Ο Αλσατός τεχνικός συμπληρώνει 20 χρόνια παρουσίας στον πάγκο των «κανονιέρηδων».

Ναι μεν είχε παρουσιαστεί από τα τέλη Σεπτέμβρη, όταν είχε λυθεί το ζήτημα με την αποδέσμευσή του από την ιαπωνική Grampus Eight, στην οποία είχε αποφασίσει να συνεχίσει την καριέρα του μόλις πήρε την απόφαση ν' αποχωρήσει από το γαλλικό ποδόσφαιρο και τη Μονακό, όμως η συμφωνία του με την Άρσεναλ πήρε απόλυτα επίσημα ισχύ από την 1η Οκτωβρίου του 1996.

Το Gazzetta Weekend Journal... τσέκαρε το συμβόλαιο και περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο έμπειρος τεχνικός έφτασε να κρατήσει στα χέρια του το «τιμόνι» της λονδρέζικης ομάδας και να έχει φτάσει εν έτει 2016 να μετράει 20 χρόνια παρουσίας στην Πρέμιερ Λιγκ.

Στην ιστορία της πρόσληψής του από την Άρσεναλ – μιας και η ζωή πάντοτε σε ορισμένα θέματα θα κάνει... κύκλο και οι ιστορίες του παρελθόντος θα μοιάζουν απόλυτα «φρέσκιες» - προκύπτει και ζήτημα μίζας και δωροδοκίας σε προπονητή, όπως ακριβώς συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στο αγγλικό ποδόσφαιρο, με τον Σαμ Άλαρνταϊς που αποτελεί πλέον παρελθόν από τον πάγκο των «τριών λιονταριών» και τις καταγγελίες για οχτώ ακόμα τεχνικούς του κορυφαίου πρωταθλήματος!

Όλα θα μπορούσαν να έχουν ξεκινήσει από το 1995, όμως, το πιο πρόσφατο παράδειγμα που είχαν οι άνθρωποι του αγγλικού ποδοσφαίρου από ξένο προπονητή σε σύλλογο της Πρέμιερ Λιγκ, ήταν τέτοιο που μάλλον... αποθάρρυνε τους διοικούντες την ομάδα του Λονδίνου να εμπιστευθούν εξ αρχής τον Αρσέν Βενγκέρ. Ο Τσέχος Dr Josef Venglos είχε προσληφθεί από την Άστον Βίλα το 1990, όμως, άντεξε μόλις έναν χρόνο και η όποια ... πρωτοποριακή σκέψη για προπονητή εκτός Αγγλίας από τους συλλόγους της χώρας, μπήκαν ξανά στο... συρτάρι για μερικά χρόνια.

Η Άρσεναλ, απομάκρυνε από τον πάγκο τον Τζορτζ Γκρέιαμ, τον Φεβρουάριο του 1995, έπειτα από κατηγορίες που αντιμετώπισε περί μισθού... κάτω απ' το τραπέζι, σε μεταγραφές παικτών στην ομάδα! Ο Γκρέιαμ ήταν μέλος του συλλόγου που κατέκτησε το νταμπλ το 1971, όμως ο τρόπος με τον οποίο τελικά αποτέλεσε παρελθόν, παρά το γεγονός πως είχε επαναφέρει την Άρσεναλ στο δρόμο των επιτυχιών με δύο πρωταθλήματα, άφησε πίσω του ένα... χάλι στ' αποδυτήρια. Παίκτες δίχως αυτοπεποίθηση και μεγάλο «εγώ», που είχαν συνηθίσει να παίζουν... βαρετό ποδόσφαιρο και φυσικά με το μεγάλο πρόβλημα στο εσωτερικό της ομάδας με το αλκοόλ, σε πολύ διαφορετικές εποχές φυσικά...

Η πρώτη επαφή του Αρσέν Βενγκέρ με τον Ντέιβιντ Ντέιν – τότε αντιπρόεδρο – με τους δυο τους να έχουν διατηρήσει εξαιρετικά φιλική σχέση έπειτα από τόσα χρόνια, σημειώθηκε τον Ιανουάριο του 1989 και πιο συγκεκριμένα τη 2η μέρα του πρώτου μήνα του έτους.

Ο Αλσατός είχε βρεθεί στο Λονδίνο εκμεταλλευόμενος τη διακοπή στο γαλλικό ποδόσφαιρο και βρήκε τρόπο να παρακολουθήσει ένα παιχνίδι της Άρσεναλ με την Τότεναμ από τα επίσημα, με τη... μετέπειτα ομάδα του να παίρνει τη νίκη με σκορ 2-0.

Ο Ντέιν συστήθηκε στον Βενγκέρ στο ημίχρονο εκείνου του αγώνα, όταν έμαθε από τη... σύζυγό του (!) ποιος ήταν ο ψηλός κύριος με τα γυαλιά και το μακρύ παλτό, ο οποίος «έμοιαζε με υπάλληλο της... υγειονομικής και σε καμία περίπτωση με προπονητή ποδοσφαίρου», όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει ο άλλοτε αντιπρόεδρος των «κανονιέρηδων». Μάλιστα, ήταν εκείνος που πήρε το θάρρος να τον προσκαλέσει σε ένα πάρτι που θα πήγαινε ο ίδιος, ενώ του είπε να τον φιλοξενήσει και στο σπίτι του για τη νύχτα που θα διέμενε στο Λονδίνο, αφού είχε προγραμματισμένη πτήση από την αγγλική πρωτεύουσα την επομένη.

