«Η γενιά του πατέρα μου έγιναν αθλητές με φακές και ρεβίθια»! (pics & vids)
Το όνομά του όντως αποτελούσε φόβο και... τρόμο με την δύναμή του και τα κατορθώματά του. Ο λόγος για τον Γιώργο Τρομάρα που μέχρι σήμερα μνημονεύεται ως το απόλυτο πρότυπο δύναμης και θέλησης. Έχει και έναν γιο όμως που βαδίζει στα βήματά του.
Ο Κώστας Τρομάρας γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1989 στην Παιανία. Γονείς του είναι η Φανή Χούντα και ο γνωστός και θρυλικός αθλητής Γιώργος Τρομάρας. Θαυμάζοντας και έχοντας πρότυπο τον πατέρα του, από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και τα δυναμικά αθλήματα. Σε ηλικία 10 ετών άρχισε να προπονείται δίπλα στον πατέρα του στην Πάλη και στα Βάρη. Με σκοπό να συμμετάσχει σε αγώνες της Ομοσπονδίας της Πάλης, το 2002 γράφεται στο τμήμα Πάλης του Α.Σ. Παπασιδέρης, στο Κορωπί. Προπονητής του ήταν ο Δημήτρης Ρουμιλίδης. Υπήρξε ενεργός αθλητής μέχρι και το Λύκειο, συμμετέχοντας σε αρκετούς αγώνες με διακρίσεις. Το 2004 ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με τα μαχητικά αθλήματα. Εξακολουθώντας να προπονείται στην Πάλη, ξεκίνησε Πυγμαχία και Kick Boxing με τον Γιάννη Παπαδέα στο Α.Σ. ο Μίλων.
Λόγω των αθλητικών του τάσεων και αγάπης του στην προπονητική, το 2008 εισάχθηκε στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, στην Κομοτηνή. Εκεί είχε τη τύχη να γυμναστεί δίπλα στους δασκάλους Ιωάννη Μπάρμπα και Θεόδωρο Καρυπίδη στο τμήμα Πάλης του Α.Σ. Δημόκριτος. Παράλληλα με τις σπουδές του στην Κομοτηνή, άρχισε να εργάζεται ως γυμναστής και προπονητής Πυγμαχίας σε μικρά τμήματα στην Κομοτηνή και στην Αλεξανδρούπολη. Επίσης, στο Εσωτερικό Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα τον Μάιο του 2008, κατά το οποίο είχαν συμμετάσχει και αθλητικοί σύλλογοι της Θράκης, διέπρεψε στα αθλήματα της Πάλης, Άρσης Βαρών και Πυγμαχίας. Το Γενάρη του 2009 πήρε μετεγγραφή στο αντίστοιχο τμήμα του ΕΚΠΑ απ’ όπου και ορκίστηκε το καλοκαίρι του 2014. Επιστρέφοντας πίσω στην Παιανία, είχε την ευκαιρία να λειτουργήσει το γυμναστήριο που είχε ιδρύσει ο πατέρας του.
Το Σεπτέμβρη του 2014, αφού ήδη είχε εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία, ιδρύει το Α.Σ. Δυναμικών Αθλημάτων Παιανίας. Σκοπός του η διάδοση και ανάπτυξη των δυναμικών αθλημάτων όπως η Άρση Βαρών. Το Μάιο του 2016 συμμετείχε για πρώτη φορά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Δυναμικού Τριάθλου όπου και κατέκτησε τη 2η θέση, όπως και την ευκαιρία να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Μετά από μία μεγάλη προετοιμασία, στις 7 Δεκέμβρη 2016 φτάνει στη Μόσχα με την Ελληνική αποστολή, για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η αποστολή απαρτιζόταν από 14 αθλητές και 5 συνοδούς. Την πρώτη μέρα των αγώνων κατακτά 3 χρυσά και 2 χάλκινα μετάλλια και ενώ η ελληνική ομάδα κατέκτησε τη 2η θέση, ως καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος. Μετά από αυτήν την επιτυχία ο Δήμος Παιανίας τον τίμησε για αυτήν τη διάκριση, τον Μάρτιο του 2017. Δίνοντας ακόμα μια φορά το παρόν, τον Μάιο του 2017 συμμετείχε στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Δυναμικού Τριάθλου.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στην Ελευσίνα, έγινε τόσο μεγάλη διοργάνωση, όπου και εκεί κατέκτησε την πρώτη θέση. Έπειτα ακολούθησαν άλλες δύο πρωτιές, το Νοέμβριο του 2017 στον Ταύρο και το Μάιο του 2018 στο Ελληνικό, όπου ήρθε αντιμέτωπος με κορυφαίους Έλληνες αθλητές. Στις 11 Φεβρουαρίου 2018, ως φόρο τιμής προς τον πατέρα του, διοργάνωσε σε συνεργασία με το Ελληνικό Σωματείο Δυναμικού Τριάθλου και τον Πρόεδρο του κ. Κωλέττη Ανδρέα, για πρώτη φορά, το TROMARAS STRENGTH CHALLENGE. Το πρωτάθλημα διοργανώθηκε στο Κλειστό Γυμναστήριο του Δήμου Παιανίας, με σημαντική συνεισφορά του τελευταίου και το πλαισίωσαν πολλοί αθλητές.
Σήμερα, εξακολουθεί να είναι προπονητής του Α.Σ. Δυναμικών Αθλημάτων Παιανίας. Οι αθλητές του έχουν διακριθεί τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο κατακτώντας πρωταθλήματα και διεθνή ρεκόρ. Με τις δράσεις του έχει ασχοληθεί ο τύπος και η τηλεόραση. Στόχος του είναι η διάδοση των δυναμικών αθλημάτων και η ένταξη περισσότερων νέων στον αθλητισμό όπως και ο ποιοτικότερος τρόπος ζωής μέσω της άσκησης. Παράλληλα, παρακολουθεί το Διιδρυματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο Κρήτης, Εφαρμοσμένη Επιχειρησιακή Έρευνα και Ανάλυση. Εκτός των άλλων είναι και Καθηγητής Φυσικής Αγωγής του ΕΚΠΑ. Μάλιστα το γυμναστήριό του λέγεται TROMARAS SPORTS CLUB και βρίσκεται στην Παιανία.
Ο Κώστας Τρομάρας μίλησε στους Πολύδωρο Παπαδόπουλο και Δημήτρη Τομαρά και το G-Weekend για όσα θυμάται από τα πρώτα χρόνια της μεγάλης καριέρας του πατέρα του και πολλά ακόμα.
- Είχατε πει σε παλαιότερη συνέντευξή σας στο Vice πως μία δυνατή ανάμνηση από τον πατέρα σας ήταν ο νούμερο που σηκώνει ένα αυτοκίνητο ενώ το λάστιχο καπνίζει μανιασμένα. Ισχύει ακόμα αυτό ή έχετε και άλλα επικίνδυνα νούμερα που έκανε στο μυαλό σας; Εμάς πάντως μας έχει μείνει η φωτογραφία που τραβάει με σχοινί ένα βαγόνι τραίνου.
Φυσικά, η ακινητοποίηση οχήματος ενώ ο οδηγός έχει βάλει πρώτη και αναπτύσσει ταχύτητα είναι από τα πιο «δυνατά» του επιτεύγματα. Αν μας επισκεφθείτε στο προπονητήριο μας, θα δείτε έναν τοίχο γεμάτο ιστορία, εικόνες, επιτεύγματα και αναμνήσεις, για τους πιο παλιούς, που χρονολογούνται από το 1960. Κάθε άθλος του δημιουργεί έντονα συναισθήματα θαυμασμού! Εκτός από την ακινητοποίηση οχήματος, το τράβηγμα 4 βαγονιών τρένου και τα υπόλοιπα ηράκλεια επιτεύγματά του, εκτιμώ πως στον κόσμο έχει μείνει η φιγούρα ενός ηθικού μασίστα, ενός καθαρού αθλητή ο οποίος ό,τι έκανε, το έκανε με αγάπη προς τον αθλητισμό και την πατρίδα του.
