Η επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα αποτέλεσε το φιτίλι που άναψε την επαναστατική φλόγα στην Λατινική Αμερική την δεκαετία του 60'. Ολο και περισσότερο οι λαοί ήθελαν να απαλλαγούν από τις ολιγαρχικές και κατασταλτικές κυβερνήσεις που είχαν συστηματοποιήσει την κρατική τρομοκρατία. Η Βενεζουέλα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Πρόεδρος της χώρας ήταν ο Ρομούλο Μπετανκούρ ο οποίος για πολλούς θεωρείται ο αναμορφωτής της χώρας, αλλά και παράλληλα πολέμιος της αριστεράς και ειδικότερα των κομμουνιστών.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ξεκίνησε το βενεζουελάνικο αντάρτικο κατά της κυβέρνησης του Ρόμουλο Μπετανκούρ, των «Εθνικοαπελευθερωτικών Ενόπλων Δυνάμεων» (FALN), που είχαν ιδρυθεί το 1962 από το παράνομο τότε Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας, έχοντας την στήριξη του Κάστρο. Ενα από τα ηγετικά στελέχη των ανταρτών, ήταν ένας 19χρονος με καταγωγή από την Ισπανία, ο Πολ Ντελ Ρίο. Η οικογένεια του Ντε Ρίο είχε πάρει τον δρόμο της εξορίας από την Ισπανία του Φράνκο πριν φτάσει -με ενδιάμεση στάση την Κούβα-στην Βενεζουέλα. Ο Ντελ Ρίο ο οποίος μπήκε στην οργάνωση με το ψευδώνυμο Μάξιμο Κανάλες είχε προτείνει στους συντρόφους του πως για να γίνει ακόμα πιο γνωστό το κίνημα εκτός χώρας θα πρέπει η FALN να κάνει κάτι που θα προκαλέσει αλλά και να στρέψει την προσοχή της παγκόσμιας κοινότητας στην χώρα.

Το 1963 η Ρεάλ Μαδρίτης, η αγαπημένη ομάδα του Φράνκο, των πέντε πρωταθλητριών Ευρώπης με τους Ντι Στέφανο και Πούσκας στην σύνθεσή της, βρισκόταν σε τουρ στην Λατινική Αμερική για σειρά παιχνιδιών και μία από τις πόλεις που θα αγωνιζόταν ήταν και το Καράκας. Ο Κανάλες έχει αποφασίσει να κάνει κάτι που θα έκανε την FALN πρώτο θέμα συζήτησης σε όλο τον κόσμο. Να απαγάγει τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο. Αν και το αρχικό πλάνο ήταν η απαγωγή του διάσημου Ρώσου συνθέτη, Ιγκόρ Στραβίνσκι ο οποίος την ίδια περίοδο βρισκόταν στην Βενεζουέλα, τα σοβαρά προβλήματα υγείας του μουσικοσυνθέτη συντέλεσαν ώστε να αλλάξει ο στόχος, αφού oι αντάρτες δεν ήθελαν θύματα αλλά περισσότερο να στείλουν ένα μήνυμα για τον αγώνα τους κατά του Μπετανκούρ.

Κατά την διάρκεια της περιοδείας ο Ντι Στέφανο δεν αισθανόταν καλά, κυρίως λόγω της υπερβολικής ζέστης που επικρατούσε στην ήπειρο (η περιοδεία είχε διεξαχθεί Νοέμβριο μήνα) με αποτέλεσμα όταν η ομάδα έφτασε στο Καράκας, ο ίδιος να μείνει μέσα στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστεί και να μην ακολουθήσει τους συμπαίκτες του οι οποίοι έπαιρναν μια γεύση από τη νυχτερινή ζωή της πόλης.

Λίγο πριν από τις 6 το πρωί κι ενώ ο Αργεντινός σούπερ σταρ κοιμόταν, ένα γκρουπ ατόμων ντυμένοι αστυνομικοί του χτύπησε την πόρτα και του συστήθηκε ως αστυνομία της Δίωξης Ναρκωτικών ζητώντας από το υποψήφιο θύμα να μεταβεί μαζί τους στο τμήμα για εξακρίβωση. «Μην ανησυχείτε, είναι ζήτημα πέντε λεπτών», του είπαν για να τον καθησυχάσουν την ώρα που ο Ντι Στέφανο προσπαθούσε μέσα στον ύπνο του να καταλάβει τι συνέβαινε.

Μόλις ο Ντι Στέφανο μπήκε στο αυτοκίνητο κατάλαβε ακριβώς τι είχε συμβεί. Ενας από τους αστυνομικούς που ήταν μαζί του στο πίσω κάθισμα του εξήγησε τι συμβαίνει. «Δεν έχουμε κάτι εναντίον σου. Το κάνουμε μόνο και μόνο για να ακουστούμε. Η κυβέρνηση της χώρας έχει απαγορεύσει στις εφημερίδες να μιλάνε για το FALN. Θα μείνετε μαζί μας για λίγες ώρες και τότε θα σας αφήσουμε ξανά ελεύθερο. Δεν θέλουμε να σας κάνουμε κανένα κακό».

Οι αντάρτες μόλις είχαν πετύχει τον σκοπό τους. Αφού του έδεσαν τα μάτια τον πήγαν σε άγνωστο προορισμό. Την ίδια ώρα η απαγωγή άρχισε να γίνεται γνωστή. Οι αντάρτες είχαν αφήσει σημείωμα κι ένα τηλέφωνο στην ρεσεψιόν όπου έκαναν γνωστή την πράξη τους. Αμέσως ξεκίνησε η κινητοποίηση με τον Ντι Στέφανο να εξηγεί στην αυτοβιογραφία του χρόνια αργότερα τις δραματικές εκείνες ώρες.

«Νόμιζα ότι θα με σκότωναν. Οταν βρίσκεσαι κλεισμένος σε ένα άγνωστο μέρος αρχίζεις και σκέφτεσαι το χειρότερο. Κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα πίστευα ότι θα ερχόταν κάποιος με ένα πιστόλι και θα με πυροβολούσε στο κεφάλι». Αυτός που άνοιγε την πόρτα ήταν και ο ενορχηστρωτής του σχεδίου ο οποίος μάλιστα έμεινε καθόλη την διάρκεια της απαγωγής μαζί με τον διάσημο σούπερ σταρ σε μια προσπάθεια να τον ηρεμήσει.

Την ίδια ώρα τον γύρο του κόσμου έκανε μια φωτογραφία όπου έδειχνε τον Κανάλες με τον Ντι Στέφανο και τον πρώτο να εξηγεί τους λόγους της απαγωγής του. «Τίποτα δεν πρόκειται να σου συμβεί, να παραμείνεις ήρεμος. Το μόνο που θέλουμε είναι να μάθει ο κόσμος τον αγώνα μας. Η χώρα και το πετρέλαιο μας, πλέον βρίσκεται στα χέρια μεγάλων ξένων επιχειρήσεων. Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τον λαό», έλεγε συνεχώς στον Ντι Στέφανο ο Κανάλες σε μια προσπάθεια να τον ηρεμήσει αφού ο Αργεντινός θρύλος έδειχνε τρομοκρατημένος.

Ο ίδιος πίστευε ότι ήταν θέμα ωρών να τον σκοτώσουν όπως αποκαλύπτει στην αυτοβιογραφία του. «Την δεύτερη ημέρα μου πρόσφεραν παέγια κάτι που μου δημιούργησε μεγάλη απορία που την βρήκαν αφού όλο το Καράκας θα ήταν γεμάτο αστυνομικούς που έψαχναν να με βρουν. Και η απάντησή του ήταν ότι είχαν πάνω από 500 δικούς τους μέσα στην αστυνομία. Όταν το άκουσα αυτό μου κόπηκαν τα πόδια. Πίστεψα ότι θα πεθάνω».

Τελικά η περιπέτεια του Ντι Στέφανο είχε ευτυχή κατάληξη. Μετά από τρεις ημέρες ο Κανάλες έδωσε εντολή να αφεθεί ελεύθερος ο Ντι Στέφανο. «Ηθελαν να με αφήσουν κοντά στο ξενοδοχείο όπου ήταν η Ρεάλ αλλά επειδή θα υπήρχαν αστυνομία και δημοσιογράφοι με άφησαν κοντά στην Ισπανική πρεσβεία. Αφού τους αποχαιρέτησα έκανε ένα τεράστια άλμα και κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο. Στη συνέχεια πέρασα τον δρόμο και κυριολεκτικά έπεσα μέσα σε ένα ταξί».

Παρά την περιπέτεια του ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο την ίδια ημέρα της απελευθέρωσης του αγωνίστηκε κανονικά στο φιλικό της Ρεάλ γνωρίζοντας την αποθέωση από τον κόσμο που είχε κατακλύσει κάθε γωνια του γηπέδου.

Από κει και πέρα οι ζωές των δύο πρωταγωνιστών πήραν διαφορετικούς δρόμους. Ο Ντι Στέφανο την επόμενη χρονιά έφυγε από την Μαδρίτη με προορισμό την Εσπανιόλ για να επιστρέψει αργότερα στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» αρχικά ως προπονητής και στη συνέχεια ως επίτιμος πρόεδρος μέχρι τον θάνατό του.

Αντίθετα, ο Κανάλες ή κατά κόσμο Πολ Ντελ Ρίο φυλακίστηκε από το καθεστώς του Μπετανκούρ του αφαιρέθηκε η υπηκοότητα για να καταλήξει πολιτικός πρόσφυγας στην Κούβα. Ο ένοπλος αγώνας πλέον αποτελούσε παρελθόν και ο Ντε Ρίο επικεντρώθηκε σε αυτό που ήξερε καλύτερα από όλους να κάνει, στην ζωγραφική και την γλυπτική. Γύρισε σχεδόν όλο τον κόσμο κάνοντας διάφορες εκθέσεις με τα έργα του - το πιο διάσημο βρίσκεται στην Βιέννη έξω από τα γραφεία της ΟΠΕΚ (Οργανισμός Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών)- ενώ το 1979 ταξίδεψε στη Νικαράγουα για να συμμετάσχει στην λαϊκή επανάσταση των Σαντινίστας.

Ο Ντελ Ρίο όμως δεν ξέχασε ποτέ το θύμα του και είχε απευθύνει ανοικτή πρόσκληση στον Ντι Στέφανο για ένα γεύμα συμφιλίωσης. Και η αφορμή δόθηκε το 2005 όταν στο πλαίσιο των εορτασμών για την συμπλήρωση ενός αιώνα ζωής της «Βασίλισσας», γυρίστηκε ταινία με τίτλο Real, La Película (Ρεάλ, η Ταινία) όπου γινόταν αναφορά και στην απαγωγή.

Στην προσπάθεια προώθησης της ταινίας ο πρόεδρος των Μαδριλένων, Φλορεντίνο Πέρεθ, κάλεσε τον Ντελ Ρίο στην Μαδρίτη για την πρεμιέρα. Τελικά η φωτογραφία συμφιλίωσης που ήθελε όλος ο κόσμος δεν επιτεύχθηκε αφού ο Ντι Στέφανο αρνήθηκε να φωτογραφηθεί μαζί του. Μάλιστα, οι δύο άνδρες βρέθηκαν ξανά πρόσωπο με πρόσωπο μετά από 42 χρόνια με τον άλλοτε αστέρα της Ρεάλ Μαδρίτης να του λέει εντελώς ψυχρά: «Δεν έχουμε να πούμε κάτι. Προκάλεσες μεγάλο φόβο στην οικογένειά μου».

Ο Ντελ Ρίο απογοητευμένος επέστρεψε στην Βενεζουέλα αφού θεωρούσε ότι είχε έρθει η ώρα της συγχώρεσης από το θύμα του. Μια λύτρωση όμως η οποία δεν ήρθε ποτέ και μετά από λίγα χρόνια φανερά απογοητευμένος για την ματαιότητα των αγώνων του έβαλε τέλος στην ζωή του με μια σφαίρα στην καρδιά λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Ντι Στέφανο.