Είναι περίεργο σε κάποια πράγματα το ποδόσφαιρο και ειδικά με αυτούς που καλούνται να διαχειριστούν παικταράδες. Το να είσαι προπονητής είναι ίσως το πιο δύσκολο πράγμα, αφού είναι εκείνος που συχνά χρεώνεται μόνος του τις αποτυχίες και που την πληρώνει για κάτι στο οποίο πολλές φορές φταίνε οι παίκτες. Από αυτούς που βρίσκονται σε μεγάλους πάγκους σήμερα, κάποιοι έχουν ζήσει το σκηνικό και από τις δύο πλευρές, ενώ άλλοι είχαν ταλέντο στο πως να καθοδηγούν και να διαχειρίζονται top-class παίκτες ενώ δεν έπαιξαν καν στο κορυφαίο επίπεδο. Υπάρχουν και κάποιοι όμως που βρίσκονται στα 4 μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης και σίγουρα έχουν να πουν κάπιοιες δυνατές ιστορίες από το παρελθόν, οι οποίες θα σχηματίσουν εικόνες-ονείρων για πολλούς από τους παίκτες τους. Ακολουθούν οι τεχνικοί από τα top4 leagues που έχουν κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών/Champions League φορώντας ποδοσφαιρικά παπούτσια. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι μαζεμένοι στην Serie A...

Ξεκινάμε ανάποδα, με μία από τις δύο χώρες που έχουν μόλις έναν 'εκπρόσωπο'. Και σίγουρα ο Κάρλο Αντσελότι δεν είναι ένας τεχνικός που απλά κοουτσάρει στην Γερμανία και κάποτε κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο Ιταλός έχει πανηγυρίσει στην κορυφαία διοργάνωση σαν εργαλείο της μυθικής Μίλαν το 1989 και το 1990 και το σήκωσε μαζί της ακόμα δύο φορές από τον πάγκο της, το 2003 και το 2007. Το 2014 ο Καρλέτο έγινε ο πρώτος coach στην ιστορία που φτάνει τις 3 κατακτήσεις Champions League χαρίζοντας το περιβόητο 'δέκατο' στην Ρεάλ Μαδρίτης και θέλει να γίνει ο πρώτος ever που το κάνει με τρεις διαφορετικές ομάδες αφού φέτος το διεκδικεί με την Μπάγερν Μονάχου.

Ο Αντσελότι είναι μαζί με τους Μιγκέλ Μουνιόθ, Τζιοβάνι Τραπατόνι, Γιόχαν Κρόιφ, Φρανκ Ράικαρντ, Πεπ Γκουρδιόλα ήταν οι μοναδικοί της ιστορίας που έχουν κατακτήσει τον θεσμό σαν παίκτες και προπονητές. Μέχρι πέρυσι, όταν στη λίστα μπήκε ένα από τα κορυφαία ονόματα στο άθλημα και είναι αυτό του Ζινεντίν Ζιντάν. Ο Γάλλος είναι ο μόνος από τους προπονητές της La Liga που έχει πανηγυρίσει τίτλο σαν παίκτης και το έκανε με την ομάδα που προπονεί σήμερα, την Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ζιζού πέτυχε στον τελικό της Γλασκώβης το 2001 το κορυφαίο γκολ στην ιστορία της διοργάνωσης σε βάρος της Μπάγερ Λεβερκούζεν και πήρε την κούπα, όπως έκανε και πέρυσι στο San Siro στα πέναλτι κόντρα στην Ατλέτικο, σαν προπονητής.

Μετά την Ισπανία και την Γερμανία που έχουν από μόλις έναν τεχνικό-κάτοχο του τίτλου. Πάμε στην Αγγλία, η οποία φέτος κλέβει την παράσταση στα μεγάλα πρωταθλήματα αφού οι παρουσίες στους πάγκους είναι εκπληκτικές. Και ανάμεσα σε ονόματα όπως Ζοσέ Μουρίνιο, Γίργκεν Κλοπ, Αρσέν Βενγκέρ, Μαουρίσιο Ποκετίνο, υπάρχουν άλλα που ξέρουν πως είναι να κατακτάς το πιο βαρύ ασημικό στο ποδόσφαιρο. Ενας από αυτούς, βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνους που αναφέρθηκαν παραπάνω, που έχουν κατακτήσει το τίτλο σαν παίκτες και προπονητές και είναι ο Πεπ Γκουαρδιόλα.

Ο Καταλανός, αν και δεν έπαιξε στον τελικό κόντρα στην Σαμπντόρια το 1992, ήταν βασικό εργαλείο των Blaugrana στον δρόμο για την κατάκτηση της κούπας με 1-0 και από φέτος προσπαθεί να χτίσει τη νέα Μάντσεστερ Σίτι. Σαν προπόνητής της Μπάρτσα πήρε τον τίτλο 2 φορές (2009, 2011). Για να μπει το πρώτο και μοναδικό Κύπελλο Πρωταθλητριών στην τροπαιοθήκη της Μπαρτσελόνα τότε, χρειάστηκε ένας... κύριος να βάλει γκολάρα με φάουλ στην παράταση. Αυτός ήταν ο Ρόλαντ Κούμαν, ο legendary Ολλανδός στόπερ με το τρομακτικό δεξί πόδι. Ο 53χρονος εργάζεται από το 2014 στο Νησί και αυτό το καλοκαίρι πήρε μεταγραφή από την Σαουθάμπτον στην Εβερτον και πριν μερικές μέρες σταμάτησε τον φίλο του, Πεπ, στο 1-1 με την Σίτι στο Etihad.

Επόμενος για την Premier League είναι ο Αντόνιο Κόντε, που το 1996 ήταν παίκτης της Γιουβέντους του Μαρσέλο Λίπι, η οποία στη διαδικασία των πέναλτι κόντρα στον Αγιαξ στην Ρώμη, πανηγύρισε για δεύτερη φορά στον θεσμό μετά το Χέιζελ. Και κλείνουμε την αναφορά στο Νησί, με τον προπονητή που έχει τους περισσότερους τίτλους στη διοργάνωση σαν παίκτης. Αυτός είναι ο Αϊτόρ Καράνκα, ο οποίος αφού θήτευσε για χρόνια σαν βοηθός του Μουρίνιο στην Ρεάλ Μαδρίτης και πλέον βγάζει το ψωμί του στην Μίντλεσμπρο. Ο Βάσκος ήταν παίκτης της Ρεάλ εκείνη τη μαγική 6ετία, όταν η Βασίλισσα το έπαιρνε 1 στις 2 φορές από το 1998 μέχρι το 2002 και πανηγύρισε μαζί της τρεις φορές (1998, 2000, 2002).

Και πάμε στην χώρα που έχει τους περισσότερους winners της διοργάνωσης, στην Ιταλία. Ο Ρομπέρτο Ντοναντόνι ήταν συμπαίκτης του Κάρλο Αντσελότι σε... εκείνη την Μίλαν η οποία είναι η τελευταία που κατέκτησε back-to-back τίτλους (1989, 1990) και πλέον κάνει εξαιρετική δουλειά στην Μπολόνια, όπως είχε κάνει στο παρελθόν και με την Πάρμα. Ενας ακόμα παίκτης της λίστας, έχει σπουδαίο παρελθόν με τους Rossoneri και μάλιστα πρόσφατο, αφού ο Μάσιμο Οντο ήταν ο βασικός δεξιός μπακ το 2007 όταν η Μίλαν έκλεισε τη σεζόν πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του Champions League στην Αθήνα παίρνοντας εκδίκηση από την Λίβερπουλ. Ο 40χρονος πέρυσι ανέβασε την Πεσκάρα στην Serie A και φέτος δίνει τη μάχη για την παραμονή προσπαθώντας να μην παίξει καταστροφικό ποδόσφαιρο.

Και μετά τους Ιταλούς, έρχονται οι ξένοι. Ο Πάουλο Σόουζα έχει γράψει ιστορία στο Champions League αφού το έχει κατακτήσει σερί χρονιές με δύο διαφορετικές ομάδες, κάτι που που έχουν κάνει μόλις 3 ακόμα παίκτες από τότε που υπάρχει ο θεσμός (Ντεσαγί, Πικέ, Ετό). Ο Πορτογάλος, από το καλοκαίρι του 2015 προπονητής της Φιορεντίνα, ήταν μέλος της Γιουβέντους που νίκησε τον Αγιαξ στα πέναλτι στο 1996 και την επόμενη χρονιά στην Ντόρτμουντ που επιβλήθηκε με 3-1 της πρώην ομάδας του στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Εξι χρόνια νωρίτερα, το 1991 μια αθάνατη ομάδα που αποτελούνταν μόνο από Σέρβους, έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης.

Ηταν ο Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου που άντεξε στον τελικό με την Μαρσέιγ (0-0) και τη νίκησε στη διαδικασία των πέναλτι, στην οποία ευστόχησε ένας ανερχόμενος παικταράς τότε, με το όνομα Σίνισα Μιχαΐλοβιτς. Ο αριστεροπόδαρος άσος, ένας από τους κορυφαίους εκτελεστές φάουλ όλων των εποχών, μετά την αποχώρηση πέρυσι από την Μίλαν, φέτος είναι στην Τορίνο και την πάει τρένο. Φινάλε γίνεται με τον πρώην συμπαίκτη των Πεπ Γκουααρδιόλα και Ρόναλντ Κούμαν, Φρανκ Ντε Μπουρ, ο οποίος πανηγύρισε και αυτός τον τίτλο το 1992 και ύστερα από καλά δείγματα στον Αγιαξ, αντικατέστησε τον Ρομπέρτο Μαντσίνι στην Ιντερ, με την οποία έχει δύσκολο ξεκίνημα...