Το μορφωτικό επίπεδο των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών είναι τις περισσότερες φορές χαμηλό, γεγονός που είναι ως ένα βαθμό κατανοητό. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε δηλώσει ότι η οικογένεια κάποιου παιδιού πρέπει να κατανοήσει ότι στα 14-15 πρέπει να αφήσει το σχολείο, αν θέλει να έχει ελπίδες για να αγωνιστεί κάποτε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στην Αμερική, ωστόσο, η αντιμετώπιση είναι διαφορετική. Με το... soccer να κερδίζει συνεχώς πόντους στην συνείδηση των φιλάθλων, οι αθλητικές υποτροφίες των Πανεπιστημίων προσφέρουν ένα εξαιρετικό περιβάλλον για τον συνδυασμό της μόρφωσης με τον αθλητισμό.

Μέχρι τα 16 του, ο Χρήστος Κοντεμίρης συνδύαζε τη μπάλα με το σχολείο. Την χρονιά εκείνη πήρε όμως μεταγραφή για τον Αθηναϊκό και κατάλαβε ότι έστω και σε επίπεδο Δ' Εθνικής, στην Ελλάδα δεν είναι εύκολο να αριστεύσεις και στους δύο τομείς. Έχοντας ως όνειρο πάντα την επαγγελματική ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, η πλάστιγγα έγειρε προς την ασπρόμαυρη Θεά.

Μπαίνοντας πλέον σε χρονιά Πανελληνίων και έχοντας το άγχος τους να τον βαραίνει, ενημερώθηκε από έναν Ελληνοαμερικανό συμπαίκτη του για το πως λειτουργεί το σύστημα στις ΗΠΑ. Μια ποδοσφαιρική υποτροφία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μπορεί να σε στείλει, όπως γίνεται και στο μπάσκετ, σε ένα καλό πανεπιστήμιο, δίνοντας σου παράλληλα την δυνατότητα να αγωνίζεσαι σε υψηλό επίπεδο, το οποίο με το τέλος των σπουδών μπορεί να ανοίξει πόρτες.

Το σενάριο έμοιαζε ιδανικό. Ο Χρήστος ξεκίνησε να στέλνει mail σε πανεπιστημιακούς προπονητές, οι οποίοι του ζήτησαν βίντεο ή... ταξίδι. Επέλεξε το δεύτερο! Δοκιμάστηκε σε Βοστόνη και Μιζούρι, το οποίο και τελικά διάλεξε, μιας και ήταν διατεθειμένο να καλύψει το 100% των σπουδών με υποτροφία.

Από τότε, όποτε κοιτάζει πίσω αισθάνεται απόλυτα δικαιωμένος για την επιλογή του. Αγωνίζεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην ομάδα του Missouri Valley College, έχοντας κατακτήσει 2 Πρωταθλήματα. Πέρα από τα δαχτυλίδια του πρωταθλητή, η ομάδα βρίσκεται σταθερά στη 10άδα των Πανεπιστημιακών ομάδων της χώρας. Ο Καντεμίρης το 2014 αναδείχθηκε καλύτερος τερματοφύλακας της διοργάνωσης, οδηγώντας το Μιζούρι στο πρώτο αήττητο πρωτάθλημα στην ιστορία του Πανεπιστημίου. Κι όλα αυτά συνεχίζοντας τις σπουδές του. Σε λίγες εβδομάδες θα έχει στα χέρια του πτυχίο στην κινησιολογία και το αθλητικό management.

Ο Χρήστος Καντεμίρης μιλάει στο gazzetta weekend journal για την ποδοσφαιρική εμπειρία στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ και προτρέπει όσους το σκέφτονται να κάνουν το βήμα!

Είναι αρκετά διαδεδομένη η επιλογή των ΗΠΑ και η αναζήτηση υποτροφιών σε αθλήματα όπως η κολύμβηση και το πόλο σε Έλληνες αθλητές. Στο ποδόσφαιρο όμως, από όσο γνωρίζω, δεν είναι σύνηθες. Για ποιο λόγο θεωρείς συμβαίνει αυτό; Είναι θέμα ελλιπούς ενημέρωσης;

«Κατά κύριο λόγο πιστεύω πως είναι θέμα ελλιπούς ενημέρωσης καθώς ο περισσότερος κόσμος στην Ελλάδα δεν γνωρίζει κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Όπως είπες έχω συναντήσει Έλληνες αθλητές, μπασκετμπολίστες αλλά και πολίστες, αλλά ποτέ κάποιον ποδοσφαιριστή. Ισως ο Έλληνας ποδοσφαιριστής να έχει λανθασμένη αντίληψη του ποδοσφαιρικού επιπέδου στην Αμερική, κάτι που ειλικρινά δεν ισχύει».

