• Η απαγόρευση θεμέλιος λίθος
• Το θέμα είναι ο ολοκληρωτισμός

Η ταινία “Alphaville” του Ζαν Λικ Γκοντάρ δεν κοιτά λοξά την πραγματικότητα της εποχής της, κοιτά το μέλλον που είναι παρόν για μας και παρελθόν (;) για τις επόμενες γενιές. Ο χρόνος και ο λόγος χάνουν τη συμβατική έννοια τους και μένουν γυμνοί και επιθετικοί απέναντι στα αδύναμα, δηλαδή δυνατά, μυαλά. Ο δημιουργός μπροστά από την εποχή του, στην εποχή μας, στις εποχές μας. Το παρόν που ζούμε αποθεώνει τον Γκοντάρ, όχι όμως και το παρόν που φτιάχτηκε και προβλήθηκε το φιλμ. Τι υπάρχει σε αυτό το έργο που μας κάνει να το αγκαλιάζουμε, να το αφήνουμε με φόβο, να το κοιτάμε με σκέψη, να το θαυμάζουμε, να το απορρίπτουμε, να το αγνοούμε από ανασφάλεια, να το αποδεχόμαστε, να το αφήνουμε να μας υποτάξει, να μας διδάξει; Τίποτα πιο απλό από την αφαίρεση. Το ξεφλούδισμα του κόσμου από τα “περιττά”. Και τι περισσεύει σε έναν κόσμο όπως αυτός που ζούμε, ζήσαμε, θα ζήσουμε; Η απάντηση βρίσκεται ανάμεσα στη θεωρία της σχετικότητας, τον έρωτα, την ποίηση, τον θάνατο και τον Όργουελ. Το G-Weekend Journal παρουσιάζει την πιο ανατρεπτική ταινία του Γκοντάρ, την ταινία που έρχεται από το μέλλον και στο μέλλον επιστρέφει! [η φωτό από imdb]

Η απαγόρευση θεμέλιος λίθος

Ο Γκοντάρ ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί και ανάμεσα στην ευτοπία και τη δυστοπία βρίσκει τον κόσμο μας, την Alphaville. Ανακαλύπτει κάτι καλά κρυμμένο που στη σκιά ζει και αναπνέει, απειλεί και κυριαρχεί. Η κοινωνία προχωρά, η πρόοδος δεν σταματά, αλλά ό,τι μένει πίσω δεν εξαφανίζεται. Στέκει ακίνητο, μα ενοχλητικό για αυτούς που εξελίσσονται. Τότε η ελευθερία γίνεται ανελευθερία, ο ορθός λόγος κατασταλτικός λόγος και η λογική η γλώσσα του παραλόγου. Ο Γκοντάρ κάτι βλέπει που κάποιοι δεν ήθελαν να δουν. Ο φιλελευθερισμός εκφυλίζεται σε μασκαρεμένο αυταρχισμό και η απαγόρευση γίνεται θεμέλιος λίθος για το νέο καθεστώς, της Alphaville. Η πόλη του Γκοντάρ όμως είναι κάθε πόλη του δυτικού κόσμου και η σκέψη του επιβεβαιώνει αυτό που πρόλαβε να πει πρώτος ο Τζορτζ Όργουελ. Τι; Πως ένα έτος, ένας αριθμός, θα γίνει βρόχος για την ανθρωπότητα και θα στοιχειώσει για πάντα τις φιλοδοξίες, τις προθέσεις, τα όνειρα μας. Μέγας παντεπόπτης ο Μεγάλος Αδελφός και στην περίπτωση της Alphaville ο κεντρικός υπολογιστής Α-60. Με σπηλαιώδη φωνή, επιβλητική, καθοδηγεί και διαμορφώνει τη σκέψη, τη συνείδηση, απονευρώνει τα συναισθήματα. Σε έναν κόσμο ψυχρό, κυνικά υπολογιστικό, οι αριθμοί και η λογική μετράνε μόνο. Και τι κάνει ο Γκοντάρ; Τοποθετεί έναν “εισβολέα” στην Alphaville, έναν άνθρωπο που για τον κόσμο έξω από τις “έξω χώρες” είναι εξωγήινος.

Το θέμα είναι ο ολοκληρωτισμός

Ο Λεμί Κοσιόν, ιδιωτικός ντετέκτιβ από την Αμερική, φτάνει στην αλλόκοτη πόλη. Αποστολή του είναι να εντοπίσει και να σώσει επιστήμονα που βρίσκεται εκεί παγιδευμένος. Η περιπλάνηση, η αναζήτηση του γίνεται σε υγρά μονοπάτια, στο ημίφως, σε ατμόσφαιρα νουαρ. Θα μπορούσε να είναι μια ιστορία κατασκοπίας, μυστηρίου, αστυνομική περιπέτεια. Όχι για τον Γκοντάρ. Το θέμα είναι ο ολοκληρωτισμός που ύπουλα επιβάλλεται και η βία του που τόσο απαλά και γλυκά σε σκοτώνει. Ο έλεγχος της σκέψης, των κινήσεων, της συμπεριφοράς, η αφωνία απέναντι στην αυθεντία και η πίστη στην ανωτερότητα της μοναδικότητας. Το έργο του Γκοντάρ προβάλλει ένα μέλλον που επαναλαμβάνεται και η φαντασία απογειώνει την πραγματικότητα που ασφυκτιά. Επιστημονική φαντασία που λέει περισσότερα από μια απλή κοινωνική καταγγελία. Φουτουρισμός και σουρεαλισμός στα καλύτερα του. Ο Γκοντάρ αξιοποίησε στο έπακρο την τεχνολογία της εποχής και δημιούργησε κάτι αξεπέραστο. Μόνιμο σχόλιο για την αναπόφευκτη παρακμή μας. Στο κενό των μεταμορφώσεων ζούμε, υποστηρίζει. Σε αυτό πασχίζουμε να ζήσουμε, να κρατηθούμε, να μη χαθούμε. Πρωταγωνιστούν οι Έντι Κονσταντίν, Άννα Καρίνα. Φωτογραφία του Ραούλ Κοτάρ, μουσική του Πολ Μισράκι. Βραβευμένη με Χρυσό Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου.