Αφού λοιπόν αναφέραμε όλα τα απαραίτητα ας περάσουμε στους... πρωταγωνιστές. Για την ακρίβεια σε έναν εξ αυτών, τον Μενέλαο Πρόκο, που μιλάει στο Gazzetta Weekend σε μία συζήτηση άλλου τύπου. Απολαύστε την.

- Μενέλαε για αρχή πως έγινε η... σύμπραξη των «Bus και» και των «Κακών Ιδεών»;

Οι "Bus Και" παίζουν σταθερά εδώ και 3 χρόνια, ως θίασος Improv Theater 2 ατόμων. Οι "Κακές Ιδέες" είναι ένας θίασος Improv Theater που απαρτίζεται από ανθρώπους τους οποίους ήδη γνωρίζαμε και θαυμάζαμε ως καλλιτέχνες. Από την στιγμή, λοιπόν, που θέλουμε το κοινό να γνωρίσει το Improv Comedy Theater με όσο περισσότερες από τις εκφάνσεις του γίνεται, μας φάνηκε ως το λογικό επόμενο να ενώσουμε τις δυνάμεις μας οι δύο ομάδες και να παίξουμε μαζί στην ίδια παράσταση.

- Έχουμε διαβάσει κάποια πράγματα αλλά μπορείς να μας δώσεις μία πιο καλή εικόνα για τι ακριβώς είναι οι θίασοι θεατρικού αυτοσχεδιασμού Improv Comedy;

Το αυτοσχεδιαστικό θέατρο Improv Comedy Theater είναι μια μορφή θεατρικής τέχνης στην οποία το έργο επινοείται και παρουσιάζεται επί σκηνής, ενώπιον του κοινού. Ανεβαίνει ο θίασος στη σκηνή και δεν ξέρει τί πρόκειται να παίξει την δεδομένη βραδιά. Δεν υπάρχει ούτε σενάριο, ούτε προαποφασισμένη δομή, ούτε προεπιλεγμένοι χαρακτήρες και ούτε τίποτα. Απολύτως τίποτα! Παίρνουμε μία απλή πρόταση από το κοινό, η οποία θα λειτουργήσει ως έμπνευση για το έργο που πρόκειται να δημιουργήσουμε. Από εκείνη την στιγμή, μέχρι το τέλος της παράστασης, το έργο δημιουργείται βήμα βήμα, καθώς παίζεται. Κάθε στιγμή είναι αυθόρμητη και κάθε στιγμή ανακαλύπτουμε τι είναι αυτό που μόλις έγινε και τι σημαίνει για την έκβαση του έργου.

- Το κοινό από κάτω μετέχει πιο ενεργά και έντονα στις παραστάσεις σας; Τι αντιδράσεις έχει;

Αυτό εξαρτάται από τη μορφή της παράστασης Improv που θα παιχθεί την κάθε βραδιά. Κάποιες παραστάσεις έχουν ανάγκη την συνεχή συμμετοχή του κοινού ενώ άλλες απλώς χρειάζονται το πρώτο έναυσμα. Όπως και να'χει, το κοινό συναρπάζεται. Οι θεατές συνειδητοποιούν ότι συνδημιουργούν αυτό το έργο. Είναι ενεργά μέλη της παράστασης και χάρη σε αυτούς γίνονται όλα όσα γίνονται επί σκηνής. Στο τέλος της παράστασης, πολλοί θεατές δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι όλο το έργο δημιουργήθηκε μπροστά στα μάτια τους. Ακόμα και αν ήταν οι ίδιοι που έδωσαν την πρόταση που παίχθηκε!

- Αυτή η ενασχόλησή σας μπορεί και σας βγάζει τα απαιτούμενα έξοδα για να συνεχίζετε αυτήν την αγάπη σας, αυτό το... πάθος σας;

Ε... Όσο είναι εφικτό σε οποιοδήποτε κλάδο στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Ζοριζόμαστε, κάνουμε θυσίες αλλά μπορούμε και βιοποριζόμαστε από τις παραστάσεις μας και τα σεμινάριά μας. Δεν πρόκειται ποτέ να πλουτίσουμε από αυτό αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Το Improv Theater είναι η ζωή μας: δεν το νιώθουμε ποτέ ως "δουλειά". Οι περισσότεροι από εμάς, μάλιστα, έχουμε παρατήσει τις προηγούμενες καριέρες μας για να αφιερωθούμε σε αυτήν την τέχνη.

- Το «Άσε ρε. Αποκλείεται!», που χρησιμοποιείτε ως φράση είναι κάτι σαν moto; Σημαίνει κάτι; Το έχετε εμπνευστεί από κάπου;

Χααχαχαχα. Όχι, τίποτα τέτοιο. Είναι η φράση που τυχαίνει να ακούσουμε από δύσπιστους θεατές μετά την παράσταση που αρνούνται να πιστέψουν ότι δεν υπήρχε κάποιο σενάριο από πριν. Κάτι τέτοιο όχι μόνο μας διασκεδάζει αλλά είναι και από τα μεγαλύτερα κοπλιμέντα που μπορεί να μας κάνει ένας θεατής.