Περιέγραψέ μας μια τυπική μέρα σου στο Μιζούρι. Πόσο εύκολο είναι να συνδυάσεις τις αγωνιστικές υποχρεώσεις με τις σπουδές;

«Η μέρα μου ξεκινάει από τις 9 το πρωί όπου έχουμε πρωινό με την ομάδα μέσα στο πανεπιστήμιο και μετά ο καθένας ακολουθεί το πρόγραμμα των μαθημάτων του που διαρκούν συνήθως ως τις 2. Μετά υπάρχει κενό μέχρι τις 5 όπου είτε θα διαβάσω στην βιβλιοθήκη για να τελειώσω όποια εκκρεμότητα έχω με τα μαθήματα και μετά είτε θα μιλήσω με φίλους και συγγενείς στην Ελλάδα είτε θα περάσω κάποιο χρόνο στο γυμναστήριο του πανεπιστημίου πριν την προπόνηση. Στις 5μιση έχουμε προπόνηση τερματοφυλάκων όπου αναλύουμε το παιχνίδι και δουλεύουμε στη βελτίωση λαθών και έπειτα ενσωματωνόμαστε με την ομάδα που ξεκινάει το πρόγραμμα προπόνησης στις 6 και τελειώνουμε έπειτα από 2 ώρες. Μετά την προπόνηση υπάρχει ελεύθερο πρόγραμμα μέχρι τις 11 που περιλαμβάνει απαραίτητα κρυοθεραπείες και αποθεραπεία και ύστερα είτε... FIFA ή σχολιασμός της αθλητικής επικαιρότητας με τους συμπαίκτες μέχρι να επιστρέψω στο δωμάτιό μου για να κοιμηθώ».

Στο NCAA οι καλοί συνήθως φεύγουν για να παίξουν επαγγελματικό μπάσκετ πριν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Ισχύει το ίδιο και στο ποδόσφαιρο;

«Το σύστημα εδώ είναι φτιαγμένο για να σε βοηθήσει να επιτύχεις, το πρόγραμμα των μαθημάτων μπορεί να είναι απαιτητικό αλλά το πανεπιστήμιο σου παρέχει τα πάντα για να μην χάσεις τον δρόμο σου. Από αποκλειστικούς καθηγητές μέχρι ψυχολόγους. Επίσης αν κάποιος αθλητής δεν έχει τις απαιτούμενες βαθμολογίες στα μαθήματά του χάνει το δικαίωμα συμμετοχής στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας και αυτό έχει σκοπό να δώσει στον αθλητή ένα επιπλέον κίνητρο ώστε να παρακολουθεί τα μαθήματα. Οπως ανέφερες πολλοί αθλητές αγωνίζονται επαγγελματικά χωρίς να τελειώσουν τις σπουδές τους. Αυτό γίνεται κατά κύριο λόγο στο μπάσκετ και στο αμερικανικό φούτμπολ διότι η κύρια χώρα παραγωγής αθλητών είναι η Αμερική, ενώ στο ποδόσφαιρο σχετικά τελευταία άρχισε η ανάπτυξη του αθλήματος και κατά συνέπεια η ανάπτυξη ταλέντων, οπότε δεν αποκλείω σε λίγα χρόνια να συμβαίνει το ίδιο και με το ποδόσφαιρο».

