Paul Gascoigne la la la la la la!

Βασίλης Μοιρώτσος
Paul Gascoigne la la la la la la!

bet365

Αν γινόταν ταινία, ο τίτλος θα μπορούσε να ήταν: George Best the sequel. Και το soundtrack το σύνθημα των οπαδών της Λάτσιο για εκείνον: Paul Gascoigne la la la la. Το Face Control γράφει για εκείνα που έκαναν τον «Γκάζα» ξεχωριστό.

«Είναι ο Τζορτ Μπεστ, αλλά χωρίς καθόλου μυαλό». Η ατάκα ανήκει στον τότε πρόεδρο της Νιούκαστλ, Σταν Σέιμουρ. Χρονολογείται στα μέσα της δεκαετίας του '80. Αφορά τον Πολ Γκασκόιν. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο «Γκάζα» έχει αρχίσει να συγκρίνεται με τον τεράστιο Μπεστ, έστω και καθ' υπερβολήν. Αφορμή στέκονται τα όσα κάνει στον αγωνιστικό χώρο.

Δυστυχώς για τον ίδιο όσο περνούσαν τα χρόνια οι ομοιότητες με τον Τζορτζ Μπεστ μεγάλωναν. Δεν αφορούσαν όμως το γήπεδο, αλλά το αλκοόλ. Σε όλη του την ποδοσφαιρική καριέρα ο Γκασκόιν συνοδευόταν από ένα διαβολάκι στη μία μεριά κι ένα αγγελάκι στην άλλη. Το δεύτερο τον έχει εγκαταλείψει χρόνια τώρα. Από τότε που σταμάτησε το ποδόσφαιρο...

«Το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή μου, αλλά κάποια στιγμή τελείωσε. Και τότε αναρωτιέσαι τι κάνεις από εδώ και πέρα. Εγώ βρήκα λύση στο ποτό και στα ναρκωτικά». Πολλά ναρκωτικά. Κι ακόμα περισσότερο ποτό. Κάποτε έμεινε κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου για έξι εβδομάδες, σνιφάροντας κοκαΐνη. Λίγα χρόνια μετά το τέλος της καριέρας του ο «Γκάζα» ψάχνει να βρει ενδιαφέροντα. Μέσα σ' αυτά, ακολουθεί τους Iron Maiden στην περιοδεία τους. Η αποκάλυψη του κιθαρίστα του συγκροτήματος, Άντριαν Σμιθ, είναι σοκαριστική.

«Ο Γκασκόιν δεν έκανε τίποτε άλλο από το να έχει συνέχεια ένα μπουκάλι με ποτό κοντά του. Σε ένα διήμερο στη Βουδαπέστη ο συνολικός λογαριασμός του στο μπαρ ήταν κοντά στις 4.500 ευρώ!

Μάλιστα, όταν φτάσαμε στο μέρος όπου θα γινόταν η συναυλία, ο "Γκάζα" είχε μεθύσει τόσο πολύ ώστε να μην είναι καν σε θέση να την παρακολουθήσει, αλλά και να μη θυμάται καν σε ποια χώρα βρισκόταν όταν ξύπνησε μετά το hangover». 4.500 ευρώ σε ένα βράδυ μόνο για ποτά. Χρήματα που μοιάζουν λίγα μπροστά σε όλα όσα ακολούθησαν.

Ο Γκασκόιν θα σπαταλήσει όλη του την περιουσία στο ποτό και στα ναρκωτικά. Το 2008, χρονιά κατά την οποία επιχείρησε να πνιγεί στην μπανιέρα ξενοδοχείου, ζητιάνευε για να αγοράσει ποτό.