- Μίλησέ μας λίγο για τις εμφανίσεις σας στο Θέατρο Άβατον στο Γκάζι και εάν θα υπάρξει συνέχεια με κάτι άλλο.

Μετά την πρεμιέρα μας την Κυριακή 16 Οκτωβρίου, θα συνεχίζουμε να παίζουμε κάθε Κυριακή μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Τώρα, το πότε θα αποφασίσουμε να σβήσουμε τον ήλιο (ναι, εμείς το αποφασίζουμε. Δεν το ξέρατε;), δεν σας το φανερώνουμε ακόμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, σε συνέχεια του περσινού φεστιβάλ, στο τέλος της σεζόν, τον Ιούνιο του 2017, διοργανώνουμε και πάλι το Mount Olymprov, το διεθνές φεστιβάλ Improv Theater που διεξάγεται εδώ στην Αθήνα και φιλοξενεί καλλιτέχνες από 20 διαφορετικές χώρες!

- Όλο αυτό που κάνετε έχει απήχηση στον κόσμο; Γεμίζετε τους χώρους που παρουσιάζετε την δουλειά σας;

Όσοι έχουν έρθει να το γνωρίσουν, το έχουν αγαπήσει. Το αυτοσχεδιαστικό θέατρο, βέβαια, έχει ένα τεράστιο βαθμό ρίσκου. Κάθε εβδομάδα είναι και μια εντελώς καινούρια παράσταση, που βασίζεται στην έμπνευση και την επικοινωνία. Αν τύχει να μην έχουμε μια καλή βραδιά, προφανώς και κάποιοι θεατές δεν θα φύγουν με τις καλύτερες εντυπώσεις. Αλλά το ρίσκο, η ατέλεια και η λαιμητόμος της αποτυχίας είναι κάποια από τα βασικά χαρακτηρικά αυτής της μορφής θεάτρου, και το κοινό συναρπάζεται από αυτό. Το Improv είναι κάτι πάρα πολύ καινούριο στην Ελλάδα. Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα και ο κόσμος δεν ξέρει καν ότι υφίσταται ως μορφή τέχνης, πόσο μάλλον τι είναι και αν του αρέσει. Κατά συνέπεια είναι δύσκολο να γεμίσουν τα θέατρα που παίζουν Improv Theater παραστάσεις. Δεν πτοούμαστε όμως. Λατρεύουμε αυτό που κάνουμε, και λατρεύουμε να το παρουσιάζουμε στον κόσμο για να το γνωρίζει σιγά σιγά. Κερδίζουμε το κοινό μας έναν θεατή την φορά.

- Για το θέατρο γενικά τι εικόνα έχεις σχηματίσει; Πηγαίνει καλά στις μέρες μας; Πηγαίνει ο κόσμος στο θέατρο;

Με 1500 παραγωγές να τρέχουν παράλληλα ανά πάσα στιγμή στην Αθήνα, η θέση του θεάτρου στη ζωή του κόσμου έχει εδραιωθεί όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι δύσκολα επιβιώνουν οι μικρότερες παραγωγές. Ταυτόχρονα όμως, έχει το κοινό πλέον τη δυνατότητα να εξερευνήσει παραστάσεις από άγνωστους συντελεστές. Από αυτές κάποιες είναι εντυπωσιακότατες ενώ άλλες δεν πολυαξίζουν. Όλοι όμως δουλεύουν σκληρά και αξίζει το ρίσκο. Τσουπ, νάτο πάλι το ρίσκο. Από δω το φέρνουμε από εκεί το φέρνουμε, στο Improv ξαναγυρνάμε!

- Υπάρχει κάποια... τρελή ιστορία ή κάποια... κουλή αντίδραση που έχεις να θυμάσαι από κάποια παράσταση; Είτε κάτι κακό είτε κατι καλό;

Πολλές. Έχει τύχει να σηκωθούν τυχαία μέλη του κοινού, εντελώς αυθαίρετα και να παίξουν μαζί μας. Έχει τύχει ο πρωταγωνιστής της παράστασης να είναι το αγέννητο παιδί μιας εγκύου γυναίκας. Ένα ξεκαρδιστικό συμβάν που θυμάμαι είναι να παίζουμε μια παράσταση ως "Bus Και" (εγώ και η Βασιλική Κίσσα), και εν ώρα παράστασης να μπει στην αίθουσα ένας ντελιβεράς γνωστής πιτσαρίας και να μας φέρει μια πίτσα σπέσιαλ επί σκηνής! Ο οποίος μάλιστα, για το ένα λεπτό που έμεινε επί σκηνής, μπήκε και σε ρόλο, χωρίς καν να ξέρει τι κάνουμε.

