Η γενιά που ενηλικιώθηκε μουσικά στα 90ς πιθανότατα δεν μπορεί να συλλάβει τον αντίκτυπο των Waterboys στην εποχή τους. Οι ξεχωριστές μελωδίες τους όμως έμειναν για πάντα στο απαίδευτο, ακόμα, αυτί, από την πρώτη στιγμή που τις γνώρισε. Τις συγχορδίες και τα γρήγορα ντραμς ανέκοψαν ευχάριστα η τρομπέτα, το βιολί και το μαντολίνο. Ο πιτσιρικάς δίστασε. Είναι αυτό ροκ; Φυσικά και είναι, θα απαντούσε αρκετά χρόνια αργότερα ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του περισσότερο με την μυσταγωγία εκείνη: Ο Mike Scott.

Στα 60 του, πλέον, ο τραγουδοποιός από το Εδιμβούργο που αποκαλέστηκε ως «Μπομπ Ντίλαν της Σκωτίας» δεν σταματά να εξελίσσεται, να γράφει, να αναζητά έμπνευση και νέα μουσικά μονοπάτια, ψάχνοντας με μανία την απόδραση από την συνήθεια. Το κάνει από το 1983, όταν και ιδρύθηκε η μπάντα, μέχρι τον τελευταίο του δίσκο, το «Where the Action Is». Και ετοιμάζει ήδη τον επόμενο, ξανά σε διαφορετικό στιλ.

Λάτρης της κέλτικης παράδοσης, η οποία ενέπνευσε μια πολύ σημαντική περίοδο για το συγκρότημα και γέννησε το Fisherman's Blues, ο Scott μαγεύεται ακόμα και από την Ελλάδα. Πλάσματα από την μυθολογία ξεπηδούν στα μουσικά του όνειρα, μουσικές με ρίζες στην παράδοση, αναζητήσεις που φέρνουν κοντά την Ιρλανδία με την Ελλάδα και θολώνουν τα μουσικά σύνορα. Την Ελλάδα, τη χώρα στην οποία οι Waterboys επιστρέφουν μετά από 10 χρόνια για να ταξιδέψουν και πάλι το κοινό τους. Να το κάνουν να τραγουδήσει μαζί τους για το ολόγιομο φεγγάρι, για τον Πάνα, για εκείνο το κορίτσι που το έλεγαν Τζόνι, για κλεμμένα παιδιά και θάλασσες.

Ο τροβαδούρος της ροκ μιλάει στο Gazzetta Weekend Journal ενόψει της εμφάνισης στην Αθήνα για την μπάντα και τις επιρροές της, για το τώρα και το τότε, για τους Waterboys που δεν θα σταματήσουν ποτέ να εξελίσσονται.

Το «Big Music», η ονομασία που δόθηκε από τον Τύπο στο πρώτο κύμα των Waterboys, ένα πραγματικό big bang για την εποχή. Πώς θα περιγράφατε εκείνη την περίοδο;

«Ήταν μια εποχή αναζήτησης, ένα προτζεκτ με πολλά όργανα που έδωσαν μια κινηματογραφική διάσταση. Δεν ήταν κάτι άλλο για εμένα. Δεν το αποκάλεσα άλλωστε εγώ εγώ Big Music, αλλά οι δημοσιογράφοι. Το δικό μου big music δεν είχε να κάνει με τη μουσική αυτή καθεαυτή, ήταν ένα πνευματικό κάλεσμα».

Τι ανταπόκριση είχαν οι πρώτες περιοδείες με όργανα που δεν ήταν τόσο συνηθισμένα στις συναυλίες της εποχής, όπως η τρομπέτα;

«Δεν ήταν τόσο ασυνήθιστο στα brass sections της εποχής. Ο κόσμος είχε συνηθίσει να το βλέπει σε διαφορετικών ειδών συναυλίες, οπότε νομίζω δεν ήταν τόσο ξένο, το δέχθηκαν καλά. Σίγουρα υπήρχαν κάποιοι που δεν ήταν συνηθισμένοι στον ήχο μας, όμως ποτέ αυτό δεν δημιούργησε κάποιο πρόβλημα».

Έχετε πει πως η απόφαση να πάτε στην Ιρλανδία είχε πολύ μεγάλη επίδραση πάνω σας. Με ποιον τρόπο;

«Άλλαζα πριν πάω στην Ιρλανδία, είναι η αλήθεια. Ήθελα να φτιάξω περισσότερη ακουστική μουσική, περισσότερο απλή μουσική. Άκουγα πολλούς κάντρι δίσκους, από ανθρώπους όπως ο Χανκ Γουίλιαμς, καθώς και γκόσπελ. Όλα αυτά ήταν μεγάλη επιρροή για μένα, στην αρχή περισσότερο από την ιρλανδική κουλτούρα. Άφησαν το στίγμα τους στα τραγούδια μας».

Όταν όμως συναντήσατε και ερωτευτήκατε την φολκ ιρλανδική μουσική;

«Αυτό ήρθε αργότερα. Και να σου πω κάτι; Δεν ήταν μόνο η ιρλανδική. Και η σκωτσέζικη κουλτούρα είχε αντίστοιχη επιρροή πάνω μου, παρότι πήγα στο Δουβλίνο, παρότι στην αρχή ίσως δυσκολευόμουν να το καταλάβω. H ιρλανδική παράδοση και η νοοτροπία είναι πιο κοντά στη σκωτσέζικη, διαφέρει πολύ από την κλασική βρετανική. Τα σύνορα είναι λιγότερο ευδιάκριτα».