Βλέποντας την κατάσταση, ο Στίβεν Τζέραρντ προέτρεψε τους συμπαίκτες του στην Εθνική Αγγλίας να μαζέψουν χρήματα ώστε να τον βοηθήσουν, τον καιρό που νοσηλευόταν σε ένα απ' τα ακριβότερα κέντρα αποκατάστασης για αλκοολικούς στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι διεθνείς, αλλά και η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, συγκέντρωσαν περισσότερα από 100.000 ευρώ. Μεταξύ των παικτών που συνέβαλαν ήταν οι Τζον Τέρι, Φρανκ Λάμπανρντ, Γουέιν Ρούνεϊ, Άσλεϊ Κόουλ, Τζο Χαρτ.

Εκείνη την περίοδο ήρθε και η δεύτερη δήλωση που έβαζε στην ίδια πρόταση τους Πολ Γκασκόιν και Τζορτζ Μπεστ. Τούτη τη φορά, όμως, δεν αφορούσε το ποδόσφαιρο. «Ελπίζω ο Πολ να θυμάται πως πέθανε ο Τζορτζ μου και να βρει τη δύναμη να μην πιει ξανά», θα πει η πρώτη σύζυγος του Τζορτζ Μπεστ, Άλεξ, σε συνέντευξή της στη “Sun”. Μάταια...

Μόλις πριν από μια εβδομάδα ο Γκασκόιν παραπατά στους δρόμους της γειτονιάς του κρατώντας ένα μπουκάλι τζιν στα χέρια. Είναι γεμάτος αίματα στο πρόσωπο από τις πτώσεις στο έδαφος.

Η καλή του πορεία το τελευταίο πεντάμηνο διαγράφεται μέσα σε μια εβδομάδα, όταν ο 48χρονος πρώην ποδοσφαιριστής δεν εμφανίζεται στην κλινική αποτοξίνωσης, με αποτέλεσμα να κυλήσει ξανά. Η Αστυνομία τον οδηγεί στο νοσοκομείο...

Δεν άκουσε ποτέ, κανέναν

Δεν υπήρξε ποτέ συμβατικός. Με τίποτα. Με κανέναν. Από το 1985, όταν και εμφανίστηκε στη ζωή της ποδοσφαιρικής Αγγλίας ως ένα παιδαρέλι από τις ακαδημίες της Νιούκαστλ, ο Γκάζα έφερε τη διαφορετικότητα.

Μέσα και έξω από το γήπεδο. Λατρεύτηκε από τον κόσμο για όλα όσα έκανε στο χορτάρι. Τα έκανε όλα με τον δικό του τρόπο. Μοναδικό. Όπως μοναδικός ήταν και ο τρόπος που συμπεριφερόταν. Έκανε πλάκες στους συμπαίκτες του, τσακωνόταν με προπονητές, χλεύαζε παράγοντες.

Ο κόσμος όμως τον λάτρευε και για κάτι ακόμα. Ήταν ένας απ' αυτούς. Ήταν περισσότερο ο Πολ και λιγότερο ο Γκασκόιν. Έπινε μπύρες, έτρωγε σοκολάτες, οι μπλούζες του και τα τζιν του έφερναν περισσότερο σε κάποιον οπαδό που γυρίζει στις παμπ, παρά σε ποδοσφαιριστή της Εθνικής Αγγλίας.

Κάποτε, σε ματς αγγλικού Κυπέλλου, ο Γκασκόιν γίνεται αλλαγή και αντί να κάτσει στον πάγκο πίνοντας νερό, αρχίζει να τριγυρνάει με ένα πούρο στο στόμα. Ο κόσμος τον αποθέωνε σε κάθε του κίνηση. Οι προπονητές έκαναν τα στραβά μάτια στα... κουσούρια του ώστε να εμφανίζεται καλά μέσα στο γήπεδο.

Σε ηλικία 20 χρονών ο Γκασκόιν έχει αρχίσει ήδη να βρίσκεται στη λίστα μεγάλων ομάδων. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον κάνει πρώτος την κίνηση, «Ήταν ό,τι καλύτερο είχα δει για χρόνια.

