Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Οι σεζόν στην Ελλάδα τελειώνουν στις πρώτες ζέστες του Μάρτη. Από εκεί και πέρα η όρεξη για δουλειά πέφτει κατακόρυφα και τα google searches για τους καλοκαιρινούς προορισμούς φτάνουν στον θεό.

Αν στο παραπάνω δεδομένο προσθέσουμε το γεγονός πως τον φετινό φθινόπωρο-χειμώνα έχουμε περάσει τουλάχιστον τρία lockdown (έχει χαθεί το μέτρημα) και βρισκόμαστε ήδη στα τέλη του Μάρτη, τότε το καλοκαίρι του 2021 σίγουρα αποτελεί το πιο αναμενόμενο καλοκαίρι των τελευταίων δεκαετιών.

Τι έχει, όμως, ο καθένας από εμάς στο μυαλό του; Πού ονειρεύεται να τον βρoυν οι ηλιόλουστες και ανέμελες μέρες της άδειάς του και τα ενδιάμεσα Σαββατοκύριακα -lockdown επιτρέποντος- μέχρι να φτάσει σε αυτή;

Ζητήσαμε από 5 δημοσιογράφους του Gazzetta να μας πουν τι περιμένουν από το καλοκαίρι του 2021.

Να (ξανα)κάνει ελεύθερο camping στην Γαύδο ο Γιώργος Μυλωνάς

Οι ωραιότερες στιγμές που θυμάμαι από την περσινή χρονιά είναι τα ηλιοβασιλέματα στην παραλία του Άη Γιάννη στην Γαύδο. Όλοι προσπαθούσαμε να βρούμε το καλύτερο σημείο, απ’ όπου θα βλέπαμε τον ήλιο να βυθίζεται σιγά σιγά στο λιβυκό.

Είχαμε φτάσει μέσα Ιούλη με την παρέα μου στο νησί, οπότε είχαμε την ευκαιρία να βάλουμε τη σκηνή μας σχεδόν όπου θέλαμε. Έτσι, στήσαμε σχεδόν στην κορυφή του λόφου από όπου είχαμε την ιδανική θέα τόσο της παραλίας όσο και του ηλιοβασιλέματος. Οπότε, μισή ώρα περίπου πριν δύσει ο ήλιος επιστρέφαμε από την παραλία στη σκηνή -την ώρα στην Γαύδο την υπολογίζαμε με βάση τον ήλιο- για να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα.

Γεμίζαμε τα ποτήρια μας ούζο Πλωμαρίου και πάγο από το φορητό ψυγείο, βάζαμε σε ένα μπολ αλατσολιές και χαρουποπαξίμαδα και βολευόμασταν σε φουσκωτές καρέκλες που είχαμε φέρει από την Αθήνα. Όσο ο ήλιος έπεφτε εμείς γεμίζαμε ξανά τα ποτήρια προετοιμαζόμενοι για κάποιο από από τα ολονύκτια πάρτι που γινόταν αργότερα στο Σαρακήνικο.

Το ίδιο ακριβώς, σκηνικό με ούζο και ηλιοβασίλεμα ονειρεύομαι και για το φετινό καλοκαίρι. Απλώς, θα ήθελα να ξέρω από την αρχή αν θα ακολουθήσει νέο lockdown το φθινόπωρο, ώστε να μην φύγω ποτέ από το νησί.

Ξεγνοιασιά η Κάτια Πετροπούλου

Τίποτα! Αυτή είναι η απάντηση στο «τι περιμένουμε από το καλοκαίρι του 2021». Ok, προφανώς και κάνουμε πλάκα, αλλά δεν λένε πως «όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός γελάει»; Κάπως έτσι είμαστε, ειδικά τον τελευταίο χρόνο. Ωραία, ας σκεφτούμε αισιόδοξα τώρα.
Το καλοκαίρι σημαίνει θάλασσα, μπάνια, ξενύχτια, συζητήσεις με φίλους μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, ξεγνοιασιά. Ειδικά την τελευταία λέξη την έχουμε ξεχάσει! Και αυτό ακριβώς θα περίμενα αυτό το καλοκαίρι. Ξεγνοιασιά! Να μην μας απασχολεί πόσο κοντά θα έρθουμε με τον άλλον για να μιλήσουμε. Να μην «αφαιρεθούμε» και δώσουμε κανά χέρι και τρέχουμε να το πλύνουμε μετά. Να μην φοβόμαστε να πάρουμε τον άλλον μια αγκαλιά. Και κυρίως, να φύγει αυτή η μάσκα από πάνω μας, που κρύβει τόσα χαμόγελα! Να αισθανθούμε λίγο πιο... ελεύθεροι, όπως ακριβώς σε κάνει να νιώθεις ένα καλοκαίρι.

Αλλά αυτό που θα επιθυμούσα περισσότερο; Να βγω στο αγαπημένο μου στέκι με την παρέα μου, να τα πίνουμε μέχρι το πρωί - ok, να κάνουμε την προσπάθεια έστω να μην πάμε από τις 21:00-22:00 σπίτι - και να μιλάμε ώρες ατέλειωτες για ό,τι βλακεία υπάρχει. Αυτά τα απλά, τα μικρά, που τόσο μας έχουν λείψει να τα κάνουμε παρέα, τουλάχιστον ξέγνοιαστα.

Καθημερινά εκτός σπιτιού η Κατερίνα Καλού

Έχω δώσει μία υπόσχεση για το καλοκαίρι που έρχεται. Αν κάποιος φίλος μου ή ένας δικός μου άνθρωπος μου ζητήσει να πάμε κάπου, σε ένα μπαρ, στην παραλία, μια εκδρομή, σε ένα πάρτι, θερινό σινεμά, οπουδήποτε και η εναλλακτική μου είναι να μείνω σπίτι για να δω την αγαπημένη μου σειρά ή να κοιμηθώ θα τρώω κόκκινη κάρτα.

Όταν, λοιπόν, με το καλό περάσουν οι δύσκολες ώρες και ανοίξει ξανά ο κόσμος μας, φαντάζομαι να περνάω την καλύτερη εποχή του χρόνου με έναν απλό και πολύ συγκεκριμένο τρόπο: εκτός σπιτιού. Πέρυσι για παράδειγμα ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα την ανάγκη να κολλάω στην κίνηση ξανά και ξανά και να πηγαίνω γεμάτη χαρά για μπάνιο στις παραλίες της Αθήνας. Δεν έχασα ευκαιρία για βουτιά και βόλτα και το ίδιο σκοπεύω να κάνω και φέτος: να κερδίσω πίσω τις χαμένες ώρες, που περάσαμε κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους.

Είτε είμαι στην πόλη είτε σε κάποιο νησί των Κυκλάδων για εκείνες τις ιερές δύο εβδομάδες διακοπών (που πλέον θα απολαμβάνω στο έπακρο), ο στόχος είναι να γεμίσω εμπειρίες πλούσιες σε ηλιόλουστες εικόνες και χαμόγελα. Ανυπομονώ να έρθει η στιγμή, λοιπόν, που θα με βρει μετά την παραλία στην αυλή ενός σπιτιού στην Τήνο να βλέπω το φως να χάνεται, να αισθάνομαι τον αέρα να με δροσίζει, να ακούω τα γέλια των γειτόνων και τις συζητήσεις των φίλων μου και να έχω στα χείλη μου τη γεύση από το Πλωμάρι. Αυτή είναι η εικόνα που συνοψίζει τη δική μου γαλήνη του φετινού καλοκαιριού – την έχω ζήσει ξανά και ξανά στο μυαλό μου και ξέρω ότι δεν αργεί η στιγμή που θα γίνει πραγματικότητα.

Τους θαλασσινούς μεζέδες στην Μυτιλήνη ο Δημήτρης Τομαράς

Η περίοδος της πανδημίας προφανώς και μας έκανε όλους να στερηθούμε πολλά πράγματα και να λαχταράμε ακόμα περισσότερα. Άλλωστε πρόκειται για ένα διάστημα που έχει ξεπεράσει τους 12 μήνες.
Είναι αυτές οι επιθυμίες για ένα διαφορετικό καλοκαίρι από το προηγούμενο. Για μέρη που θα θέλαμε να πάμε αλλά δεν μπορούσαμε. Ειδικότερα το καλοκαίρι και την περίοδο των διακοπών αυτές οι επιθυμίες είναι πιο έντονες και πάντα έρχονται σε συνάρτηση και με παλαιότερες διακοπές.

Προσωπικά έχω στο μυαλό μου τα καλοκαίρια ως παιδί στη Μυτιλήνη, το νησί καταγωγής της μητέρας μου. Σε μέρη όπως η Νυφίδα και τα Βατερά και να βρίσκεσαι δίπλα στη θάλασσα ειδικά προς τις απογευματινές ώρες. Τι πιο ωραίο από το να βρίσκεσαι στην πατρίδα του ούζου και να απολαμβάνεις τη θάλασσα και εκλεκτούς θαλασσινούς μεζέδες;

Να ξαναπάει στο αγαπημένο της παραθαλάσσιο ταβερνάκι η Αιμιλία Χονδρογιάννη

Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι το καλοκαίρι που έρχεται είναι το παραθαλάσσιο ταβερνάκι, σε μια μικρή παραλία δίπλα στο πατρικό μου, στην Κέρκυρα. Εκεί έχω περάσει μερικές απ' τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου, παρέα με τους αγαπημένους μου φίλους από το νησί.

Θυμάμαι ότι κάθε καλοκαίρι, αμέσως μετά τις μεσημεριανές μας βουτιές από την προβλήτα, ξέραμε ότι μας περιμένει εκείνο το συγκεκριμένο τραπέζι, δίπλα στην κουζίνα, όπου καθόμασταν με τις ώρες όλοι μαζί. Το μενού ήταν πάντα διαφορετικό: Ο κυρ Γιάννης, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, μας έφερνε ό,τι καλό είχε ψαρέψει το πρωί, από ολόφρεσκο γαύρο μέχρι καλαμαράκια (που ήταν η σπεσιαλιτέ του). Καθόταν πάντοτε μαζί μας να πιει ένα ποτηράκι ούζο Πλωμαρίου και να μας πει μια όμορφη ιστορία από τα παλιά, πριν επιστρέψει στην κουζίνα. Εμείς απολαμβάναμε τους εκλεκτούς μεζέδες και μέναμε εκεί μέχρι αργά το βράδυ, με τα κύματα να συνοδεύουν τα γέλια και τις κουβέντες μας.

Το φετινό καλοκαίρι ανυπομονώ να ταξιδέψω στον τόπο μου, να δω ξανά τους παιδικούς μου φίλους και να πάμε και πάλι στο αγαπημένο μας παραθαλάσσιο στέκι. Μπορεί ο τελευταίος χρόνος να ήταν αρκετά δύσκολος, όμως ξέρω ότι ο ήλιος και η θάλασσα θα μου φτιάξουν τη διάθεση, θα με βοηθήσουν να φορτίσω τις μπαταρίες μου και θα με γεμίσουν αισιοδοξία για την επόμενη μέρα.