Αργότερα μάθαμε ότι το έκανε για πλάκα ο τεχνικός φώτων μας, ο οποίος παρήγγειλε την πίτσα για αυτό τον σκοπό λίγα δευτερόλεπτα πριν αρχίσει η παράσταση. Το σουρεάλ της υπόθεσης είναι ότι μόλις 10 λεπτά πριν έρθει η πίτσα, είχε εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο η παράσταση, ώστε να έχουμε αναφέρει πως ο χαρακτήρας μου είχε φάει το προηγούμενο βράδυ πίτσα σπέσιαλ από την συγκεκριμένη πιτσαρία.

Άντε μετά να πείσεις το κοινό ότι όλο αυτό ήταν τυχαίο και ότι η παράσταση ήταν όντως 100% αυτοσχεδιαστική. Εξού και το «Άσε ρε. Αποκλείεται!».

- Πες μας δύο λόγια για την πορεία σου αλλά και για την πορεία των συντελεστών της παράστασης και τι... background έχετε.

Εγώ ξεκίνησα ως προγραμματιστής Η/Υ και κατέληξα αυτοσχεδιαστής. Έφυγα από Ελλάδα στα 17 μου, και πέρασα συνολικά 13 χρόνια στο εξωτερικό. Ταξίδεψα σε περισσότερες από 30 χώρες και έζησα για μεγάλες περιόδους στην Αγγλία, την Κίνα, την Αργεντινή και τις ΗΠΑ. Σε κάθε χώρα έκανα και κάτι διαφορετικό για δουλειά. Φωτογράφος, καθηγητής ελληνικών ή αγγλικών, μεταφραστής, σερβιτόρος, κ.λ.π.. Στις ΗΠΑ ανακάλυψα το Improv Theater: παθιάστηκα και μου κατέκλυσε τη ζωή. Το 2012 γύρισα στην Ελλάδα και άνοιξα την ImproVIBE, την πρώτη σχολή αυτοσχεδιαστικού θεάτρου στην Ελλάδα.

Στα χρόνια που ακολούθησα γνώρισα τα υπόλοιπα παιδιά, οι οποίοι κατά κύριο λόγο ήρθαν στον κόσμο του Improv ως μαθητές μου. Η Βασιλική Κίσσα και η Άρτεμις Γρύμπλα είναι ηθοποιοί. Έχουν τελειώσει το Θέατρο Τέχνης και - μεταξύ άπειρων άλλων παραγωγών - έχουν αγαπήσει το Improv. Η Βασιλική μάλιστα είναι στενή συνάδελφος, με την οποία διδάσκουμε μαζί τόσο στην σχολή όσο και στην επαρχία και στο εξωτερικό και ενώ επίσης διδάσκει και τα παιδικά τμήματα Improv σε σχολεία.

Ο Παναγιώτης Δελαβίνιας ασχολείται πολύ με την κωμωδία και ψάχνει την κατάλληλη ευκαιρία να παρατήσει τη δουλειά του για να ασχολείται 24/7 με το Improv. Αυτή τη στιγμή είναι εκπαιδευόμενος καθηγητής Improv και παρουσιαστής της παράστασης The Athens Improv Jam.

Η Άννα Γεωργέλλη ως φυσικοθεραπεύτρια μας πρωτοσυστήθηκε. Αγάπησε τόσο πολύ το Improv και της άλλαξε τόσο πολύ τη ζωή, που άφησε τη δουλειά της και ασχολείται σχεδόν εξ' ολοκλήρου με την τέχνη αυτή. Κάνει παραστάσεις, και διδάσκει μαζί με τη Βασιλική και τα παιδικά τμήματα.

Ο Κώστας Σφήκας ήταν μηχανολόγος και συνεχίζει να είναι μηχανολόγος. Κάθε χρόνος που περνάει όμως, τον βάζει όλο και πιο βαθιά στον κόσμο του Improv Theater και αντί να προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια για να πάρει αέρα, βουτάει κι άλλο προς τα κάτω. Είναι ένας από τους πιο "φανατικούς" (με την καλή έννοια) υποστηρικτές του Improv και το μελετάει ασταμάτητα!

- Με δεδομένες τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα έχει αλλάξει το... ρεπερτόριό σας στον αυτοσχεδιασμό; Φαντάζομαι πως η επικαιρότητα παίζει τον ρόλο της.

Μπορώ να σου πω με σιγουριά πως όχι, δεν μας έχει επηρεάσει. Η επικαιρότητα, όπως την ξέρουμε, έχει επηρεάσει τα πάντα στην καθημερινότητά μας. Εμείς κάνουμε μια συνειδητή επιλογή να μην της επιτρέψουμε να επηρεάσει και την τέχνη μας. Έχουμε πιο όμορφα θέματα να δώσουν έμπνευση στα θεατρικά έργα που δημιουργούμε και δεν θέλουμε να βασιζόμαστε στο εύκολο, πιασάρικο χιούμορ της σάτιρας της επικαιρότητας.

- Το Gazzetta Weekend κληρώνει 4 διπλές προσκλήσεις για την επόμενη προγραμματισμένη παράσταση στις 30 Οκτωβρίου. Λάβετε μέρος στην κλήρωση! Οι τυχεροί θα ενημερωθούν μέσω e-mail.