«Στον Παναθηναϊκό τα έζησα όλα»!
- «Μετά το πρώτο μου γκολ στην Α' Εθνική δεν κοιμήθηκα»
- «Με Βαρδινογιάννη η ομάδα έβγαινε κάθε χρόνο Ευρώπη»
- «Δεν ισχύει το "παίζει ο Σισέ κι όχι εγώ"»
- «Ο υποβιβασμός με την ΑΕΚ η πιο δύσκολή μου στιγμή»
Η ζωή για τον Αντώνη Πετρόπουλο είχε αποφασίσει ένα πράγμα: Πως θα πετύχει! Ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο από το Παλαιό Φάληρο όπου μεγάλωσε. Μέσα σε επτά χρόνια κατάφερε να παίζει δίπλα στον Σισέ, τον Καραγκούνη, τον Κατσουράνη, τον Σαλπιγγίδη. Απέναντι στον Μέσι, τον Πουγιόλ, τον Ινιέστα, τον Τσάβι.
Εζησε όσα κάθε παιδί ονειρεύεται. Το «τριφύλλι» βαθιά χαραγμένο στην καρδιά του από μικρό παιδί και κατάφερε να το φορέσει και στη φανέλα την οποία υπηρέτησε για πέντε χρόνια.
Εχει νταμπλ με τους «πράσινους», νταμπλ με τον Ασπρόπυργο στη Γ' Εθνική και πρωτάθλημα με τον Απόλλωνα Σμύρνης στη Β' Εθνική. Όπου πάει αφήνει το στίγμα του και σήμερα ονειρεύεται να συνεχίσει να σκοράρει, στρώνοντας το δρόμο του αύριο. Ενα αύριο που θέλει να τον βρει και πάλι στο ποδόσφαιρο.
Ο «Πετρογκόλ» ξετυλίγει το κουβάρι της καριέρας του στο Gazzetta Weekend Journal, απαντώντας και στο αν ισχύει το περιβόητο «έπαιζε ο Σισέ κι όχι εγώ».
«Ξεκίνησα από το τοπικά στο Παλαιό Φάληρο. Ήμουν από τους παίκτες που είχε ξεχωρίσει ο Τάσος Δημητρίου στις Μικτές Ομάδες, εκεί τα πήγα καλά με αρκετά γκολ. Με είχαν παρακολουθήσει από το Αιγάλεω, που τότε είχε πολύ καλή ομάδα και τότε θυμάμαι έδωσαν από την ομάδα 3.500.000 δραχμές και έγινε η μεταγραφή. Ήμουν 17 ετών και πήγα σε μια ομάδα Α' Εθνικής, την εποχή που βγήκε μάλιστα στο UEFA. Έπαιξα 6 ματς, είχα την τύχη να έχω συμπαίκτες τους Αλεξόπουλο, Σκοπελίτη, Χλωρός, ο Σιντιμπέ, ο Εντουσέι... Εντάξει, ήταν μια εμπειρία πολύ καλή. Πρόεδρος ήταν ο Θωμάς Μητρόπουλος. Όταν τελείωσε η χρονιά και επέστρεφαν κάποια άτομα, όπως ο Μανουσάκης, μου είχε πει ο πρόεδρος ότι δεν θα υπάρχει πολύ χρόνος στο ρόστερ και έτσι πήγα δανεικός στο Κερατσίνι (Γ' Εθνική), στη συνέχεια πήγα στο Χαϊδάρι (Β' Εθνική) και μετά επέστρεψα στο Αιγάλεω στην Α' Εθνική, όπου ξεκίνησα να βάζω γκολ.
Τα χρόνια σε Κερατσίνι και Χαϊδάρι ήταν μεγάλο σχολείο, το καλό είναι ότι έπαιζε και στις εθνικές ομάδες όπου επίσης τα πήγαινα καλά και είχα μεγάλη προβολή. Διατηρήθηκα σε υψηλό επίπεδο και επέστρεψα στο Αιγάλεω όπου κι έμεινα για 1,5 χρόνο για να πάρω τη μεταγραφή στον Παναθηναϊκό», θυμάται ανοίγοντας το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου της ποδοσφαιρικής του ιστορίας.
Ο Θωμάς Μητρόπουλος είναι μια αμφισβητούμενη μορφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ποια είναι η εμπειρία σου από τη σχέση σας;
«Δεν ήταν εύκολο να συναντήσεις τον Θωμά. Θυμάμαι ότι ο Σκοπελίτης μου είχε πει "εγώ είμαι αρχηγός και 10 χρόνια στην ομάδα, τον έχω συναντήσει 2-3 φορές στο γραφείο του". Εγώ, στην περίοδο της μεταγραφής, τον συνάντησα 4-5 φορές ενώ υπήρχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον πατέρα και τον μάνατζερ μου. Το Αιγάλεω είναι μια ιστορική ομάδα, έχει αγωνιστεί στην Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια ήταν στα τοπικά, τώρα έχει πάρει πάλι τα πάνω της. Τέτοιες ομάδες, με δικό τους γήπεδο, πρέπει να είναι στην Α' Εθνική.
Όσον αφορά στη μεταγραφή μου, το Αιγάλεω με είχε κλείσει στον Πανιώνιο του κ. Τσακίρη με 550.000 ευρώ, ενώ είχε έρθει κι η ΑΕΚ κι ο Ολυμπιακός είχε κάνει κρούση, Η πιο καλή πρόταση ήταν αυτή του Πανιώνιου αλλά εγώ είχα πίστη, με είχε παρακολουθήσει κι ο Βέλιτς από τον Παναθηναϊκό. Εγώ τα είχα πάει καλά κι ήρθε η πρόταση των 600.000 ευρώ στον τότε μάνατζερ μου Γιάννη Γλυκό και έτσι έγινε η μεταγραφή».
Ήθελες να πας σε άλλη ομάδα;
«Τα συναισθήματά μου, τα οποία δεν έχω κρύψει, είναι φιλικά στον Παναθηναϊκό. Είχα πει τότε στον Μητρόπουλου: "Θα πάω στον Παναθηναϊκό, εκείνος δεν το πίστευε αλλά τελικά δικαιώθηκα».
Κάποια ατάκα που σου έμεινε από εκείνον;
«Είχε μάτι και το Αιγάλεω το έβγαλε από τη Β' Εθνική στο UEFA. Μου είχε πει ότι θα βγάλω χρήματα από το ποδόσφαιρο, με πίστευε. Και ό,τι μου είπε βγήκε. Δεν έχω παράπονο απ' όσα κατάφερα».
Τι σου έχει μείνει από την παρουσία σου στις πιο χαμηλές κατηγορίες;
«Ήταν δύσκολη η μετάβασή μου από το Αιγάλεω στο Κερατσίνι. Ψυχολογικά ήταν δύσκολο να δεχτώ πως θα γυρίσω δύο κατηγορίες πίσω. Δε το έβαλα κάτω όμως »
Κάτι που θυμάσαι πιο έντονα;
Μου έχει μείνει το ματς με τον Άρη, όπου ανέβηκε η ομάδα της Θεσσαλονίκης με τον Αναστόπουλο προπονητή. Θυμάμαι ότι ήταν ένα ματς με πάρα πολύ κόσμο, ο κόσμος ήταν κρεμασμένος στα κάγκελα μέχρι το 93' όπου και μπήκε το γκολ, ήταν όλοι μέσα στην πίεση. Μου έχει μείνει χαραγμένο αυτό το ματς, μπήκε το γκολ στο τέλος κι ανέβηκε κατηγορία ο Άρης. Στο Αιγάλεω θυμάμαι ένα σκηνικό με τον κύριο Χατζάρα, στο ντεμπούτο μου όταν παίζαμε με τον Παναθηναϊκό. Χάναμε 2-0 και μου λέει "μικρέ μπες μέσα και κάνε αυτό που ξέρεις καλύτερα". Μπήκα μέσα και κάνω το 2-1 στην πρώτη φάση. Ο Χατζάρας δεν το πίστευε, πέταξε το καπέλο του κάτω».
«Μετά το πρώτο μου γκολ στην Α' Εθνική δεν κοιμήθηκα»
Το πιο σημαντικό σου γκολ;
«Πιστεύω το πρώτο μου με το Αιγάλεω κόντρα στον Παναθηναϊκό, ήταν καθοριστικό. Θυμάμαι τον Χατζάρα να μου λέει ότι ο Παναθηναϊκός έπαιζε ζώνη. Μπήκα στην περιοχή στην πρώτη φάση στο 50'-55', ο Γκούμας δεν με μάρκαρε και είπα "τόσο εύκολο είναι;". Εγινε η σέντρα από τον Τσάτσο και μπήκε το γκολ. Τρελάθηκαν και στο Αιγάλεω με την αποτελεσματικότητα που είχα. Το γκολ μου αυτό ήταν καθοριστικό και για την Α' Εθνική. Συναισθηματικά φορτισμένος ήμουν και στα πρώτο μου δύο γκολ με τον Παναθηναϊκό. Παίζαμε με τον Θρασύβουλο, το πρώτο μου ματς βασικός και ήταν 0-0 το ματς στο ημίχρονο. Όταν είσαι 22 χρονών βασικός στον Παναθηναϊκό με συμπαίκτες όπως οι Σισέ, Καραγκούνης, Σαλπιγγίδης, Σιμάο, Βύντρα, Σπυρόπουλος... η πίεση είναι μεγάλη. Πηγαίνω στον Σαλπιγγίδη και του λέω "βοήθησέ με, παίζω πρώτη φορά, πρέπει να βάλω γκολ". Μου απαντάει "Αντώνη, μην αγχώνεσαι, παίξε αυτό που ξέρεις και θα έρθουν τα γκολ". Στις επόμενες δύο φάσεις μου έβγαλε δύο πάσες και έβαλα δύο γκολ. Η πίστη του Δημήτρη μού έχει μείνει. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου, αυτά τα γκολ τα περίμενα χρόνια».
Πώς θυμάσαι την εμπειρία του Champions League;
«Το παρακολουθούσα από μικρός, αγωνίστηκα σε 7 ματς στην Ευρώπη, έχω και ένα γκολ στα προκριματικά. Χαρακτηριστικό το ματς με την Μπαρτσελόνα. Το να βλέπεις τον Μέσι, τον Τσάβι, τον Ινιέστα, τον Πέδρο... Τους βλέπαμε στα αποδυτήρια και ήταν πολύ κοντοί και πολύ αδύνατοι. Ελεγα "δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω τζατζάρισμα και να μην πέσουν κάτω. Ε, οι άνθρωποι δεν κουνιόντουσαν. Επαθα πλάκα με τον Μέσι φυσικά και με τον Πουγιόλ, του οποίου του έριχνα δύο κεφάλια και δεν μπορούσα να του πάρω κεφαλιά. Ήταν απίστευτο».
Ο προπονητής «κλειδί» στον Παναθηναϊκό;
«Και από τον Φερέιρα πήρα πολύ σημαντικά πράγματα, όπως κι απ' όλους. Είναι ένας άνθρωπος που με έβαλε να αγωνιστώ μαζί με τον Σισέ, πέτυχε μια κακή συγκυρία με την πολυμετοχικότητα. Μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω σ' αυτά τα τρία ματς στο Champions League και τ' άλλα τέσσερα στο Europa. Όταν ξεκινάς από το Παλαιό Φάληρο και 7-8 χρόνια μετά παίζεις Champions League, είναι μεγάλη υπόθεση για τα όνειρα που έχεις κάνει ξεκινώντας σ' αυτόν το χώρο».
«Αυτό είναι μεγάλη τύχη γιατί έπαιξα με τρομερούς παίκτες. Αυτό μου έχει μείνει και πιστεύω ότι μου έχουν δώσει μεγάλη εμπειρία την οποία θα κουβαλάω και αφού σταματήσω το ποδόσφαιρο. Ήξερα ότι ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλος σύλλογος και θέλει τίτλους και τα καταφέραμε. Όταν υποστηρίζεις μια ομάδα από μικρός και παίρνεις τίτλους, πάει να πει ότι τα έχεις ζήσει όλα. Ήμουν με πολύ καλά παιδιά και παικταράδες».
«Με Βαρδινογιάννη η ομάδα έβγαινε κάθε χρόνο Ευρώπη»
Ο Νικόλας Πατέρας τι άτομο ήταν;
«Τα χρόνια που τον έζησα, ήταν κάθε Σάββατο στην Παιανία, μας χαιρετούσε όλους, δεν είχε τουπέ και ήταν κοντά μας συνέχεια. Επιβλητικός, στήριξε τον Παναθηναϊκό, μαζί με τους κ.κ. Γιαννακόπουλο και Βγενόπουλο και πήραμε το νταμπλ. Είχαμε πολύ καλή ομάδα και ήταν ένας άνθρωπος που βοήθησε τον Παναθηναϊκό».
Γιατί στράβωσε η πολυμετοχικότητα;
«Πολλοί λένε ότι ήταν πάρα πολλά τα λεφτά και έδωσαν 80 εκ. για να πάρουν ένα πρωτάθλημα. Κι ο κύριος Σαββίδης έχετε δει πόσα χρήματα έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια και την 6η του χρονιά πήρε το νταμπλ. Δεν είναι κάτι ακραίο, οι μεγάλες ομάδες πρέπει να επενδύουν. Μετά έγιναν κάποια λάθη, τα οποία δεν είμαι εγώ αρμόδιος να κρίνω. Ο Παναθηναϊκός είναι σε μια πολύ περίεργη φάση αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι ο κ. Αλαφούζος δεν δίνει στην ομάδα. Τα τελευταία χρόνια όμως υπάρχει περίεργο κλίμα».
Ήταν λάθος που έφυγε η οικογένεια Βαρδινογιάννη;
«Με τον κ. Βαρδινογιάννη ο Παναθηναϊκός δεν είχε κανένα οικονομικό πρόβλημα κι η ομάδα κάθε σεζόν έβγαινε στην Ευρώπη. Τα αποτελέσματα κι οι αριθμοί "μιλάνε" από μόνα τους. Μπορεί να είχαμε πάρει μόνο έναν τίτλο το 2004 αλλά δεν μπορώ να πω εγώ ότι ήταν κακό που έφυγε».
«Δεν ισχύει το "παίζει ο Σισέ κι όχι εγώ"»
Συμπαίκτες που ξεχωρίζεις;
«Εχω παίζει με τους Αλεξόπουλο, Σκοπελίτη στο Αιγάλεω... Εντάξει, τι να πω για τον Καραγκούνη, που ήταν μέντοράς μου. Ένας εξαιρετικός παίκτης και άνθρωπος, ήταν απίστευτο που έκανε. Αν καθόταν στον πάγκο και έμπαινε μέσα άλλαζε όλη την ομάδα, μας έδινε το κάτι παραπάνω. Τι να πω για τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, για τον Σισέ, τον Κατσουράνη, που μας είχε από κοντά. Οι Σεϊταρίδης, Τζόρβας... ήταν ένα πολύ καλό γκρουπ. Θυμάμαι ότι στις προπονήσεις όταν δεν πήγαινε καλά μου φώναζαν για το καλό μου. Εκανα λάθος κοντρόλ και έλεγα "μήπως δεν πρέπει να είμαι εδώ"!. Ήταν πολλοί και ποιοτικοί παίκτες».
Σου είπε κανείς ότι δεν κάνεις για τον Παναθηναϊκό;
«Η κριτική πάντα ήταν μεγάλη. Όταν είσαι σε τέτοια ομάδα έχεις μάθει να κρίνεσαι, δεν είναι και εύκολο να μείνεις στον Παναθηναϊκό. Κι οι παίκτες που μείναμε, ήταν για 5 χρόνια. Ούτε για ένα ούτε για δύο, τα χρόνια "μιλάνε" από μόνα τους αν έκανα ή όχι. Σίγουρα όμως θα έχω κριθεί άσχημα, από παίκτες όμως όχι».
Τελικά, έχεις πει "παίζει ο Σισέ κι όχι εγώ";
«Όχι, δεν ισχύει αυτό. Αντιθέτως, μπορώ να σου πω ότι ο Σισέ όταν η ομάδα ήταν στο 0-0 και δεν μπορούσαμε να βάλουμε γκολ, έλεγε να μπαίνω για να τον βοηθάω να σκοράρει. Σε μερικά ματς έγινε, γιατί έπαιρνα κεφαλιές, του άνοιγα χώρους και τον βοηθούσα. Και προχθές που ήταν στο γήπεδο είδαμε μαζί του ματς. Τα νούμερά του κι η προσωπικότητά του δείχνουν πόσο σπουδαίος είναι. Μακάρι να έρθουν τέτοιοι παίκτες ξανά σε όλες τις ομάδες».
Μία συμβουλή που σου είχε δώσει;
«Ο Σισέ είχε χαρακτηριστικό να παίρνει την μπάλα και να σουτάρει. Η συμβουλή του ήταν να έχω γρήγορες κινήσεις και τα σουτ μου να είναι ευθύβολα. Αυτό ήτα ένα ένα στοιχείο του, έβγαινε στο χώρο, έπαιρνε την μπάλα και έκανε γκολ».
Πως θυμάσαι τα ματς με τον Ολυμπιακό;
«Με τον Ολυμπιακό ήμουν και μέσα στα επεισόδια, με τον Σισέ και τον Τζόρβα. Σημάδια από αεροβόλα υπήρχαν, τα είχε επιβεβαιώσει και ιατροδικαστής. Αυτά δεν πρέπει να γίνονται, αν και σε ένα ντέρμπι υπάρχουν».
Μετά τη λήξη, μπήκε μέσα κάποιος να πανηγυρίσει, εμείς είχαμε αργήσει να βγούμε από τον αγωνιστικό χώρο, υπήρξαν κάποιες σπρωξιές... Εντάξει, δεν πρέπει να γίνονται αυτά σε τέτοια σύγχρονα γήπεδα όπως το "Καραϊσκάκης". Μπήκαμε στα αποδυτήρια και έληξε το θέμα, μετά πήραν τα πράγματα τη νομική οδό. Ήταν μια περίοδο που είχαν γίνει πολλά. Το προτελευταίο μου ματς ήταν με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, είχα χάσει στο 2-2 μία τρομερή ευκαιρία με τον Κάρολ. Πιστεύω μου στοίχισε την παρουσία μου στην ομάδα. Μπορεί να είχα σκοράρει και να είχα παραμείνει στην ομάδα. Αυτό το ματς το σκέφτομαι αρκετά συχνά, μου έχει μείνει χαραγμένο».
«Ο υποβιβασμός με την ΑΕΚ η πιο δύσκολή μου στιγμή»
Και μετά ήρθε η ΑΕΚ το Γενάρη.
«Η ΑΕΚ είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καριέρας μου. Είχα κι άλλες προτάσεις αλλά επέλεξα να πάω εκεί. Η ΑΕΚ πάντα είναι μεγάλη ομάδα και παρά τις δυσκολίες και ότι έχασα χρήματα, πίστευα ότι θα σώσουμε την ομάδα. Ήταν κάτω από τη γραμμή του υποβιβασμού μέχρι να πάω και με τα 3-4 τέρματα που έβαλα έλεγαν ότι μπορούμε να κυνηγήσουμε και Ευρώπη. Φυσικά, το θέμα ήταν να βγει η ομάδα από τη δύσκολη θέση. Τελικά, όλοι θυμόμαστε τι έγινε με τον Πανθρακικό, ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας μου. Πιστεύω ότι ο κόσμος έχει καταλάβει ότι προσπάθησα πολύ για να μη συμβεί αυτό».
Πως θυμάσαι τη στιγμή που μπαίνει ο κόσμος μέσα;
«Είδαμε τον κόσμο να μπαίνει μέσα, αρχίσαμε να πηγαίνουμε στα αποδυτήρια. Θυμάμαι μερίδα του κόσμου να πηγαίνει στον κ. Τριτσώνη για να ξεκινήσει και πάλι το ματς, ήξεραν κι αυτοί ότι θα τιμωρηθούμε, έγιναν περίεργα πράγματα. Το θέμα είναι ότι η ομάδα επέστρεψε, πήρε πρωτάθλημα και έπαιξε Champions League. Κι άλλες ομάδες έχουν πέσει όπως η Γιουβέντους κι η Μπάρι που ήμουν».
Γιατί δεν έμεινες στην ΑΕΚ;
«Γιατί δεν είχε ανακοινωθεί ότι θα μπει ο κ. Μελισσανίδης. Ήταν ήδη Ιούλιος και εγώ ήθελε από τον Ιούνιο να ξέρω το που θα βρίσκομαι. Εγώ τέλη Ιουνίου είχα κλείσει με τον Απόλλωνα και μετά από εκεί πήγα στον ΟΦΗ του Γκατούζο. Εφυγα τα Χριστούγεννα λόγω οικονομικών προβλημάτων».
Περίμενες τον Γκατούζο στη Μίλαν;
«Ήταν στο ξεκίνημά του στον ΟΦΗ, τεράστια προσωπικότητα. Όπως τον βλέπαμε στα γήπεδα έτσι ήταν και στα αποδυτήρια. Σε κάνει να αισθάνεσαι παρέα του, με είχε πάρει 3-4 τηλέφωνα για να πάω στον ΟΦΗ, πολύ καλό άτομο. Είχα πάρει τον Καραγκούνη και με είχε συμβουλεύσει να πάω. Θυμάστε και το γκολ με τον Παναιτωλικό που έβαλα μπήκε μέσα και χαρήκαμε όλοι μαζί. Μετά τον αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό, έδειξε κάποια πράγματα, ακόμη και να φύγει θα βρει σίγουρα ομάδα στη Serie A. Το ποδόσφαιρο χρειάζεται τέτοιους προπονητές».
Στην Μπάρι τι έγινε;
«Πιστεύω έπρεπε να βγω στο εξωτερικό πιο νωρίς, μετά τον Παναθηναϊκό. Να ξέρετε πως δεν είναι εύκολο να είσαι έξω, από τις 8-9 κοιμάσαι. Θυμάμαι ήμουν με τον Γκέντζογλου και περιμέναμε πως και πως να πάμε σε ένα εστιατόριο να φάμε. Τότε είχα πρόταση και από την Ολλανδία αλλά πίστευα ότι το ιταλικό ποδόσφαιρο μου ταιριάζει καλύτερα. Επεσα σε μια περίοδο που το Μπάρι πήγαινε για άνοδο, τερματίσαμε 4οι και δεν τα καταφέραμε. Στηρίζουν τους Ιταλούς πολύ κι αν εγώ ήμουν στο ίδιο επίπεδο με κάποιον θα έπαιζε ο άλλος. Με είχε βοηθήσει πολύ και στη γλώσσα ο Γκέντζογλου. Το Μπάρι είναι σαν τον ΠΑΟΚ, πολύ φανατικοί. Τότε το 2015 είχαμε στο Σαν Νίκολα 25.000 διαρκείας. Αγωνίστηκα λίγο, εκεί που άρχισα να παίζω αλλάξαμε προπονητή και όπως καταλαβαίνετε δεν μου έκατσε».
Επέστρεψες στον Απόλλωνα.
Επέλεξα μια ομάδα που ήξερα, με αγαπούσαν και αγαπούσα. Αγωνίστηκα, έβαλα 9 γκολ, ήμουν από τους πρωταγωνιστές και καταφέραμε το στόχο μας. Εγιναν κάποια πράγματα που έγιναν και δεν τα περίμενα. Δεν φταίει η διοίκηση, άλλαξαν οι τεχνικοί διευθυντές, ο προπονητής ήταν ο ίδιος... Απλά, δεν περίμενα ότι δεν θα ανανεώσω όταν ανεβήκαμε».
Μετά έρχεται η Δράμα...
«Ο κύριος Μπίρος είναι από τον τόπο του, είχε μια πολύ καλή ομάδα και πείστηκα από το πρότζεκτ. Νωρίτερα λόγω οικογενειακών προβλημάτων δεν μπορούσα να υπογράψω νωρίτερα. Ο κύριος Μπίρος αγαπάει την ομάδα και την πόλη του αλλά πρέπει να έχει άτομα δίπλα του που να ξέρουν τη Β' Εθνική. Εκεί αγωνίστηκα λίγο και για προσωπικούς λόγους έφυγα. Μετά ήρθε ο Πλατανιάς, επέστρεψα στη Super League, έβαλα κάποια γκολ και παλέψαμε να σώσουμε την κατάσταση, χωρίς να τα καταφέρουμε. Μετά υπέγραψα προσύμφωνο με τη Λαμία».
Γιατί δεν σε είδαμε εκεί;
«Ήταν θέμα επιλογών του προπονητή. Δεν ξέρω γιατί δεν τηρήθηκαν τα προσυμφωνηθέντα. Χαίρομαι για την ομάδα και την παρουσία της στους 4 του Κυπέλλου. Όταν με πήραν ότι δεν ισχύει η συμφωνία, απλά έλυσα τη συνεργασία, δεν κάθομαι πάνω σε συμβόλαια όπως κάλλιστα κάνουν άλλοι. Εγώ θέλω να πληρώνομαι επειδή παίζω και σκοράρω. Εμεινα για πρώτη φορά 6 μήνες χωρίς ομάδας. Εκανα προπονήσεις με το Αιγάλεω και το Π. Φάληρο και μετά ήρθε ο Ασπρόπυργος, ύστερα από χρόνια επέστρεψα στη Γ' Εθνική. Εφόσον είδα το πλάνο που είχαν κατευθείαν κατάλαβα ότι θα κάναμε κάτι πολύ καλό. Θεωρώ ότι με τις μεταγραφές που έγιναν (Καραλής, Παντελίδης και Νατσιόπουλος), με τη δική μου βοήθεια, αλλά με τα παιδιά που ήταν και στο πρώτο εξάμηνο, όπως οι Ζώνας, Σταύρου και Κατσούλης, κάναμε ό,τι μπορούσαμε να ανέβει η ομάδα. Ήμασταν τρίτοι όταν πήγα εκεί. Έχει την αίγλη του και πήραμε ένα παντελονάτο πρωτάθλημα».
Θα μείνεις στην ομάδα;
«Δεν έχουν γίνει συζητήσεις ούτε με τον κ. Φίλη ούτε με τον κάποιον. Περιμένω να δω αν θα έχω πρόταση από τον Ασπρόπυργο και θα δούμε στο άμεσο μέλλον τι θα γίνει. Η ομάδα είναι ένα υγιέστατο σωματειό, υπάρχουν έμπειρα παιδιά και υπάρχει προπονητής που ξέρει να χειρίζεται όλες τις καταστάσεις».
Μετά το ποδόσφαιρο, πως σε φαντάζεσαι;
«Θέλω να είμαι στο χώρο. Όχι σαν προπονητής αλλά είτε ως τεχνικός διευθυντής ή μάνατζερ θα δω τι θα κάνω. Θέλω να είμαι στο ποδόσφαιρο, ξέρω ότι μπορώ να προσφέρω».