Έπρεπε να τον συναντήσω και να βρω τρόπο να τον πείσω να υπογράψει στη Γιουνάιτεντ. Πράγματι, του μίλησα μία μέρα πριν φύγω για διακοπές. «Κύριε Φέργκιουσον, να πάτε στις διακοπές σας και να περάσετε καλά, εγώ θα υπογράψω στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ».

Είπα μέσα μου, τέλεια. Έφυγα για διακοπές και ηρεμούσα στην πισίνα του ξενοδοχείου, όταν ξαφνικά με φώναξαν στη ρεσεψιόν. Τηλέφωνο από Αγγλία. Ήταν ο πρόεδρος της Γιουνάιτεντ. «Αλεξ, άσχημα νέα», μου είπε «ο μικρός υπόγραψε στην Τότεναμ». Μα πως; Ρωτάω. «Αγόρασαν στους γονείς του ένα σπίτι στο Λονδίνο» μου απάντησε», θα πει ο Φέργκιουσον σε συνέντευξή του στην αγγλική τηλεόραση

Ο Γκασκόιν καταλήγει στο Λονδίνο. Έχασε την ευκαιρία να παίξει σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Δεν νοιάστηκε. Θα μπορούσε να παίξει παντού, αλλά ποτέ δεν επέλεξε έναν top class σύλλογο.

Έπειτα από μια τριετία στην Τότεναμ επιλέγει να βγει εκτός Αγγλίας. Το νούμερο 10 της Λάτσιο είναι δικό του. Μαζί και το ανελέητο κυνηγητό των παπαράτσι, που δεν τον αφήνουν δευτερόλεπτο από τα μάτια τους.

Ο Γκάζα δεν θα καταφέρει ποτέ να προσαρμοστεί στις ανάγκες του Καμπιονάτο. Στη Ρώμη θα θυμούνται περισσότερο τα παραπανίσια κιλά του, τις τολμηρές δηλώσεις του, τις χειρονομίες του και λιγότερο τα γκολ του. Αυτός που δεν θα τον ξεχάσει ποτέ είναι ο τότε πρόεδρος της Λάτσιο, Σέρτζιο Κρανιότι. «Η κόρη σου έχει μεγάλα βυζιά», θα του πει, λίγο πριν αποχωρήσει από την Ιταλία για την Σκωτία και τη Ρέιντζερς.

«Δεν θέλω να δω ξανά τον μπαμπά μου»

Δεν είδαμε ποτέ την κόρη του Σέρτζιο Κρανιότι για να μάθουμε αν είχε δίκιο ή όχι ο Πολ Γκασκόιν. Είδαμε, όμως, τα δικά του παιδιά να του γυρίζουν την πλάτη. Να μιλούν για έναν πατέρα που μόνο καλός δεν ήταν. «To ότι υπήρξε μεγάλος παίκτης δεν σημαίνει ότι είναι καλός πατέρας. Δεν θέλω να τον δω ξανά στα μάτια μου. Το πιθανότερο είναι πως πεθάνει σύντομα», θα πει ο γιος του, Ρίγκαν, στην τηλεόραση το 2009.

Ο ίδιος ο Γκασκόιν τα βάζει με την πρώην σύζυγό του, Σέριλ. «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η Σέριλ επέτρεψε να χρησιμοποιήσουν τον γιο μας με αυτόν τον τρόπο και είναι αδιανόητο η τηλεόραση να προβάλλει μια συνέντευξη ενός παιδιού. Μπορεί αυτός να καταλάβει τι έχω περάσει εγώ; Είναι 12 χρόνων, μα τον Θεό! Εγώ, όμως, δεν τα έχω μαζί του. Είναι γιος μου, τον αγαπώ και αυτό δεν αλλάζει.