- Ποιες είναι οι πιο μεγάλες προσωπικότητες που είχατε γνωρίσει από εκείνη την εποχή; Τι θυμάστε από ανθρώπους όπως ο Σουγκλάκος για παράδειγμα που είχε αναμετρηθεί με τον πατέρα σας;
Πιστεύω πως η εποχή του πατέρα μου ανέδειξε μεγάλες προσωπικότητες οι οποίες υπήρξαν πρότυπο στον τομέα τους και ακόμα συζητιόνται. Ο Απόστολος Σουγκλάκος, παρά τις τιτανομαχίες που είχε δώσει με τον πατέρα μου, υπήρξε καλός οικογενειάρχης και λαοφιλής προσωπικότητα.
Πολλοί φίλοι του πατέρα μου πλαισίωσαν τα παιδικά μου χρόνια. Μεγάλες προσωπικότητες από τον αθλητισμό, το τραγούδι και την κοινωνία γενικότερα. Δε μπορώ να μην αναφέρω τον παιδικό φίλο και συναθλητή του, αλλά και μέντορά μου, Γιώργο Γκουλιόβα, ο οποίος έκανε τεράστια καριέρα στην Αυστραλία στην πάλη. Ακόμα, τον τελευταίο αυθεντικό λαϊκό τραγουδιστή, Γιώργο Μαργαρίτη, αλλά και τον Γιάννη Παπαγεωργίου, τον πρωταθλητή αγώνων ταχύτητας μοτοσυκλέτας. Αυτοί είναι κάποιοι από το στενό του κύκλο μέχρι και σήμερα.
- Ποιο είναι το πιο μεγάλο εφόδιο ή η πιο καλή συμβουλή του Γιώργου Τρομάρα σε εσάς;
Ένας άνθρωπος σαν τον πατέρα μου, κοσμογυρισμένος, δραστήριος και χορτασμένος από τη ζωή, μόνο καλές συμβουλές έχει να σου δώσει. Μεγαλώνω και ωριμάζω με τις συμβουλές του να γυμνάζομαι, να σέβομαι τον εαυτό μου, να αγαπάω την οικογένεια μου, να κάνω το σταυρό μου και να δείχνω ανθρωπιά.
- Είναι πολύ δύσκολο να είστε ο γιος ενός ανθρώπου που έγραψε ιστορία σε επικίνδυνα νούμερα, για τους αγώνες του στο ρινγκ και που άφησε εποχή με την δύναμη και την αντοχή του;
Καλώς ή κακώς ο κόσμος σε συγκρίνει με τους γονείς σου, ειδικά αν είναι δυναμικές προσωπικότητες όπως είναι ο πατέρας μου. Σίγουρα σε αυτό δεν βοηθάει και η εμφάνιση επειδή εκτιμώ πως του μοιάζω… πιστεύω πως επικρατεί μια λανθασμένη αντίληψη στην κοινωνία. Τα παιδιά δεν ανταγωνιζόμαστε τους γονείς μας και για αυτό δεν υπάρχει λόγος σύγκρισης. Αντιθέτως, είμαστε η συνέχεια τους με τα όποια προτερήματα και μειονεκτήματα μας. Προσωπικά, συνεχίζω την αθλητική παράδοση της οικογένειας μου, από το δικό μου μετερίζι.
