Τον Μάρτιο του 2016, είχαμε συναντηθεί στο Νότιγχαμ. Ο Ρόι Κάρολ υποδέχθηκε το gazzetta.gr στο γήπεδο της τότε ομάδας του, Νοτς Κάουντι, μιλώντας για διάφορα ζητήματα σχετικά με την καριέρα του και τα χρόνια που πέρασε στην Ελλάδα, ως παίκτης του Ολυμπιακού και του ΟΦΗ. Κάποια στιγμή, η κουβέντα πέρασε στην πίεση του σύγχρονου ποδοσφαίρου και ο Βορειοιρλανδός χωρίς κανένα δισταγμό είπε: «Λοιπόν, εγώ είχα κατάθλιψη. Είχα προβλήματα με το αλκοόλ. Ήταν η διέξοδός μου. Δεν μιλούσα ποτέ πριν για τα προβλήματά μου με το αλκοόλ. Είναι πολύ σημαντικό να βγάζεις αυτά τα πράγματα από μέσα σου. Θυμάμαι τον Τόνι Άνταμς που ερχόταν και μας μιλούσε για τέτοια θέματα όπως το αλκοόλ και η κατάθλιψη. Και όταν ήμουν 22-23 έλεγα "δεν τον ακούω, δεν αφορά εμένα, όλα θα είναι μια χαρά, θα κερδίσω χρήματα και θα κάνω καριέρα". Αλλά δεν είναι έτσι. Η κατάθλιψη θερίζει. Χτυπάει πολύ κόσμο και ο καλύτερος τρόπος για να ανακουφιστείς είναι να μιλήσεις γι' αυτό». Ο Κάρολ τραυματίστηκε στη μέση τον Ιανουάριο του 2006, λίγους μήνες μετά τη μεταγραφή του από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη Γουέστ Χαμ. Οδηγήθηκε στην κατάθλιψη πριν το καταλάβει και βρήκε παρηγοριά στο ποτό. Τον Νοέμβριο του 2006, μπήκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης.

Ήταν, ίσως, η πρώτη φορά που κάποιος ποδοσφαιριστής μιλούσε on the record στον υπογράφοντα με τέτοιο τρόπο. Ο Ρόι Κάρολ ήταν χαλαρός, μιλώντας για την κατάθλιψη που πέρασε. Απόλυτα συνειδητοποιημένος, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι ότι η ενημέρωση και το σπάσιμο της σιωπής αποτελούν στην ουσία τον τρόπο διαφυγής. Και γεμάτος διάθεση να βοηθήσει παιδιά που ίσως περνούν ίδια προβλήματα με εκείνον. Άλλωστε, πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή βραβευμένο από τον Ερυθρό Σταυρό για τον τρόπο που στάθηκε στο πλευρό ενός παιδιού με λευχαιμία. Ήταν, επομένως, άμεση η θετική του ανταπόκριση όταν του ζητήσαμε να συμμετάσχει στο «Ποδόσφαιρο και το τέρας» και να καταθέσει τις δικές του εμπειρίες.

Δείτε το video και διαβάστε όσα είπε

Ξεκινώντας, ο Βορειοιρλανδός αναφέρθηκε στο πως οδηγήθηκε στην κατάθλιψη: «Αυτό που προσπαθούσα να εξηγήσω στον εαυτό μου είναι ότι όταν τραυματίστηκα δεν ήμουν έτοιμος για να αντιμετωπίσω έναν τραυματισμό, δεν ήξερα πώς να τον διαχειριστώ. Όλη τη ζωή μου έπαιζα ποδόσφαιρο, νομίζω ότι ήταν Τρίτη ή Τετάρτη βράδυ που αυτό το πρόβλημα με τη μέση με άφησε εκτός για 14 μήνες. Οπότε ήταν πολύ δύσκολο να το διαχειριστώ και δεν κατάλαβα εκείνη την στιγμή πόσο καιρό θα πάρει. Πράγματα σαν αυτό συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, συμβαίνουν στους ποδοσφαιριστές. Όταν κοιτάζω πίσω λέω στον εαυτό μου ότι ήταν πολύ απογοητευτικό το πώς εξελίχθηκε, γιατί είχα πολύ καταθλιπτική διάθεση και ξεκίνησα να πίνω σχετικά πολύ. Μετά απλά το ποτό κατέκτησε τη ζωή μου. Αυτό προκαλείται σε πολλούς παίκτες που κλείνονται στους εαυτούς τους και δεν μιλούν για τα προβλήματά τους. Αυτό έκανα και εγώ, δεν μίλησα για το πρόβλημά μου. Ήμουν απλά σε μια τρύπα, σε μια πολύ σκοτεινή τρύπα, από την οποία ήταν πολύ δύσκολο να βγω».

Γιατί όμως επέλεξε τη σκοτεινή τρύπα από το να μιλήσει σε κάποιον ειδικό; «Οι άνθρωποι κλείνονται στους εαυτούς τους, γιατί σκέφτονται τι θα πει ο κόσμος γι' αυτούς. Οι ποδοσφαιριστές, όλοι οι άνθρωποι του αθλητισμού που βγάζουν χρήματα από τον αθλητισμό, στεναχωριούνται για το τι λένε οι άλλοι. Αυτό ήταν το βασικό δικό μου πρόβλημα και γι' αυτό δεν βγήκα να μιλήσω. Πλέον, προσπαθώ να πηγαίνω σε σχολεία και να μιλάω με ανθρώπους και να επικοινωνώ με παιδιά. Θέλω να λέω στα παιδιά αυτά ότι είναι ok να μιλάς, γιατί είναι πολύς κόσμος με αντίστοιχα προβλήματα που δεν το κάνει. Αυτό αναπτύσσεται και αναπτύσσεται και τέτοιου είδους πράγματα συμβαίνουν συνεχώς. Ψυχικές διαταραχές, κατάθλιψη, αυτοκτονία, συμβαίνουν και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πολύς κόσμος προσπαθεί να κάνει τους ανθρώπους να μιλήσουν για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, και τους νεότερους και τους μεγαλύτερους. Να τους πείσουν ότι είναι ok να μιλήσεις γι' αυτό».

Όσον αφορά το πιο δύσκολο σημείο, το πιο βαθύ σκοτάδι; «Το δικό μου δύσκολο σημείο ήταν ότι δεν έπαιζα ποδόσφαιρο. Η κατάθλιψη κυριάρχησε πολύ άσχημα. Ήμουν εκτός της ποδοσφαιρικής κοινότητας για εννιά μήνες και το μόνο που έκαναν ήταν να πίνω πολύ. Και το μεγαλύτερο θέμα είναι όταν κοιτάς πίσω στη ζωή σου και βλέπεις τι έκανες. Εγώ κοιτάζω πίσω και τον εαυτό μου ως πολύ εγωιστή, γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι για τους οποίους νοιάζομαι και είμαι ικανοποιημένος που τελικά τα πράγματα εξελίχθηκαν έτσι, που κατάφερα να το ξεπεράσω και προσπαθώ να βοηθήσω».

O Κάρολ κατάφερε να βγει από τον εφιάλτη και τονίζει σε κάθε περίσταση ότι το πέρασμά του από την Ελλάδα τον βοήθησε πολύ σε προσωπικό επίπεδο. Κατάφερε να βρει την καριέρα του, να πάει στο Euro 2016 με τη Βόρεια Ιρλανδία, να περάσει τα 40 και να παίζει μπάλα. Και συνεχίζει να έχει κίνητρο σε ό,τι κι αν κάνει. «Γιατί τώρα μιλάω σε ανθρώπους για θέματα αντίστοιχα με αυτά που αντιμετώπισα εγώ», λέει χαρακτηριστικά στο gazzetta.gr.

​

«Τώρα, ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι στη χώρα μου έχουν τέτοιου είδους ζητήματα και τους μιλάω γι' αυτό, θέλω να βοηθηθούν επειδή ο μοναδικός τρόπος που μπορείς να το κάνεις είναι μιλώντας στους ανθρώπους και λαμβάνοντας βοήθεια. Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο και θέλω να το εμποδίσω από το να πληγώσει κι άλλους ανθρώπους. Δεν είναι μόνο νέοι, είναι κάθε ηλικίας, όχι μόνο στον αθλητισμό, σε όλη την κοινωνική ζωή. Έχει να κάνει με το πώς είναι διαμορφωμένη η ζωή τώρα, κρατά κλειστά τα πράγματα και είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτεί. Και γι αυτό νομίζω ότι είναι πολύ καλό αυτό που κάνεις, να βοηθήσεις τους ανθρώπους στην Ελλάδα να μιλήσουν γι΄ αυτό και ελπίζω να βοηθήσω με τη συμμετοχή μου στο ντοκιμαντέρ σας. Έπαιξα στο υψηλότερο επίπεδο, βρέθηκα σε όλη την Ευρώπη, σε όλη τη μεγάλη Βρετανία. Έπαιξα σε υψηλό επίπεδο και στον Ολυμπιακό Δεν ντρέπομαι γι' αυτά που λέω γιατί είναι καλό να ανοίγεις τον εαυτό σου...», καταλήγει.