Ο Mike Scott είναι περισσότερο ροκ ή φολκ;

«Είμαι ροκ! Ακόμα και όταν οι Waterboys απέκτησαν έναν περισσότερο φολκ και παραδοσιακό ήχο, το επίκεντρο ήταν το rock and roll. Το Fisherman's Blues είναι ένας rock and roll δίσκος, παρότι γράφτηκε σε μια εποχή που ήθελα να διαφοροποιηθώ από το ροκ της εποχής. Πάντα για τους Waterboys πρώτα ήταν το ροκ».

Αλλάξατε πολλές φορές στιλ. Γιατί; Ήταν η δίψα του καλλιτέχνη να εξελίσσεται; τι σας οδήγησε σε διαφορετικά μονοπάτια;

«Μου αρέσουν διαφορετικά είδη μουσικής και μου αρέσει να κρατώ φρέσκια την δημιουργικότητά μου. Εντυπωσιάζομαι συχνά από νέους ήχους, ή νέες προσεγγίσεις. Θέλω να τα ακολουθώ, να αναζητώ συνεχώς νέα στοιχεία. Οπότε νομίζω αυτό οδήγησε και την εξέλιξη της μουσικής μας, αλλά και την ίδια την εξέλιξη της μπάντας. Δεν είπα δηλαδή ποτέ θα σταματήσω να κάνω το ένα στιλ για να κάνω τώρα το άλλο. Ερχόταν φυσικά μέσα από την έμπνευση και την μουσική. H ίδια η μουσική με οδηγούσε σε διαφορετικά μονοπάτια».

Ο Πάνας έχει ξεκάθαρη παρουσία στους Waterboys. Σας επηρέασε ο ελληνικός πολιτισμός και η ιστορία;

«Οι αρχαίοι θρύλοι, ναι! Με συνεπήραν όταν τους πρωτοσυνάντησα στα βιβλία, έκανα τις αντιστοιχήσεις στην πραγματική ζωή, στην πραγματική μουσική. Δεν σταμάτησα ποτέ να αναζητώ αντίστοιχες εμπνεύσεις».

Γιατί όμως συγκεκριμένα τον Πάνα; Λόγω της σύνδεσης με τη φύση;

«Νομίζω πως ναι».

Τι θυμάστε από την τελευταία επίσκεψη στην Ελλάδα;

«Θυμάμαι να πίνω καφέ με τον Στιβ Γουίκαμ στην Αθήνα. Θυμάμαι επίσης μια ανοιχτή συναυλία, σε έναν υπέροχο χώρο. Και επίσης να παίζουμε στην Θεσσαλονίκη και να αγοράζω ένα μαντολίνο, σε ένα πολύ όμορφο μαγαζί με όργανα μουσικής στην πόλη».

Τι θα ακούσουμε περισσότερο αυτή τη φορά στην Αθήνα;

«Πολλά από τους τελευταίους τρεις δίσκους και φυσικά κάποια κλασικά»!.

Πόσο έχει αλλάξει το κοινό; Σας λείπει η εποχή χωρίς τις selfies;

«Όχι. Να σου πω γιατί; Γιατί οι άνθρωποι που έρχονταν τότε να μας δουν, έρχονται και τώρα. Έχουμε πολύ πιστούς οπαδούς που μας έχουν ακολουθήσει σε όλες τις εποχές των Waterboys και βρίσκονται ακόμα εκεί, έρχονται στις συναυλίες και έχουμε πολύ καλή επικοινωνία».

Υπάρχει κάποιο live, κάποια στιγμή στην καριέρα σας που την έχετε ως highlight;

«Κάθε συναυλία είναι μοναδική, δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποια. Κάθε τόπος που επισκέπτομαι μου δίνει κάτι. Έχω πολλές καλές αναμνήσεις, έχουμε ζήσει υπέροχες στιγμές και όλες μαζί νομίζω αποτελούν κάτι ξεχωριστό, όχι η κάθε μία μόνη της»

Ο επόμενος δίσκος τον Waterboys θα μοιάζει στο στιλ με το «Where the Action Is»;

«Ο επόμενος δίσκος θα είναι πάλι διαφορετικός. Ξανά! Νομίζω πως η αλλαγή είναι μέσα στο αίμα μας. Παίζουμε με τον τρόπο που μας αρέσει κάθε φορά και αυτό μας κρατάει ζωντανούς».

Τιμές και Σημεία Προπώλησης

Η προπώληση εισιτηρίων για τη δεύτερη συναυλία των Waterboys (22/11) στο Piraeus 117 Academy ξεκίνησε την Τρίτη 29 Οκτωβρίου από την hunteragency.gr και το δίκτυο viva.gr, ενώ συνεχίζεται και η προπώληση για τη συναυλία της Πέμπτης 21/11.

Τιμές Εισιτηρίων

Στα φυσικά σημεία: 36 ευρώ

Οnline: 39,60 ευρώ

VIP εισιτήρια καθημένων
(μειωμένος αριθμός – μόλις 36 εισιτήρια)
φυσικά σημεία: 60ευρώ
οnline: 66 ευρώ

Σημεία Προπώλησης

Ηλεκτρονική προπώληση:
www.hunteragency.gr
www.viva.gr

Τηλεφωνικές κρατήσεις στο 11876

Φυσικά σημεία προπώλησης

Hunter Agency: Πανεπιστημίου 42 (εντός στοάς), Τηλ.: 210 360 8366

Φυσικά σημεία δικτύου viva: Στα καταστήματα Reload, Seven Spots, Καταστήματα Wind, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, στον πολυχώρο Yoleni's (Σόλωνος 9) και στο Viva Spot Τεχνόπολης (μέσα στο χώρο της Τεχνόπολης, είσοδος από οδό Περσεφόνης)