Δεν θα επιχειρήσουμε… μακροβούτια στο βαθύ παρελθόν, άλλωστε έχει μικρή σημασία ό,τι συνέβη πριν από 40 χρόνια, αλλά όπως οι Χόμφρεϊ Μπόγκαρντ Ίνγκριντ Μπέργκμαν έχουν την Καζαμπλάνκα, έτσι και ο Άρης με τον Ολυμπιακό θα έχουν για πάντα τον Βόλο. Τότε, η μελωδία της ευτυχίας παίχθηκε για λογαριασμό των Πειραιωτών, ενώ ο Άρης εδώ και τέσσερις δεκαετίες μαστίζεται από ένα πελώριο «what if» που λένε και οι Αμερικάνοι. Για να το εκλαϊκεύσουμε, τι θα μπορούσε να συμβεί στον σύλλογο αν σ’ εκείνον τον αγώνα μπαράζ κατακτούσε το Πρωτάθλημα.

Οι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ισχυρίζονται δηλαδή με απόλυτη σιγουριά ότι η συνέχεια θα περιλάμβανε την κατάκτηση (τουλάχιστον) 4-5 ακόμη τίτλων, έως ότου έκλεινε ένας αγωνιστικός κύκλος. Και η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά, με πιο λαμπερά και μεγάλα γράμματα. Δεν θα αποφασιζόταν η διάλυση μιας ομάδας η οποία είχε δώσει τα διαπιστευτήριά της και γενικώς θα είχαν αποφευχθεί ένα σωρό καταστάσεις οι οποίες έβαλαν τον σύλλογο σε κλίμα έντονης δοκιμασίας και εσωστρέφειας. Αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν, σήμερα έχουν μικρή σημασία, πάντα τα… φρέσκα κουλούρια είναι πιο λαχταριστά από τα μπαγιάτικα.

Για να έρθουμε στο παρόν, η σημερινή (28/11,19:30) στο «Κλ. Βικελίδης» έχει ιδιαίτερη σημασία. Τελευταία φορά που οι «κίτρινοι» άρχισαν στο Πρωτάθλημα με αήττητο επτά αγώνων ήταν τη σεζόν 1999-00, τότε όμως είχαν πετύχει μια νίκη λιγότερη (5-2-0). Η εντυπωσιακή πορεία σταμάτησε στην εκτός έδρας ήττα (2-0) από την ΑΕΚ με μοιραίο παίκτη, τον νυν προπονητή της ομάδας, Άκη Μάντζιο καθώς το δικό του αυτογκόλ εξανέμισε κάθε ελπίδα εξασφάλισης θετικού αποτελέσματος. Λίγες εβδομάδες αργότερα, δύο γκολ στα τελειώματα του (εκτός έδρας) αγώνα με τον Ολυμπιακό στέρησαν τη δυνατότητα ανύψωσης του ηθικού των «κίτρινων», έπειτα από ένα σερί αρνητικών αποτελεσμάτων.

Αν κανείς επιχειρήσει μια αναδρομή στο παρελθόν, δεν θα βρει άλλη συνάντηση Άρη και Ολυμπιακού υπό τα δεδομένα της τωρινής. Οι δύο ομάδες μοιράζονται την κορυφή της βαθμολογίας κι αν για τους Πειραιώτες τούτο είναι σύνηθες, για τον Άρη στοιχειοθετεί μια νέα πραγματικότητα. Ίσως την αρχή ενός ονείρου το οποίο, επί του παρόντος, δεν εκφράζεται, αλλά σιγοκαίει σαν μια φλόγα μέσα στην καρδιά. Για να ζωντανέψει το όνειρο, θα πρέπει να φροντίσει ο ίδιος για την ενίσχυσή του και η αλήθεια είναι ότι έχει αρχίσει να ερωτεύεται παράφορα την κορυφή, κυρίως όμως αυτό που εισπράττει σε καθημερινή βάση. Ο τίτλος του «πρωτοπόρου» ηχεί τόσο γοητευτικά στ’ αυτιά όλων, σε σημείο να μοιάζει με μια μελωδία που δεν απόλαυσαν ποτέ.

«ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ…»

Είναι αυτό που είχε πει (με έντονο εκνευρισμό) πριν από περίπου 30 χρόνια ο Λάζαρο Λέσιτς. Προφανώς μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αλλά δύσκολα λησμονιέται. «Για να γίνεις βασιλιάς στη ζούγκλα πρέπει να σκοτώσεις το λιοντάρι και όχι την αλεπού». Ο αγαπητός Λάζαρος το είχε πει για έναν αγώνα μπάσκετ μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ στο μακρινό 1992.

Τότε ο Άρης είχε το προσωνύμιο του λιονταριού και ο Ολυμπιακός το αντίστοιχο της αλεπούς. Αν λοιπόν ο Άρης θέλει να διεκδικήσει την ηγεμονία στη ζούγκλα του ελληνικού ποδοσφαίρου, προφανώς θα πρέπει να σκοτώσει τον Ολυμπιακό. Είναι τα πιο ισχυρά πειστήρια που οφείλει να καταθέσει για να αποδείξει (πρωτίστως στον εαυτό του) ότι μπορεί να διαδραματίσει πιο πρωταγωνιστικό ρόλο σε σχέση με αυτόν της ομάδας που διεκδικεί θέση στα Playoffs της Interwetten Superleague κι εν τέλει, μια θέση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της επόμενης χρονιάς. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, η ομάδα δεν χτίστηκε για να διεκδικήσει κάτι περισσότερο, αλλά όταν το… φαγητό έρχεται στο τραπέζι σου, απαγορεύεται να φύγεις νηστικός.

ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

Εδώ βρίσκεται μια δεύτερη μεγάλη αλήθεια. Η παρουσία του Άρη στην κορυφή της βαθμολογίας προκάλεσε τα θετικά σχόλια των αντικειμενικών κριτών, συνολικά όμως η… οικουμένη εκτιμά ότι είναι κάτι παροδικό. Το είπε και ο προπονητής του Αστέρα Τρίπολης, Μίλαν Ράσταβατς, έπειτα από την ήττα της ομάδας του στο «Κλ. Βικελίδης» καθώς με χαρακτηριστική σιγουριά εκτίμησε ότι είναι θέμα χρόνου να απομακρυνθούν οι Θεσσαλονικείς από τις κορυφαίες θέσεις της βαθμολογίας.

Δεν γνωρίζω αν στα αποδυτήρια του θρυλικού Χαριλάου έχουν τοιχοκολλήσει τη φωτογραφία του, σίγουρα όμως έδωσε κίνητρο σε κόσμο και κοσμάκη. Κακά τα ψέματα όμως, ο κύριος Ράσταβατς εξέφρασε την άποψη των πολλών καθώς ελάχιστοι πιστεύουν ότι μπορούν οι «κίτρινοι» να πραγματοποιήσουν πορεία παράλληλη με τις ομάδες που θεωρούνται εν δυνάμει διεκδικητές του τίτλου. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι έχουν τις δυνατότητες, ξέρουν ότι μια πρώτη γεύση θα δοθεί στον αγώνα με τον Ολυμπιακό.

Ο ΕΝΤΙ ΤΖΟΝΣΟΝ ΕΓΙΝΕ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Η τελευταία νίκη του Άρη επί του Ολυμπιακού σημειώθηκε στα τέλη του Απρίλη του 2010, σε μια εποχή κατά την οποία η καθημερινότητα του Έλληνα δεν είχε αλλοιωθεί από την οικονομική κρίση. Διανύοντας (τότε) το 26ο έτος της ηλικίας του, ο Έντι Τζόνσον αναζητούσε απεγνωσμένα ένα λιμάνι για να αγκυροβολήσει κι έτσι προέκυψε η Θεσσαλονίκη. Δεν τα είχε καταφέρει σ’ αυτό του Κάρντιφ και γενικώς η πορεία του στην Αγγλία απείχε αρκετά από την αντίστοιχη που προηγήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Διά… ποδός του Αμερικάνου, ο Άρης επικράτησε με 2-0 στην τελευταία νίκη του επί των Πειραιωτών η οποία επίσης δεν λησμονιέται. Ο Τζόνσον σταμάτησε νωρίς το ποδόσφαιρο λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας και πλέον έχει τη δική του ακαδημία ποδοσφαίρου με την ελπίδα ότι θα συμβάλλει στην περαιτέρω προώθηση του αθλήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μεταξύ μας, τζάμπα κόπος…

ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΓΕΙΩΣΕΙ

Το πρόγραμμα αγώνων που ακολουθεί για τον Άρη θυμίζει… στίβο μάχης λοκατζή. Μέχρι πρότινος, οι αγώνες έρχονται σαν τις σταγόνες μιας βρύσης που έχει στερέψει και τώρα απέκτησαν μορφή χιονοστιβάδας. Είναι σαφές ότι το επίπεδο αποτελεσματικότητας του στα επόμενα έξι παιχνίδια θα διαμορφώσει και το εύρος των στόχων του. Μια νίκη επί του Ολυμπιακού θα τον διατηρήσει στην κορυφή και κυρίως θα του δώσει τη δυνατότητα διαχείρισης των εξ’ αναβολής αγώνων, με ελεγχόμενη πίεση. Κυρίως όμως θα πείσει τους ίδιους τους πρωταγωνιστές γι’ αυτό που θέλουν να πετύχουν. Παρότι είναι λίγοι αυτοί που τους πιστεύουν, έχουν να αποδείξουν πράγματα μόνο στους εαυτούς τους…