Ο Στεφόν Μάρμπερι ή “Starbury”… Άλλος ένας “γκάγκστερ” των γηπέδων. Άλλος ένας με την πόζα και τη στάση ενός γκάγκστερ των δρόμων, του Μπρούκλιν όπου και γεννήθηκε. Άλλος ένας “thug life” τύπος που διέπρεψε στα ανοιχτά γήπεδα και ήρθε με θράσος στο ΝΒΑ. Άλλος ένας τύπος με υπερτροφικό “εγώ” που απαιτούσε και έδινε όποτε ήθελε. Άλλος ένας… Για μισό λεπτό. Στις γραμμές που έχουν προηγηθεί δεν υπάρχει ίχνος ειρωνείας, μομφής και χλευασμού.

Ο “Starbury” ήταν άλλος ένας παικταράς και μπορείς να θυμηθείς τι έκανε στο παρκέ απλά κοιτάζοντας τον. Ναι. Όσοι ξέρουν την ιστορία του αθλήματος, ξέρουν και πού παραπέμπει η μορφή του, το πρόσωπο, η κίνηση στο γήπεδο. Εάν έχετε στο μυαλό σας τον Μάρμπερι, όρθιο, στο διάσημο ανοιχτό γήπεδο, το Rucker Park, στο Χάρλεμ, να κρατά την μπάλα και να απευθύνεται στην κάμερα, δεν κάνετε λάθος.

Αυτή είναι η πιο ισχυρή εικόνα του 42χρονου σήμερα Μάρμπερι. Στέκεται και μιλά στην κάμερα. Έτσι απλά. Για τις ανάγκες δημιουργίας του DVD “NBA Street Series: Ankle Breakers Volume 1” (2004). Είναι ο παρουσιαστής και κρατώντας μια μπάλα μπάσκετ στον γοφό του, λέει στο τέλος: “Όποτε βγαίνω στο γήπεδο προσπαθώ να σπάσω κάποιον. Πάντα… Προσπαθώ να σπάσω αστραγάλους. Αυτό κάνω”. Άρα άλλος ένας παικταράς. Η αλήθεια και μόνο.

Ανελέητος

Η εικόνα αυτή βέβαια είναι αποτέλεσμα πολλών άλλων που προηγήθηκαν. Μαζί με τον Άλεν Άιβερσον εδραίωσαν την κουλτούρα του δρόμου στο ΝΒΑ, έκαναν πιο επιθετική την εξωστρέφεια του και το έσωσαν από την αδιάφορη καλοσύνη του. Δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Το άθλημα βρήκε τον χαρακτήρα του στα ανοιχτά γήπεδα, τη ζωντάνια και το θράσος του. Δεν χάθηκε στο αποστειρωμένο περιβάλλον των κανονισμών και των θεσμών. Το ένα συμπλήρωνε το άλλο. Η πειθαρχία, ο έλεγχος και η επέκταση σε όλον τον κόσμο μαζί με τον αυτοσχεδιασμό και τη φαντασία. Και ο Μάρμπερι διάθετε μπόλικη και την παρείχε με ευχαρίστηση στο φιλοθεάμον κοινό. Το ρεπερτόριο του εντυπωσιακό: διπλή “σταυρωτή”, η γρήγορη αναπήδηση στην ελεύθερη διαδρομή (hop step in the lane), η ασίστ με περιστροφή (spin assist), ο τρόπος που έπαιζε κοντά στο καλάθι (up and under the rim), κ.α. Αναμφίβολα ένας από τους πιο αποτελεσματικούς και ανελέητους πόιντ γκαρντ στην ιστορία του ΝΒΑ.

Από τη Νέα Υόρκη ως την Κίνα

Το μπασκετικό ταξίδι ξεκίνησε στη Νέα Υόρκη και ολοκληρώθηκε στο Πεκίνο, στην Κίνα. Από το λύκειο Λίνκολν, το κολέγιο Τζόρτζια Τεκ, το ΝΒΑ ως το κινεζικό πρωτάθλημα. Ο Μάρμπερι καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του ένα πράγμα δεν παρέλειψε να κάνει: να προσφέρει θέαμα. Από την κλάση του '96, αυτός και οι Άιβερσον, Νας, Μπράιαντ, είχαν τόσο μεγάλη επίδραση στο παιχνίδι.

Τον επέλεξαν οι Μιλγουόκι Μπακς στο νούμερο τέσσερα και τον έστειλαν στη Μινεσότα για τα δικαιώματα του Ρέι Άλεν. Εκεί, μαζί με τον Κέβιν Γκαρνέτ έγιναν ακαταμάχητο δίδυμο και έδειχναν πως θα κατακτούσαν τον κόσμο. Η συνύπαρξη δεν κράτησε πολύ, όμως όλοι είδαν τι μπορούσε να κάνει ο “Starbury”. Μετά τους Τίμπεργουλφς ακολούθησαν Νετς, Σανς, Νικς, Σέλτικς. Οι μέσοι όροι καριέρας διόλου άσχημοι με 19.3 πόντους και 7.6 ασίστ, δύο φορές Ολ Σταρ.

Γρήγορος και εντυπωσιακός

Ο Μάρμπερι ποτέ δεν άφησε τα ανοιχτά γήπεδα. Συχνά έπαιρνε μέρος σε τουρνουά και “έκλεβε” κινήσεις για να τις μεταφέρει στα παρκέ του ΝΒΑ.

Το παιχνίδι του ήταν γρήγορο, εντυπωσιακό και σκληρό. Ό,τι πρέπει για να ξεσηκώσει το κοινό. Η κληρονομιά του όμως δεν είναι μόνο το θέαμα, αλλά η συμβολή του στην εξέλιξη της θέσης του πόιντ γκαρντ. Ο ίδιος έχει πει πως “μαζί με τον Άιβερσον αλλάξαμε τον τρόπο που έπαιζαν οι πόιντ γκαρντ”. Ο Μάρμπερι ήταν από τους πρώτους που αρνήθηκαν διαφημιστικά συμβόλαια μεγάλων αθλητικών εταιριών, προτιμώντας την καινούργια (τότε) AND1. Επίσης, είναι από τους λίγους που αγωνίστηκαν εκτός ΗΠΑ και τίμησαν με το παραπάνω τα χρήματα τους. Η παρουσία του στην Κίνα ήταν σούπερ επιτυχημένη και μέχρι σήμερα θεωρείται εθνικός ήρωας! Μάλιστα, έξω από το γήπεδο των “Beijing Ducks” (σ.σ ομάδα στην οποία έπαιξε) υπάρχει άγαλμα του και κοντά στην πλατεία Τιενανμέν μουσείο αφιερωμένο στην καριέρα του!

Πηγή

- “The Slam Legend of the Week: Stephon Marbury” [Slam]