Θα μπορούσαν να αναφερθούν αμέτρητα κλισέ σε ό,τι αφορά τον άνθρωπο που κάθεται στην άκρη του πάγκου μιας ομάδας.

Από το «υπάρχουν δυο ειδών προπονητές, αυτοί που απολύθηκαν κι εκείνοι που θα απολυθούν» ως «το άγαλμα του κάθε προπονητή είναι φτιαγμένο από χαρτί ώστε να καίγεται πιο εύκολα». Στο τέλος της ημέρας, ο προπονητής είναι εκείνος που θα στοχοποιηθεί σε περίπτωση αποτυχίας ενώ τα εκφυλιστικά φαινόμενα που έπονται μιας αποτυχίας αποτελούν πλέον σύνηθες ελληνικό φαινόμενο.

Η Media Day του Περιστερίου λίγες μέρες πριν από την έναρξη των υποχρεώσεων στην Basket League και το Basketball Champions League ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε να συνομιλήσουμε με τον Ηλία Ζούρο για τη σεζόν 2019/20 που βρίσκεται προ των πυλών, την επιστροφή του στην Α1 έπειτα από 9 χρόνια και τη συνήθεια του Έλληνα να ισοπεδώνει τα πάντα.

Γιατί, λοιπόν η επιστροφή σου στην Basket League άργησε 9 χρόνια;
«Δυστυχώς, έτσι τα έφερε η μοίρα. Έπειτα από μια πραγματικά πετυχημένη κατάσταση στον Πανελλήνιο, βρέθηκα σε ομάδες του ­­εξωτερικού όπου είχα τη δυνατότητα να δουλέψω καλά και να μείνω συγκεντρωμένος στο μπάσκετ. Φέτος επιστρέφω στην Α1 για μια ομάδα, με την οποία υπήρξαν και πέρσι συζητήσεις σχετικά με το ενδεχόμενο συνεργασίας. Χαίρομαι που βρίσκομαι στο Περιστέρι, ένα κλαμπ που έχει στόχο να ανέβει σταδιακά και να φτάσει στα ψηλά πατώματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη, να σταθεροποιηθεί στο πιο υψηλό επίπεδο... Παράλληλα, έχω την ευκαιρία να συνεχίσω στην εθνική Γεωργίας και να κοουτσάρω στο τρίτο EuroBasket της καριέρας μου. Πλέον θα έχω την ευκαιρία να δουλέψω με ηρεμία, έχοντας μια διοίκηση με την οποία υπάρχει κοινή φιλοσοφία σε ό,τι αφορά το να βγάλουμε παίκτες και να φέρουμε καλά αποτελέσματα».

Σε αυτό το διάστημα, πόσο άλλαξε ο Ζούρος του Περιστερίου σε σχέση με τον Ηλία του Πανελληνίου, το 2010;
«Κάθε προπονητής και κάθε άνθρωπος αποκτά μεγαλύτερη εμπειρία μέρα με τη μέρα. Θα έλεγα, λοιπόν ότι έπειτα από τόσα χρόνια στο εξωτερικό, πλέον έχω αποκτήσει περισσότερες εμπειρίες, από τη στιγμή μάλιστα που είχα τη δυνατότητα να δουλέψω σε διαφορετικές χώρες με διαφορετική φιλοσοφίες και κουλτούρες. Σε αυτές τις περιπτώσεις μεγαλώνουν οι γνώσεις σου όσον αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζεις διάφορες καταστάσεις και συμπεριφορές».

Το γεγονός ότι ο προκάτοχος σου, ο Αργύρης Πεδουλάκης έβαλε ψηλά τον πήχη την περσινή σεζόν, προσθέτει έξτρα βάρος στους ώμους σου;
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει αυτή η πίεση που αναφέρεις. Όποιος νομίζει ότι υπάρχει τέτοια πίεση, είναι σε λάθος δρόμο! Αρχικώς, μιλάμε για δυο διαφορετικές ομάδες, με διαφορετικές απαιτήσεις. Το περσινό Περιστέρι έπαιζε μόνο στην Ελλάδα υπό άλλες συνθήκες, είναι ξεκάθαρο αυτό… Παράλληλα δημιουργήθηκαν πολλές ανακατατάξεις κατά τη διάρκεια της σεζόν, με δεδομένο ότι κάποιες ομάδες είχαν προβλήματα. Φέτος έχουμε δυο υποχρεώσεις την εβδομάδα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Έχουμε να κάνουμε με διαφορετικά δεδομένα και ο στόχος δεν είναι το τι θα πετύχουμε σε σχέση με πέρσι αλλά το να είμαστε ανταγωνιστικοί και η ομάδα να παρουσιάσει καλή εικόνα στο γήπεδο».

Τι σου έλειψε και από τι γλίτωσες στα χρόνια της ξενιτιάς;
«Αυτό που κερδίζω ουσιαστικά επιστρέφοντας στην Ελλάδα είναι ότι θα είμαι δίπλα στην οικογένεια μου. Από την άλλη πλευρά, τα πράγματα στο εξωτερικό είναι πολύ πιο επαγγελματικά, ιδιαίτερα στις μεγάλες ομάδες που είχα την τύχη να δουλέψω… Ο προπονητής εκεί έχει όλα τα εφόδια για να δουλέψει απερίσπαστος».

Πως αντιλαμβάνεσαι το ότι οι προπονητές της Εθνικής ομάδας τα τελευταία 10 χρόνια έχουν άπαντες στοχοποιηθεί και τους έχουν μπει ταμπέλες; Είναι… φυσιολογική αυτή η ανθρωποφαγία, με τελευταίο παράδειγμα τον Θανάση Σκουρτόπουλο;
«Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία… Κάθε άνθρωπος γράφει τη δική του πορεία, όλα στη ζωή είναι εμπειρίες και τίποτα παραπάνω. Στην Ελλάδα, λοιπόν έχουμε την τάση να ισοπεδώνουμε τα πάντα! Νομίζω ότι όλοι οι προπονητές προσπαθούν όσο μπορούν να είναι καλύτεροι επαγγελματίες, πόσω μάλλον όταν εργάζονται στην Εθνική ομάδα. Στο διάστημα που δούλεψα στο εξωτερικό, έλαβα σεβασμό ως επαγγελματίας και, κυρίως ως άνθρωπος. Σε κάθε περίπτωση, τίποτα δεν γίνεται σε μια μέρα. Όλα τα πράγματα θέλουν τον χρόνο τους και μπορείς να διαπιστώσεις ότι οι ομάδες που έχουν επενδύσει σε προπονητές και τους περιβάλουν με εμπιστοσύνη, στο τέλος της ημέρας βγαίνουν κερδισμένες».

Τι μπάσκετ θα δούμε φέτος από το Περιστέρι;
«Το πρώτο μέλημα είναι να βρούμε τη χημεία μας. Δεν μπορώ να καθορίσω αυτή τη στιγμή το τι μπάσκετ θα παίξουμε γιατί δεν έχουμε δει ακόμα την ομάδα πλήρη…. Ο Βασιλόπουλος γύρισε μέσα στην εβδομάδα, είναι ένας παίκτης που θα μας δείξει πού και πώς μπορούμε να βαδίσουμε. Θέλουμε να παίξουμε όσο το δυνατόν καλύτερη άμυνα γίνεται και στην επίθεση θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε μέσα από την ομαδικότητα. Θέλουμε να ευχαριστηθούμε αυτό που κάνουμε. Το ίδιο και οι φίλαθλοι μας, τους οποίους έχουμε ανάγκη περισσότεροι από ποτέ και φυσικά η διοίκηση που επενδύει τα χρήματα της. Στόχος, μεταξύ άλλων είναι να αναδείξουμε νέα παιδιά και ήδη έχουμε ξεκινήσει δυνατά προς αυτή την κατεύθυνση».

Twitter @Giannis_Stavr