύ καλά ποσοστά στην επίθεση, ενώ είναι και ο παίκτης με τους περισσότερους πόντους από σερβίς στο πρωτάθλημα. Ένας ηγέτης που ειδικά σε όλα τα ντέρμπι ήταν εκεί.
Το καλοκαίρι ο Δημήτρης Καζάζης όπως αναφέραμε και στον πρόλογο αποφάσισε να πάρει ένα ρίσκο. Να κρατήσει για πρώτο πασαδόρο τον Κώστα Στιβαχτή και να καλύψει μια θέση των ξένων με κεντρικό και συγκεκριμένα τον Αλεκσάνταρ Όκολιτς. Ο Σέρβος «γίγαντας» ήταν ο παίκτης που έλειπε από τους Πειραιώτες, καθώς η παρουσία του τους ανέβασε σε μεγάλο βαθμό πάνω στο φιλέ. Με τον 27χρονο κεντρικό οι «ερυθρόλευκοι» κοίταξαν στα μάτια τους Παναθηναϊκό και Φοίνικα. Όταν μάλιστα άρχισε να παίρνει και περισσότερες μπάλες, τότε όχι απλά τους κοίταξαν στα μάτια αλλά τους προσπέρασαν.
Ο Σέρβος είναι από τους κεντρικούς που πραγματικά κάνουν την διαφορά και αυτό έκανε και φέτος. Εξαιρετικός στο μπλοκ, ασταμάτητος στον πρώτο χρόνο και ιδιαίτερα επικίνδυνος στο σερβίς με αυτό το περίεργο φλότινγκ που κάνει. Το σημαντικότερο από όλα όμως είναι πως ο Όκολιτς είναι ηγέτης από αυτούς που χρειάζεται η κάθε ομάδα που θέλει να διεκδικήσει τίτλους.
Μπορεί όπως αναφέραμε πριν ο Όκολιτς να ήταν ο ηγέτης που κάθε ομάδα θα ήθελε σε μια από τις θέσεις των κεντρικών της, αλλά η αλήθεια είναι πως μόνος του δεν θα μπορούσε να κάνει την διαφορά. Αυτή η διαφορά έγινε μόλις αποκτήθηκε και ο Ανδρέας Ανδρεάδης. Ο Εβρίτης κεντρικός δείχνει σαν το παλιό καλό κρασί και κάθε χρόνος που περνάει τον κάνει ακόμα καλύτερο. Στα 39 του με του επέστρεψε στον Ολυμπιακό όχι απλά δυνάμωσε το μπλοκ των «ερυθρόλευκων», αλλά σχημάτισε με τον Όκολιτς το καλύτερο δίδυμο κεντρικών στο πρωτάθλημα.
Δε είναι τυχαίο άλλωστε πως δεν υπάρχει προπονητής που να μην έχει αναφερθεί για το πόσο καλός είναι πάνω στο φιλέ ο Ανδρεάδης. Αυτό έκανε αρχικά στον Μίλωνα φέτος και εν συνεχεία στους «ερυθρόλευκους», συμβάλλοντας σημαντικά στην επιστροφή τους στην κορυφή.
Όταν το καλοκαίρι γράφαμε για το πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού, σταθήκαμε σε μεγάλο βαθμό στον Δημήτρη Ζήση. Στον λίμπερο που πέρσι ήταν ο καλύτερος στο πρωτάθλημα και από τα σημαντικότερα γρανάζια των «πρασίνων». Το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε την αβεβαιότητα που υπήρξε με την αποχώρηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου από τον Ερασιτέχνη, απέκτησε τον 27χρονο Πρεβεζάνο και έκανε πραγματικά κίνηση ματ. Όχι μόνο γιατί στέρησε έναν σημαντικό παίκτη από τον αντίπαλό του, αλλά γιατί πήρε ένα σπουδαίο λίμπερο.