Η ευθύνη είναι αποκλειστικά της Σέριλ. Τον έχει στρέψει εναντίον μου και τα μυαλά του έχουν πάρει αέρα. Ομως αν η Σέριλ εξακολουθεί να με μισεί τόσο πολύ, γιατί συνεχίζει να κουβαλάει το επώνυμό μου; Ξέρω εγώ το γιατί. Γιατί το όνομα "Γκασκόιν" είναι αναγνώριση γι' αυτήν».

Δεν ήταν μονάχα ο γιος του, Ρίγκαν, αλλά και η κόρη του, η πανέμορφη Μπιάνκα, που έκοψε κάθε επαφή με τον (θετό) πατέρα της. «Ο Πολ κακομεταχειριζόταν τη μητέρα μου μέσα στο ίδιο μας το σπίτι», είχε πει.

Χρόνια αργότερα η Μπιάνκα, που κάνει καριέρα μοντέλου, θα συγχωρήσει τον Γκάζα και θα κάνει προσπάθειες για να τον βοηθήσει να απεξαρτηθεί απ' τον αλκοολισμό. Δεν τα κατάφερε ποτέ. Είπαμε, δεν άκουσε ποτέ και κανέναν.

«Ο Θεός να ευλογεί τον Τζορτζ. Δεν θα γίνω σαν αυτόν»

Οι ομοιότητες με τη ζωή του Τζορτζ Μπεστ τον... στοίχειωναν για μια ζωή. Ο Βορειοιρλανδός, που έφυγε απ’ τη ζωή στα 60 του χρόνια, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του είχε πει πως «δεν θέλω να πεθάνει κανείς όπως εγώ».

Ο Τζορτζ Μπεστ πέθανε στις 25 Νοεμβρίου 2005. Ο Πολ Γκασκόιν έχασε έναν φίλο, αλλά θέλησε να ηρεμήσει τον κόσμο. «Ο Θεός να τον ευλογεί. Ηταν φίλος μου, όμως δεν θέλω να έχω την ίδια κατάληξη. Ο Τζορτζ δεν ήθελε να γίνει καλά, ενώ εγώ προσπαθώ».

Τρεις μέρες μετά την κηδεία του Μπεστ, ο Γκασκόιν χάνει τη θέση του στον πάγκο της ημιεπαγγελματικής Κέτερινγκ Τάουν. Του χρεώνουν πως πίνει ακόμα και στις προπονήσεις. Το επόμενο πρωί ξυπνάει στο αστυνομικό τμήμα. Δεν θυμάται το παραμικρό. Ακούει πως χτύπησε έναν φωτορεπόρτερ με αποτέλεσμα να του σκίσει το φρύδι. «Ενώ εγώ προσπαθώ». Αλήθεια, με ποιον τρόπο;

Έντεκα χρόνια μετά, ο Πολ Γκασκόιν συνεχίζει να γίνεται πρωτοσέλιδο για όλους τους λάθος λόγους. Δεν προσπαθεί, όπως είχε υποσχεθεί τότε. Δεν θέλει να γίνει καλά, όπως είχε υποσχεθεί τότε. Βαδίζει στον δρόμο που χάραξε ο φίλος του.

Έναν δρόμο καταστροφικό. Έναν δρόμο οδυνηρό. Έναν δρόμο δίχως επιστροφή... Η εικόνα του με τα αίματα στο πρόσωπο, το μπουκάλι στο χέρι και τα βρώμικα ρούχα έκαναν – ξανά – τον γύρο του κόσμου.

«Είναι ο Τζορτζ Μπεστ, αλλά χωρίς καθόλου μυαλό», είχε πει κάποτε ο Σέιμουρ. Λάθος. Αν η ζωή του γυριζόταν σε ταινία θα μπορούσε να δοθεί ο τίτλος: George Best the sequel… Και το soundtrack να ήταν το σύνθημα των οπαδών της Λάτσιο γι’ αυτόν: Paul Gascoigne la la la la la la, Paul Gascoigne la la la la la la

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα