Πέντε χρόνια είναι πολλά... Για άλλους βέβαια δεν είναι τίποτα, αλλά για τον Ζέλικο είναι... μισός αιώνας. Πέντε χρόνια χωρίς ευρωπαϊκό τίτλο δεν χωνεύεται εύκολα για τον πολυνίκη προπονητή στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ και η επιστροφή στο Βερολίνο δεν είναι παρά η μεγάλη ευκαιρία για να γυρίσει στην κορυφή.

Αλλη μία φορά μόνο στην προπονητική καριέρα του, από το 1995 έως το 2000, ο Ομπράντοβιτς έμεινε χωρίς Ευρωλίγκα (Κύπελλο Πρωταθλητριών τότε) και σίγουρα δεν σκοπεύε να ισοφαρίσει αυτό το αρνητικό ρεκόρ του. Ανά δύο χρόνια, ανεξαρτήτως ομάδας, ο Σέρβος είχε μάθει να σηκώνει κούπα, από το 1992 μέχρι σήμερα έχει πανηγυρίσει οκτώ και το Final 4 που θα ακολουθήσει αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να πλησιάσει ακόμη περισσότερο στο μαγικό «10άρι».

Ο Ζέλικο είναι πολλές φορές πιο δυνατό brand από τις ομάδες που εκπροσωπεί στα Final 4. Είναι η προσωπικότητα εκείνη που ο αντίπαλος τη σκέφτεται πιο πολύ απ' ό,τι τους παίκτες της ομάδας που αντιμετωπίζει σ' ένα ημιτελικό. Είναι ο άνθρωπος εκείνος που σου βγάζει ένα «ωχ, πάλι αυτός εδώ», οταν σκέφτεσαι ότι θα κληθείς να αντιμετωπίσεις.

Επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος

Ο Ομπράντοβιτς δεν ξεχωρίζει τόσο από την έμπνευσή του στη διάρκεια ενός ματς, την προετοιμασία που κάνει ή το... πεντάωρο σκάουτινγ τις δύσκολες ημέρες, όσο για την αυτοπεποίθηση που νιώθει και κάνει τον αντίπαλο να τρομάζει. Ισως είναι Θείο δώρο, ίσως είναι μια ικανότητα που πηγάζει από τις γνώσεις του, ό,τι και να 'ναι το δεδομένο είναι πως η σιγουριά για τα όσα σκέφτεται και πράττει το κάνουν με διαφορά τον πιο επιτυχημένο προπονητή στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο Σέρβος είναι και φέτος εκεί. Επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, στο Βερολίνο, εκεί που το 2009 στον εκπληκτικό τελικό με τον Ολυμπιακό, έφτασε στο σημείο να γονατίσει για να πανηγυρίσει τη νίκη επί του «αιωνίου» αντιπάλου. Εκεί που δύο ημέρες αργότερα πανηγύρισε την κατάκτηση της κούπας με τον Παναθηναϊκό, παίρνοντας - μαζί με τους παίκτες του - μία από τις δυσκολότερες αποφάσεις στα τελευταία δευτερόλεπτα, το να μην κάνει φάουλ στην τελευταία επίθεση της ΤΣΣΚΑ.

«Ας πάμε κι έχουμε τον Ζέλικο»

Ο Ομπράντοβιτς έχει την ικανότητα να προετοιμάζει τα Final 4 μ' έναν μοναδικό τρόπο. Ακόμη κι αν κάποιοι παίκτες που έχουν συνεργαστεί μαζί του δεν το λένε δημοσίως, η βασική σκέψη τους πριν απ' τα παιχνίδια είναι ξεκάθαρη: «Ας πάμε Final 4 κι εκεί θα καθαρίσει ο Ζοτς». Και το ζήτημα είναι πως αυτή η σκέψη δεν είναι μόνο των παικτών του, αλλά αποτελεί και τον... τρόμο των αντιπάλων.

Το 2002, στο περιβόητο Final 4 της Μπολόνια, ο Ομπράντοβιτς άλλαξε την κοσμοθεωρία μας για το τι σημαίνει προετοιμασία σε μια μεγάλη διοργάνωση. Μέχρι τότε και με εξαίρεση το φαινόμενο Ιβκοβιτς, η συμμετοχή σε Final 4 σήμαινε ξενοδοχεία σαν φυλακή, συγκέντρωση και... προσευχή, καμία επαφή με τρίτα πρόσωπα και... αυτομαστίγωμα λες και επρόκειτο για τις πιο σημαντικές μέρες στη ζωή ενός αθλητή.

Το Final 4 που αποτελεί διασκέδαση

Ο Ομπράντοβιτς μετέτρεψε τις πέντε ημέρες διαμονής στη Μπολόνια σε ταξίδι αναψυχής. Εβλεπες 15 αθλητές που ταξίδεψαν στην Ιταλία πρώτα για να το διασκεδάσουν και μετά να το κατακτήσουν. Αθλητές που από το πρωί μέχρι το βράδυ είχαν ένα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη, έχοντας σταθερά δίπλα τις συζύγους τους, τις συντρόφους τους, ακόμη και τους γονείς τους. Πράγματα ανήκουστα με δεδομένα τα όσα γνωρίζαμε από εποχές Ιωαννίδη, πράγματα που εκείνη την εποχή μας έκαναν να απορούμε.

Ο Ομπράντοβιτς ωστόσο, μία εβδομάδα νωρίτερα, είχε κάνει τους παίκτες του να νιώθουν οι πιο σημαντικοί του κόσμου. Δεν υπάρχουν πολλοί προπονητές στην Ευρώπη που θα τους προσφέρεις μια σούπερ μεταγραφή μια εβδομάδα πριν από Final 4 και θα πουν «όχι». Δεν υπάρχουν προπονητές αποφασισμένοι να πάρουν το ρίσκο, οι περισσότεροι θα προτιμήσουν τη σιγουριά για να 'χουν και την δικαιολογία σε περίπτωση αποτυχίας.

Ο Ομπράντοβιτς ήταν το ακριβώς ανάποδο. «Εχω τις ιδέες μου, θα πεθάνω μ' αυτές» νιώθει μέσα του κι όταν ο Θανάσης Γιαννακόπουλο του πρόσφερε στο πιάτο τον κορυφαίο σκόρερ της Α1, τον Μπακ Τζόνσον, είπε ένα μεγαλοπρεπέστατο «όχι», προετοιμάζοντας το απίθανο σχήμα με τον Μποντιρόγκα σε ρόλο «4» και σε ρόλο πλέι μέικερ, στην ίδια επίθεση.

Αυτο που άφησε άφωνο τον Ιτούδη

Την πιο μεγάλη κουβέντα για τον Ομπράντοβιτς την είπε πρόσφατα ο επί χρόνια συνεργάτης του, Δημήτρης Ιτούδης, όταν του ζητήθηκε να θυμηθεί ένα από τα πολλά περιστατικά στη διάρκεια των Final 4. «Όταν έβαλε εκείνο το μεγάλο τρίποντο ο Όντεντ Κάτας (για το 63-57), γύρισα και τον ρώτησα μήπως πρέπει να πάρουμε τάιμ άουτ για να σχεδιάσουμε την επόμενη άμυνά μας.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα γυρνάει και μου λέει "άσ το, φίλε. Σιγά μην πάρουμε τάιμ άουτ. Είμαστε οι επόμενοι Πρωταθλητές Ευρώπης, γι αυτό χαλάρωσε". Είχε περίπου ένα λεπτό ακόμη το παιχνίδι, αλλά εκείνος ήταν τόσο σίγουρος για τη νίκη», είπε ο προπονητής της ΤΣΣΚΑ, θέλοντας να αναδείξει την αυτοπεποίθηση που αισθάνεται ο Ομπράντοβιτς και την μοιράζει απλόχερα στους παίκτες και τους συνεργάτες του.

Ο «Ζοτς» έχει κανόνες και απαράταβους κανόνες, αλλά δεν είναι από εκείνους τους ξεροκέφαλους Σέρβους προπονητές. Θα κληθεί να πάρει την απόφαση, αλλά δεν θα διστάσει να συζητήσει με τους συνεργάτες του, να ρωτήσει τους παίκτες του, ακόμη και να πλακωθεί στη διάρκεια ενός αγώνα, αν του προταθεί κάτι που συμφωνεί. Ο Ιτούδης έχει να λέει για τους... ομηρικούς καυγάδες στη διάρκεια των αγώνων, την ώρα που το ματς φλεγόταν και οι αποφάσεις έπρεπε να λαμβάνονται σε κλάσματα δευτερολέπτων.

«Μ' αυτό το μπ... θα το σηκώσουμε!»

