Η Μαρία Πετεβή ήρθε για να μείνει και να προχωρήσει στον καλλιτεχνικό χώρο. Την μάθαμε για τα καλά φέτος από τις “Άγριες Μέλισσες” όπου υποδύεται την “Πηνελόπη”. Στον παρελθόν την έχουμε δει σε δουλειές του Λάκη Λαζόπουλου, του Πάνου Κοκκινόπουλου, στα σίριαλ “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα, “Αστέρας Ραχούλας”, κυρίως σε κωμικούς ρόλους. Δέχτηκε να μας μιλήσει για το πώς περνά τώρα που “Μένει σπίτι”, για το επαγγελματικό μέλλον, για τις ανησυχίες της σε κοινωνικό, προσωπικό επίπεδο, για τον ρόλο της φέτος ως “Πηνελόπη”… Την ευχαριστούμε.

Πώς περνάνε οι μέρες του “Μένουμε Σπίτι”;

Περνάνε περίεργα. Είναι κάποιες ημέρες πιο δύσκολες από τις άλλες που δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα, δεν είμαι δημιουργική, είμαι αγχωμένη, περνάνε άσχημες σκέψεις από το μυαλό μου και αυτές οι ημέρες νιώθεις πως διαρκούν περισσότερο ,πως είναι ατέλειωτες. Υπάρχει άγχος για τους δικούς μου ανθρώπους που είναι μόνοι τους.

Η γιαγιά μου για παράδειγμα που είναι 93 ετών, και οι γονείς μου .Στεναχωριέμαι, πέφτω, αλλά υπάρχουν και μέρες που απολαμβάνω τρομερά το ότι δεν χρειάζεται να βγω από το σπίτι, να τρέξω μέσα στον βόμβο και το άγχος που επιφέρει η καθημερινότητα , που έχω την ευκαιρία να μείνω όλη μέρα μέσα και να ασχοληθώ με το διάβασμα, να ηρεμήσω , να σκεφτώ ,να γράψω ,να φρεσκάρω τα αγγλικά μου, να δω ταινίες , να ακούσω μουσική ,να δω παραστάσεις (έστω και από το Ίντερνετ )που δεν προλάβαινα να δω ,να μαγειρέψω…

Υπάρχει ανασφάλεια για το επαγγελματικό μέλλον;

Η ανασφάλεια είναι ασύλληπτα μεγάλη τόσο για το επαγγελματικό μέλλον όσο και για το κοινωνικό. Δεν ξέρουμε πώς θα καταλήξει όλο αυτό, τι αντίκτυπο θα έχει στις κοινωνικές σχέσεις ,τι κατάλοιπα θα αφήσει πίσω του ή τι ψυχολογικές επιπτώσεις θα έχει ατομικά αλλά και συνολικά σε επίπεδο επικοινωνίας. Μιλώντας με ειδικούς μου είπαν ότι θα έχει μεγάλο βάρος για τους ανθρώπους και θα τους επηρεάσει πολύ ψυχολογικά ,όπως ήδη συμβαίνει ειδικά στους συναισθηματικά ευάλωτους ανθρώπους.

Κοινωνικά θα αφήσει κατάλοιπα φόβου. Αυτή την περίοδο έχουν αυξηθεί οι αγχώδεις διαταραχές, η κατάθλιψη… Πιστεύω ότι θα αργήσουμε να βγούμε απ’ όλο αυτό. Όσο και να αρθούν τα μέτρα θα φοβόμαστε να αγγίξουμε, να αγκαλιάσουμε, να βγούμε έξω χωρίς μάσκα, γάντια, να πάμε θέατρο, κινηματογράφο και είναι λογικό. Η παλιά καθημερινότητα μας έχει αλλάξει και πρέπει να συμφιλιωθούμε στην ιδέα ! Πράγμα αρκετά δύσκολο.

Με τη δουλειά σας τι θα γίνει;

Εδώ τίθεται το θέμα του βιοπορισμού. Ειδικά για τους καλλιτέχνες τα πράγματα είναι τρομακτικά δύσκολα από ό,τι καταλαβαίνω λόγω της φύσης του επαγγέλματος. Δεν ξέρω τι θα γίνει, ελπίζω η πολιτεία να μεριμνήσει. Το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει να δουλέψεις για να ζήσεις.

Η σύγκρουση βιοπορισμού και ασφάλειας της ζωής δεν θα είναι εύκολη

Ναι, θα είναι πολύ δύσκολα γιατί θα έχεις δύο αντικρουόμενες καταστάσεις και δεν θα ξέρεις τι να κάνεις. Από τη μια ο βιοπορισμός και η αγάπη για τη δουλειά σου και από την άλλη η υγεία. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα ! Χρειάζεσαι και τα δυο για να επιβιώσεις .

Άρα η δουλειά αναγκαστικά πρέπει να συνεχίσει , αλλά με κάποιο τρόπο χρειάζεται να νιώσουμε ασφάλεια για να δουλέψουμε. Μετά είναι θέμα δική μας υπευθυνότητας και θετικής σκέψης. Να μην ξεχνάμε φυσικά ότι το δικό μας επάγγελμα βασίζεται στο άγγιγμα και ασκείται σε κλειστούς χώρους, δεν μπορεί να συντελεστεί από το σπίτι και απαιτεί την παρουσία και την συμμετοχή πολλών ανθρώπων. Όποτε ειλικρινά για να συνεχίσουμε θα πρέπει να ρισκάρουμε και να προστατευτούμε όπως μπορούμε.

