• Δεν βαριέσαι…
• Κωμωδία-αστυνομική περιπέτεια

Η κοινωνία πιέζεται αφόρητα αυτή τη στιγμή. Ο χώρος περιορίστηκε, ο χρόνος περισσεύει και ασφυκτιά στα τετραγωνικά του σπιτιού. Τα συναισθήματα μας εγκαταλείπουν και μένουν λίγα και απωθητικά. Οι διαπροσωπικές σχέσεις περνάνε ή σκοντάφτουν στο γυαλί της οθόνης του υπολογιστή, του κινητού, του τάμπλετ. Και η ελπίδα; Η ελπίδα στέκει στο γυαλί και βλέπει βελόνες και φάρμακα. Πάνω απ’ όλα μια μάσκα και μια άσπρη ποδιά. Οι ανάσες κρατημένες και τα λόγια ελάχιστα. Ε, βλέπεις μια ταινία και μετά χωρίς να το θες λες: Δεν βαριέσαι… Δεν νιώθεις ενοχές, νιώθεις απελευθερωμένος –έστω και για περίπου δύο ώρες- και ανακουφισμένος. Κοιτάς την εικόνα και τον ήρωα, τον τύπο που κάθεται χαλαρός στον καναπέ και ψάχνεις τα γυαλιά ηλίου. Δεν σου λείπει τίποτε άλλο. Σπίτι είσαι. Εκεί ξυπνάς, εκεί κοιμάσαι, εκεί δουλεύεις, εκεί διασκεδάζεις, εκεί τρως, εκεί πίνεις. Χρειάζεσαι τα γυαλιά ηλίου για να απαλύνεις κάπως τον πόνο, να ελαφρύνεις τον πόνο, να “ταξιδέψεις”. Αφού βάλεις και τα αναθεματισμένα γυαλιά, βάλε κι ένα ποτό και… αυτό ήταν. Αύριο είναι μια καινούργια μέρα (κάποιος το είπε σε ταινία, αλλά δεν έχει σημασία). Δεν βαριέσαι… Το G-Weekend Journal περιπλανιέται, χάνεται, στον κόσμο του “Μεγάλου Λεμπόφσκι”, του μάγκα (τα δάχτυλα σας προσέχετε. Η φωτό από imdb).

Δεν βαριέσαι…

Το αριστούργημα… μάλλον όχι. Η ταινιάρα των αδελφών Κοέν. Ο χαρακτηρισμός “αριστούργημα” δεν ταιριάζει, όχι γιατί δεν αξίζει να δοθεί, αλλά γιατί η φυσιογνωμία του φιλμ δεν το επιτρέπει. Το δημιούργημα των Κοέν εκπέμπει σιγουριά, άνεση, χαλαρότητα και διαύγεια. Η κοσμοθεωρία του (ναι, κοσμοθεωρία, δεν είναι υπερβολή) βρίσκεται στη φράση: Δεν βαριέσαι, όλα καλά θα πάνε. Ας παίξουμε μπόουλινγκ. Στον Λεμπόφσκι δεν υπάρχει τίποτα το σοβαροφανές, τίποτα το εκλεπτυσμένο και εξεζητημένο, ξιπασμένο. Στον Λεμπόφσκι υπάρχει σιγουριά επειδή δεν υπάρχει τίποτα να χαθεί. Και η ανθρώπινη ζωή; Εντάξει, την προστατεύουμε, την αγαπάμε, αλλά αν χαθεί, πάντα θα υπάρχει ένας μάγκας να τη συνεχίσει, ο Λεμπόφσκι. Ας μείνουμε λίγο στην κοσμοθεωρία της ταινίας. Φαίνεται εγωιστικός αυτός ο κόσμος, φλερτάρει με τον ατομισμό και τον “ωχαδερφισμό”. Λάθος. Κάτω από την άνεση και τη σιγουριά, υπάρχει ευαισθησία, συντροφικότητα, αλληλεγγύη, χιούμορ και αγάπη για τα πράγματα που ομορφαίνουν τον κόσμο (μας). Ας δούμε την ιστορία του μάγκα.

Κωμωδία-αστυνομική περιπέτεια

Ο μάγκας είναι ο Τζέφρι Λεμπόφσκι. Υπάρχει όμως κι άλλος Τζέφρι Λεμπόφσκι. Πλούσιος και παντρεμένος με νέα και πολύ όμορφη γυναίκα. Αυτή χρωστά λεφτά και οι πιστωτές τα θέλουν. Κάνουν όμως ένα λάθος; Ναι, σωστά το μαντεύετε. Πάνε στον μάγκα, αντί για τον πλούσιο. Μετά από λίγες μέρες γίνεται γνωστό ότι κάποιοι απήγαγαν τη γυναίκα του και ζητάνε λύτρα. Τι κάνει ο πλούσιος Λεμπόφσκι; Ζητά από τον μάγκα να παραδώσει τον χαρτοφύλακα με τα χρήματα. Ε, από κει και πέρα η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη. Ο μάγκας έχει φίλους τους Ουόλτερ, Ντόνι και στις συζητήσεις που κάνουν στην αίθουσα μπόουλινγκ επηρεάζουν την πορεία των γεγονότων. Ο μάγκας λοιπόν θα βρεθεί στο σημείο να διορθώνει τα λάθη των φίλων του και τα σκόπιμα λάθη των υπόλοιπων. Κι αν είναι για κάποιους “αλήτης”, και τεμπέλης, δεν είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Είναι αυτός που θα βρει τη λύση στην υπόθεση απαγωγής, στα χρήματα που οφείλονται και στη διαφορά με τους απαγωγείς. Το μόνο που δεν θα αποκατασταθεί είναι το λερωμένο χαλί του μάγκα.

Το σενάριο των Κοέν είναι αψεγάδιαστο. Η κωμωδία-αστυνομική περιπέτεια που έφτιαξαν δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Το αναπάντεχο κινητοποιεί τα πάντα και προχωρά την ιστορία, της δίνει ζωντάνια, καθαρότητα. Το ιδιαίτερο στην εν λόγω είναι το δέσιμο κωμικού-περιπέτειας. Πραγματικά γελάς με την ψυχή σου σε πολλά σημεία και η πρόζα των Κοέν σε παρασέρνει. Η σκηνοθεσία είναι στιβαρή, δεν υπάρχουν κενά, με πολύ καλό μοντάζ και φωτογραφία. Φυσικά, η ερμηνεία του Τζεφ Μπρίτζες ως μάγκα, Τζέφρι Λεμπόφσκι, ξεχωρίζει, ενώ άξια στέκονται δίπλα του οι Τζον Γκούντμαν (Ουόλτερ), Στιβ Μπουσέμι (Ντόνι). Πραγματικά, ο μάγκας μένει αξέχαστος! Bonus, οι ονειροπολήσεις του.