Πόσοι από εμάς που συντονιστήκαμε, την περασμένη Δευτέρα, στις 23.00 μπροστά από τηλεοράσεις δεν σκεφτήκαμε ότι αύριο έχουμε σχολείο και ότι κατά πάσα πιθανότητα θα γράψουμε πρόχειρο τεστ την πρώτη ώρα, ενώ δεν έχουμε διαβάσει τίποτα; Κι όμως, την άλλη μέρα το πρωί ξυπνήσαμε για να πάμε στη δουλειά μας, κάποιοι από εμάς σίγουρα πήγαν σχολείο είτε πλέον για να διδάξουν είτε για να αφήσουν τα παιδιά τους. Έχουμε αλλάξει από τότε φαίνεται.. και δεν είμαστε οι μόνοι..

Τέλη Σεπτέμβρη 1996, πέφτουν για πρώτη φορά οι τίτλοι αρχής του «Λόγω Τιμής». Τέλη Σεπτέμβρη 2019 πέφτουν... ξανά οι τίτλοι αρχής του «Λόγω Τιμής». Ναι, 23 χρόνια μετά ξανά οι ίδιοι ηθοποιοί μπροστά μας και μεις κάπου στο... πουθενά για λίγα δευτερόλεπτα. Η αλήθεια, η ειλικρίνεια που έκανε το ‘Λόγω Τιμής’ διαχρονικό, ωστόσο μη γελιόμαστε, μας έριξε στην παγίδα της νοσταλγίας!

«Αχ και μουν ξανά... 16» σιγοψιθύρισε η Λίλα και στο μυαλό της έσκασε η γκάφα που είχε κάνει με το να γράψει επεισόδια του Beverly Hills πάνω στην κασέτα βάπτισης της αδελφής της. Τώρα, έχει δυο κορίτσια και μετά τις 11 κουτουλάει! Ο Γιάννης θυμήθηκε τα καφεδάκια στα Εξάρχεια και τις επισκέψεις στο «Γ. Καραϊσκάκης», η Αθηνά ακόμα μονολογεί την Ιστορία Δέσμης και μετανιώνει που ήταν... «φυτό», η Αγγελική ξέθαψε τα ραβασάκια που έστελνε στο αγόρι της. Τώρα, κόλλησε κι αυτή στο messenger! Περίεργο συναίσθημα ή νοσταλγία, έχει αυτή τη γλυκόπικρη γεύση. Σε γυρίζει πίσω…

Θυμόμαστε το παρελθόν επειδή το ξεχνάμε...

Οι τίτλοι αρχής έπεσαν, το τραγούδι σε συγκίνησε, αλλά το βλέμμα έφυγε… σφαίρα για τις σκάλες, εκεί άφηνα την τσάντα του σχολείου. «‘Ω να σου γ@#$» είπα και ανατρίχιασα σκεπτόμενος τη Γεωμετρία της πρώτης ώρας. Γραφείο στις 09.00 ή Παπαφίγγο στις 08..30;

Οσο για σας τους... νέους κι εσάς που δεν βλέπατε το «Λόγω Τιμής» αφήστε μας να κλάψουμε τη νιότη μας, που έφυγε! Ικανοποιηθήκαμε όλοι βλέποντας πως η «παλιοπαρέα» από την Πάτρα τακτοποιήθηκε στη ζωή της, νοσταλγήσαμε τον Σταύρο με το ταξί, έλειψαν οι... ατάκες του πατέρα του «Ψηλού», ενώ πάθαμε... σοκ βλέποντας σε σήριαλ οικιακή βοηθό από τις Φιλιππίνες. Ναι, πήγε και το δικό σας μυαλό στο ΠΑΣΟΚ και τον Κώστα Σημίτη! Η νύχτα των διαδόχων, εκεί στα μέσα Γενάρη του 1996 έμεινε ανεξίτηλη και όλοι αναρωτιόμαστε, αν ο Τσοχατζόπουλος είχε κερδίσει, που θα ήταν αυτή η Χώρα!

Δεν θα ξεχάσω που το χέρι ασυναίσθητα πήγε στο «4» του τηλεκοντρόλ, εκεί ήταν το Megalo κανάλι, δεν θα ξεχάσω όμως πως τότε δεν μπορούσα να το ανεβάσω στο twiitter. Αχ ρε μάνα, πόσες φορές σου έλεγα να κλείσεις το τηλέφωνο για να μπω στο ίντερνετ!

Θυμηθήκαμε, τις ωραίες εποχές, τότε που η ανεργία ήταν άγνωστη λέξη. Ο «Ψηλός» βρήκε δουλειά σε ένα απόγευμα, και το μόνο που είχε στα χέρια του ήταν η... αυτοπεποίθηση. Επίσης, οι ασφαλιστικές έδιναν μισθό, ποσοστά, μπόνους. Τώρα;;; Οδηγός ταξί σε πέντε λεπτά και ο Βασίλης και με δουλειά κάποιων μηνών ανοίγεις και επιχείρηση με καντίνες. Αλλα κόλπα τότε...

Πως θα ήταν η ζωή σας χωρίς κινητό; Το έχετε σκεφτεί; Αν υπήρχε τότε, θα είχαν αλλάξει πολλά και σίγουρα η πλοκή του σήριαλ. Ενα sms θα ήταν αρκετό για να είχαν σμίξει Ηρώ και «Ψηλός» και δεν θα περίμεναν μια τριετία. Τηλεκάρτα τότε, Χρυσός οδηγός τότε, smart phone τώρα, google για όλα! Υπολογιστές τσέπης για όλους το 2019, κάτι... κιβώτια τότε. Ναι, η σκηνή που κλείνουν εισιτήριο για Βαρκελώνη μέσα από το ταξιωτικό θα προκαλούσε... πανικό σε αυτούς που δεν το είχαν ζήσει!

Τότε ο κόσμος προσπαθούσε να χαμογελάσει και το να πρέπει να είσαι κάποιος δεν αποτελούσε προτεραιότητα. Τότε ήμασταν απλά ο εαυτός μας και σίγουρα ήταν τόσο cool η κατάσταση...

Ναι, τότε δεν μπορούσες να ξεφύγεις από το... ψηστήρι στους δρόμους, άκουγες ατάκες πεσίματος από δεκάχρονους. Τώρα, όλα γίνονται μέσω... οπτικών ινών. Ήμασταν μια πολύ δεμένη παρέα, οπότε προστατεύαμε ο ένας τον άλλον. Μεγαλώναμε στις γειτονιές, νιώθαμε μεγάλη ελευθερία.