Είναι ερωτευμένος με την «κιτρινόμαυρη» του Άρη, άρχισε εντελώς ερασιτεχνικά και με αποκλειστικό σκοπό την ικανοποίηση του πάθος του για την ομάδα, φτάνοντας σήμερα στο σημείο να διαθέτει περισσότερες από 60.

Το κόστος του συγκεκριμένου «χόμπι» δεν είναι χαμηλό. Ιδιαίτερα στην αρχή, πριν φτάσει στο σημείο της διείσδυσης στον χώρο των κλασικών συλλεκτών. Αυτή η διαδικασία έχει «εκσυγχρονιστεί» στα τελευταία χρόνια καθότι – μέσω των social media – οι συλλέκτες έχουν τους δικούς τους χώρους για να ανταλλάξουν φανέλες και φυσικά να ικανοποιήσουν το πάθος τους.

Ο Δημήτρης ξεκίνησε δειλά και σίγουρα, όχι οργανωμένα. Σταθερός κάτοχος κάρτας διαρκείας, άρχισε να αγοράζει φανέλες από την μπουτίκ της ΠΑΕ Άρης, υπήρχαν όμως και τα… μπερεκέτια. Σαν αυτό που έζησε μια μέρα, βρισκόμενος στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», όταν βρέθηκε στον δρόμο του ο Σεμπάστιαν Αμπρέου.

«Είχα πάει στο αεροδρόμιο για να πάρω φίλους οι οποίοι επέστρεφαν από το εξωτερικό και η άφιξη της πτήσης είχε καθυστέρηση. Εκεί είδα τον Σεμπάστιαν Αμπρέου. Στην αρχή ήμουν διστακτικός, πέρασα 1-2 φορές από μπροστά του και μετά πιάσαμε κουβέντα. Κατάλαβε ότι είμαι φίλαθλος του Άρη κι έβγαλε από τη βαλίτσα του μια φανέλα του και μου την έδωσε. Ήταν κάτι εντελώς τυχαίο», είπε στο Gazzetta Weekend.

Δεν τοποθετεί τον εαυτό του στη λίστα των κλασικών συλλεκτών, δεν άρχισε εξάλλου με τη συγκεκριμένη πρόθεση. «Για μένα δεν είναι τόσο απλό να μπω σε διαδικασία ανταλλαγής φανέλας γιατί μαζεύω μόνο φανέλες του Άρη, ενώ οι περισσότεροι συγκεντρώνουν απ’ όλες τις ομάδες. Οι συλλέκτες έχουν πολύ μεγαλύτερη γκάμα. Θα πρέπει να έχω μια διπλή φανέλα και ταυτόχρονα αυτή να λείπει ή να τη θέλει ένας άλλος συλλέκτης για να προχωρήσουμε σε ανταλλαγή.

Έχει τύχει να κάνω ανταλλαγή με συλλέκτη από το εξωτερικό ο οποίος είχε «κόλλημα» μ’ έναν παίκτη και νομίζω ότι έτσι εξασφάλισα τη φανέλα του Ρικάρντο Φατί. Αν δε με απατά η μνήμη μου, έτσι προχώρησα και σε μια δεύτερη ανταλλαγή φανέλας του Αμπρέου με συλλέκτη ο οποίος μάζευε τις φανέλες όλων των ομάδων στις οποίες αγωνίστηκε ο Ουρουγουανός. Δεν είναι φθηνό χόμπι, ειδικά για τους συλλέκτες όλων των ομάδων. Έχω ακούσει να δίνονται τρελά λεφτά, κυρίως οι φανέλες παλιών δεκαετιών οι οποίοι κοστίζουν πάνω από 500-600 ευρώ».

Αυτή τη στιγμή διαθέτει περισσότερες από 60 φανέλες του Άρη, έχοντας αρχίσει τη… συλλογή του πριν από τουλάχιστον 20 χρόνια. «Η παλιότερα φανέλα είναι αυτή του Απόστολου Λιολίδη από τη σεζόν 19998-99. Αγόραζα εμφανίσεις της ομάδας από την μπουτίκ, φίλοι μου οι οποίοι ήξεραν την τρέλα που έχω με τις φανέλες, μου έκαναν σχετικά δώρα και μετά μπήκα σε διαδικασία αναζήτησης μέσω internet όπου εκεί γνώρισα συλλέκτες. Δεν είναι εύκολο να πάρεις φανέλα από έναν ποδοσφαιριστή, πλέον δεν τους το επιτρέπουν οι φροντιστές των ομάδων».

Υπάρχουν και περιπτώσεις φανελών τις οποίες ο συλλέκτης θα φορέσει περισσότερες φορές από τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή. Στη συγκεκριμένη κατηγορία κατατάσσεται αυτή του Ιρανίλντο, του Βραζιλιάνου επιθετικού που ήρθε στον Άρη στις αρχές της χιλιετίας. «Θεωρώ ότι είναι η πιο σπάνια γιατί ο Ιρανίλντο δεν είχε συμμετοχή σε επίσημο αγώνα με τον Άρη», είπε. Η περίπτωση του Βραζιλιάνου βρίσκεται μονίμως στα χείλη των φίλων του Άρη καθώς ήταν άκρως περίεργη. Αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2001, έπειτα από παρουσία ετών στο Πρωτάθλημα της Βραζιλίας, αλλά με εξαίρεση ένα φιλικό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, δεν τον… ξανάδε κανείς στο χορτάρι. «Έχω επίσης και τη φανέλα του Εκουέμε από το περίφημο ιππικό που είχε φέρει ο Γιώργος Χατζάρας», συμπλήρωσε.

Συνήθως, οι συλλέκτες απευθύνονται και σε παλιούς ποδοσφαιριστές είτε απευθείας είτε μέσω κοινών γνωστών. «Δεν μπήκα σε διαδικασία να μιλήσω με τους παλιούς ποδοσφαιριστές γιατί θεωρώ ότι θα τους φέρω σε δύσκολη θέση, κυρίως όμως θα προτιμήσουν να δώσουν τις φανέλες σε εγγόνια. Γενικώς οι παλιοί ποδοσφαιριστές δίνουν σε πιο παλιούς συλλέκτες οι οποίοι έχουν καλύτερες διασυνδέσεις».

«Διαζύγιο» για μια φανέλα

Αυτό έγινε πρόσφατα και… χάρη μιας φανέλας. Ο Μιχάλης Μπαστακός αγωνίστηκε στον Άρη για λίγους μήνες, στην αγωνιστική περίοδο 2017-18. «Στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς δεν μπορούσα να πάω στο γήπεδο λόγω μιας βάφτισης. Είχα συνεννοηθεί, στο τέλος του αγώνα, να περάσω από το γήπεδο για να πάρω τη φανέλα του Μπαστακού. Είναι αλήθεια ότι το μυαλό μου ήταν εκεί και όχι στη βάφτιση με αποτέλεσμα, πάνω στη ζαλάδα μου, να πάω σε άλλη εκκλησία κι έτσι χάσαμε τη βάφτιση, τουλάχιστον όμως πήρα τη φανέλα».