Ζήσης Σαρικόπουλος: Η ζωή στη Λευκορωσία! (pics & vids)

Ζήσης Σαρικόπουλος: Η ζωή στη Λευκορωσία! (pics & vids)

bet365

Ο Ζήσης Σαρικόπουλος βρέθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του στην Λευκορωσία και περιγράφει στο G-Weekend την νέα εμπειρία που έζησε, τα περίεργα που είδε και... γεύτηκε, το μπάσκετ στην VTB League, ενώ έχει και προτάσεις για όσους επισκεφθούν το Μινσκ!

Μετά από οκτώ χρόνια καριέρας στην Ελλάδα και σε ομάδες όπως η ΑΕΚ, ο Άρης, ο Προμηθέας και ο Πανιώνιος, ο Ζήσης Σαρικόπουλος αποφάσισε πως φέτος ήρθε η ώρα να ανοίξει τα «φτερά» του στο εξωτερικό.

Στα 29 του, γνώρισε μια άλλη κουτλούρα και φιλοσοφία και είδε πράγματα διαφορετικά από όσα είχε δει μέχρι σήμερα, τόσο στο μπάσκετ, όσο και στη ζωή του γενικότερα.

Μετακόμισε στη Λευκορωσία, για χάρη της Τσμόκι Μινσκ και αγωνίστηκε στο ίδιο πρωτάθλημα με τους Δημήτρη Ιτούδη (ΤΣΣΚΑ), Δημήτρη Πρίφτη και Κώστα Καϊμακόγλου (Ούνικς Καζάν): αυτό της VTB League!

Έκανε πολύωρα ταξίδια για να φτάσει από μια πόλη σε μια άλλη, συναναστράφηκε με ανθρώπους που τού μιλούσαν... κινέζικα, έφαγε περίεργα φαγητά για να μην προσβάλλει κόσμο και φόρεσε τη φανέλα μιας πολύ επαγγελματικής ομάδας.

Ο ίδιος μιλάει στο G-Weekend για τις νέες εμπειρίες και παραστάσεις που έζησε φέτος, ενώ έχει και προτάσεις, για όσους επισκεφθούν ποτέ το Μινσκ!

Η τελευταία φορά που βρέθηκε στο εξωτερικό ο Ζήσης Σαρικόπουλος ήταν το 2010. Τότε, άφηνε το Ohio State και το NCAA, μετά από τρία χρόνια, για να επιστρέψει στην Ελλάδα και να φορέσει την φανέλα του Αμαρουσίου. Η προσαρμογή, όμως, τώρα δεν ήταν τόσο δύσκολη, αφού ο ίδιος, πιο ώριμος, κοίταξε την θετική πλευρά αυτού.

«Το πρώτο διάστημα δεν είχα χρόνο να κάνω πολλά πράγματα πέρα από προπόνηση, γιατί ήμασταν σχεδόν συνέχεια στο γήπεδο. Απλά ένιωθα πως έπρεπε να προσαρμοστώ στα καινούργια δεδομένα, τη γλώσσα, την κουλτούρα αλλά και το μπάσκετ. Ένιωθα πως κάνω κάτι διαφορετικό και ήμουν ενθουσιασμένος για τη δυνατότητα που μου είχε δοθεί».

Βέβαια, στις νέες συνθήκες βοήθησε πολύ και η καινούρια του ομάδα, η Τσμόκι Μινσκ, ενώ εκεί συνάντησε και τον Στέφαν Μούντι, ο οποίος πέρυσι αγωνίστηκε στο Ρέθυμνο, αλλά και τον Ντι Τζέι Σέλτον, που το 2016-17 έπαιξε στο Λαύριο. «Όλοι στην ομάδα ήταν πολύ φιλικοί και μου φέρθηκαν από την αρχή επαγγελματικά. Όλοι οι συμπαίκτες μου ήταν φιλικοί απέναντι μου! Πιο κοντά ήρθα κυρίως με τους ξένους (Shelton, Moody, Rush, Mihailovic) καθώς μέναμε και ουσιαστικά δίπλα ο ένας στον άλλον, και πλην του Mihailovic, οι υπόλοιποι ήμασταν μόνοι μας εδώ, επομένως υπήρχε συνέχεια επαφή».

Η... μαμά πατρίδα φυσικά και έλειπε στον «Big Z», αλλά ένιωθε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για ένα βήμα, το οποίο είχε καθυστερήσει στην καριέρα του και ο ίδιος δικαιώθηκε. «Η Ελλάδα σίγουρα μού έλειψε, και συνεχίζει να μού λείπει πολύ, όμως ήρθα εδώ συνειδητά και πρόκειται για μια απόφαση και μια επιλογή που αφορούν την καριέρα μου. Έκανα ένα βήμα που έπρεπε να είχα κάνει νωρίτερα, όσον αφορά το εξωτερικό και όταν παίρνεις τέτοιες αποφάσεις δεν χωράνε συναισθηματισμοί, όσες δυσκολίες και αν υπάρχουν. Ήρθα εδώ για έναν λόγο και έπρεπε να τα καταφέρω», αναφέρει ο Σαρικόπουλος, που έκανε μια σούπερ χρονιά φέτος με 10.1 πόντους και 6.5 ριμπάουντ κατά μέσο όρο σε 39 ματς και προσθέτει: «Έλεγα στον εαυτό μου πως είμαι σε μια ομάδα που με εμπιστεύεται και σ' ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα. Είχα τον χώρο και τον χρόνο να δουλέψω όπως θέλω και έπαιζα με αυτοπεποίθηση».

Η ζωή, αγωνιστικά τουλάχιστον, πήρε το δρόμο της κι όλα κύλησαν ομαλά, με τον ίδιο να κάνει πολύ καλές εμφανίσεις στο παρκέ. Έξω, όμως, από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, τα πράγματα ήταν ολίγον τι... ζόρικα. Κι αυτό, διότι, τριγύρω του άκουγε μια γλώσσα που μέχρι πρότινος τού ήταν παντελώς άγνωστη. Αλλά και σε αυτό βρήκε τη λύση, αφού πλέον όλα, με ένα πάτημα στην οθόνη του κινητού μας, είναι πολύ πιο εύκολα!

«Η επικοινωνία όντως αποτέλεσε αρχικά ένα πρόβλημα, όσον αφορά την καθημερινότητα μου, όμως, προσαρμόστηκα και άρχισα να μαθαίνω τη γλώσσα. Αρχικά κατέβασα μια εφαρμογή με ρωσικά, για να αρχίσω να μαθαίνω κάποια βασικά. Ήταν ενδιαφέρον να μαθαίνεις κάτι καινούριο και παράλληλα περνούσα τον χρόνο μου έτσι, κυρίως στα ταξίδια. Πλέον, λόγω και της καθημερινής τριβής, συνεννοούμαι κανονικά, μετράω και διαβάζω σχετικά άνετα. Και αυτό που είδα και μού έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι πως το εκτίμησαν οι άνθρωποι εδώ, όταν είδαν πως προσπαθώ να μιλήσω τη γλώσσα τους, και εν τέλει μπορώ κ επικοινωνώ».

Δεν ίσχυε, όμως, το ίδιο και για τα αγαπημένα του πρόσωπα... «Το Μινσκ το επισκέφθηκε η μέλλουσα γυναίκα μου και η μητέρα μου στις αρχές. Αυτό που θα έλεγα πως έκανε αρχικά εντύπωση και στις δύο, είναι πως πολύ λίγοι μιλούν αγγλικά και αρχικά δυσκολεύονταν να συνεννοηθούν, όταν έλειπα εγώ. Σε γενικές γραμμές τους άρεσε σαν μέρος».

Κι αν το «πρόβλημα» με την γλώσσα λύθηκε κουτσά - στραβά, αυτό με το φαγητό δεν ήταν τόσο εύκολο! Ο «Σάρι» διηγείται, γελώντας: «Το φαγητό τους είναι αρκετά διαφορετικό. Στην αρχή μου φαινόταν πιο άνοστο σε σύγκριση με τη δική μας κουζίνα, όμως, έχουν και ωραία πιάτα! Υπάρχει η παραδοσιακή κουζίνα. Φημίζονται για τις σούπες τους, όπως την Μπορς (Borscht) που είναι η πιο γνωστή, τα γεμιστά ζυμαρικά τους (πελμένι ονομάζονται) και κάποια αλλαντικά. Θυμάμαι στις αρχές δοκίμασα ένα πιάτο τους, το οποίο είναι σαν pancakes από πατάτα, γεμισμένο με χοιρινό κιμά, και το κατάπια για να μην τους προσβάλλω εκείνη την ώρα. Δεν το ξανά ακούμπησα (γέλια)!».

Στο Μινσκ υπάρχει και η Ένωση Ελλήνων Λευκορωσίας «Пελοπόννησος», που αποτελείται από ομογενείς που βρήκαν εκεί μια δεύτερη πατρίδα και οι οποίοι φροντίζουν να τιμούν την χώρα τους με διάφορες εκδηλώσεις. Ο Σαρικόπουλος δεν είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί με κάποιους από τους Έλληνες της κοινότητας αυτής, αλλά: «Ήρθα σε επαφή με λίγους Έλληνες, καθώς το πρόγραμμά μου ήταν τέτοιο από την αρχή - μαζί και τα ταξίδια - που δεν μού επέτρεπαν να έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Απ' όσο γνωρίζω, όμως, δεν υπάρχει κάποιο ελληνικό μαγαζί στο Μινσκ τώρα».

Όσο για τον ελεύθερο χρόνο του και τι τού άρεσε να κάνει, συμπληρώνει: «Είχα 1-2 στέκια που πήγαινα με τους συμπαίκτες μου για να φάμε και να χαλαρώσουμε, όταν το επέτρεπε το πρόγραμμα και βόλευε, καθώς ήταν αρκετά κοντά μας. Γενικότερα, θα έλεγα πως δεν κυκλοφορούσα τόσο τον χειμώνα, ειδικά λόγω του κρύου, αφού πιο πολύ σού κάνει αίσθηση να βρίσκεσαι στη ζεστασιά του σπιτιού σου. Τουλάχιστον, έτσι είμαι εγώ, που προέρχομαι από ένα άλλο κλίμα. Όσο για τη “διαφυγή”, θα έλεγα πως έβλεπα αρκετές σειρές και παρακολουθούσα αρκετό μπάσκετ, κυρίως τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, ειδικά μες στη βδομάδα».

Ο ίδιος εξερεύνησε φυσικά το νέο του «σπίτι» και έχει και προτάσεις, για όσους επισκεφθούν ποτέ το Μινσκ! «Πρόκειται για μια μεγάλη πόλη, που έχει αρκετά μέρη να δεις. Κυρίως επισκέφθηκα τα μνημεία τους, καθώς με ενδιαφέρει η ιστορία κάθε πόλης και χώρας, και το Μινσκ έχει αρκετή, πρόσφατη κιόλας! Αν έρθει κάποιος εδώ, μπορεί να περπατήσει το κέντρο του Μινσκ, έχει πολλά ωραία και ιστορικά κτίρια! Να πάει στο Trinity Hill, μια περιοχή κοντά στο κέντρο, δίπλα στον ποταμό Svislach και να επισκεφθεί σίγουρα τη βιβλιοθήκη!».

Παίζοντας στην VTB League των «περίεργων» και «άγνωστων» περιοχών, αφού μπορούσες να βρεθείς από τη Μόσχα, μέχρι το Κουμπάν, τη Νίζνι και την Χίμκι, τα ταξίδια δεν ήταν πάντα... ονειρικά! Ο 29χρονος σέντερ θυμάται: «Έκανα αρκετά περίεργα ταξίδια! Πολλές φορές περνούσαμε όλη τη μέρα σε αεροδρόμια ή αλλάζοντας αεροπλάνα και πηγαίνοντας απευθείας σ' ένα γήπεδο για προπόνηση. Το πιο δύσκολο θα έλεγα ήταν αυτό κόντρα στην Ενισέι, καθώς πρόκειται για μια πόλη που βρίσκεται στη Σιβηρία, το Κρασνογιάρσκ. Η πτήση ήταν 2 ώρες για Μόσχα, αναμονή και μετά άλλες 5 από εκεί, συν τη διαφορά της ώρας! Φτάσαμε ξημερώματα της ημέρας του αγώνα εκεί!».

Βέβαια, το θερμό κοινό στις κερκίδες αποζημίωνε για την όποια κούραση! «Οι φίλαθλοι στην VTB αγαπούν πολύ το μπάσκετ και στηρίζουν τις ομάδες τους. Τους δίνεται κι η δυνατότητα, βλέπεις, να δουν συχνά μερικούς από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη και το εκτιμούν πολύ αυτό! Βλέπεις τους πιο φανατικούς, που φωνάζουν καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού με τύμπανα κλπ και παραδίπλα έχεις πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά, που θα σε περιμένουν ακόμα και μια ώρα μετά το παιχνίδι, μέσα στο κρύο, για μια φωτογραφία και ένα αυτόγραφο!».

Έχοντας ζήσει... δύο κόσμους, ο Σαρικόπουλος λέει: «Οι διάφορες είναι πολλές, από την επικοινωνία και την κουλτούρα, που είναι τα πιο βασικά, μέχρι και την προσέγγιση των πραγμάτων. Για παράδειγμα στην Ελλάδα, στη δουλειά μου τουλάχιστον, έχουμε μάθει να ζούμε και να λειτουργούμε υπό πίεση. Στη Λευκορωσία, σ' αυτό το κομμάτι υπάρχει διαφορετική νοοτροπία, δεν θα κάτσουν να σκάσουν κιόλας. Όσον αφορά τους ανθρώπους, στην αρχή είναι πιο κλειστοί και φαίνονται απόμακροι, όμως αν τους ανοιχτείς και τους δώσεις λίγο χρόνο να σε μάθουν, θα τους κερδίσεις!».

Η σεζόν στο Μινσκ ολοκληρώθηκε και το μέλλον του «Big Z» είναι προς το παρόν άγνωστο. «Η VTB, όπως προανέφερα είναι ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα, νομίζω το δεύτερο στην Ευρώπη πίσω από την Ισπανία. Είναι τεράστιο το δέλεαρ, από πλευράς ανταγωνισμού. Θα τα βάλω κάτω με ηρεμία το καλοκαίρι και θα πάρω την απόφαση μου. Προτεραιότητα μου, πάντως, είναι το εξωτερικό για την ώρα και κυρίως η VTB!».

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα