Η μητέρα του, είδε το παιδί της να... σβήνει! Η ζωή του κρεμόταν σε μια κλωστή (κυριολεκτικά) και κανείς από τους γιατρούς δεν ήταν αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρει.

Εκείνος βγήκε από τα... σχοινιά που τον είχε στριμώξει η ζωή και της έδωσε το πιο δυνατό χτύπημά του!

Ο Λεωνίδας Σωπρανίδης, ανεβαίνει στο ρινγκ του Gazzetta Weekend Journal και παραδίδει μαθήματα ζωής, εξηγώντας πως το να νικήσει κάποιος το σακχαρώδη διαβήτη είναι... παιχνιδάκι!

H ιστορία του Λεωνίδα...

Είμαι γεννημένος 21 Οκτωβρίου το 1997 (22 ετών) στο Γκίζεν της Γερμανίας. Έχω επίσης δύο αδερφές, μία μεγαλύτερη και μία μικρότερη. Ήμουν περίπου ενός έτους όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα. Κατάγομαι από την Τέρπυλλο του Κιλκίς, πόλη στην οποία μεγάλωσα. Όταν ήμουν περίπου δύο ετών έπεσα σε κώμα από υπεργλυκαιμία λόγω του σακχαρώδη διαβήτη που είχα.

Πέρασα ένα μεγάλο διάστημα στο νοσοκομείο και οι γιατροί νόμιζαν αρχικά ότι έχω πρόβλημα με τις αμυγδαλές, ώσπου μία μέρα έπεσα σε κώμα στην αγκαλιά της μητέρας μου. Ήμουν κλινικά νεκρός οι γιατροί έλεγαν ότι δεν έχω ελπίδες για να μείνω στη ζωή. Ελεγαν πως αν μία στο εκατομμύριο ζήσω θα έχω σοβαρά προβλήματα υγείας. Τρεις μέρες μετά απ' όταν συνήλθα από το κώμα οι γιατροί δεν το πίστευαν, έλεγαν ότι ζω καθαρά από θαύμα.

Το πρώτο πράγμα που ρώτησε ο πατέρας μου στους γιατρούς ήταν αν θα μπορέσω να πυγμαχήσω επαγγελματικά - πράγμα που ήταν αδύνατον από ότι λέγανε οι γιατροί. Ο πατέρας μου, να τονίσω, υπήρξε πυγμάχος αν και ξεκίνησε σε προχωρημένη ηλικία και δεν πρόλαβε να κάνει αγώνες. Είχε όνειρο να δει το γιο του επαγγελματία πυγμάχο.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά, από πολύ μικρή ηλικία με μάθαινε στο σπίτι τα βασικά χτυπήματα. Ετσι, σιγά-σιγά μου κόλλησα το μικρόβιο και ξεκίνησα Tae Kwon Do. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι δεν υπάρχουν αθλητικές υποδομές στην πόλη την οποία ζούσα και έτσι ο πατέρας μου, μου νοίκιασε σπίτι στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία περίπου 16 ετών όπου εκεί άρχισα τα πρώτα μου βήματα στο Κick Βox!

Έχω παίξει πάρα πολλούς αγώνες, έχω πάρει πρώτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, τη 2η θέση πάλι στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και την τρίτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της ΙΣΚΑ. Στην πορεία κατέληξα στην πυγμαχία, όπου πλέον κάνω επαγγελματική καριέρα σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες Αμερικής, στη Φιλαδέλφεια.

Δεν μπορώ να πω ότι με επηρεάζει κατά πολύ ο διαβήτης στο άθλημα που κάνω - απλά είμαι πιο προσεκτικός με την υγεία μου και καταβάλω περισσότερη προσπάθεια από έναν φυσιολογικό αθλητή.

Ο Λεωνίδας μάς λύνει τις απορίες που μας γεννήθηκαν ακούγοντάς τον...

Πως νιώθει όταν ανεβαίνει στο ρινγκ; Όταν ανεβαίνω στο ρινγκ έχω στόχο μόνο την νίκη και κυρίως να βγω απ' αυτό ακέραιος χωρίς τραυματισμό.

Επηρεάζεται από το διαβήτη το πρόγραμμα διατροφής του; Πάντα όταν είμαι σε αγωνιστική περίοδο χάνω πολλά κιλά αυτομάτως, δίνω περισσότερη προσοχή στις τιμές του σακχάρου για να μην έχω υπογλυκαιμία.

Είχε ποτέ κάποιο δυσάρεστο συμβάν πάνω στα ρινγκ; Δόξα τον Θεό πάνω στο ρινγκ δεν είχα ποτέ κάποιο ατύχημα ή να έχω υπογλυκαιμία ή κάτι παρόμοιο γιατί πάντα το ελέγχω από πολύ πιο πριν.

Αλήθεια, τι έχει καταφέρει αγωνιστικά; Από τους 65 συνολικούς αγώνες έχω κερδίσει τους 61 και μια από τις μεγαλύτερες διακρίσεις μου ήταν όταν αγωνίστηκα στο παγκόσμιο της ISKA Κ1 kick boxing όπου κατέκτησα την 3η θέση.

Το όνειρό σου ποιο είναι; Θέλω να τονίσω ότι το όνειρο της Αμερικής ξεκίνησε μονάχα με μια βαλίτσα στο χέρι και λίγα χρήματα που μπόρεσε να μου δώσει ο πατέρας μου, όπου χωρίς αυτόν δεν θα έκανα τίποτα στην ζωή μου. Δεν ήξερα κανέναν στην Αμερική εκτός από έναν φίλο τον Αχιλλέα, που με φιλοξένησε 20 μέρες για να μπορώ να γυρνάω στα γυμναστήρια, μέχρι που έπεσα στην κατάλληλη ομάδα και πλέον ανήκω σε αυτή ονόματι Loyal Boyz!