- Την αυτοβιογραφία του πατέρα σας την έχετε διαβάσει. Τι σας έχει μείνει από εκεί;
Ο πατέρας μου αφηγείται πολλές εντυπωσιακές ιστορίες από τη ζωή του σε αυτό το βιβλίο. Μια που θυμάμαι και μου έχει μείνει είναι ένας αγώνας του στην Ιορδανία. Ο μάνατζερ του, του είχε κλείσει να συμμετάσχει σε ένα 7ήμερο φεστιβάλ πάλης. Για πέντε συνεχόμενες μέρες νικούσε τους αντιπάλους του και την τελευταία μέρα θα έπαιζαν δύο εναντίον δύο, εκείνος με τον Έλληνα παλαιστή Λαίλαψ εναντίον δυο εθνικών τους πρωταθλητών. Εκείνη την περίοδο η Ιορδανία ήταν σε πόλεμο και όλοι οπλοφορούσαν. Ο πατέρας μου για να παίξει είχε συμφωνήσει να μαζευτούν τα όπλα στην είσοδο του γηπέδου και έτσι ο στρατός μάζεψε 3000 όπλα. Στο αγώνα, την ώρα που έπαιζε εκείνος, μετά από ένα αεροπλανικό χτύπημα κατεβάζει τον Ιορδανό παλαιστή και κερδίζει. Περιγράφει, πως με το που ο διαιτητής λήγει τον αγώνα το κοινό άρχισε να ρίχνει πιστολιές. Στην προσπάθειά του να διασωθεί μπήκε σε μία καταπακτή κάτω από το ρινγκ μαζί με τους υπόλοιπους παλαιστές. Η κατάληξη ήταν να έρθει ο στρατός με αλεξίσφαιρα οχήματα για να τους πάρει από το γήπεδο.
- Ως Κώστας έχετε χαράξει την δική σας πορεία. Έχετε ασχοληθεί και ξεχωρίσει σε αθλήματα δύναμης όπως η πάλη, άρση βαρών και πυγμαχία ενώ ασχοληθήκατε και με το powerlifting. Έχετε και το γυμναστήριό σας, που είχατε ξεκινήσει με τον πατέρα σας. Πόσο δύσκολα είναι όλα αυτά; Ποιο είναι το βασικό συστατικό της επιτυχίας;
Δεν άργησα να βρω το δρόμο μου στον αθλητισμό. Από μικρός είχα έφεση στα δυναμικά αθλήματα. Γυμνάζομαι από 9 χρονών και τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι σε επίπεδο πρωταθλητισμού στο powerlifting. Μάλιστα, το 2016 είχα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Μόσχα, όπου κατέκτησα τρία χρυσά και δύο χάλκινα μετάλλια. Δεν θεωρώ ότι μπορεί κάτι να γίνει εύκολα, όσο ταλέντο και να έχει κάποιος. Πιστεύω πολύ στη δύναμη της θέλησης, στη σκληρή δουλειά, την επιστημονική γνώση και στην υποστήριξη των ατόμων που μας περιβάλλουν.
- Είστε σε διαδικασία προετοιμασίας για κάποιους αγώνες αυτήν την περίοδο; Ποιοι είναι οι επόμενοι αγωνιστικοί σας στόχοι;
Αυτόν τον καιρό προετοιμάζομαι για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Powerlifting στην Ιρλανδία. Θα γίνει 24-27 Οκτωβρίου και εκτιμάται ότι θα λάβουν μέρος κοντά στους 500 αθλητές από 25 χώρες. Επίσης θα λάβουν μέρος και οι αθλητές μου, Γιώργος Περιβολάρης, ρέκορντμαν της κατηγορίας master στις άρσεις θανάτου και ο πανελληνιονίκη Δημήτρης Μερτίκας. Θα είμαστε οι μόνοι Έλληνες αθλητές της διοργάνωσης.
Αν μου έκανες την ίδια ερώτηση πριν ένα μήνα θα σου απαντούσα αρνητικά. Η προετοιμασία για έναν αγώνα έχει μεγάλο κόστος. Αυτόν τον αγώνα τον χρωστάω στον Δήμαρχο Παιανίας, Ισίδωρο Μάδη, ο οποίος αμέσως ενδιαφέρθηκε και μεσολάβησε ανιδιοτελώς για την κάλυψη των απαιτούμενων πόρων από ιδιώτες.
- Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το γυμναστήριο και την άθληση και ποια είναι τα πιο σοβαρά λάθη που έχετε εντοπίσει να γίνονται;
Διανύουμε την εποχή που όλα γίνονται γρήγορα και όλα γίνονται από το κινητό. Δυστυχώς αυτό έχει αντίκτυπο και στα νέα παιδιά, αλλά και γενικά στον πληθυσμό. Το εύκολο και γρήγορο, σε συνδυασμό με την παραπληροφόρηση η οποία υπάρχει σε μεγάλο βαθμό στο διαδίκτυο γίνεται πυροδοτικός μηχανισμός στο σώμα και κυρίως στην αντίληψη των νέων. Ακόμα ένα πρόβλημα που διαπιστώνω σε νεαρούς αθλητές μου, που έρχονται πρώτη φορά σε εμένα, είναι η στάση του σώματος, η οποία είναι αποτέλεσμα των πολλών ωρών gaming και όχι του διαβάσματος στο γραφείο, όπως ήταν παλιότερα.
Αρχικά, η συμβουλή μου προς του γονείς είναι να μην «παρκάρουν» τα παιδιά μπροστά από τον υπολογιστή αλλά να τα πηγαίνουν σε δραστηριότητες και ακόμα καλύτερα να συμμετέχουν και εκείνοι μαζί τους, όποτε είναι εφικτό. Προς τα παιδιά έχω να πω, ότι η γενιά του πατέρα μου έγιναν αθλητές με φακές και ρεβίθια. Δούλεψαν, κυνήγησαν την επιτυχία και στο τέλος καταξιώθηκαν. Μπορεί να είμαστε στο 2019, αλλά όσο γρήγορα επέρχεται ένα αποτέλεσμα, το ίδιο γρήγορα παρέρχεται. Βρείτε άτομα που σαν εμπνέουν, αγαπούν αυτό που κάνουν και είναι πιστοποιημένα για αυτό, με ακαδημαϊκή μόρφωση.
- Στην Ελλάδα γενικά γυμναζόμαστε όσο χρειάζεται; Ή είμαστε μία χώρα που προτιμάμε τα... εύκολα και την αποφυγή καταπόνησης από μία άσκηση;
Με βάση τα αρχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής θα έλεγα ότι δεν γυμναζόμαστε όσο χρειάζεται. Το 2014, το 77,2% των ατόμων από 15 χρονών και άνω δεν έκαναν καθόλου αθλητισμό, ούτε αθλοπαιδιές. Βέβαια, πρόσφατα δεδομένα (Ιούνιος 2018) δείχνουν μια σημαντική μείωση του ποσοστού στο 42,9%. Δυστυχώς το εύκολο και γρήγορο έγινε μόδα και έχει χαθεί η ουσία και το βαθύτερο νόημα της άσκησης. Η άσκηση είναι lifestyle και όχι εποχιακό χόμπι.
- Στην πορεία σας υπάρχει η πιο καλή και η πιο δύσκολη στιγμή; Επίσης ποια ήταν η πιο όμορφη ανάμνηση που είχατε μαζί με τον πατέρα σας;
Όταν έκλεισε το τελευταίο γυμναστήριο που είχαμε στον Νέο Κόσμο το 1998, τον εξοπλισμό τον μεταφέραμε σε ένα αποθηκάκι που είχαμε στα Σεπόλια, πάνω στις γραμμές. Θυμάμαι όταν με πρωτοπήγε εκεί ο πατέρας μου, επειδή ήταν η πρώτη φορά που με προπόνησε. Θυμάμαι εξοπλισμό στοιβαγμένο στις άκρες, το κίτρινο φως της λάμπας, το τατάμι στο κέντρο και μερικούς αλτήρες παραδίπλα. Το σκηνικό έμοιαζε με ταινία του Ρόκυ, στην προετοιμασία του να αντιμετωπίσει τον Ντράγκο. Καλές και δύσκολες στιγμές υπάρχουν πάντα. Σημαντικό είναι να έχεις άτομα να σε στηρίζουν και να τις μοιράζεσαι. Σημαντικό είναι που έχω τους δύο μου γονείς και φίλους.
- Οι φωτογραφίες στην Gallery είναι από το προσωπικό αρχείο των Γιώργου και Κώστα Τρομάρα.
