Στις αρχές της δεκαετίας του '80, Μπλεκ, Αγόρι, Κατερίνα, Μανίνα, Τρουένο σε μία προσπάθεια να εμπλουτίσουν το υλικό τους, το οποίο αποτελούνταν από εικονογραφημένες ιστορίες και αφίσες πρόσθεσαν στην φαρέτρα τους και πρωτότυπες πολύχρωμες χαλκομανίες, οι οποίες σιδερώνονταν στα ρούχα.

Με αυτό τον τρόπο μπορούσες να ανανεώσεις το ξεθωριασμένο μπλουζάκι σου κοσμώντας το με τις φιγούρες των αγαπημένων ποδοσφαιριστών/μουσικών/ηθοποιών σου ή ακόμα και με το έμβλημα της ομάδας που λάτρευες.

Το τελευταίο ήταν σύνηθες στους νεανίες στα 80's. Τα λευκά φανελάκια μεταμορφώνοντας, με το σίδερο των μανάδων να παίρνει φωτιά στην κυριολεξία, προκειμένου να πετύχουν την στάμπα που πρόσφερε το Μπλεκ.

Οι χαλκομανίες έγιναν ανάρπαστες εκείνη την εποχή, καθώς δεν απαιτούσαν ιδιαίτερη κατάρτιση προκειμένου να τις πετύχεις σωστά πάνω στο ρούχο. Ακολουθούσες τις οδηγίες χρήσης, τοποθετώντας το σιδερότυπο πάνω στο ύφασμα και στη συνέχεια σιδέρωνες με προσοχή το χαρτί προκειμένου να αποτυπωθεί με ακρίβεια στη φανέλα!

Οι Μαραντόνα, Τραβόλτα, Έλβις Πρίσλεϊ, Ιππότης της Ασφάλτου, Σούπερμαν, Ντιουκς και οι «Άγγελοι του Τσάρλι», είχαν την τιμητική τους, με τους πιτσιρικάδες να σιδερώνουν επίσης τα σήματα των αγαπημένων του ομάδων, αφού ακολουθούσε μπάλα στην αλάνα.

Τα ελληνικά νοικοκυριά θρήνησαν αρκετά σίδερα, ενώ ουκ ολίγα κάηκαν στον βωμό του σιδερότυπου, τα οποία μετά από λίγα πλυσίματα έχαναν το χρώμα τους.

Το Μπλεκ στις οδηγίες του για τα σιδερότυπα έγραφε χαρακτηριστικά:

«Το αγαπημένο σας περιοδικό, προσπαθώντας πάντα να σας προτείνει κάτι καλύτερο θα σας χαρίζει για όλο το καλοκαίρι, κάθε εβδομάδα, πρωτότυπες, σιδερότυπες χαλκομανίες για να στολίσετε, τις μπλούζες, τις φανέλες, τα τζιν, τα μαντίλια, τις εσάρπες, τις ποδοσφαιρικές φανέλες κ.α.

Ο τρόπος που μεταφέρονται οι χαλκομανίες από το χαρτί στο ύφασμα είναι ο ακόλουθος:

Τοποθετούμε πάνω σε ένα τραπέζι από φορμάικα ή μάρμαρο ένα περιοδικό μεγάλου μεγέθους ατσαλάκωτο, στρώνουμε πάνω του ένα σιδερόπανο και πάνω στο σιδερόπανο στρώνουμε με προσοχή το ύφασμα μας που πρέπει να είναι πολύ καλά σιδερωμένο.

Κόβουμε τη χαλκομανία και τη βάζουμε με την εικόνα προς τα κάτω, πάνω στο σημείο του υφάσματος όπου θέλουμε να την αποτυπώσουμε.

Έπειτα σιδερώνουμε με πολύ καυτό σίδερο, πιέζοντας το γερά πάνω στο χαρτί της χαλκομανίας και μετακινώντας το πολύ-πολύ αργά έως ότου δούμε (ανασηκώνοντας τη μια άκρη του χαρτιού) ότι αποτυπώθηκε στο ύφασμα η εικόνα. Συνιστούμε στα πρώτα σιδερώματα να ζητήσετε την βοήθεια της μητέρας σας».

Τα σιδερότυπα χάθηκαν στη λήθη. Η μόδα παρήλθε και ακόμη και η λέξη χαλκομανία φαντάζει άγνωστη στη σημερινή εποχή!