Ο Ομπράντοβιτς δεν είναι απλά ο κόουτς για τους περισσότερους παίκτες, είναι ο φίλος, ο άνθρωπος που όταν χρειαστεί θα είναι εκεί για να τους δώσει μια συμβουλή πέρα από το μπάσκετ. Το 2009 ο Παναθηναϊκός είχε φτιάξει ρόστερ για Final 4, ομάδα που θεωρητικά δεν θα έχανε από κανέναν, αλλά ο «Ζοτς» ήξερε πως συχνά - πυκνά έπρεπε να ταράζει τα νερά και να επιστρέφει η εγρήγορση.

Ηταν η χρονιά με το ανεπανάληπτο ξέσπασμα με την Πρόκομ, αλλά ήταν και η χρονιά που ο Ομπράντοβιτς σε μια από τις... δύσκολες νύχτες στο περιβόητο Rock and Roll προανήγγειλε την κατάκτηση της Euroleague.

Η ώρα περασμένες 3, ο Γιασικεβίτσιους σε ρόλο μπάρμαν, τα σφηνάκια, τα ποτά, οι σαμπάνιες να πηγαίνουν και να ρχονται λόγω της κατάκτησης του Κυπέλλου Ελλάδας και σε μια γωνιά του μαγαζιού ο Δημήτρης Διαμαντίδης με μια λεμονάδα στο χέρι να παρακολουθεί το γλέντι. «Drink ρε μ..., drink» ακούγεται η φωνή του Ομπράντοβιτς, ενώ το ίδιο βράδυ, μετά από ομαδική κραιπάλη, ο «Ζοτς» έλεγε στα φιλαράκια του στο μαγαζί «Βλέπετε τι μπ... είμαστε; Γι αυτό όμως θα το πάρουμε!».

Ο «Ζοτς» δεν έλεγε τίποτα τυχαία, όπως είχε αποκαλύψει και ο Μάικ Μπατίστ στο βιβλίο του, ο «Ζέλικο ήξερε από την τρίτη ημέρα της προετοιμασίας μας το πού θα φτάσει η ομάδα». Κι όχι μόνο ήξερε, αλλά πολλές φορές τους φώναζε και τους το 'λεγε κιόλας!

Εμμονικός στις... μη μεταγραφές!

Ο Ομπράντοβιτς ήταν ανέκαθεν προπονητής τίτλων, στις περισσότερες επιτυχίες του δούλευε με πολύ μεγάλα μπάτζετ, αλλά ουδέποτε σκορπούσε χρήματα για να καλύψει τυχόν ανασφάλειές του. Αλλοι προπονητές σε περίοδο κρίσης επιλέγουν τις αλλαγές, την εύκολη λύση, την σιγουριά του «τι άλλο να κάνω;», αλλά ο Ομπράντοβιτς είχε την ακριβώς αντίθετη άποψη. Δεν έκανε αλλαγές για να τις κάνει, τις έκανε μόνο όταν υπήρχε πολύ μεγάλη ανάγκη λόγω τραυματισμών.

Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις σ' αυτά τα 13 χρόνια στον Παναθηναϊκό που ο Σέρβος είπε «όχι» στις προτροπές του Θανάση Γιαννακόπουλου για να πάρει παίκτη. Το 2007 «καθάρισε» τον Ντέλκ και τον Γιαβτόκας, αλλά έφτασε να πάρει ευρωπαϊκό με τον Χατζηβρέττα και τον Βούγιανιτς, το 2009 αρνήθηκε να αντικαταστήσει τον Ντρου Νίκολας με τον Κάρλος Ντελφίνο, ενώ το 2011 έκανε το μεγάλο κόλπο με τον Νίκ Καλάθη, την ώρα που άπαντες του ζητούσαν μεταγραφή για να προετοιμάσει τα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα.

Τώρα; Ο Ομπράντοβιτς πάει για να πετύχει ό,τι άφησε μισό πέρυσι. Σε 25 χρόνια προπονητικής καριέρας έχει κοουτσάρει 6 ομάδες και με όλες έχει φτάσει σε φάιναλ φορ! Από τις 5 προηγούμενες μόνο η Μπενετόν δεν πανηγύρισε ποτέ Κύπελλο Πρωταθλητριών, ενώ η Φενέρ το... τερματίζει για δεύτερη φορά κι έχει ένα κίνητρο που μοιάζει με ευλογία για τον Ομπράντοβιτς: Να γίνει η πρώτη τουρκική ομάδα που θα σηκώσει την κούπα.