Ο Ζήσης «σκούπιζε» τα πάντα στην πίσω ζώνη του Ολυμπιακού προσφέροντας τόσο σε υποδοχή, όσο και σε άμυνα. Κυρίως απελευθέρωσε σε μεγάλο βαθμό τους Μιγιαΐλοβιτς και Φρομ. Μπορεί ο λίμπερο ως θέση να είναι παρεξηγημένη, αλλά πραγματικά η βοήθεια του 27χρονου στην επιστροφή του τίτλου στον Ολυμπιακό ήταν εξαιρετικά μεγάλη.
Για πολλούς είναι ο σημαντικότερος λόγος ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην κορυφή. Βέβαια επειδή μιλάμε για ομάδα όλοι έπρεπε να τα δώσουν όλα για να μπορέσει να φτάσει στην κορυφή, αλλά κάποιοι έκαναν λίγο παραπάνω στην διαφορά. Ο Γερμανός ακραίος είναι ένας από αυτούς. Ο 31χρονος Βερολινέζος δεν θα λέγαμε πως ξεκίνησε τόσο καλά. Αρχικά φαινόταν πως δεν μπορούσε να βρεθεί με τον Στιβαχτή, αλλά όταν αυτό έγινε, πραγματικά ήταν ασταμάτητος. Ο Φρομ θύμισε σε μεγάλο βαθμό τον Αλεξίεφ, δηλαδή έναν ακραίο που θα περνούσε όλες τις δύσκολες μπάλες και θα έπαιζε ουσιαστικά σαν δεύτερος διαγώνιος.
Κράτησε στην υποδοχή επειδή και η παρουσία του Ζήση τον βοήθησε, πάνω στο φιλέ με τα 204 εκατοστά του ήταν δυνατός, ενώ και στα σερβίς μπορούσε να αλλάξει την ροή του σετ με τους άσους του. Μιλάμε για έναν σπουδαίο παίκτη που όχι απλά συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάκτηση του τίτλου από τον Ολυμπιακό, αλλά που βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για τον τίτλο του φετινού MVP. Ένας παίκτης που χαίρεσαι να βλέπεις, ειδικά στις επιθέσεις που φαίνονται δύσκολες, αλλά αυτός τις κάνει να είναι τόσο εύκολες...
Επειδή τα γραπτά μένουν και στον υπογράφοντα δεν αρέσουν οι κωλοτούμπες, από την πρώτη στιγμή που ο Δημήτρης Καζάζης είχε προτιμήσει να έχει ως βασικό πασαδόρο τον Στιβαχτή για να έχει ξένο κεντρικό (Όκολιτς), είχαμε γράψει πως αυτό είναι ένα μεγάλο ρίσκο που δύσκολα θα πιάσει. Η αλήθεια είναι πως στο ξεκίνημα φαινόντουσαν να υπάρχουν θέματα με το ότι δεν έβρισκε καλά τον Φρομ ή δεν έπαιζε τόσο πρώτο χρόνο. Στην συνέχεια όμως και ειδικά μόλις αποκτήθηκε ο Νικολάκης, ο 41χρονος πασαδόρος έκανε το πρωτάθλημα της ζωής του.
Πραγματικά σε όλα τα ματς ο Στιβαχτής έδινε και ένα ξεχωριστό ρεσιτάλ, με τις περισσότερες επιλογές του να αγγίζουν το τέλειο. Έβαλε στο παιχνίδι του το κέντρο με τον Όκολιτς και τον Ανδρεάδη, έπαιξε πολύ τις πάιπ με Μιγιαΐλοβιτς και Φρομ, ενώ με τον Έγκλεσκαλνς συνέχισε να τον βρίσκει εξαιρετικά όπως έκανε από την αρχή. Ναι είναι λογικό η δόξα να πηγαίνει στα άκρα ή στον διαγώνιο, αλλά θέλουμε να βρούμε τον πολυτιμότερο παίκτη του φετινού Ολυμπιακού θα λέγαμε πως ήταν ο Κώστας Στιβαχτής και για την απόδοσή του, αλλά κυρίως και για την άνοδο που είχε, δίνοντας ξαναγράφουμε, πολλές απαντήσεις σε όλους μας...