Όταν η θέση στην άκρη του πάγκου της Άρσεναλ έγινε διαθέσιμη, υπήρχε μονάχα ένα όνομα που... τριγυρνούσε στο μυαλό του Ντέιν, ήταν αυτό του Βενγκέρ. «Αρσέν για την Άρσεναλ... Λες και ήταν καρμικό, γραμμένο στ' άστρα ότι θα ήταν εκείνος...» είχε σκεφτεί τότε ο αντιπρόεδρος της ομάδας, ωστόσο, αν και το μεγάλο αφεντικό, Πίτερ Χιλ – Γουντ είχε επαφή με τον Αλσατό, δεν ήταν έτοιμος για να του παραδώσει τα ηνία κι έτσι προσέλαβε για... περίπου ενάμιση χρόνο τον Μπρους Ρίοχ, που μόλις είχε φύγει από τη Μπόλτον. Η επιλογή αποδείχθηκε λανθασμένη, ο ισχυρός άνδρας το είχε παραδεχθεί και τόνισε πως ήταν πραγματικά λάθος που δεν προσέλαβε τον Βενγκέρ έναν χρόνο νωρίτερα απ' ότι το έκανε.

«Ξεκίνησα την προπονητική από τα 33 και πραγματικά στα πρώτα χρόνια, πίστευα ότι... δεν θα την έβγαζα καθαρή. Ήμουν άρρωστος κάθε λίγο και λιγάκι. Δεν ήμουν καθόλου καλά...» έχει δηλώσει ο Αρσέν Βενγκέρ που μετά το πέρασμά του από την Ιαπωνία, είχε μάθει πόσο σημαντικό είναι να μαθαίνεις καλά την κουλτούρα της χώρας στην οποία εργάζεσαι και ν' αφουγκράζεσαι τα πάντα γύρω από το ποδόσφαιρο, μαθαίνοντας το καινούριο κι όχι επιβάλλοντας κάτι παντελώς δικό σου κόντρα στα δεδομένα στα οποία καλείσαι να προσαρμοστείς.

Ακόμα κι αν η «Evening Standard» τις ημέρες πριν από την πρόσληψη του Βενγκέρ στους «κανονιέρηδες» είχε κυκλοφορήσει με την απορία «Arsene Who?», ο Αλσατός κόουτς ήταν έτοιμος απ' όλες τις απόψεις. Τις δύο εβδομάδες που μεσολάβησαν από την ημέρα της ανακοίνωσής του μέχρι και την επίσημη έναρξη της συνεργασίας του με τον σύλλογο, δούλευε στο... παρασκήνιο για να προετοιμάσει όλα όσα ήθελε και το πλάνο βάσει του οποίου θα πορευόταν στο αγωνιστικό κομμάτι η ομάδα, έχοντας την πρώτη του επαφή με τους ποδοσφαιριστές του στ' αποδυτήρια, στην ανάπαυλα μιας ευρωπαϊκής αναμέτρησης με τη Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ, για το Κύπελλο UEFA.

Κι αν τότε υπήρξαν ορισμένοι που δεν εκτίμησαν την παρέμβασή του, έγινε απόλυτα κατανοητός σε όλους στην πρώτη του ομιλία ως προπονητής της Άρσεναλ, ένα πρωϊνό, από τα τελευταία του Σεπτέμβρη του 1996. Το μήνυμά του ήταν σαφές, η πίστη στον εαυτό του ξεχείλιζε, η αυστηρότητα ήταν τέτοια που ενέπνεε τον σεβασμό και αυτό που προξένησε μεγάλη εντύπωση και «κέρδισε» τους ποδοσφαιριστές, ήταν πως φάνηκε να... γνωρίζει τα πάντα για εκείνους! Τα αγγλικά του ήταν άψογα, η προφορά του λίγο... έπασχε και σε πολύ πρώιμο στάδιο, τον αποκαλούσαν «Επιθεωρητή Κλουζό» λόγω των ενδυματικών του επιλογών.

Ήταν ίσως η μοναδική φορά που μίλησε στους παίκτες του με επίσημα ρούχα. Η φόρμα του προπονητή πάντα τον αντιπροσώπευε και καθρέφτιζε τον εαυτό του. Και μόνο που από την πρώτη ημέρα της προπόνησης είχε αλλάξει παντελώς το πρόγραμμα, είχε βγάλει τις μπάλες στο γήπεδο του προπονητικού κέντρου και προσπάθησε να μάθει νέα πράγματα στους ποδοσφαιριστές του, για να σκεφτούν εκείνοι «τι διάολο γίνεται εδώ;», φανερώνει την πρωτοπορία που σημείωνε εκείνη την εποχή η Άρσεναλ με την επιλογή του Αρσέν Βενγκέρ για την τεχνική ηγεσία...