Η καραντίνα μπορεί να έχει σε έχει επηρεάσει θετικά;

Ναι φυσικά , σε κάθε φαινομενικά αρνητική κατάσταση υπάρχουν και θετικές απόρροιες! Εν μέσω καραντίνας έχεις το χρόνο να αναλογιστείς ,να κάνεις μια ενδοσκόπηση και μια αποτίμηση του εαυτού σου και της ζωής σου , να δεις τι θες να αλλάξεις ή να βελτιώσεις ,να διαβάσεις ξανά τα βιβλία της σχολής σου, ή λογοτεχνία ,να δεις σειρές ,ταινίες ,να μάθεις κάτι καινούριο που δεν προλάβαινες πριν ,να δεις παλαιότερες παραστάσεις…

Διάθεση για όλα αυτά υπάρχει, αν και το θέατρο δεν μπορεί να αντικατασταθεί από το Διαδίκτυο και την τηλεόραση, είναι ζωντανός οργανισμός. Παρ’ όλα αυτά έχω δει παραστάσεις που δεν πρόλαβα και φυσικά έχω διαβάσει λογοτεχνία, άνοιξα τα παλιά μου τετράδια… Τα είχα και πρόχειρα μιας και μετακόμισα πρόσφατα. Ωστόσο έχω επηρεαστεί κοινωνικά όπως όλοι. Ανησυχώ για τους πιο ευάλωτους, γι’ αυτούς που δεν έχουν τα απαραίτητα, γι αυτούς που υποφέρουν ψυχολογικά και οικονομικά , και μετά για τους ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου που πλήττονται βαθιά.

Τα μέτρα της κυβέρνησης σας καλύπτουν;

Η κυβέρνηση πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη τους καλλιτέχνες. Είναι αισχρό να πρέπει να παρακαλούμε, ενώ άλλες χώρες έχουν δώσει μεγάλα κονδύλια για τους καλλιτέχνες. Εδώ δεν έχει γίνει τίποτα και δεν μιλάω για τα 800 ευρώ. Σου λένε θα μπεις ταμείο ανεργίας το οποίο σου δίνει 400 ευρώ. Πώς θα ζήσεις με 400 ευρώ;

Η ανεργία στον κλάδο σας θα αυξηθεί;

Είμαστε παγωμένοι μέχρι το κόκαλο. Δεν μπορούμε να κινηθούμε σε κανέναν χώρο. Ίσως να γίνει κάτι σε κινηματογράφο, τηλεόραση, όμως το θέατρο που απασχολεί πολλούς εργαζομένους τεχνικούς ,ηθοποιούς ,σκηνοθέτες κλπ, μοιάζει σαν να μην έχει επιστροφή σε σύντομο χρονικό διάστημα και αυτό είναι απίστευτα στενάχωρο για όλους.

Οι “Άγριες Μέλισσες” θα συνεχιστούν;

Νομίζω ναι. Ακουγόταν ότι θα πάμε και δεύτερη χρονιά. Σίγουρα θα τελειώσουμε τη φετινή σεζόν. Ο κόσμος το αγαπάει και δικαίως αφού είναι αξιόλογη δουλειά. Μαθαίνουμε ότι υπάρχει ανταπόκριση και τώρα στις επαναλήψεις και αυτό είναι ελπιδοφόρο .

Τι έμαθες από τη συμμετοχή σου στις “Άγριες Μέλισσες”;

Πριν απ’ αυτό τηλεοπτικά είχα παίξει σε δουλειές του Λαζόπουλου, του Κοκκινόπουλου, στο “Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα”, στον “Αστέρα Ραχούλας”… Οι περισσότεροι ρόλοι που έχω κάνει στην τηλεόραση είναι κωμικοί . Μάλιστα, επειδή αυτοί οι ρόλοι ήταν κάπως… τρελούτσικοι μου ζητούσαν συχνά να κάνω κάτι ανάλογο. Πράγμα αρκετά δεσμευτικό και περιοριστικό για εμένα. Ο ρόλος μου στις Μέλισσες ήταν πολύ διαφορετικός και πολύ δυσκολότερος όποτε με ωφέλησε σε πολλά επίπεδα. Έμαθα σίγουρα πόσο δύσκολη και μαγική είναι η σιωπή ! Όταν ένας ρόλος έχει μόνο άλλα εκφραστικά μέσα για να πει αυτό που θέλει και όχι την ευκολία του λόγου! Αυτός ο περιορισμός μπορεί να γεννήσει πολύ ενδιαφέροντα μονοπάτια.

Άρα ήταν και διέξοδος η συμμετοχή στις “Μέλισσες”

Δεν θα το έθετα ακριβώς έτσι. Ήμουν φοβισμένη πριν πάω. Καθημερινό σίριαλ, ανησυχούσα για την ποιότητα, οι ρυθμοί απαιτητικοί, τεράστιοι, ο χρόνος να πιέζει… Μιλώντας όμως με τον σκηνοθέτη, τον Λευτέρη Χαρίτο, είπα εντάξει, τον εμπιστεύομαι. Κάναμε αμέσως “κλικ” και είπα θα το κάνω .Δουλεύω με πολύ όμορφους ανθρώπους, ανταλλάσσουμε όμορφες σκέψεις και δημιουργικές όποτε σίγουρα έχω γεμίσει εσωτερικά μετά από αυτή την δουλειά ,και κάνω κάτι που έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας υποκριτικά και αυτό με ιντριγκάρει πολύ !

Θα σε ρώταγα και για μελλοντικά σχέδια, αλλά με τον κορονοϊό…

(γέλια). Τι σχέδια; Να είμαστε υγιείς, να αγαπάμε και να βοηθάμε τίποτα άλλο.