Πώς είναι οι συνθήκες προπόνησης και το επίπεδο; Τι είναι εκείνο που σε εντυπωσιάζει περισσότερο στο ποδοσφαιρικό κομμάτι;

«Όταν ήμουν στην Ελλάδα και σκεφτόμουν το πως θα είναι το επίπεδο προπόνησης και το επίπεδο εγκαταστάσεων, σε καμία περίπτωση δεν περίμενα αυτό που συνάντησα. Οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά σε ο,τι έχει να κάνει με τον αθλητισμό και τις εγκαταστάσεις. Εδώ έχουμε 2 γυμναστήρια 2 γήπεδα ένα με τεχνητό και ένα με φυσικό χλοοτάπητα και πλήρως εκσυγχρονισμένο κέντρο αποθεραπείας. Το πρόγραμμα προπόνησης περιλαμβάνει πολλές επαφές με μπάλα και ασκήσεις ταχυδύναμης. Εμείς ως τερματοφύλακες δουλεύουμε κυρίως στο κομμάτι της αντίδρασης, στο παιχνίδι με τα πόδια και στις εξόδους. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι το επίπεδο των των παικτών που συνάντησα. Οι ομάδες έχουν παίκτες σε πολύ υψηλό επίπεδο που προέρχονται κυρίως από χώρες τις λατινικής αμερικής και από την Ισπανία».

Το ποδόσφαιρο (soccer) τα τελευταία χρόνια κερδίζει όλο και περισσότερο κόσμο στις ΗΠΑ. Θεωρείς πως θα συνεχιστεί η ανοδική πορεία του;

«Το ποδόσφαιρο εδώ αναπτύσσεται σε ταχύτατους ρυθμούς. Ενδεικτικό της εξέλιξης αυτής είναι η πορεία της Αμερικής στα πρόσφατα Μουντιάλ, ειδικά σε αυτό του 2014 κατάφερε να προκριθεί από έναν όμιλο κόντρα σε ομάδες όπως η Γερμανία, η Πορτογαλία και η Γκάνα. Ακόμα, κάθε ομάδα του Πρωταθλήματος έχει στο ρόστερ της έναν παγκόσμιας φήμης παίκτη. Επιπλέον και οι ποδοσφαιρικές ακαδημίες για μικρά παιδιά έχουν αρχίσει να γίνονται όλο και περισσότερες γιατί τα παιδιά δείχνουν πλέον ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο και όχι μόνο για το μπάσκετ η' το baseball».

Ποια είναι τα σχέδια σου μετά το πτυχίο; Θα το ψάξεις για να αγωνιστείς σε υψηλότερο επίπεδο ή θα επικεντρωθείς στην επιστήμη σου;

«Όνειρο μου είναι να αγωνιστώ επαγγελματικά στο ποδόσφαιρο, αλλά πλέον αυτό που έχω καταφέρει είναι να έχω και ένα plan b, έχοντας το πτυχίο μου. Δείγμα της σωστής δουλειάς εδώ είναι πως το πανεπιστήμιο μετά την αποφοίτηση του κάθε ποδοσφαιριστή κανονίζει δοκιμαστικά με επαγγελματικές ομάδες για να μπορέσουν να δώσουν πάτημα στον αθλητή να κάνει το βήμα παραπάνω. Προσωπικά ευελπιστώ να τα καταφέρω και να συνεχίσω να αγωνίζομαι στην Αμερική γιατί οι συνθήκες είναι ιδανικές. Αλλά ακόμα και αν δεν τα καταφέρω θέλω να μείνω στον αθλητισμό πάνω στην επιστήμη που σπούδασα».

Θα προέτρεπες ένα παιδί που στα 17 του είναι σε δίλημμα ανάμεσα στον αθλητισμό και στις σπουδές να ακολουθήσει το δικό σου δρομολόγιο; Τι θα το συμβούλευες;

«Χωρίς καμιά αμφιβολία θα συμβούλευα κάθε 17χρονο που έχει αυτό το δίλημμα να προσπαθήσει να κάνει αυτό το βήμα. Σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο και θέλει δύναμη ψυχής και χρόνο για να εγκλιματιστείς, αλλά θα διευρύνει τους ορίζοντες του και θα ανοίξει πολλές πόρτες για το μέλλον του, είτε αθλητικά είτε με τις σπουδές του. Πιστεύω είναι θέμα σωστής ενημέρωσης γιατί πολλά παιδιά δεν γνωρίζουν πως είναι μια εύκολη διαδικασία και πως πλέον σε πολλές χώρες της Ευρώπης υπάρχουν εταιρείες που δουλεύουν με σκοπό να βρουν υποτροφίες σε αθλητές που θέλουν να σπουδάσουν στην Αμερική».